INTERVIEW CORNER #30: Richard Sala

Το horror genre είναι άτιμο πράγμα και ένα είδος που χρειάζεσαι ταλέντο για να υποστηρίξεις. Οι κώδικές του είναι σίγουρα διαφορετικοί από αυτούς των υπόλοιπων genres και τα συστατικά που πρέπει να μπουν στη συνταγή μιας ιστορίας πρέπει να όχι μόνο να επιλεχθούν προσεκτικά, αλλά και να αφήσουν τη γεύση τους στον αναγνωστικό ουρανίσκο την κατάλληλη στιγμή. Ειδικά στο Μέσο των comics, η γραμμή ανάμεσα σε ένα καλό horror comic και σε ένα αποτυχημένο είναι ιδιαίτερα λεπτή, εξαιτίας αυτών των ιδιαιτεροτήτων.

Όλα τα παραπάνω δεν τα λέω εγώ (δεν είμαι ειδικός στο genre), αλλά ο καλεσμένος αυτής της εβδομάδας, ο Richard Sala. Ο Sala μπορεί να θεωρηθεί όχι μόνο ειδικός στα comics τρόμου, αλλά και ένας από τους ανθρώπους που έδωσαν νέα πνοή σε ένα από τα παλιότερα genres του Μέσου. Οι ιστορίες του βασίζονται περισσότερο στην ατμόσφαιρα παρά στο απρόοπτο, ενώ είναι σχεδόν πάντα διανθισμένες με ένα διακριτικό χιούμορ.

Και όλα τα παραπάνω μπορούν να συνοψιστούν εύκολα σε έναν μόνο από τους χαρακτήρες που έχει δημιουργήσει: την Peculia, η οποία έχει αντιμετωπίσει διάφορα απόκοσμα πλάσματα στη σειρά EVIL EYE. Η συγκεκριμένη ηρωίδα μοιάζει με το σήμα κατατεθέν των ιστοριών του Sala, καθώς δίνει τον τόνο των ιστοριών του από το EVIL EYE μέχρι σήμερα.

Ο ίδιος παραδέχεται ότι έχει επηρεαστεί έντονα από παλιές ταινίες μυστηρίου και τρόμου, όπως αυτές των Hitchcock, Lang και Argento και οι επιρροές αυτές είναι εμφανείς στα comics του. Ωστόσο, είναι στολισμένες με ένα σχέδιο σχεδόν εξπρεσιονιστικό, ενώ οι διακριτική παρουσία του χιούμορ απλώνεται σε ολόκληρο το φάσμα της δουλειάς του. Τον τόνο στο παραπάνω συμπέρασμα δίνει και μια από τις παλιότερες δουλειές του, το THE CHUCKLING WHATSIT, το οποίο δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην ανθολογία ZERO ZERO. Το CHUCKLING… ήταν το comic που καθόρισε το στιλ του Sala, ένα στιλ που εξερευνήθηκε ακόμη περισσότερο στο EVIL EYE που ακολούθησε.

Και η προσωπική του σφραγίδα συνέχισε να αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα στις δουλειές που ακολούθησαν. Τα short stories της σειράς EVIL EYE αντικαταστάθηκαν από graphic novels, όπως τα PECULIA AND THE GROON GROVE VAMPIRES και THE GRAVE ROBBER’S DAUGHTER, έργα που επαναφέρουν δύο από τις αγαπημένες του ηρωίδες, την Peculia και την Judy Drood.

Κάπου εκεί, στο 2006, ξεκίνησε και το DELPHINE, το καλύτερο ίσως comic του, το οποίο αποτελεί μια φρέσκια παραλλαγή του παραμυθιού της Χιονάτης και κυκλοφόρησε σε τέσσερα τεύχη. Όπως και οι προηγούμενες δουλειές του Sala, το DELPHINE αποπνέει μια αίσθηση γνώριμη, αλλά όχι αυτή ενός γνωστού που ξανασυναντάς – περισσότερο την αίσθηση που νιώθεις όταν βρίσκεσαι σε ένα γνωστό δωμάτιο με κλειστά τα φώτα. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με το CAT BURGLAR BLACK, το πρώτο all ages αλλά και πρώτο έγχρωμο comic του Sala. Σου δίνει, όπως και οι υπόλοιπες δουλειές του, την αίσθηση ότι όλα συμβαίνουν στον ίδιο κόσμο, αλλά οι διαφορές είναι μεγάλες.

Και σύμφωνα με τον ίδιο, μεγάλες διαφορές θα πρέπει να περιμένουμε και στο επόμενο comic του, το THE HIDDEN, το οποίο θα είναι επίσης έγχρωμο και θα διαφοροποιείται πολύ από τα μέχρι τώρα comics του. Το THE HIDDEN θα κυκλοφορήσει κάπου στα μέσα του 2011, ωστόσο, οι fans του θα έχουν την ευκαιρία να πάρουν μια ακόμη γεύση από το ταλέντο του στην ανθολογία SEDUCTION OF THE INNOCENT , η οποία θα κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό και περιλαμβάνει και δουλειά του Sala.

Επιπλέον, τα comics δεν αποτελούν το μοναδικό πεδίο δράσης του Sala. Μετά από πρόταση της Colossal Pictures, ο καλλιτέχνης ετοίμασε την animated εκδοχή μιας ιστορίας του NIGHT DRIVE, μιας από τις πρώτες δουλειές του. Το εν λόγω animation έχει τον τίτλο INVISIBLE HANDS και είναι μία μόνο από τις δουλειές του που ξεπερνούν τα όρια του Μέσου.

Για όλα αυτά, αλλά και για τα σχέδιά του για το μέλλον, μας μιλά ο καλεσμένος αυτής της εβδομάδας, Richard Sala, απαντώντας στις ερωτήσεις που ετοίμασα με την πολύτιμη βοήθεια του Άρη Κώτση:

Ποιες είναι οι κυριότερες επιρροές σου τόσο στο συγγραφικό όσο και στο σχεδιαστικό σου ύφος;

Όταν ήμουν μικρός μου άρεσε να διαβάζω comics και βιβλία από cartoonists όπως οι Charles Addams, Gahan Wilson, τον DICK TRACY του Chester Gould και τον TINTIN του Hergé. Όταν αργότερα πήγα σε σχολή Kαλών Tεχνών, ανακάλυψα ότι ένιωθα πιο κοντά στους Γερμανούς εξπρεσιονιστές όπως οι George Grosz και Otto Dix. Νομίζω, όμως, ότι η μεγαλύτερη μου επιρροή για όλα μου τα comics είναι οι παλιές ταινίες, ιδιαίτερα οι παλιές ταινίες μυστηρίου και τρόμου από δημιουργούς όπως ο Hitchcock, ο Fritz Lang και ο Dario Argento.

Ποια είναι τα σημαντικότερα στοιχεία (ή, αν θέλεις, οι λεπτομέρειες) προκειμένου να διηγηθείς μία καλή ιστορία τρόμου; Είναι το χιούμορ ένα από αυτά;

Η διήγηση μίας ιστορίας τρόμου στα comics διαφέρει από τον τρόπο διήγησης που χρησιμοποιείται στην τυπική μυθοπλασία, ή ακόμη και στις ταινίες. Πρέπει να συνδυάσεις τις λέξεις και τις εικόνες, έτσι ώστε να δημιουργήσεις μία ατμόσφαιρα αγωνίας και τρόμου και πρέπει να προσπαθείς να κρατάς τον αναγνώστη σε τεντωμένο σκοινί, ελαφρώς μπερδεμένο. Οι αναγνώστες συχνά πηδούν τις σελίδες για να δουν τι ακολουθεί στην ιστορία. Άρα, θα πρέπει να έχεις αυτό κατά νου και να μην αφήνεις την ιστορία να εξαρτάται από οποιαδήποτε έκπληξη ή μεγάλη εικαστική ανατροπή. Είναι καλύτερο να δημιουργήσεις ένα αίσθημα έντασης ή ανησυχίας που θα γίνεται αισθητό από το ένα panel στο άλλο. Τώρα, όσον αφορά το χιούμορ: Σίγουρα αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της δουλειάς μου, πιθανότατα επειδή δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς! Πάντα προσπαθούσα να μην παίρνω τα πράγματα πολύ στα σοβαρά. Δεν θέλω απλά να τρομάξω τους αναγνώστες (ποτέ δεν είχα σκοπό να το κάνω κι ούτε πιστεύω ότι η δουλειά μου είναι ιδιαίτερα τρομακτική), αλλά να τους ψυχαγωγήσω.

Η δουλειά σου έχει συμπεριληφθεί σε δύο από τις σημαντικότερες ανεξάρτητες ανθολογίες, το RAW και το ZERO ZERO. Μπορείς να μας πεις περισσότερα για την εμπειρία σου με αυτές;

Τ’ ότι έλαβα πρόσκληση να συμμετάσχω στο RAW όντας νέος cartoonist ήταν απίστευτα κολακευτικό και ενθαρρυντικό. Σίγουρα μου έδωσε την αυτοπεποίθηση που χρειαζόμουν για να μην τα παρατήσω και να συνεχίσω να σχεδιάζω! Εξίσου σημαντικό ήταν και το ZERO ZERO, επειδή ο editor μου είχε επιτρέψει να δραματοποιήσω μία ιστορία μεγάλου μήκους. Εκείνη την περίοδο είχα κάνει κάποια comics μικρού μήκους και ψόφαγα για την ευκαιρία να κάνω μία μεγάλη ιστορία. Δεν ήμουν σίγουρος ότι μπορούσα να τα βγάλω πέρα, ενώ έκανα το σταυρό μου μην και ακυρωθεί το ZERO ZERO πριν προλάβω να τελειώσω την ιστορία. Τελικά, όλα πήγαν καλά κι έτσι κατάφερα να δημιουργήσω το THE CHUCKLING WHATSIT που έπειτα εκδόθηκε ως το πρώτο μου graphic novel.

Σου λείπει το να γράφεις σύντομες ιστορίες όπως αυτές που έκανες κατά καιρούς στο EVIL EYE;

Ναι, που και που. Πραγματικά απολάμβανα τ’ ότι έκανα το EVIL EYE. Το να έχω το δικό μου comic ήταν ένα παιδικό όνειρο που πραγματοποιήθηκε.

Έχεις κάποιο πλάνο να επιστρέψεις στους καθιερωμένους σου χαρακτήρες όπως είναι η Peculia και η Judy Drood;

Το ελπίζω, ίσως κάποια μέρα να γίνει. Δημιούργησα εκείνα τα δύο μικρά βιβλία, τα PECULIA AND THE CROON GROVE VAMPIRES και THE GRAVE ROBBER’S DAUGHTER, άρα θα μπορούσα να συνεχίζω να διηγούμαι ιστορίες με αυτές. Θα ήταν ωραίο να κάνω περισσότερα στο μέλλον, ίσως και σε έγχρωμη μορφή.

Συμμετέχεις στη νέα ανθολογία με τίτλο SEDUCTION OF THE INNOCENT. Τι να περιμένουμε από την ιστορία σου;

Γι’ αυτό το βιβλίο η μόνη συμμετοχή που μου ζητήθηκε αφορούσε ένα και μόνο σχέδιο όπου ένα όμορφο κοριτσάκι διαβάζει ένα comic, πράγμα που είχα όλη την ευχαρίστηση να κάνω.

Περιμένουμε το νέο σου comic με τίτλο THE HIDDEN στα μέσα του 2011. Μπορείς να μας πεις περισσότερα γι’ αυτό; Με ποιο τρόπο θα διαφέρει από τα υπόλοιπα comics σου;

Στο σημείο που βρίσκομαι τώρα διστάζω να κάνω περισσότερες αποκαλύψεις σχετικά με το THE HIDDEN. Θα είναι κατά κάποιο τρόπο διαφορετικό από τα υπόλοιπα που έχω κάνει μέχρι στιγμής. Από τη μια μεριά, θα είναι σαν μια ταινία δράσης με τέρατα, αλλά την ίδια στιγμή θα είναι πολύ πιο προσωπικό απ’ ότι τα βιβλία μου με την Peculia και την Judy Drood. Θα υπάρχει κάποια αναδρομή ή αναπόληση της καλλιτεχνικής μου πορείας. Αλλά, όπως είπα και πριν, πάνω απ’ όλα θέλω να είναι ψυχαγωγικό για τους αναγνώστες μου. Αν θέλεις, μπορείς να παραπέμψεις τους αναγνώστες σου στην δωδεκασέλιδη προεπισκόπηση του βιβλίου που έχω αναρτήσει στο διαδίκτυο.

Το CAT BURGLAR BLACK και το επερχόμενο THE HIDDEN είναι τα μοναδικά έγχρωμα comics που έχεις κάνει. Πόσο σημαντική είναι η συνεισφορά του χρώματος στα comics αυτά, έναντι των άλλων έργων σου;

Θα ήθελα να είχα κάνει όλα μου τα comics έγχρωμα, αλλά δεν μπορούσα επειδή ήταν πολύ δαπανηρό εκ μέρους του εκδότη ν’ αναλάβει κάτι τέτοιο από τη στιγμή που δεν ήξερε αν τα βιβλία θα πούλαγαν ή όχι. Όμως, έχει ξεκινήσει να μου αρέσει που δουλεύω ασπρόμαυρα. Ανακάλυψα ότι ταίριαζε καλύτερα με κάποιες ιστορίες που έγραφα και προσπάθησα να κάνω ασπρόμαυρο σχέδιο που θα ήταν πλούσιο και ατμοσφαιρικό. Τώρα, δεν μπορώ καν να φανταστώ κάποιες από τις πιο παλιές ιστορίες έγχρωμες! Πλέον θεωρώ ότι έχω αποδείξει (επιτέλους!) στους εκδότες πως έχω αναγνωστικό κοινό που θα αγοράσει τα παράξενα και παράδοξα έργα μου, οπότε αυτοί μου επιτρέπουν να εργάζομαι με χρώματα, πράγμα που το απολαμβάνω πάρα πολύ. Έχω σπουδάσει ζωγραφική σε σχολή Καλών Τεχνών, οπότε είναι καλό που έχω την ευκαιρία να χρησιμοποιήσω επιτέλους αυτή μου την ιδιότητα στα comics. Στο CAT BURGLAR BLACK, που ήταν προσανατολισμένο σε κάπως νεότερο ακροατήριο, ήθελα μεν το βιβλίο να είναι έντονα χρωματισμένο, αλλά απ’ την άλλη να κρατήσω μία πιο συντηρητική γκάμα χρωμάτων, προκειμένου να ταιριάζουν με την διάθεση της ιστορίας. Το ΤΗΕ HIDDEN θα έχει κι αυτό ένα πιο μονοκόμματο, μουντό ύφος, που ωστόσο θα διαθέτει κάποιες άγριες πινελιές χρώματος. Θα περιέχει επίσης μπόλικα μονοσέλιδα panels, πράγμα που του δίνει τη δυνατότητα να είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό από εικαστική άποψη.

Έχεις κάποια άλλα σχέδια για το άμεσο μέλλον;

Μετά το THE HIDDEN μάλλον θα εκδώσουμε μία συλλογή με τα τέσσερα τεύχη του DELPHINE, τα οποία αρχικά είχαν κυκλοφορήσει στις σειρές της Coconino Ignatz Press. Αυτό έχει προγραμματιστεί δοκιμαστικά για το 2012. Θεωρώ ότι το DELPHINE ήταν ένα από τα καλύτερα πράγματα που έχω κάνει ποτέ, ήμουν πολύ περήφανος γι’ αυτό και θα είμαι πολύ ευτυχισμένος όταν ο κόσμος θα έχει την ευκαιρία να το δει.

[Μετάφραση: Αλέξανδρος Τσαντίλας]

The horror genre is a very nasty thing and you definitely need talent to survive in it. Its codes are very different than those of other genres, and the ingredients required for the recipe of a story must not only be chosen very carefully, but also have to leave their taste in the reader’s palate at precisely the right moment. Especially in the comics Medium, the line between a good horror comic and a failed one is extremely thin due to these particularities.

All of the above aren’t strictly my opinion (I’m not an expert of this genre), but that of Richard Sala, this week’s guest. Sala can be regarded as not merely an expert in horror comics, but also one of the people that provided a fresh new start to one of the oldest genres in the Medium. His stories are more based on atmosphere than the unexpected, while they are always rich in a discreet humor.

All these can be easily summarized in one of the characters he has created: Peculia, who has faced various unworldly creatures in the EVIL EYE series. This particular heroine seems to be Sala’s trademark, since she is the one giving the tone of his stories from the EVIL EYE era until the present.

He himself admits being strongly influenced by old films of mystery and terror such as the movies made by Hitchcock, Lang and Argento, and these influences are clearly visible in his comics. Nevertheless, they are decorated with an art that borders on expressionism, while the discreet presence of humor spreads throughout the spectrum of his work. This is furthermore emphasized by one of his older works, THE CHUCKLING WHATSIT, which was published in episodes in the ZERO ZERO anthology. CHUCKLING was the comic book that defined Sala’s style, a style further explored in the following EVIL EYE.

His personal mark kept getting more gravity in his following works. The short stories of EVIL EYE were replaced by graphic novels, such as PECULIA AND THE GROON GROVE VAMPIRES and THE GRAVE ROBBER’S DAUGHTER, works that brought back his two favorite heroines Peculia and Judy Drood.

It was sometime in 2006 that he started doing DELPHINE, perhaps his best comic book, which is a fresh variation of the fairytale of Snow White and had a four-issue run. Much like Sala’s previous works, DELPHINEhas a somewhat familiar scent, but not that of something you’ve met before, it’s more like the feeling you get when you’re standing in a familiar room while the lights are out. Something similar happened with CAT BURGLAR BLACK, Sala’s very first all-ages and colored comic book. Just like his other works, it too gives you the impression that everything’s happening in the same world, although the differences are vast.

According to himself, we ought to expect vast differences from his forthcoming comic book called THE HIDDEN, which will also be colored and greatly differentiated from his other comics. THE HIDDEN will be released sometime in mid-2011, while his fans will get the chance to have yet another taste of his talent in the anthology SEDUCTION OF THE INNOCENT, which will be published shortly and includes a story by Sala.

Furthermore, comics aren’t Sala’s only field of work. Following a proposal by Colossal Pictures, the artist has prepared the animated version of a story included in NIGHTDRIVE, one of his very first works. This animation is titled INVISIBLE HANDS and is merely one of his works that surpass the boundaries of the Medium.

So, this week’s guest, Richard Sala, talks to us about all of the above and his future plans by answering the questions I’ve prepared with the precious aid of Aris Kotsis:

What are the main influences in both your writing and drawing style?

When I was young I enjoyed reading comics and books by cartoonists such as Charles Addams, Gahan Wilson, DICK TRACY by Chester Gould and TINTIN by Herge. When I went to art school, I discovered a kinship with the German Expressionists such as George Grosz and Otto Dix. I think, though, that the major influence for all of my comics is probably old movies — especially mystery and horror movies and directors like Hitchcock, Fritz Lang and Dario Argento.

What are the most important elements (or details if you will) in telling a good horror story? Is humor one of them?

Telling a horror story in comics is different from what you would do in regular fiction or in movies. You need to combine the words and pictures to create an atmosphere of suspense and dread, and you need to try to keep the reader slightly off-balance, slightly confused. Often readers of comics will have skimmed ahead and they can see what is coming up in the story. So you need to keep that in mind and not let the story depend on any sort of surprise or big visual twist. It’s better to create a feeling of tension or unease that will be felt between the panels. As for humor, it is certainly a part of my work — probably because I can’t help it! I have always tried to not take things too seriously. I don’t want to merely scare readers (I never really set out to do that anyway; I don’t think my work is probably very scary), but to entertain them.

Your work has been included in two of the most important indie anthologies, RAW and ZERO ZERO. Can you tell us more about these experiences?

It was extremely flattering and encouraging to be invited to appear in RAW when I was a young cartoonist. That certainly gave me the confidence to not give up and keep drawing! ZERO ZERO was very important, too, because the editor permitted me to serialize a long story. At that time I had done a couple of dozen short comics and was dying to do a big story. I wasn’t sure I could do it — and I had my fingers crossed that ZERO ZERO wouldn’t be cancelled before I could finish my story! It worked out, though, and that was how I was able to create THE CHUCKLING WHATSIT, which was then published as my first graphic novel.

Do you miss writing shorter stories like those you sometimes did in EVIL EYE?

Yes, I do sometimes. I really loved doing EVIL EYE. It was a childhood dream come true to have my own comic book!

Do you plan on returning on your established characters, like Peculia and Judy Drood?

I hope so. Perhaps some day. I created those two short books, PECULIA AND THE GROON GROVE VAMPIRES and THE GRAVE ROBBER’S DAUGHTER, so I could continue to tell stories about them. It would be nice to do more in the future, perhaps in color.

You are participating in the new anthology SEDUCTION OF THE INNOCENT. What should we expect from your story?

For that book, I was merely asked to contribute a single drawing of a pretty girl reading a comic book — which I was happy to do!

We are expecting your new comic, THE HIDDEN, in mid-2011. Can you tell us more about it? How is it going to be different from the rest of your work?

I hesitate to reveal too much about THE HIDDEN at this point. It will be a somewhat different from things I’ve done before. On one hand it’s almost like an action-packed monster movie. But, at the same time, it may be more personal than my Peculia and Judy Drood books. There is some reflection or looking back on my life as an artist involved. But – as I said before – above all, I want it to be entertaining for my readers. If you wish, you can refer your readers to the twelve-page preview I posted of the book online.

CAT BURGLAR BLACK and the upcoming THE HIDDEN are your only full color comics. How important is the contribution of color in those comics as opposed to your other work?

I would have liked to have done all of my comics in color, but I could never do it because it was too costly for the publisher to take the chance on whether the books would sell or not. I began to enjoy working in black and white, though. I found that it actually suited some of the stories I was writing and I tried to create black and white artwork that was rich and atmospheric. Now I can’t imagine some of those earlier stories in color! Nowadays, I think I have (finally!) proven to publishers that I have readers who will buy my strange and bizarre work, so they are allowing me to work in color, which I enjoy very much. I studied painting in art school so it’s nice to be able to finally use that ability in my comics. For CAT BURGLAR BLACK, which was aimed at a slightly younger audience, I wanted the book to be appealingly colorful, but kept the color range toned down to fit the moody story. THE HIDDEN will also have a muted, moody look, but will include some wild splashes of color, too. It will have many full-page panels, as well, so it has the potential to be even more visually striking.

Do you have any other plans for the immediate future?

After THE HIDDEN, we are probably going to collect the four issues of DELPHINE, which was serialized as a part of the Coconino Press Ignatz series. That is tentatively scheduled for 2012. I think DELPHINE was one of the best things I’ve done. I was proud of it and I’ll be happy when more people have a chance to see it.

[Translated by Alexandros Tsantilas]