FABLES #100

Writers: Bill Willingham, Mark Buckingham
Penciller: Mark Buckingham
Inkers: Steve Leialoha, Andrew Pepoy
Colorist: Lee Loughridge
Additional Artists: Chrissie Zullo, Dave Johnson, Adam Hughes, Kate McElroy, J.H.Williams III, Dan Green, Dave Stewart, Joao Ruas
Lettering: Todd Klein
Cover: Joao Ruas
DC Comics (Vertigo)

Ήταν αναμενόμενο, αλλά μην έχοντας δει το σχετικό solicitation, όταν έπιασα στα χέρια μου το FABLES #100 έμεινα άφωνος και με διαπέρασε ένα ρίγος προσμονής: ήταν τόμος! Το 100ό τεύχος του FABLES εξιστορεί, μεταξύ άλλων, την μονομαχία της Bellflower (όχι, δεν είναι καινούργιος χαρακτήρας, αλλά για όσους δεν έχουν διαβάσει τα τελευταία 10-12 τεύχη είναι μεγάλο spoiler) με τον Dark Man. Μία μάγισσα ενάντια στο φρικτότερο και πιθανώς δυνατότερο από τα Great Powers, το οποίο, την τελευταία φορά, φυλακίστηκε μετά από τη θυσία εκατοντάδων μάγων. Μια τέτοια επική στιγμή στην ιστορία των Fables δεν απαιτεί τίποτε λιγότερο από 68 σελίδες, ειδικά τη στιγμή που, ταυτόχρονα, όλοι παρακολουθούν τη μάχη από το Farm, σπάνε τα νερά της Beauty, η Snow White μαθαίνει κάτι ανησυχητικό για τη Nurse Spratt και η ιστορία επιφυλάσσει ένα απροσδόκητο φινάλε.

To “Single Combat” είναι ένα αριστούργημα, στο οποίο φαίνεται ότι οι καλλιτέχνες είχαν όλο τον χρόνο να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό, προσδίδοντας ένα διακριτικό, painted storybook feel στο ίδιο σχέδιο του FABLES που αγαπήσαμε μέχρι τώρα.

Σαν να μην έφταναν αυτά, οι Mark Buckingham και Bill Willingham αλλάζουν θέσεις για 9 σελίδες, με τον Buckingham να γράφει και τον Willingham να εικονογραφεί την ιστορία “Pinocchio’s Army”.

Ακολούθως, κάτι που με γύρισε πολλά χρόνια πίσω, το “Fables Paper Puppet Theater” δίνει τη δυνατότητα να φτιάξει κανείς μια χάρτινη σκηνή και φιγούρες από το comic. (Όχι κόβοντας το ίδιο βρε κάφροι! Γι’ αυτό υπάρχουν τα φωτοτυπικά.)

Σειρά έχει το πρώτο μεθεόρτιο του “Single Combat”, “The Perils of Thumbelina”, μια μικρή ιστορία με την ομώνυμη πρωταγωνίστρια και σχέδιο από την Chrissie Zullo (εξώφυλλα του CINDERELLA: FROM FABLETOWN WITH LOVE).

Έπειτα, αντίστοιχα με μια κίνηση στο FABLES #59, ακολουθούν τέσσερα mini-stories που απαντούν στις ερωτήσεις τεσσάρων διασημοτήτων που διαβάζουν το FABLES.

Ο Phil LaMarr (Mad TV, PULP FICTION) ρωτά ποιος σχεδιάζει τα comics της Fabletown που αγόραζαν οι Boy Blue, Flycatcher και Pinocchio. Η απάντηση σε σχέδιο Dave Johnson.

Ο Eddie Cahill (CSI: New York) θέλει το τηλέφωνο της Χιονάτης και ο Adam Hughes τον παραπέμπει στον Bigby Wolf.

Η Cobie Smulders (HOW I MET YOUR MOTHER, WALKING TALL) μαθαίνει τι κάνουν τώρα ο Bufkin, ο Frankie και ο Μαγικός Καθρέπτης, τώρα που σκότωσαν τη Baba Yaga, σε σχέδιο Kate McElroy.

Τέλος, ο Michael McMillian (ο televangelist πολέμιος των βρικολάκων στο TRUE BLOOD) αναρωτιέται γιατί ο Gepetto σκάλισε τόσο στραβό το στόμα του Pinocchio και η απάντηση σε σχέδιο J.H.Williams III.

Δεν σταματάμε όμως εδώ: δεύτερο, διασκεδαστικό μεθεόρτιο με τα Three Blind Mice σε σχέδιο Joao Ruas και για να δέσει το γλυκό, το απλό επιτραπέζιο “Escape to Wolf Manor” από τους δύο δημιουργούς του comic.

Κατά κοινή ομολογία των συντακτών του Comicdom, το FABLES ήταν το καλύτερο comic των ‘00s – προσωπικά για μένα και με πολύ μεγάλη διαφορά. Το παρόν… τεύχος βρίσκω πως πέρα από ένα “ευχαριστώ” των δημιουργών στους αναγνώστες, είναι και ιδιαιτέρως χαρακτηριστικό της μεγάλης αγάπης και δουλειάς που έχει μπει στο σύνολο αυτής της σειράς, κάτι σαν ανανέωση μιας σιωπηλής συμφωνίας μεταξύ παραμυθάδων και ακροατηρίου.

Υ.Γ.: Μια και μιλάμε για παραμύθια, ένα (ενδιαφέρον, ή ίσως και όχι) trivia από τον ψυχαναγκαστικό geek της γειτονιάς σας. Στο τεύχος #99, ο Mr. North αποκαλεί τον Dark Man “Dullahan”, ενώ στο #100 αναφέρεται παντού ως “Duladan”. Το ενδιαφέρον είναι ότι η πρώτη λέξη αντιστοιχεί σε ένα μυθολογικό πλάσμα της Ιρλανδίας (κατά περίπτωση, undead ή unseelie fae), που φαίνεται να ενέπνευσε τον μεταγενέστερο μύθο του Ακέφαλου Καβαλάρη. Το δεύτερο δεν βρήκα να σημαίνει οτιδήποτε άλλο και υποθέτω ότι η αλλαγή έγινε για να διαχωριστούν τα δύο.