ΟΔΥΣΣΕΙΑ (LA ODISEA) GN

Writer: Francisco Perez Navarro
Artist: Jose Martin Sauri
Μετάφραση: Κωνσταντίνα Καπού
Επιμέλεια: Χρήστος Τσέλιος
Anubis

Μετά από μάλλον πολύ καιρό, σας χαιρετώ εκ νέου. Αντί να αναλωθώ σε ιστορίες και επεξηγήσεις για την απουσία μου (ή “περιοδική εξαφάνιση”, μια πολύ κακή συνήθεια που δεν έχω καταφέρει να αποβάλλω εδώ και 4 χρόνια), θα προχωρήσω κατευθείαν στο ψητό, μιας και πρόκειται για κάτι του οποίου η αγορά είχε αίσθηση τόσο επιτακτική, όσο και ανορθόδοξη.

Αμφότεροι οι χαρακτηρισμοί επεξηγούνται εύκολα: επιτακτική, διότι μου είναι σχεδόν αδύνατον να μη συλλέξω κάτι που σχετίζεται με μεταφορά της ελληνικής μυθολογίας σε comic και ανορθόδοξη διότι γενικά είμαι πολύ κατά των μεταφράσεων comics στα ελληνικά, πολλώ μάλλον δε των μεταφράσεων της Anubis, οι οποίες συχνά έχουν λάθη ή εμφανίζουν σαφή έλλειψη επιμέλειας ή / και διόρθωσης. Ωστόσο, εν προκειμένω, ένα πολύ γρήγορο ξεφύλλισμα του πανέμορφου artwork του Martin Sauri με έπεισε να αγοράσω το άλμπουμ δίχως πολλά-πολλά.

Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ των δύο Ισπανών δημιουργών είναι ένα φιλόδοξο σχέδιο (από τη δεκαετία του 1980), όπως άλλωστε δηλώνει και ο Fernando Fernandez που υπογράφει την εισαγωγή του άλμπουμ, καθότι φιλοδοξεί να μεταφέρει την ουσία της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ του Ομήρου σε 64 ασπρόμαυρες σελίδες comic ευρωπαϊκού format. Το ενδιαφέρον είναι ότι το πετυχαίνει!

Αποχαιρετώντας την Καλυψώ (από το πρωτότυπο).

Σίγουρα, κάποιος πιο διαβασμένος ή με πιο πρόσφατη επαφή με το πρωτότυπο έργο (εγώ έχω να διαβάσω την πλήρη εκδοχή από το Γυμνάσιο), θα διακρίνει ορισμένες αποκλίσεις, πιθανώς και “λάθη” (ένα εκ των οποίων εξηγείται στην εισαγωγή του Γιάννη Ιωαννίδη, με την επιλογή της εκδοχής του Ησίοδου από τη ΘΕΟΓΟΝΙΑ). Αυτό δεν οφείλεται σε αβλεψία, αλλά στις προσωπικές επιλογές των δημιουργών για την απόδοση της αφήγησης του Ομήρου. Ωστόσο, ο “αέρας” του πρωτοτύπου διατηρείται στο ακέραιο, βαρύς, μεστός και ηρωικός, ενώ οι 64 σελίδες δεν προλαβαίνουν να κουράσουν τον αναγνώστη. Η αφήγηση ακολουθεί τεχνική in medias res, ξεκινώντας από τη Ραψωδία Ε’, την άφιξη στο νησί των Φαιάκων και συνεχίζει με την εξιστόρηση των γεγονότων από τον Οδυσσέα, στον Βασιλιά Αλκίνοο.

Συναντώντας τη Ναυσικά στο νησί των Φαιάκων (από το πρωτότυπο).

Στην πρώτη ανάγνωση, ομολογώ ότι με χάλασε λίγο το γεγονός μιας κάποιας έλλειψης ρεαλισμού: το μαλλί του Οδυσσέα, για παράδειγμα, παρά τον συνεχή πανικό, την τρικυμία, τη φουρτούνα, τα τέρατα, τη σφαγή, κλπ, χαλάει σε 9 καρέ μετρημένα και συχνά εμφανίζει την ιδιότητα της “αυτο-κομμώσεως”, ενώ σε διάφορες περιπτώσεις οι στάσεις των σωμάτων δεν μαρτυρούν την ένταση της σκηνής. Στη δεύτερη ανάγνωση όμως, συνειδητοποίησα ότι στην ουσία ο Martin Sauri έχει επιλέξει να comics-οποιήσει τις κλασσικές φόρμες των αρχαίων αγγείων και τοιχογραφιών, χωρίς να προσπαθεί να δώσει επιπλέον κίνηση στις μορφές των χαρακτήρων. Υπό αυτή την έννοια, πρόκειται ουσιαστικά για ένα εικονογραφημένο βιβλίο, όπου απλώς το κείμενο έχει εισαχθεί πάνω στις εικόνες, αντί να βρίσκεται στη δίπλα σελίδα μόνο του.

Η σφαγή των μνηστήρων στην Ιθάκη (από το πρωτότυπο).

Από εκεί και πέρα, είναι θέμα προσωπικού γούστου: σε κάθε περίπτωση πάντως, η ανατομία, οι φωτοσκιάσεις και τα backgrounds είναι αληθινά έργα τέχνης, η ποιότητα της εκτύπωσης είναι εξαιρετική (και μυρίζει απίστευτα, for all paper-junkies out there) και στην τιμή σχεδόν των 10 ευρώ δεν μετανιώνω καθόλου που το αγόρασα. Για μερικές ακόμα εικόνες πηγαίνετε εδώ.