Μη Mε Γαμάς, Θα Το Πληρώσεις…

“Μη με γαμάς, θα το πληρώσεις
τις σφαίρες  στην καρδιά σου θα τις νιώσεις
και την αιώνια ειρήνη θα απολαύσεις
κάτω απ’τη γέφυρα στου ποταμού τα βάθη”

Αυτό το καλαίσθητο ποιηματάκι το έγραψε ο Finnigan Sinister (Finnigan “Finny” Rapunzel Sinister). Ο Finnigan είναι πληρωμένος δολοφόνος. Το ίδιο και ο φίλος του, ο Ramone (Ramone “Ray” Algonquin Winnibago Dexter). O Finny είναι Ιρλανδός με κόκκινη μύτη και λευκό δέρμα και μοιάζει λίγο με κλόουν (άλλαξε το πρόσωπό του και παίρνει φάρμακα για να ξεχάσει το παρελθόν) και ο Ramone έχει ένα Sony/Fony χαραγμένο πάνω από το φρύδι του (το οποίο είναι ρομποτικό επίθεμα ματιών), και μοιάζει με τον Wesley Snipes.

O Finny και o Ramone ζουν στο Downlode, μιά τεράστια πόλη της κεντρικής Ευρώπης και βγάζουν τα προς το ζειν καθαρίζοντας κόσμο (ποτέ, όμως, μπάτσους και αθώους, όπως λέει ο Finny). O Finny ειναι προληπτικός και παντρεμένος (δε νομίζω, όμως, ότι βλέπουμε ποτέ την γυναίκα του κάπου…) και ο Ramone είναι γκομενιάρης και “fashion–guru”.

Το comic SINISTER DEXTER (το οποίο δημιουργήθηκε απο τον Dan Abnett και τον David Millgate) δημοσιευόταν στο 2000AD, από το 1995 μέχρι τουλάχιστον το 2008 (με τους κύριους και μη χαρακτήρες), και μερικές φορές και στο περιοδικό Metal Hammer.  To σχέδιο έκαναν κατά καιρούς διάφοροι καλλιτέχνες, με πιο χαρακτηριστικούς τους Simon Davis, Antony Williams και Andy Clarke. Στις αρχικές ιστορίες της σειράς, ο Finny και ο Ramone σκοτώνουν κατ’εντολή οποιουδήποτε τους δίνει τα πιο πολλά. Αργότερα, αποκτούν κάπως πιο μόνιμο αφεντικό / προστάτη / προστατευόμενο, μια έξαλλη τύπισσα με το όνομα Demi Octavo, η οποία είναι η χήρα του “Holy” Moses – πρώην αφεντικό της μαφίας που σκοτώθηκε από το πρωταγωνιστικό δίδυμό μας, μετά από συμβόλαιο που έκλεισαν με τη Demi.

Οι ιστορίες που ακολουθούν μας δείχνουν την πορεία της Demi στον υπόκοσμο και πώς προστατεύει την αυτοκρατορία της με την βοήθεια του Ramone και του Finnigan.

Το κόμικ είναι αρκετά βίαιο, αστείο και, αν μη τι άλλο, κρατάει το ενδιαφέρον. Απολαυστικές, επίσης, είναι οι μικρές ιστορίες που γράφονταν κατά καιρούς. Στο “Λονδίνο” πχ, βλέπουμε ως κακούς τον Bob Hoskins και τον Michael Caine, στο “Βραδυνή Βάρδια” οι δύο ήρωες, περιμένοντας το θύμα τους, τσακώνονται στο αμάξι, για το εάν το κέικ καρότου είναι καλό κολατσιό ή όχι και στο “Λογοτεχνικό Κουαρτέτο” ο Finnigan δοκιμάζει να γίνει διάσημος ποιητής.

Το artwork του Simon Davis είναι απλώς υπέροχο και έχει πλάκα να βλέπεις ποιοί ηθοποιοί τον εμπνέουν για να σχεδιάσει τους ήρωες (ο Finnigan έχει τις γκριμάτσες του Stan Laurel από τους Laurel & Hardy).

Στα ελληνικά, το comic δημοσιευόταν για 4 τομίδια (μαζί κύρια storylines και ανεξάρτητες ιστορίες) από την θεσσαλονικιώτικη Ο2Η (2000-2001), η οποία εξέδιδε και τα JUDGE DREDD, DURHAM RED και SLAINE. Tο τρέχον storyline, όμως,  έμεινε αδημοσίευτο, καθώς η εκδοτική έκλεισε. Το πέμπτο τομίδιο της σειράς SINISTER DEXTER ήταν προγραμματισμένο να βγει τον Φεβρουάριο του 2001.

Ανακάλυψα το κόμικ αυτό σε ένα περίπτερο στην Εύβοια, όταν έκανα διακοπές εκεί το καλοκαίρι του 2000. Αγόρασα το πρώτο τομάκι, επειδή με τράβηξε το εξώφυλλο (συνήθως τα περίπτερα των διακοπών έχουν μόνο Ποπάι, Μίκυ και σκισμένες Βαβούρες) και την επόμενη μέρα πήγα και αγόρασα και το δεύτερο. Η έκδοση του ελληνικού κόμικ ήταν πολύ καλή και είναι κρίμα που η Ο2Η έκλεισε, γιατί είχε εξίσου καλή ποιότητα σε όλες της τις εκδόσεις.

Mπορείτε να δείτε ένα ξεχασμένο link των εκδόσεων εδώ.