Ας Μην Το Παρατραβάμε, κ. Nelson

Γενικά, λόγω δουλειάς και deadlines, πολλά comics μου τα διαβάζω ετεροχρονισμένα, ή βιαστικά, με αποτέλεσμα να περνά αρκετός καιρός πριν πιάσει το μάτι μου ορισμένα παράξενα πράγματα. Εν προκειμένω, ξαναδιάβασα το REX MUNDI #14, για να σιγουρευτώ ότι δεν είχα χάσει κάποιο σημαντικό στοιχείο από την, εν γένει, ιδιαίτερα προσεγμένη και συνεκτική πλοκή του… και βρήκα ένα συγγραφικό γεώμηλο από πλευράς του Arvid Nelson.

Σε όσους παρακολουθούν, ή έστω, έχουν κάποια ιδέα για τον συγκεκριμένο τίτλο, είναι γνωστό ότι πρόκειται για μια εναλλακτική σύγχρονη ιστορία, όπου τη δεκαετία του 1930, παρά τις προόδους στην τεχνολογία, βασικά μεσαιωνικά στοιχεία, όπως οι συντεχνίες, η Ιερά Εξέταση και άλλα τινά, διατηρούνται, με την προσθήκη της ευρέως αποδεκτής ύπαρξης και χρήσης της μαγείας. Περαιτέρω, κατά κάποιο τρόπο, εξετάζει τι θα γινόταν αν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (για την ακρίβεια, ένα Μεσοπολεμικό μίγμα του Α’ και του Β’, αλλά συνθήκες και συμμαχίες άπτονται του Α’), οι δυνάμεις του Άξονα είχαν ως κέντρο τη Γαλλία και τα αίτια του πολέμου ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα με ορισμένα θρησκευτικά μυστικά. Σε αυτό το σημείο, πριν συνεχίσετε, έχω να παρατηρήσω…

***SPOILER ALERT***

*ahem* Τώρα που το φροντίσαμε, προχωρώ ακάθεκτός: γενικά, η “Nova Historia” του REX MUNDI είναι αρκετά πιστευτή, πολιτικώς ομιλώντας, αλλά στο #14 έπεσα πάνω σε κάτι που δεν είναι απλά παράξενο, αλλά φαντάζει και λίγο βλακώδες. Οι πρώτες τρεις σελίδες εικονίζουν Εβραίους (με ραμμένο Άστρο του Δαυίδ στα ρούχα and everything), να φορτώνονται σε βαγόνια του “Γαλλικού Αυτοκρατορικού Σιδηρόδρομου”, με στόχο να μεταφερθούν “σε μέρος όπου δεν μπορούν να προκαλέσουν άλλο κακό”, σύμφωνα με τον, πλέον Αυτοκράτορα, Lorraine. Η όλη σκηνή θυμίζει διωγμό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου από τους Ναζί και νομίζω η φράση εννοεί σαφώς τη μεταφορά σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Αντιλαμβάνομαι ότι όλα αυτά γίνονται στο πνεύμα “What If” του REX MUNDI, με του Γάλλους στο ρόλο των δικών μας, ιστορικών Γερμανών.

Ωστόσο, υπάρχουν δύο προβλήματα με την εικόνα αυτή – το ένα με ελαφρυντικά, το άλλο τραβηγμένο από το τρίχωμα των ευαίσθητων περιοχών. Καταρχήν, καθότι μιλάμε για μια διαφορετική version του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η εικόνα είναι άσχετη, δεδομένου ότι δεν υπήρξαν τέτοιοι διωγμοί αντίστοιχα από τους Γερμανούς, παρά μόνο στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Βεβαίως, λογικά θα πει κανείς: “μα ρε φίλε, είναι άλλο universe, άλλη ιστορική πραγματικότητα και τι σε νοιάζουν οι παραλληλισμοί;”. Δεκτό, αν και μέχρι αυτό το σημείο, υπήρχαν προσεκτικά μελετημένες αναλογίες μεταξύ των δύο κόσμων. Αυτό που δεν σώζεται με τίποτα, όμως, είναι η εσωτερική ανακολουθία: όλα αυτά γίνονται διότι (θυμάστε που είπα SPOILER) ο Lorraine είναι ο τελευταίος απόγονος του Χριστού (remember: “Βασιλεύς των Ιουδαίων”, που του είχαν γράψει οι Ρωμαίοι;), κατ’ επέκταση και του Βασιλιά Δαυίδ (λέγεται και David, τρομάρα του).

Με βάση ποια λογική, λοιπόν, θα έκανε διωγμούς των Εβραίων, κοτσάροντάς τους και το Άστρο του Δαυίδ ως κάτι προσβλητικό; Η απάντησή του, περί διατήρησης της καθαρότητας του αίματος και του φθοροποιού χαρακτήρα των Σιωνιστικών στοιχείων (και για όσους έχουν διαβάσει το comic, εμμμ… το Κοινό της Σιών ήταν που φύλαγε επί αιώνες το μυστικό των απογόνων του Χριστού, από γενιά σε γενιά), θυμίζουν μάλλον ισχυρισμούς ορισμένων άλλων συνωμοσιολόγων, τόσο στην τηλεόραση, όσο και στο internet. Το ερώτημα είναι, γιατί ο Arvid Nelson να κάνει μια τέτοια πατάτα στο σενάριό του, ενώ κατά τα άλλα τα πάντα είναι σχεδιασμένα με τόση προσοχή;

Δύο απαντήσεις, η μία συντριπτικά πιθανότερη: ο Nelson παρουσιάζει μια υποθετική Ευρώπη, με τους Γάλλους στο ρόλο των Ναζί, όπως φαίνεται και από την αφίσα στρατολόγησης στο τέλος του τεύχους, κομπλέ με παραφθορά του SS στο γιακά του στρατιώτη (“LL” = “Lord Lorraine”;!), γερμανικό κράνος Β’ Παγκοσμίου και γοτθικό script (νννναι…). Άρα προσπαθεί να εικονίσει τον Lorraine, ατυχώς εδώ, σαν άλλο Hitler. Η δεύτερη είναι να υπάρχει κάποια ακόμη πολύ τρελή και περίεργη αποκάλυψη στη συνέχεια, αλλά δεδομένου ότι υπάρχουν και άλλα σημεία στο τεύχος που μοιάζουν λίγο “off”, για τελείως άσχετους λόγους, νομίζω ότι δεν πρόκειται περί αυτού, αλλά στην καλύτερη, περί απροσεξίας.

Γενικά, το REX MUNDI είναι από τις αγαπημένες μου σειρές, πράγμα που μου επιτρέπει να δεχτώ μερικές παρασπονδίες, αλλά ας μην το παρατραβάμε!