Comics & Storytelling: WILL SKOGGIN’S SKULL

Μη δίνετε σημασία στο Διάβολο του σχεδίου, εδώ δίπλα. Θα καταλάβετε λίγο παρακάτω τη θέση του στο άρθρο. Comics και αφήγηση, λοιπόν. Η σχέση μεταξύ των δύο Τεχνών είναι τεράστια. Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού τα comics λένε μια ιστορία, αφηγούνται. Άλλωστε, από την πρώτη στιγμή που ο άνθρωπος σχεδίασε στα τοιχώματα των σπηλαίων και πριν ακόμη κατακτήσει το χάρισμα του έναρθρου λόγου, ένιωθε την ανάγκη να αφηγηθεί την ιστορία του, να βάλει, με κάποιον τρόπο, τάξη στον κόσμο γύρω του. Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι – σύμφωνα με τον Saussure – ο άνθρωπος σκέφτεται με εικόνες, συνδυάζει τις λέξεις με εικόνες και χωρίς αυτή τη σύνδεση, οι λέξεις παραμένουν απλά ήχοι.

Είμαι σίγουρη ότι δεν περιμένατε μια γλωσσολογική ανάλυση σημαίνοντος και σημαινόμενου, δίπλα στο σκίτσο ενός διαβόλου, όταν ανοίξατε το blog μας, σωστά; Όσοι θαρραλέοι παραμένετε μαζί μου, ακολουθήστε με.

Η παραδοσιακή Τέχνη του παραμυθά έχει πολλά μυστικά, ακόμη περισσότερες τεχνικές και μια τεράστια και ανεξάντλητη πηγή ιστοριών. Όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο θεωρώ ότι οι δημιουργοί comics μπορούν να μάθουν από την παραδοσιακή και αρχέγονη αυτή Τέχνη – το ίδιο και οι αναγνώστες. Ένα από τα βασικότερα εργαλεία που χρησιμοποιεί ένας αφηγητής (δε θα τα αποκαλύψω εδώ όλα), για να θυμάται όλες αυτές τις ιστορίες, είναι να τις δομήσει σε μια σειρά εικόνων. Σας θυμίζει κάτι; Έχοντας αυτές τις εικόνες στο κεφάλι του, μπορεί να πει την ιστορία, όσο μικρή και όσο μεγάλη θέλει, να μπει σε λεπτομέρειες, ή να είναι σύντομος και επιγραμματικός. Δεν είναι, λοιπόν, κάποιο κείμενο που μαθαίνουν, αλλά αυτή σειρά εικόνων. Όπως ακριβώς και στα comics που τόσο αγαπάμε.

Αφορμή για την αναζήτηση αυτή, ήταν ένα σκίτσο του John Welding, που έγινε στη διάρκεια μιας παράστασης αφήγησης, με τον ευφάνταστο τίτλο THE TSAR, THE DEVIL AND 3 DRY BISCUITS. Ο Welding είναι παλιός γνώριμος με αυτή τη σχέση των δύο Τεχνών, καθώς έχει συνεργαστεί με τον αφηγητή Ben Haggarty. Άλλωστε, μια από τις αγαπημένες ασχολίες του σχεδιαστή, είναι να παρακολουθεί παραστάσεις και να τις αποτυπώνει με σκίτσα. Ενδιαφέρον έχει ότι στο σκίτσο αυτής της ιστορίας, υποψιάζομαι ότι έχει βάλει και τον ίδιο τον αφηγητή (ο χαμογελαστός τύπος, τέρμα δεξιά).

Η πρώτη μου επαφή με τη δουλειά του Welding ήταν όταν έφτασε σε εμένα το WILL SKOGGIN’S SKULL, μια σειρά μικρών ιστοριών από τον Ben Haggarty, που τις αφηγείται το κρανίο του τίτλου. Το σχέδιο μου άρεσε, είχε λιτότητα και έρεε και η απουσία χρωμάτων, ειδικότερα στην ιστορία “One Man Short”, είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον. Η καταπληκτική αυτή ιστορία ανήκει στην κλασική σφαίρα ιστοριών για έναν άνθρωπο που δεν έχει ιστορία να πει. Αυτό, σε όλες τις παραδόσεις, θεωρείται φοβερό κακό και συνήθως ο ήρωας βιώνει τρελές – και συχνά μακάβριες – περιπέτειες, ενώ στο τέλος και αφού επανέλθει εκεί που ήταν, έχει μια απίθανη ιστορία να αφηγηθεί. Στο “One Man Short”, συμβαίνει αυτό ακριβώς, με τη βοήθεια του Διαβόλου. Το ίδιο “διαβολική”, κατά μια έννοια, είναι και η άλλη ιστορία, με τίτλο “An Eye For A Profit”, τον οποία βρήκα ξεκαρδιστικά ταιριαστό. Μπορείτε να απολαύσετε τις ιστορίες του ομιλούντος κρανίου, εδώ.

Ο Welding σχεδίασε, επίσης, μια σειρά εικόνων στη φιλοσοφία του kamishibai (σας έχω μιλήσει γι’ αυτό), για την παράσταση RABIGOODBEGONE, που παρουσιάστηκε από τον Ben Haggarty, στο Unicorn Theater, το Φεβρουάριο που πέρασε. Πραγματικά ζωντανές εικόνες, με όμορφα χρώματα και εκφραστικότητα. Από αυτή την παράσταση είναι και ο Δίαβολος που σας υποδέχτηκε στην αρχή του άρθρου. Θα πρέπει να ήταν ωραίο το θέαμα!

Το σχέδιό του Welding έχει ακριβώς την απλότητα που ταιριάζει σε μια αφήγηση. Μου θυμίζει λίγο Kerascoet, λίγο Trondheim και έχει ωραίο ύφος. Τα χρώματά του, και η απουσία τους, είναι αληθινά, ζωντανά. Και κάνει και πολύ ωραίους Διαβόλους. (Να μια φράση που δε λέει κανείς συχνά!) Η φιλοσοφία του, άλλωστε, όπως αποτυπώνεται στην εισαγωγή της ιστοσελίδας του, είναι ότι ο Διάβολος κρύβεται παντού!

Ο John Welding είχε την καλοσύνη να μου πει λίγα λόγια για τη σχέση ανάμεσα στην Τέχνη των comics και αυτή της αφήγησης, και πώς ο ίδιος την αντιλαμβάνεται:

I love working with storytellers, it fuels my imagination and is more akin to seeing a well-designed theatre production, late at night with a glass of wine than a Hollywood movie at home on DVD.

I first went to a storytelling festival a few years ago, sketching performers and their stories, it helped loosen my drawing style making it more direct and fresh to my eye.

Working with Ben Haggarty is a great experience for me as an illustrator, he insists on telling the story in person before I see a written script. His delivery and point of view of comes from outside of comics and this is his strong point in an industry with so much cannibalised material. Ben is a master at conjuring an atmosphere and bringing characters alive and this energy finds its way into my comic artwork for him.

I see it with WILL SKOGGIN’ S SKULL  and I see it with Adam Brockbank’s excellent artwork on MEZOLITH.

Είναι πολύ όμορφο το συναίσθημα για έναν άνθρωπο να βλέπει δύο μεγάλες του αγάπες να ενώνονται τόσο αρμονικά και έτσι νιώθω και εγώ για τα comics και την αφήγηση.