Παρουσίαση των Τίτλων Ελλήνων Δημιουργών από την Jemma Press – Η Ανταπόκριση

Οι εκδόσεις Jemma Press, υπάρχουν ανάμεσά μας και διεκδικούν μεγάλο κομμάτι του ελεύθερου χρόνου μας από το 2003. Το πόνημα που ξεκίνησε από την αγάπη του Λευτέρη Σταυριανού για το καλό βιβλίο και το καλό comic, βρήκε θερμή υποδοχή από τους Έλληνες αναγνώστες οι οποίοι το υποστήριξαν και άνοιξαν τον δρόμο για ακόμα περισσότερες εκδόσεις. Αυτό για το οποίο έχει “κατηγορηθεί” η συγκεκριμένη εκδοτική (όποιος θέλει μπορεί να βγάλει τα εισαγωγικά) είναι ότι προτιμά τους ξένους δημιουργούς αντί των Ελλήνων στον χώρο των comics, μια “κατηγορία” η οποία διαψεύδεται από τους αριθμούς: Οι εκδόσεις Ελλήνων δημιουργών της Jemma Press, αποτελούν περίπου το 20% των συνολικών της εκδόσεων, ποσοστό που τηρουμένων των μεγεθών παραγωγής, κανείς δεν μπορεί να χαρακτηρίσει μεροληπτικό.

Στις 19 Σεπτεμβρίου, μαζευτήκαμε στην Λέσχη Φίλων Κόμικς για να παρακολουθήσουμε την παρουσίαση των Ελλήνων δημιουργών που έχουν εκδοθεί από την Jemma Press και τολμώ να πω ότι αυτό θα έπρεπε να ικανοποιήσει τους προαναφερθέντες “κατήγορους” και να χαροποιήσει όλους τους υπόλοιπους, καθώς επρόκειτο για μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να βρεθούν μαζεμένοι τόσοι δημιουργοί και να μιλήσεις μαζί τους σε ένα τόσο φιλικό περιβάλλον.

από αριστερά προς τα δεξιά, ο Λευτέρης Σταυριανός, ο Δημήτρης Σαββαϊδης, η Λήδα Τσενέ και ο Κων.

Επιτρέψτε μου να διαφοροποιηθώ από το δελτίο Τύπου το οποίο μιλάει για παρουσίαση και στο εξής να αναφέρομαι στο γεγονός ως συζήτηση, γιατί πραγματικά αυτό ακριβώς ήταν, μια μεγάλη παρέα η οποία συζητούσε, γινόταν διάλογος και όχι μονόλογος. Τη συζήτηση λοιπόν, άνοιξε η Λήδα Τσενέ, υπεύθυνη επικοινωνίας της Comicdom Press, δημοσιογράφος και διδάσκουσα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ στο panel βρίσκονταν, εκτός από τον εκδότη, Λευτέρη Σταυριανό, ο Σπύρος Δερβενιώτης, ο Κων, ο Αντώνης Βαβαγιάννης και ο Δημήτρης Σαββαΐδης.  Μετά από μια εισαγωγή για τις εκδόσεις Jemma Press αλλά και για τον ίδιο τον Λευτέρη Σταυριανό, η Λήδα βοήθησε την συζήτηση να ξεκινήσει, κάνοντας ερωτήσεις τόσο στους δημιουργούς όσο και στον εκδότη τους.

Οι συμμετέχοντες ρωτήθηκαν γιατί είναι δύσκολο – αν είναι – για έναν Έλληνα δημιουργό, να φτάσει σε ένα σημείο που να μπορεί να ζει από αυτό που κάνει, να μην χρειάζεται να έχει και “κανονική” δουλειά και αν αυτό οφείλεται στο περιορισμένο αναγνωστικό κοινό, στους ίδιους τους δημιουργούς, στους εκδότες ή σε κάτι άλλο. Ο Κων έθιξε το ζήτημα της αμοιβής του δημιουργού, η οποία είναι μικρή ακόμα και σε σχέση με τους μισθούς στην Ελλάδα (που είναι ήδη χαμηλοί), κάτι που σε συνδυασμό με το γεγονός ότι είναι πολύ σπάνιο, αν όχι αδύνατον να προσληφθεί ένας κομίστας και να πληρώνεται σε μηνιαία βάση, ανάγκασε τον ίδιο να αναζητήσει μια άλλη οδό βιοπορισμού. Ο Σπύρος Δερβενιώτης, τόνισε ότι η ελληνική αγορά είναι πολύ μικρή για να υποστηρίξει την εγχώρια παραγωγή comics παρά το γεγονός ότι το κοινό είναι φανατικό. Το ζήτημα της ποιότητας, σαφώς και παίζει ρόλο στην διάδοση και την αποδοχή του μέσου, αλλά όπως ξεκαθάρισαν οι ομιλητές, δεν είναι σωστό να αναζητήσουμε εκεί τις αιτίες του προβλήματος, καθώς και οι καλές δουλειές δεν έχουν καλύτερη ανταπόκριση από τον κόσμο. Κοινή άποψη, ήταν ότι σε σχέση με άλλες χώρες, το ελληνικό κοινό δεν διαθέτει ακόμα την απαραίτητη παιδεία. Ο εκδότης της Jemma Press είπε ότι το μόνο που μπορεί να κάνει ένας εκδότης, είναι μικρές εκδοτικές κινήσεις, δίνοντας μεγάλη προσοχή τόσο στην ποιότητα του περιεχομένου όσο και στην ποιότητα της ίδιας της έκδοσης. Αυτό, όπως είπε, είναι η βασική αρχή της εκδοτικής: να εκδίδει καλά comics, μια και όπως είπε το καλό comic δεν έχει πατρίδα. Ο Λευτέρης Σταυριανός συνέχισε λέγοντας ότι θα προτιμούσε να μην εκδώσει κάτι το οποίο θα μπορούσε να είναι εμπορικό αλλά όχι ποιοτικό.

αριστερά ο Αντώνης Βαβαγιάννης. δεξιά ο Σπύρος Δερβενιώτης.

Πώς μπορούμε λοιπόν, να βγάλουμε από το μυαλό του κόσμου ότι comics δεν είναι “Μίκυ Μάους”; Κινήσεις όπως το Comicdom ή η Λέσχη Φίλων Κόμικς βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά από μόνες τους δεν είναι αρκετές. Σίγουρα συμβάλλουν στο να επικοινωνηθεί το Μέσο στον κόσμο, όταν όμως το ίδιο το κοινό επιλέγει να αδιαφορεί, καταλαβαίνει κανείς ότι χρειάζεται πολλή προσπάθεια από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές. Ένας μύθος που συχνά επαναλαμβάνεται σε παρέες κομιξόφιλων, είναι ότι τα media δεν προβάλλουν αρκετά το Μέσο, κάτι που στην πραγματικότητα δεν είναι απόλυτα αληθές, όπως τόνισε ο Κων. Αν μπορώ να εκφράσω μια προσωπική άποψη, θα πω ότι τέτοιου είδους αλλαγές μάλλον ξεκινούν από τον καθένα μας και το άμεσο περιβάλλον του.

Οι συμβουλές προς τους νέους – και όχι μόνο – δημιουργούς δεν έλειψαν και, μεταξύ μας, αυτά που ειπώθηκαν αφορούν τους πάντες και όχι μόνο όσους ασχολούνται με comics. Όλοι συμφώνησαν ότι το παν είναι να εξελίσσεται κανείς και να προσπαθεί διαρκώς να βρει νέες φόρμες και νέες τεχνικές, βελτιώνοντας την τέχνη του και να αφήσει κατά μέρος παντώς είδους δικαιολογίες. Ο Σπύρος Δερβενιώτης είπε ότι αν δεν το έκανε αυτό, δεν θα είχε να μας παρουσιάσει μια έκδοση που να γράφει “2009”, ενώ ο Κων προέτρεψε τους δημιουργούς να κάνουν ότι είναι δυνατόν ώστε οι δουλειές τους να εκδίδονται, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να βγάζουν φωτοτυπίες και να τις μοιράζουν στους φίλους τους. Ο Αντώνης Βαβαγιάννης, εξομολογήθηκε ότι αν κατάφερνε κάποια στιγμή να ζει από τα comics, πιστεύει ότι θα βελτιωνόταν πολύ περισσότερο, καθώς αυτό θα του έδινε επιπλέον κίνητρο και ο Δημήτρης Σαββαϊδης είπε  ότι δεν μπορεί να κάτσει άπραγος, και θέλει συνεχώς να γράφει.

Όταν είπα για εκλεκτά μεζεδάκια... το εννοούσα!

Μετά το τέλος της κουβέντας, οι δημιουργοί παρέμειναν στον χώρο της Λέσχης, όπου υπέγραψαν αντίτυπα από τις δουλειές τους, όσο εμείς οι υπόλοιποι απολαύσαμε κρασάκι και εκλεκτά μεζεδάκια. Αυτό το οποίο με στεναχώρησε, ήταν η δήλωση του Λευτέρη Σταυριανού, πως το ΓΚΡΑΝ ΓΚΙΝΙΟΛ, το μοναδικό ελληνικό περιοδικό για την ακραία αισθητική, μπαίνει προς το παρόν στο ψυγείο. Δεν αποκλείεται να το ξαναδούμε, αλλά ακόμα είναι πολύ νωρίς…