TOP 100 OF THE 90s: 60-51

60. TO THE HEART OF THE STORM
Writer/Artist: Will Eisner
Kitchen Sink Press

Την αγάπη μας για τον Will Eisner εδώ στο Comicdom,νομίζω ότι, με διάφορους τρόπους, την έχετε αντιληφθεί και τούτο εδώ το κομμάτι δεν αποτελεί εξαίρεση. Στο TO THE HEART OF THE STORM, εν έτι 1991, ο Eisner συνεχίζει να εντυπωσιάζει με την δημιουργική του συνέπεια. Καθώς ίσως το πιο εντυπωσιακό στοιχείο της δουλειάς του είναι η κατανόηση της ανθρώπινης φύσης και το πώς αυτή μεταφράζεται σε αιχμαλώτιση του ενδιαφέροντος του αναγνώστη, με στεντόρεια και, κυρίως, θεατρικά στησίματα. Τα panels/σκηνικά του Eisner μας δίνουν, με υπέροχο τρόπο, αυτοβιογραφικές, αλληλοσυνδεόμενες βινιέτες, που περιγράφουν υπέροχα, τόσο τη φύση της ετερότητας και της προκατάληψης γενικότερα, όσο και τη ζωή του ιδίου, με άξονα την εβραϊκή του καταγωγή.

Τίποτε από τα παραπάνω δεν υπονοεί την ύπαρξη στατικότητας της πλοκής, ή της ροής, στο TO THE HEART OF THE STORM. Αντιθέτως, για πολλοστή φορά, ο Eisner, ως βετεράνος τεχνίτης, δίνει παλμό και εγρήγορση στις σελίδες, του κάνοντας μας, ακόμη μια φορά, να καταλάβουμε τη φύση της ανθρώπινης περιπέτειας.

(Βασίλης Σάκκος)

59. JAR OF FOOLS
Writer/Artist: Jason Lutes
Black Eye Productions

Μια ανθρώπινη ιστορία με αρκετούς, όχι και τόσο συνηθισμένους πρωταγωνιστές. Ένας ταχυδακτυλουργός γεμάτος ψυχολογικά βάρη για το θάνατο του αδερφού του. Η πρώην κοπέλα του, η οποία παρατά τα πάντα χωρίς προφανή λόγο. Ένας συνταξιούχος μάγος, ο οποίος αποτέλεσε τον μέντορα του πρώτου και συνομιλεί με τα φαντάσματα των δοξασμένων εποχών του. Ένας απατεωνίσκος που μένει στο αυτοκίνητό του. Η κόρη του, συνεργός και συγκάτοικός του. Πέντε άνθρωποι μοιράζονται την ψευδαίσθηση της ασφάλειας που προσφέρει το καταφύγιο κάτω από μια γέφυρα και έρχονται αντιμέτωποι με το παρελθόν και το παρόν.

Δεν είναι η υπόθεση που έφερε το JAR OF FOOLS σε αυτή τη θέση. Είναι η εξιστόρηση του Lutes. Αργή, αλλά και κοφτή, παρουσιάζει όχι τόσο τα γεγονότα, αλλά τα συναισθήματα, σε ένα comic που μπορεί μετά από καιρό να μη θυμάσαι τόσο τι έλεγε, αλλά πώς σε έκανε να νιώθεις όσο το διαβάζεις.

(Θωμάς Παπαδημητρόπουλος)

Διαβάστε περισσότερα για το JAR OF FOOLS

58. LEAGUE OF EXTRAORDINARY GENTLEMEN
Writer: Alan Moore
Artist: Kevin O’Neil
DC Comics (America’s Best Comics), Top Shelf

Ο συγκεκριμένος τίτλος εμφανίζεται για πολλοστή φορά σε κάποια από τις λίστες του Comicdom και αυτό κάθε άλλο παρά τυχαίο μπορεί να είναι. Αυτό μπορεί να σημαίνει δυο πράγματα: Πρώτον, μας πληρώνει ο Alan Moore για να γράφουμε καλά πράγματα για τις δουλειές του και δη για τη συγκεκριμένη, ή δεύτερον, πρόκειται για κάτι το εξαιρετικό. Εσύ κύριε Κακοειθόπουλε, που κοιτάς με το μισό το μάτι, να προσκομίσεις αποδείξεις, ή να καταπιείς για πάντα τη γλώσσα σου.

Η ιδέα μιας ομάδας “ιδιαίτερων” ανθρώπων στη Βικτωριανή Αγγλία, είναι, ομολογουμένως, ενδιαφέρουσα, πόσο μάλλον όταν δεν είναι τυχαίοι όλοι αυτοί που την απαρτίζουν, αλλά παλιοί μας γνώριμοι, με πρώτη και καλύτερη την πρώην του Δράκουλα, Mina Harker. Ο Moore παίζει με γνωστά είδωλα, γνωστά σκηνικά, γνωστά πολλά πράγματα γενικά και παρ’ όλα αυτά, καταφέρνει να μας δώσει κάτι τόσο φρέσκο και πρωτότυπο.

(Κώστας Λαμπρόπουλος)

Διαβάστε περισσότερα για το THE LEAGUE OF EXTRAORDINARY GENTLEMEN

57. 1963
Writer: Alan Moore
Artists: Stephen Bissette, Rick Veitch
Image Comics

H mini σειρά των 6 τευχών που σηματοδότησε τη “Δευτέρα Παρουσία” του Alan Moore στα υπερηρωικά comics, είναι κάτι περισσότερο από ένα ακόμη tribute στην Silver Age, όπως αυτή διαμορφώθηκε με τη νέα οπτική που είχε φέρει τότε η Marvel στην υπερηρωική αφήγηση. Ο σπουδαίος συγγραφέας κατάφερε να γράψει ένα comic που θα μπορούσε άνετα να έχει δημιουργηθεί το 1963, “έτυχε”, όμως, να δημιουργηθεί ακριβώς τριάντα χρόνια μετά!

Ένα καλλιτεχνικά αρτιότατο σχόλιο, πάνω στο ρεύμα ρεαλισμού που είχε φέρει η Marvel εκείνη την εποχή, και το οποίο, όπως πολλάκις έχει γραφτεί, οδήγησε στα σκοτεινά και “ώριμα” υπερηρωικά comics των 80s και 90s. (Μάλιστα, ο Moore έχει παραδεχθεί  την ευθύνη του WATCHMEN σε αυτή την εξέλιξη.)

Το 1963 θα ολοκληρωνόταν με ένα annual 80 σελίδων, το οποίο, τελικά, δεν κυκλοφόρησε ποτέ.  Αν έστω και ένας μου έλεγε ότι ο Moore θα έμπαινε ποτέ στη διαδικασία να το ολοκληρώσει, αρκεί κάποιος τρελός να μάζευε αρκετές υπογραφές, τότε ναι, ο τρελός θα είχε ήδη βρεθεί!

(Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου)

Διαβάστε περισσότερα για το 1963

56. BOX OFFICE POISON
Writer/Artist: Alex Robinson
Antarctic Press, Top Shelf

Ο Alex Robinson είναι, για μένα, ένας από τους πιο ταλαντούχους δημιουργούς. Η ικανότητά του να σκαρώνει ιστορίες (βγαλμένες από τη ζωή, που θα έλεγε και η γιαγιά μου) και να τις αφηγείται, είναι πράγματι μοναδική.

Το BOX OFFICE POISON, είναι ένα πάζλ παράλληλων ιστοριών, με πρωταγωνιστές καθημερινούς ανθρώπους, οποίοι μας θυμίζουν τόσο συγγενείς και φίλους, όσο και εμάς τους ίδιους, με ρεαλιστικούς διαλόγους και το τόσο χαρακτηριστικό, “στρογγυλό” σχέδιο του Robinson. Τρεις δημιουργοί comics, ένας καθηγητής ιστορίας, μια δημοσιογράφος και ένας υπάλληλος βιβλιοπωλείου, μερικοί από τους ήρωες της ιστορίας, συζητούν για τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα της ζωής, την αγάπη, τις ανθρώπινες σχέσεις, το παρελθόν, το μέλλον.

Μη σας τρομάξει ο όγκος του βιβλίου. Σας διαβεβαιώνω ότι οι απολαυστικοί διάλογοι, η γλαφυρή αφήγηση, το χιούμορ, αλλά ακόμη και οι σιωπές, θα σας παρασύρουν να διαβάσετε μονορούφι μια ιστορία, στην οποία ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να είναι πρωταγωνιστής.

(Λήδα Τσενέ)

Διαβάστε περισσότερα για το BOX OFFICE POISON

55. SANDMAN MYSTERY THEATRE
Writers: Matt Wagner, Steve Seagle
Artists: Guy Davis, Various
DC Comics (Vertigo)

Αν και spin-off του επιτυχημένου SANDMAN του Neil Gaiman, το SANDMAN MYSTERY THEATRE ακολουθεί μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, επαναφέροντας και επαναπροσδιορίζοντας τον Golden Age μασκοφόρο διώκτη του εγκλήματος, Sandman. O Wesley Dodds είναι ένας εύπορος επιχειρηματίας, στη Νέα Υόρκη των τελών της δεκαετίας του ’30, βασανιζόμενος από προφητικά όνειρα για εγκλήματα που ζητούν δικαιοσύνη. Δίχως υπερδυνάμεις, με μοναδικά όπλα την ευφυΐα του και κάμποσο υπνωτικό αέριο, ερευνά φρικτές και αποτρόπαιες δολοφονίες.

Το comic αποφεύγει οποιαδήποτε ωραιοποίηση του παρελθόντος, και με σύμμαχο την επισήμανση “Suggested For Mature Readers”, περιλαμβάνει πολλά από τα τότε καυτά κοινωνικά ζητήματα, ενώ το μεγαλύτερο προτέρημα  του να είναι οι καλοδουλεμένοι χαρακτήρες. Ειδικά, η αληθοφάνεια στην παρουσίαση της σχέσης του Dodds με την Dian Belmont, ήταν κάτι ασυνήθιστο για ένα μεγάλο εκδοτικό οίκο, όπως η DC.

Όσο για το σχέδιο του Guy Davis, βασικού συντελεστή της σειράς, μπορεί να μοιάζει, εκ πρώτης όψεως, αποκρουστικό, δεν θα μπορούσε, όμως, να βρεθεί καταλληλότερο.

(Γιώργος Χατζηκωστής)

Διαβάστε περισσότερα για το SANDMAN MYSTERY THEATRE

54. DEATH: THE HIGH COST OF LIVING
Writer: Neil Gaiman
Artist: Chris Bachalo
DC Comics (Vertigo)

Ο Neil Gaiman επισκέπτεραι το πλέον fan favorite μέλος της οικογένειας των Endless (από τη σειρά αναφοράς SANDMAN), την Death. Χαρίζει στην κεφάτη γκοθού του, μια μέρα στην γη και μια γεύση θνητότητας, για να καταλάβει τη βαρύτητα του ρόλου της και στους αναγνώστες μερικά βλέμματα στη ζωή γνωστών χαρακτήρων του σύμπαντός του.

Το (Cocteau-ικών επιρροών) avatar του θανάτου συναντά τη μετεώριση της εφηβείας: το άγχος που προκαλεί η ενδιάμεση κατάσταση παιδιού και ενήλικα, όταν δεν έχεις αγαπηθεί και δεν έχεις αγαπήσει, την απουσία συναισθήματος, που μοιάζει ότι θα διαρκέσει αιώνια, τον κυνισμό της υπεροπτικής σου νιότης, που γίνεται πεμπτουσία τη στιγμή που κατανόησες ότι τα παραμύθια είναι υπερτιμημένα νανουρίσματα. Τί καλύτερο, λοιπόν, για κάποιον με τάσεις αυτοκτονίας, από μια μέρα παρέα με τον ίδιο τον θάνατο;

Ένα carpe diem των καλών, κακών, βαρετών και επώδυνων στιγμών, στην εποχή των εκλογικευμένων τρελών, της δίψας για εξουσία και της απόγνωσης για μια χαμένη καρδιά…

(Μυρτώ Τσελέντη)

Διαβάστε περισσότερα για το DEATH: THE HIGH COST OF LIVING

53. NEXUS
Writer: Mike Baron
Artist: Steve Rude
First Comics, Dark Horse

Καλώς ήρθατε στο μέλλον. Σε έναν κόσμο όπου γήινοι και εξωγήινοι συνυπάρχουν, όχι ακριβώς αρμονικά, αλλά τουλάχιστον χωρίς οι μεν να “ταράζονται” με την παρουσία των δε. Καλώς ήρθατε στο διαστημόπλoιο/κινητή πόλη του Nexus. Ένα setting τόσο μεγάλο ώστε να χρειάζονται αρχαιρεσίες για να εκλεγεί Δήμαρχος, αλλά και τόσο μικρό που οι περισσότεροι άνθρωποι (εξωγήινοι, τέρατα, whatever) γνωρίζονται με τα μικρά τους ονόματα.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο του NEXUS. Έναν κόσμο που κατοικείται από τους σχεδόν αρχετυπικούς χαρακτήρες που γέννησε η φαντασία του Mike Baron, αποτυπωμένους στο χαρτί, ως πανέμορφες, σχεδόν αγγελικές φιγούρες, από τα μολύβια του Steve Rude (σε συνδυασμό με τα απολύτως οργανικά μελάνια του Gary Martin).

Ο θαυμαστός κόσμος του NEXUS είναι, εν πολλοίς, το ασαφές, απροσδιόριστο “μέλλον”, όπως το πρωτοείδαμε στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του ’50, μπολιασμένο με μια δόση 80s punk rock και λίγο από ψυχροπολεμική παράνοια. Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο;

(Δημήτρης Σακαρίδης)

Διαβάστε περισσότερα για το NEXUS

52. PALESTINE
Writer/Artist: Joe Sacco
Fantagraphics Books

Κατά τη διάρκεια της πρώτης Ιντιφάντα (1991-1992), ο Joe Sacco επισκέφθηκε τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας, καταγράφοντας, με τη δημοσιoγραφική του ιδιότητα, τις συνθήκες διαβίωσης των Παλαιστίνιων, τις καθημερινές μάxες με τον Ισραηλινό στρατό, αλλά και τα γεγονότα τα οποία οδήγησαν στην (τότε και τώρα) κατάσταση κατοχής.

Όπως και στο SAFE AREA: GORAZDE (#60 στο top 100 των 00s), ο Sacco αναλαμβάνει το ρόλο του ουδέτερου παρατηρητή, αποφεύγοντας να πάρει ξεκάθαρη θέση στα γεγονότα. Συλλέγοντας μαρτυρίες και από τις δύο πλευρές, μας δίνει τις διαφορετικές οπτικές Παλαιστινίων και Ισραηλινών. Οι εικόνες που δημιουργεί είναι όμορφα σκληρές και βίαιες, χωρίς, όμως, να χάνει την επαφή με την ανθρώπινη πλευρά.

Το αποτέλεσμα είναι ένα αντιπολεμικό αριστούργημα, με δυνατό λόγο και καταπληκτικό σχέδιο, που καθηλώνει τον αναγνώστη, μιας και παραμένει, ακόμη και μετά από σχεδόν 20 χρόνια, δυστυχώς, επίκαιρο.

(Αντώνης Σουβατζής)

Διαβάστε περισσότερα για το PALESTINE

51. CITY OF GLASS
Writer: Paul Karasik (after Paul Auster)
Artist: David Mazzucchelli
Avon Books, Picador

“Transitions, transitions… It’s all about the transitions…”

Kαι συμπληρώνω εγώ, για την αλήθεια της αίσθησης που αφήνουν αυτά τα ”περάσματα” στον αναγνώστη.

Το CITY OF GLASS του Paul Auster, γραμμένο κατά τη διάρκεια των ετών 1981 & 1982, είναι εμποτισμένο με μία πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα ερήμωσης, χαρακτηριστικής για την απεικόνιση της Νέας Υόρκης στα χρονικά της pop κουλτούρας. Η ”πλοκή” της ιστορίας είναι incidental και ”παρεμπιπτόντως”, δεν είναι παρά η αφορμή, η βασική δομή πάνω στην οποία πατά μια δαιδαλώδης/πολυσχιδής εξέταση της φύσης της ταυτότητας και του λόγου (του Λόγου;).

Ο Quinn/Auster αναλαμβάνει την προστασία ενός αλλόκοτου πλάσματος, του Peter Stillman, ο οποίος ”απειλείται” από την επάνοδο της τυραννικής φιγούρας του πρόσφατα αποφυλακισθέντα πατέρα του. Το σχέδιο του Mazzucchelli, μέσα από τη φαινομενική λιτότητά του, βουτάει στη δομική ουσία των πραγμάτων που όλοι αντικρίζουμε καθημερινά γύρω μας, με τρόπο μαεστρικό μεν, διόλου επιδεικτικό δε.

Τί είναι αυτό που μας συνδέει με την καθημερινότητά μας; Πόσο εύκολο είναι να αφεθεί κάποιος στη ροή της πληροφορίας στο αστικό σκηνικό, στον (υπερ)κορεσμό της λεπτομέρειας, που στοιβάζεται στα πλαίσια της ζωής που όλοι μας βιώνουμε;

(Κωνσταντίνος Ιμπλικιάν)

Διαβάστε περισσότερα για το CITY OF GLASS