KILL YOUR BOYFRIEND

Writer: Grant Morrison
Artist: Philip Bond
Inker: D’ Israeli
DC Comics (Vertigo)

Ατυχία! Φτου!!! Να κάτι που θα έπρεπε να είχα διαβάσει στα 17 μου! Ας είναι, όμως. Ποτέ δεν είναι αργά…

Ο Morrison έχει δίκιο όταν λέει ότι στις μέρες μας η ιστορία είναι χιλιοειπωμένη. Ένα “καλό” κορίτσι, που ασφυκτιά στη μικροαστική ζωή της και νιώθει ότι το μέλλον που διαγράφεται μπροστά της δεν είναι δικό της. “I want to see wolves in the high street eating babies and tearing the faces off policemen”, ονειρεύεται βυθισμένη στην πλήξη της. Και σαν από μηχανής θεός, εμφανίζεται ένα αγόρι, κακό, αντισυμβατικό, ένας θεός του χάους. Της απλώνει το χέρι, της υπόσχεται ένταση και πάθος και ξεκινούν ένα τρελό road trip, αφήνοντας πίσω τους πτώματα και καταστροφή (χωρίς αναστάσιμο μήνυμα). Έτσι στο KILL YOUR BOYFRIEND, η Girl είναι ένα καλό κορίτσι που τα έχει με ένα καλό Christian boy. Όμως, κάτι μέσα της βράζει, ο θυμός για την υποκρισία την πνίγει, η βαρετή προδιαγεγραμμένη ζωή της την έχει παγιδεύσει. Και τότε έρχεται ο Boy (δε μαθαίνουμε ποτέ τα ονόματα των πρωταγωνιστών), της προσφέρει ένα μπουκάλι βότκα και, πολύ απλά, προτείνει “let’s kill your boyfriend”. Και από εκεί ξεκινούν μια τρελή βόλτα, γεμάτη σεξ, βία, έγκλημα και ένα λεωφορείο με τρελούς, ψευτο-επαναστάτες καλλιτέχνες.

Η ιστορία είναι γνώριμη, η πρώτη κλασική εκδοχή είναι η ιστορία των Bonnie και Clyde και η προσωπική αγαπημένη μου είναι το NATURAL BORN KILLERS του Oliver Stone. Ποτέ δε με ενδιαφέρει, όμως, πόσες φορές έχει ειπωθεί μια ιστορία, αλλά πώς έχει ειπωθεί. Και ο Grant Morrison (NEW X-MEN, ALL STAR SUPERMAN, WE3, THE AUTHORITY και πολλά άλλα) ξέρει καλά όχι μόνο να σκαρφίζεται, αλλά και να λέει μια ιστορία. Πολλά μπορεί να πει κανείς για το KILL YOUR BOYFRIEND. Ότι είναι μια κριτική για την κοινωνία μας, για την υποκριτική εποχή μας, για το σάπιο σύστημα που είναι τόσο αποφασισμένο να μας μετατρέψει όλους σε εξαρτήματα της μηχανής του, και που η μόνη λογική αντίδραση από πλευράς μας είναι η καταστροφή του. Ο ίδιος ο Morrison, σε συνέντευξή του στο newsarama.com, απαντά αφοπλιστικά:

“It’s supposed to be funny.”

Είναι αστείο, αυτό είναι αλήθεια. Έχει φαρμακερές ατάκες, απίστευτους χαρακτήρες, όλοι καρικατούρες εκτός από την Girl και τον Boy, που μοιάζουν να είναι οι μόνοι αληθινοί άνθρωποι σε ένα χάρτινο κόσμο. Ο ίδιος ο Morrison φαίνεται να τους λατρεύει και να στηρίζει απόλυτα τις βίαιες πράξεις τους. Διασκεδάζει, δείχνοντας με το δάχτυλο όσα θεωρεί σάπια, από την εκκλησία μέχρι τη θατσερική περίοδο (“D’you think high office and female impersonation go hand in hand, then? Maybe it’s time for a reevaluation of the Thatcher years”). Χάρηκα πολύ όταν διάβασα στο afterword της έκδοσης του 1998, κάτι που είχα και η ίδια παρατηρήσει. Όταν συναντάμε στην αρχή την Girl, στη σχολική τάξη, ο θλιβερός καθηγητής της παραδίδει μάθημα για τον Διόνυσο και τις μαινάδες. Ο Boy είναι ο Διόνυσος, προσφέρει ποτό, έκσταση, σεξ, παράλογη βία, εκδίκηση, θάνατο και λύτρωση. Η Girl είναι η μαινάδα του, μια ήσυχη γυναίκα που καταλαμβάνεται από το πνεύμα του Διονύσου και γίνεται το όργανο της εκδίκησής του πάνω στους θνητούς. Μέσα και πίσω απ’ όλα, μπορεί κάποιος να διακρίνει μια ειρωνεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας, μια δόση δράματος.

Τί θα ήταν, όμως, το KILL YOUR BOYFRIEND, χωρίς το σχέδιο του Philip Bond (VIMANARAMA); Φοβάμαι, τίποτα! Το σχέδιό του Bond είναι κοντά στο cartoon, με σκληρές, καθαρές γραμμές, αποδίδοντας στο έπακρο μια τρελή ιστορία. Τα panels του δεν έχουν καμία συμμετρία συμβάλλοντας στο παράλογο spree των δύο εφήβων. Η Girl είναι καταπληκτική, είναι το όμορφο κορίτσι της διπλανής πόρτας, μοιάζει με κάποια που όλοι ξέρουμε.

Αυτό που με ενθουσίασε ήταν το γκρέμισμα του τέταρτου τοίχου, καθώς, καθ’ όλη τη διάρκεια του comic, η Girl στρέφεται σε εμάς, σχολιάζει όσα συμβαίνουν, μας πετά το μπαλάκι, μας κλείνει συνωμοτικά το μάτι. Αυτό κάνει την ίδια ακόμη πιο ζωντανή και σου δίνεται η εντύπωση ότι την ακούς να σου μιλά. Και αυτό δεν είναι εύκολο μέσα από το χαρτί.

Κλείνοντας επιστρέφω: Ατυχία! Φτου! Να κάτι που θα έπρεπε να είχα διαβάσει στα 17 μου! Όσοι είστε 17 -ή εκεί γύρω- μην το χάσετε. Αλλά ακόμη και για όλους εμάς που πια είμαστε στο στόχαστρο του Boy και της Girl, δεν είναι αργά για να απολαύσουμε μια άριστη δουλειά. “See you in the next life”, λοιπόν.