BLEEDING HEARTS

Κείμενα/Σχέδια: Σπύρος Δερβενιώτης – Αλέξια Οθωναίου
Jemma Press

Ένα από τα καινούργια ελληνικά comics που είδαμε φέτος στο Comicdom Con Athens ήταν και το BLEEDING HEARTS που κυκλοφόρησε από τη Jemma Press.

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου μας προειδοποίησε να κλειδώσουμε την πόρτα και να ανάψουμε τα φώτα πριν αρχίσουμε να διαβάζουμε… Εμείς δεν τους ακούσαμε…

Το BLEEDING HEARTS είναι μία συλλογή από 14 σκοτεινά, μακάβρια και αποτρόπαια short stories που συνδημιούργησαν ο Σπύρος Δερβενιώτης και η Αλέξια Οθωναίου.

Τι θα βρει κανείς μέσα στο BLEEDING HEARTS; Θα βρει σίγουρα πολλή μαυρίλα. Τα θέματα που πραγματεύονται οι δύο δημιουργοί είναι σκοτεινά, βγάζουν στις επιφάνεια εφιαλτικές εμπειρίες και ερεβώδη θέματα, δίχως όμως -δυστυχώς-  να αποφεύγουν τα κλισέ του είδους, ειδικά στους διαλόγους. Παρόλα αυτά, αρκετές από τις ιστορίες με κράτησαν στην άκρη της καρέκλας μου, και μια-δυο με έκαναν να αισθανθώ και λίγο άβολα, που σημαίνει ότι άγγιξαν μερικές χορδές (το κατά πόσο οι χορδές μου είναι ευαίσθητες είναι θέμα ενός άλλου post σε ένα άλλο blog ίσως).

Με την πρώτη ματιά και πιάνοντας το βιβλίο στα χέρια μου, αναγνώρισα αμέσως το εκδοτικό “στιλ” της Jemma Press, που σπάνια απογοητεύει, αλλά μου δόθηκε η εντύπωση πως είναι κάτι μικρό που θα κρατήσει λίγο. Τελικά το BLEEDING HEARTS με κράτησε στην καρέκλα μου για περισσότερη ώρα από ότι περίμενα..

Προσπερνώντας το όμορφο εξώφυλλο και μπαίνοντας στις ιστορίες, ήρθα αντιμέτωπος με ένα πολύ σκληρό σχέδιο, απολύτως ασπρόμαυρο, με εμφανή την απουσία οποιουδήποτε graytone. Σχέδιο που θα κουράσει αρκετούς, αφού είναι αρκετά βαρυφορτωμένο, αλλά σίγουρα που εξυπηρετεί τους σκοπούς του, προσδίδοντας την ατμόσφαιρα που χρειάζεται ένα comic book αυτού του είδους. Οι σχεδιαστές προσαρμόζουν το σχέδιo ανάλογα με την ιστορία, χρησιμοποιώντας διαφορετικά στiλ και τεχνικές, κάτι που δίνει λίγο “αέρα” στην έκδοση, και ξεκουράζει περιοδικά το μάτι του αναγνώστη. Σε όλο το album φαίνεται η καλή δημιουργική χημεία που υπάρχει μεταξύ των δύο δημιουργών, αφού η εικόνα δουλεύει σε κάθε περίπτωση άριστα με το κείμενο που συνοδεύει.

Συνολικά είναι ένα album ελαφρώς άνισο, αφού κάποιες ιστορίες είναι καλύτερες,  άλλες χειρότερες. Τελικά όμως, με απορρόφησε η ανάγνωση του, αφιερώνοντας αρκετή ώρα (κάτι που απαιτείται και λόγω του δύσκολου σχεδίου του).

Τελικό συμπέρασμα είναι πως αυτό το album μας δείχνει ένα διαφορετικό πρόσωπο  του κάθε καλλιτέχνη, ειδικά για τον Σπύρο Δερβενιώτη που τον έχουμε συνηθίσει σε τελείως διαφορετικά πράγματα. Αυτό και μόνο αξίζει της προσοχής μας, τι λέτε;