INTERVIEW CORNER #27: Dale Eaglesham

Πόσους ανθρώπους γνωρίζετε που να έχουν εκπληρώσει κάποια από τα σημαντικότερα όνειρά τους; Ελάχιστους, είμαι βέβαιος. Και, ανάμεσα σε αυτούς που ίσως γνωρίζετε, πόσους έχετε ακούσει να πιστεύουν ακράδαντα (και να δικαιώνονται με τον καιρό) ότι τα καλύτερα έρχονται; Προσωπικά, δεν ξέρω κανέναν και δεν πίστευα ότι μπορεί να σταθεί κάτι τέτοιο ως “concept”.

Μέχρι που διάβασα τη βιογραφία του καλεσμένου αυτής της εβδομάδας, Dale Eaglesham. Ο Καναδός καλλιτέχνης έχει καταφέρει, όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στο χώρο (και μιλάμε για περισσότερες από δύο δεκαετίες), να εκπληρώσει κάποια από τα παιδικά του -και όχι μόνο- όνειρα. Και εξακολουθεί να πιστεύει ότι τα καλύτερα έρχονται!

Και γιατί να μην το κάνει; Η Iστορία τον έχει ήδη δικαιώσει. Θέλετε παραδείγματα; Όταν ο πιτσιρικάς Dale μουτζούρωνε τα τετράδιά του, κάπου στη δεκαετία του ’70, και δήλωνε ότι μια μέρα θα σχεδίαζε τον Conan, πολλοί ίσως να το απέδωσαν στον παιδικό του ενθουσιασμό. Όταν, όμως, τα κατάφερε, το 1986, και σχεδίασε περισσότερα από δέκα τεύχη CONAN για λογαριασμό της Marvel, το όνειρό του έγινε πραγματικότητα. Σε αυτό το σημείο, βέβαια, έχουν φτάσει πολλοί καλλιτέχνες. Πολλοί έχουν εκπληρώσει το παιδικό τους όνειρό και συνεχίζουν ακάθεκτοι να κάνουν τη δουλειά που τους αρέσει.

Έτσι συνέβη και με τον Eaglesham. Μετά το run του στο THE SAVAGE SWORDS OF CONAN, συνέχισε στη Marvel με το PUNISHER: YEAR ΟΝΕ, ενώ λίγα χρόνια αργότερα (στις αρχές της δεκαετίας του ’90) πέρασε στο στρατόπεδο της DC, σχεδιάζοντας για τίτλους όπως οι BATMAN: GOTHAM NIGHTS και GREEN LANTERN. Στο τελευταίο, μάλιστα, η δουλειά του έγινε γνωστή και εκτός της comic κοινότητας, εξαιτίας μιας σκηνής στο storyline Hate Crimes (του Judd Winick), όπου ένας gay χαρακτήρας ξυλοκοπείται λόγω της ιδιαιτερότητάς του. Η καριέρα του καλλιτέχνη συνέχισε την ανοδική της πορεία, με περάσματα από άλλους τίτλους της DC, όπως οι Η.Ε.R.O., JSoA και VILLAINS UNITED.

Η επιστροφή του στη Marvel, το 2009, αποτέλεσε την αφορμή για ένα ακόμη παιδικό του όνειρο. Ο Eaglesham έγινε ο penciller της σειράς FANTASTIC FOUR, με τον Jonathan Hickman στο σενάριο. Οι FF αποτελούσαν επίσης ήρωες της παιδικής ηλικίας του Eaglesham και φάνηκε ότι όλα τα όνειρά του πραγματοποιήθηκαν. Τα καλύτερα, όμως, δεν είχαν έρθει. Γιατί, στο κάτω-κάτω, υπάρχει κάτι καλύτερο από το να δουλεύεις στο FANTASTIC FOUR – να δουλεύεις στο FANTASTIC FOUR μαζί με τον Stan Lee!

To WHAT IF? #200, το οποίο θα βρίσκεται σύντομα στα αμερικανικά comic shops περιέχει μια ιστορία με πρωταγωνιστές τους FF και το ερώτημα “τι θα γινόταν αν ο Watcher αποφάσιζε ότι ο Galactus πρέπει να πεθάνει, προκειμένου να σωθεί η Γη;”. Η συγκεκριμένη ιστορία είναι γραμμένη από τον Stan “The Man” Lee, δημιουργό των Fantastic Four, σε σχέδιο του Eaglesham.

Και ο ίδιος ο Eaglesham εξακολουθεί να δηλώνει ότι “τα καλύτερα έρχονται”! Ήδη έχει αναλάβει να σχεδιάσει τρία τεύχη του INCREDIBLE HULKS (σε σενάριο του Greg Pak) και το μέλλον, αν λάβουμε υπόψη μας το παρελθόν του, μοιάζει ακόμη καλύτερο.

Διαβάστε, λοιπόν, όσα μας είπε ο καλεσμένος αυτής της εβδομάδας, Dale Eaglesham, και βάλτε στοιχήματα για το ποιες προσωπικές επιτυχίες του επιφυλλάσσει το μέλλον:

Έχεις εργαστεί για τις δύο μεγάλες εκδοτικές του χώρου, τη Marvel και τη DC. Υπάρχουν βασικές διαφορές, όσον αφορά στη δημιουργική διαδικασία μεταξύ των δύο αυτών εταιρειών;

Έχω ακούσει καλλιτέχνες να αναφέρουν ορισμένες διαφορές, αλλά βάσει της δικής μου εμπειρίας δεν μπορώ να βρω μεγάλες διαφορές μεταξύ των εταιρειών σ’ ό,τι αφορά στη δημιουργική διαδικασία. Κάτι που βρήκα πως διαφέρει στη δική μου περίπτωση, είναι ότι η Marvel ξεκινάει την επεξεργασία της σελίδας κατευθείαν από το αρχικό σχέδιο, οπότε χάρηκα που είχα την ευκαιρία να το κάνω αυτό. Πιστεύω πως η Marvel είναι περισσότερο τεχνοκεντρική από την DC, αλλά, σε γενικές γραμμές, η δημιουργική διαδικασία είναι η ίδια: παίρνεις ένα σενάριο και το σχεδιάζεις!

Έχεις κάποιο αγαπημένο απ’ όλα τα comics που έχεις σχεδιάσει όλα αυτά τα χρόνια; Υπάρχει κάποιο άλλο comic που θα σκότωνες για την ευκαιρία να το σχεδιάσεις;

Έχω πάρα πολλά αγαπημένα, όπως το H.E.R.O., που, παρ’ ότι δεν πήγε τόσο καλά από πλευράς πωλήσεων, είχε πάρα πολύ καλές κριτικές, το VILLAINS UNITED με την απίστευτη Gail Simone, τη θητεία μου στο JSοA με τον Geoff Johns, καθώς και τη δουλειά μου στο SIGIL για λογαριασμό της CrossGen. Στην περίπτωση της τελευταίας, μπορεί μεν η όλη περιπέτεια να έληξε άσχημα με την χρεοκοπία της εταιρείας, ωστόσο με ώθησε στο να αναπτύξω σε τέτοιο βαθμό την τέχνη μου, έτσι ώστε κατά κάποιο τρόπο να είμαι ακόμη ευγνώμων για την όλη εμπειρία. Το ίδιο ισχύει και για τη Marvel, έχω πολύ καλές αναμνήσεις από το πρώιμο πέρασμα μου στο CONAN και πραγματικά ΛΑΤΡΕΥΩ τη δουλειά που κάνω τώρα στο HULK με τον Greg Pak. Έχω πάρα πολύ καιρό να διασκεδάσω έτσι.

Είχες σχεδιάσει το storyline “Hate Crimes” στο GREEN LANTERN (όπου ένας ομοφυλόφιλος άντρας ξυλοκοπείται άσχημα) που είχε τραβήξει την προσοχή των ΜΜΕ. Βάσει αυτού, θα ήθελα να σε ρωτήσω το εξής: Είναι πιο δύσκολο για έναν καλλιτέχνη να σχεδιάσει μία τέτοια σκηνή, ή είναι απλά ένα ακόμη panel;

Λοιπόν, η προσοχή των ΜΜΕ έγινε κατόπιν εορτής, οπότε δεν μπορώ να πω ότι επηρέασε με οποιονδήποτε τρόπο το σχέδιο της ιστορίας. Ωστόσο, η πραγματική ένταση του υλικού σε συνδυασμό με τη σημασία του ήταν αυτά που καθοδήγησαν και που συνεισέφεραν στο σχέδιο. Σίγουρα δεν το δυσκόλεψαν, αλλά πιστεύω ότι κατά κάποιο τρόπο βοήθησαν στο να το αναπαραστήσουν με ρεαλιστικό τρόπο. Όλοι μας είχαμε να αντιμετωπίσουμε νταήδες, συμπεριλαμβανομένου εμού, οπότε έκανα αναδρομή σε αυτές τις αναμνήσεις όταν έκανα τα σχέδια. Ταυτίστηκα με τον χαρακτήρα, κι αυτό καθοδήγησε τον σχεδιασμό.

Τα τωρινά σου projects δεν επεξεργάζονται από inker και χρωματίζονται κατευθείαν απ’ το δικό σου σχέδιο. Για ποιο λόγο;

Στην πραγματικότητα, έχω ξαναγυρίσει στο να χρησιμοποιώ inking στη δουλειά μου για το THE INCREDIBLE HULK, για πρώτη φορά από τότε που επέστρεψα στη Marvel. Θα δουλεύω μαζί με τον εκπληκτικό Drew Hennessy. Έχουμε ξαναδουλέψει μαζί και είναι ένας απ’ τους αγαπημένους μου inkers στο χώρο. Έχεις δίκιο, όμως, οτιδήποτε έχω κάνει τα τελευταία χρόνια έχει δεχτεί επεξεργασία κατευθείαν από το σχέδιο. Το κίνητρο μου γι’ αυτό ήταν τ’ ότι ήξερα ότι η Marvel είχε την τεχνολογία – και τους επιδέξιους colorists – που απαιτούνται για να γίνει η δουλειά. Όταν στέλνεις τα σχέδια σου, η δουλειά σου πάντα αλλάζει εμφανισιακά αφού μπει το inking κι έπειτα από δύο δεκαετίες που ακολουθούσα αυτή τη διαδικασία, ήθελα πλέον να δω τα σχέδιά μου όπως σκόπευα εξαρχής να είναι. Αυτό, από τη μία, είναι πάρα πολύ καλό, αλλά έχει το μειονέκτημα του ότι είναι εξαντλητικό. Αναγκάζεσαι να ρίχνεις ένα επιπλέον 50% του χρόνου σου σε κάθε σελίδα, επειδή πρέπει να είναι άψογες, οι γραμμές τέλειες και κάθε ατέλεια να έχει σβηστεί. Εν τω μεταξύ, η προθεσμία κυλάει κανονικά κι εσύ έχεις μείνει πίσω. Κατάφερα να σχεδιάσω γύρω στα 14 τεύχη σε 20 μήνες με αυτό το θεοπάλαβο πρόγραμμα, αλλά τώρα έχω εξαντληθεί, οπότε κάνω ένα διάλειμμα και ξαναχρησιμοποιώ κάποιον άλλο που αναλαμβάνει το inking.

Αυτός ήταν ο λόγος που το πέρασμα σου στους FANTASTIC FOUR κράτησε μόνο επτά τεύχη;

Ναι, αυτός ήταν κι ένας απ’ τους μεγαλύτερους λόγους. Σχεδίασα επτά τεύχη σε εννιά μήνες με ολοκληρωμένο σχέδιο και χωρίς χρόνο παράδοσης. Όπως είπα και πριν, το ολοκληρωμένο σχέδιο αντιστοιχεί σε δουλειά δύο ατόμων (του penciller και του inker), οπότε το να κάνω αυτά τα τεύχη σε αυτό το χρονικό περιθώριο αντιστοιχούσε με το να δουλεύω 14 ώρες την ημέρα, κάθε μέρα, ακόμη και τα σαββατοκύριακα. Έτσι, όταν μου πρότειναν ένα project με τον Ed Brubaker, έναν συγγραφέα με τον οποίο πάντα ήθελα να συνεργαστώ, και το χρονοδιάγραμμα ήταν σχετικά πιο ελαστικό, δέχτηκα τη συνεργασία. Προτιμώ να δουλεύω σε μηνιαίους τίτλους και ελπίζω πως σύντομα θα έχω πάλι αυτή τη δυνατότητα, αλλά χρειάζομαι και καθορισμένο χρόνο παράδοσης, προκειμένου να κυλήσει όλο αυτό το μοντέλο εργασίας.

Η Marvel ανακοίνωσε πρόσφατα την επανέναρξη της CrossGen. Αν είχες την ευκαιρία, θα σ’ ενδιέφερε να σχεδιάσεις κάποιον τίτλο, δεδομένου ότι το SIGIL ήταν μέρος των σειρών της;

Η μυστικιστική saga επιστημονικής φαντασίας του SIGIL με βοήθησε στο να μεταβώ καλλιτεχνικά σε ένα άλλο επίπεδο και πάντα θα έχω καλές αναμνήσεις από αυτή, όμως, δεν ενδιαφέρομαι για υλικό επιστημονικής φαντασίας αυτή την περίοδο. Ένας άλλος αγαπημένος μου τίτλος από την CG ήταν το RUSE, τα σχέδια των Guice και Perkins ήταν απίστευτα! Αυτό θα είχε ενδιαφέρον για να συμμετάσχω και μου αρέσει πολύ το υλικό που βασίζεται σε ιστορικά γεγονότα. Για τώρα, όμως, προτιμώ να επικεντρωθώ στο τωρινό μου project, ειδικά από τη στιγμή που είναι τόσο διασκεδαστικό.

Έχεις σχεδιάσει το 200στό τεύχος του WHAT IF? σε σενάριο του Stan Lee. Πώς ήταν η όλη διαδικασία; Είχες την ευκαιρία να διαπιστώσεις ιδίοις όμμασι τη “Μέθοδο της Marvel” κατά τη δημιουργία του comic?

Καταρχήν, ήταν πραγματικά συγκλονιστικό να δουλεύω πάνω σε μία ιστορία των FF με τον ίδιο τον Stan Lee. Δε μπορείς να διανοηθείς τι τιμή ήταν να εργάζομαι στο πλάι του ανθρώπου που δημιούργησε τους χαρακτήρες αυτούς. Το πρώτο μου comic ήταν ένα τεύχος των FANTASTIC FOUR από τους Lee και Kirby, που κόστιζε τότε μόνο 12 σεντς και που έχω κρατήσει ακόμη κι εκείνα τα τεύχη των FF ήταν που σηματοδότησαν την γέννηση της προσωπικής μου καλλιτεχνικής έκφρασης. Σ’ ό,τι αφορά την “Μέθοδο της Marvel”, είναι η πρώτη φορά από τότε που επέστρεψα στη Marvel που δούλεψα πάνω σ’ ένα γενικό πλάνο της ιστορίας, αντί σ’ ένα ολοκληρωμένο σενάριο. Ωστόσο, αυτό ήταν συνήθης πρακτική τις μέρες που έκανα τις πρώτες μου επαγγελματικές συνεργασίες με τη Marvel, πριν από 25 χρόνια. Έτσι, το είχα κάνει στην πρώτη περίοδο της καριέρας μου και ποτέ ξανά έκτοτε, μέχρι εκείνο το τεύχος του WHAT IF?. Το να δουλεύω πάλι έτσι μου έφερε πολλές αναμνήσεις, όπως και το να συνεργάζομαι στενά με τον editor Justin Gabriel (είχε πρωτοσυνεργαστεί μαζί του στα τέλη της δεκαετίας του ’80) και να λαμβάνω τις γνώμες του Stan. Είχε πλάκα που ξαναέκανα όλη αυτή τη διαδικασία έπειτα από τόσα χρόνια!

Θα είσαι για τρία τεύχη ο σχεδιαστής του INCREDIBLE HULKS που θα ξεκινήσει τον Φλεβάρη. Μπορείς να μας πεις τι να αναμένουμε;

Μπράτσα! Περιπέτειες στη ζούγκλα! Μεγάλες γάτες! Περισσότερα μπράτσα! Και φυσικά, εξαιρετική συγγραφική δουλειά από τον Greg Pak. Δουλεύω μαζί του πάνω στο πρώτο τεύχος κι έχω εντυπωσιαστεί με το πόσο γρήγορα κατάλαβα τις προσωπικότητες των χαρακτήρων, μέσα από τη γραφή και τους διαλόγους του. Ένιωσα ότι “γνωρίζω” τους χαρακτήρες, έπειτα από λίγες μόνο σελίδες. Σ’ ό,τι αφορά το καλλιτεχνικό κομμάτι, διασκεδάζω ακολουθώντας μία σχεδιαστική προσέγγιση περισσότερο α λα Wrightson κι ελπίζω πως θα αρέσει εξίσου και στους οπαδούς της σειράς!

Έχεις άλλα σχέδια για το άμεσο μέλλον;

Όχι, επί του παρόντος το μοναδικό πράγμα στο πρόγραμμα μου είναι το τεύχος του WHAT IF? και το storyline του HULK. Έπειτα απ’ αυτά, ποιος ξέρει;

[Μετάφραση: Αλέξανδρος Τσαντίλας]

How many people do you know having fulfilled some of their most important dreams? Very few, I’m certain. And, among those you know, how many of them do you know who actually believe that the best is yet to come (and proving that they were right, nonetheless)? Personally I never knew anyone, nor did I ever think that this could even stand as a concept.

That was until I read Dale Eaglesham’s bio, who also happens to be this week’s guest. In all these years working in this field (and it’s more than two decades now), this Canadian artist has managed to fulfill some of his childhood dreams, and went even further than that! And he still feels that the best are still ahead!

And why shouldn’t he, when you think about it? Posterity has already proven him right. You want examples? When Dale was a kid back in the 70s and drawing in his workbooks while declaring that one day he would draw Conan, many didn’t take it as anything more other than childish enthusiasm. When he actually did it, in 1986, and drew more than ten CONAN issues for Marvel, his dream became a reality. It should be mentioned though, that many artists have reached this point in their careers. Many have fulfilled their childhood dream and are still going strong, practicing the profession they love the most.

This is how it happened in Eaglesham’s case too. Following his run in THE SAVAGE SWORD OF CONAN, he continued with Marvel in PUNISHER: YEAR ONE, and a few years later (in the beginning of the 90s) he entered the ranks of DC, drawing titles such as BATMAN: GOTHAM NIGHTS and GREEN LANTERN. His work in GREEN LANTERN managed to break through the barriers of the comic community due to a panel in the “Hate Crimes” storyline (scripted by Judd Winick), where a gay character is being brutally beaten because of his sexual preferences. His artistic career continued upwards, going through other DC titles such as H.E.R.O., JSoA and VILLAINS UNITED.

His return to Marvel in 2009 gave him the opportunity to fulfill yet another childhood dream. Eaglesham was assigned to penciling duties for the FANTASTIC FOUR, with Jonathan Hickman scripting the series. FF were also Eaglesham’s childhood heroes, so it would seem that all his dreams were finally realized. Nevertheless, the best had yet to happen. Because, when you think about it, what’s better than working in the FANTASTIC FOUR? The answer: Working in the FANTASTIC FOUR alongside Stan Lee!

WHAT IF? #200, soon to hit the shelves of the U.S. comic shops, contains a story starring the FF, which bears the question: “What if the Watcher had decided that Galactus must die so that Earth can live?”. This particular story has been written by Stan “The Man” Lee, creator of the Fantastic Four, and is drawn by Eaglesham.

And Eaglesham himself still states that “the best are yet to happen”! He has already signed to draw three issues of the INCREDIBLE HULKS (based on a script by Greg Pak) and the future, based on his backstory, seems even brighter.

So, read on what Dave Eaglesham, this week’s guest, has to say and place your bets on what personal successes the future has in store for him.

You have worked for the two major mainstream companies, DC and Marvel. Are there any key differences in the creating process between the two companies?

I’d heard artists mention certain differences, but in my own experience I haven’t found much difference between the two when it comes to the creative process. One thing that I found different in my case was that Marvel was able to shoot from the pencils, and I was glad to get the opportunity to do that. I think Marvel may be a little more artist-focused than DC, but overall the creative process is pretty much the same: you get a script and you draw it!

Among all the comics you have drawn all these years, do you have any favorites? Is there any other comic that you would kill to illustrate?

I have so many favorites… H.E.R.O., which didn’t do that well in sales, but was a critical success, VILLAINS UNITED with the amazing Gail Simone, my time on JSoA with Geoff Johns, and my work on SIGIL at CrossGen – although that whole adventure ended badly with the company’s bankruptcy, it allowed me to push my art to a whole new level, so in a way I’m still grateful for the experience. And at Marvel, I of course have fond memories of my early CONAN work, and I’m LOVING working on the HULK right now with Greg Pak. It’s the most fun I’ve had in a very long time.

You illustrated the “Hate Crime” storyline in GREEN LANTERN (where a homosexual was brutally beaten), a storyline that has drawn some media attention. Prompted by that fact, I want to ask you: is it more difficult for an artist to draw a scene like that or it is just another panel?

Well, the media attention came after the fact, so that wasn’t really a factor when I was illustrating the arc. But the actual intensity of the material, along with its importance, propelled the art, contributed to it. It certainly didn’t make it more difficult… I guess in a way it helped bring it to life. We’ve all had to deal with bullies, myself included, so I tapped into those memories when creating the art. I felt sympathy for the character, and that drove the art.

Your recent projects are not being inked and are colored straight from your pencils. What is the reason for it?

Actually, I’m now returning to using an inker for my work on INCREDIBLE HULK, for the first time since my return to Marvel. I’ll be working with the amazing Drew Hennessy. We’ve worked together before, and he’s one of my favourite inkers. But you’re correct – everything else in the past couple of years has been shot directly from the pencils. The motivation for that was that I knew Marvel had the technology – and the skilled colorists – required for making it work. When you send out your penciled work, it always changes once it’s been inked, and after over two decades of that process, I wanted to finally see my art exactly as I intended it to look. That aspect of it is really great, but the downside is that it’s exhausting. You spend almost 50 percent more time on each page, because the page has to be pristine, the lines perfect, every speck erased. Meanwhile, the schedule moves merrily along and leaves you behind. I managed to draw about 14 issues in about 20 months on that crazy schedule, but now I’m exhausted, so I’m taking a break and using an inker again!

Was that why your run on FANTASTIC FOUR lasted only seven issues?

That’s a big reason for it, yes. I drew seven issues in nine months, with finished pencils and no lead time. Like I said, doing finished pencils is like doing the work of two people (the penciller’s and the inker’s), so doing those issues in that time frame meant working 14-hour days every day, even weekends. So when I was offered a project with Ed Brubaker, a writer I’d always wanted to work with, and the schedule was a bit more flexible, I accepted. I prefer to work on a monthly title, and hopefully that will be the case again soon, but I need some lead time to make it work.

Marvel announced recently the relaunch of CrossGen. Given the chance, would you be interested in illustrating a title, especially if SIGIL is one of them?

The mystical sci-fi saga of SIGIL helped me take my art to a new level and I remember it well for that but I don’t feel I want sci-fi material these days. Another favourite CG title was RUSE. The art by Guice and Perkins was outstanding! So that might be interesting to tackle, and I love the historical component. But for now, I’d rather just focus on my current project, especially since it’s such a fun one.

You illustrated the 200th issue of WHAT IF? scripted by Stan Lee. What was the whole process like? Did you experience first hand the “Marvel Method” in creating the comic?

First, it was definitely mind-boggling to work on an FF story with Stan Lee. To be working alongside the man who created these characters… You have no idea what an honor that was. My very first comics were 12-cent Lee/Kirby FANTASTIC FOUR comics that I still have to this day, and those FF issues marked the birth of my own artistic expression.

As for the “Marvel Method,” it’s the first time since my return to Marvel that I’ve worked from a plot rather than a full script. However, back in the days of my first professional gigs at Marvel, about 25 years ago, it was much more common. So I did it in my early career, and then never after that until this WHAT IF? issue. It was nostalgic to be doing that again, and working closely with editor Justin Gabrie (I first worked with him in the late 80s!), with feedback from Stan. It was nice to get to try that again after all these years!

You will be the artist of THE INCREDIBLE HULK, starting on February, for a three issue run. Can you tell us what should we expect?

Muscles! Jungle adventures! Big cats! More muscles! And of course, excellent writing by Greg Pak. I’m working on my first issue with him right now, and I’m really impressed with how quickly I got a sense of the characters’ personalities through his writing and dialogue. Within just a few pages, I felt I “knew” these characters. On the artistic side, I’m having fun with a Wrightson-esque approach to the art, so hopefully the fans will dig it as well!

Do you have any other plans for the immediate future?

No, the only thing on the agenda right now is the WHAT IF? issue, and then the HULK arc. After that, who knows?

[Translated by Alexandros Tsantilas]