Συνέντευξη: Βασίλης Γκογκτζιλάς

Δεν είναι η πρώτη φορά που ανακρίνουμε τον Βασίλη Γκογκτζιλά. Πριν μερικούς μήνες, τον είχαμε φιλοξενήσει στο πλαίσιο του αφιερώματος “Από το φωτοτυπικό στην πρέσσα”, όπου και μας είχε πει πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα για τους εκδοτικούς οίκους και τις αυτοεκδόσεις, αλλά και για την νέα του δουλειά, MISERY CITY. Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του MISERY CITY σε έντυπη μορφή (θα βρίσκεται, μάλιστα, στις σελίδες του PREVIEWS αυτό το μήνα, σκεφτήκαμε να τον καλέσουμε και πάλι, να μας πει περισσότερα πράγματα για την Μίζερη Πόλη και τους κατοίκους της. Δεν θα μακρηγορήσω άλλο. Θα αφήσω τον ίδιο το δημιουργό να μιλήσει, όπως άλλωστε επιβάλλουν και οι κανόνες καλής συμπεριφοράς. Διαφορετικά, θα ήμουν δημοσιογράφος σε ραδιοσταθμό κηπουρικής…

Ας ξεκινήσουμε από τα κλασικά: Πώς προέκυψε το MISERY CITY;

Είμαι μεγάλος θαυμαστής του τρόμου ως λογοτεχνικό είδος, αλλά και ως κινηματογραφικό. Είχα διαβάσει όλα τα κλασσικά και είχα δει όλες τις ταινίες που με ενδιέφεραν, μέχρι την εφηβεία μου. Edgar Alan Poe, Stevenson, Lovecraft, Shelley αλλά και James Whales, Carpenter και Sam Raimi. Πάντα ήταν επιθυμία μου να κάνω ένα comic τρόμου, αλλά για διάφορους λόγους δεν προέκυψε. Για παράδειγμα, είχα ετοιμάσει μια ιστορία τρόμου, για το POPGUN, η οποία τελικά έμεινε αδημοσίευτη. Οι φίλοι και συνεργάτες της ανθολογίας, προτίμησαν το MISTER UNIVERSE, το οποίο οδήγησε στο one-shot και σε μια ακόμη δεκασέλιδη ιστορία στο τέταρτο τεύχος του POPGUN. Αυτή λειτούργησε ως κάτι πιο χαρούμενο για όσους ένιωσαν υπερβολικά σοκαρισμένοι από το one-shot.

Τέτοια παραδείγματα, που με κρατούσαν μακριά από το αγαπημένο μου είδος, υπάρχουν πολλά. Τελικά, όλες οι σημειώσεις που κρατούσα κατά καιρούς, άρχισαν να σχηματίζουν μια ενιαία ιστορία γύρω από το πρόσωπο του ντεντέκτιβ Max Murray. Αργότερα, απέκτησε κι αυτός το δικό του background, το δικό του στόρι, και αυτός είναι ο συνδετικός κρίκος για όλα τα υπόλοιπα περίεργα πράγματα που διαδραματίζονται στο comic.

Το MISERY CITY έχει έντονο το στοιχείο του noir. Δε φοβήθηκες ότι μπορεί ο κόσμος να το εκλάβει ως ένα ακόμη noir comic; Πού διαφοροποιείται;

Το noir είναι δευτερεύον στοιχείο. Το MISERY CITY είναι, κατά βάση, ένα horror comic, αρκούντως σκοτεινό για τους λάτρεις του είδους. Είναι ένα τρελό mix από διάφορα στοιχεία. Πιστεύω πως όταν κάποιος αναπτύσσει ένα comic οπτικά, αυτό αρχίζει να παίρνει μια άλλη διάσταση. Είναι πολύ όμορφο να υπάρχει και κάτι ενδιαφέρον να δεις, από σελίδα σε σελίδα. Η γλώσσα της εικόνας, για μένα, πάντα έπαιζε πολύ σημαντικότερο ρόλο από αυτή του γραπτού λόγου, ίσως γιατί η κλίση μου ήταν το σχέδιο και η ζωγραφική.

Πιστεύω, όμως, πως ο αναγνώστης θα αγαπήσει πραγματικά τον Max Murray, τον ντετέκτιβ μας, ο οποίος είναι πολλά περισσότερα από αυτά που βλέπουμε με την πρώτη ματιά. Από τη μία, οι περίεργες ιδιότητές του, οι οποίες εμφανίζονται από τεύχος σε τεύχος, και από την άλλη, το ακόμη πιο περίεργο παρελθόν του, το οποίο είναι, επίσης, μία μίξη από διάφορα είδη, αλλά ταυτόχρονα και τίποτε από αυτά! Από τεύχος σε τεύχος, λύνονται πολλά μυστήρια και ανοίγουν πολλές νέες πόρτες. Δίνονται απαντήσεις, αλλά και γεννιούνται νέες ερωτήσεις. Πάνω απ’ όλα, όμως, είναι η ευχαρίστηση της αφήγησης. Πιστεύω πως ο αναγνώστης θα χαρεί να χαθεί στις εικόνες και στα λόγια, και θα περάσει καλά διαβάζοντας κάθε τεύχος της Μίζερης Πόλης.

Όπως διαβάζω στα credits, η ιδέα πίσω από το MISERY CITY είναι δική σου, όπως και το plot, και ο Κ.Ι. Ζαχόπουλος έγραψε το σενάριο. Με ποιον τρόπο λειτουργεί η συνεργασία σας; Του λες τη βασική ιδέα και τον αφήνεις να γράψει την ιστορία, το συζητάτε μαζί, ή αυτός απλά δίνει σχήμα στο δικό σου λόγο;

Η διαδικασία που δουλεύουμε έχει ως εξής: Σχεδιάζω τα layouts για κάθε σελίδα (γνωστά και ως breakdowns), όπου η ιστορία αναπτύσσεται, όπως ανέφερα και πιο πάνω, οπτικά. Ως γνωστόν, σε ένα comic, το οποίο (κατά τη δική μου άποψη) είναι ένα οπτικό μέσο επικοινωνίας, πρέπει η ιστορία να μπορεί να είναι κατανοητή, κοιτώντας απλά και μόνο τις εικόνες. Αφού τελειώσω τα layouts, βασιζόμενος στην πλοκή του κάθε τεύχους που έχω στις σημειώσεις μου, αρχίζω και σχεδιάζω τις τελικές σελίδες. Μόλις τελειώσω όλο το artwork του τεύχους, στέλνω στον Κ.Ι. όλο το υλικό, μαζί με μια περιγραφή του τι συμβαίνει σε κάθε σελίδα, όπως και προτάσεις για το πόσα balloons, ή captions, μπορεί να έχει αυτή. Ο Κ.Ι. συμβάλει πολύ περισσότερο απ’ ότι ακούγεται στη δημιουργία του κάθε τεύχους, αφού δίνει, πολλές φορές, βάθος και νόημα σε πολλά από όσα σχεδιάζω, αλλά και λογοτεχνικότητα στα κείμενα. Είναι η φωνή του Max Murray, του ντετέκτιβ της ιστορίας.

Θα επανέλθω σε κάτι που σε είχα ρωτήσει και παλαιότερα, αλλά καθώς έχει περάσει κάποιος καιρός, θα ήθελα να δω την εξέλιξη. Πώς είναι η συνεργασία σου με την Black Line Comics; Φαντάζομαι ότι όλες σας οι συνεννοήσεις γίνονται ηλεκτρονικά. Αποτέλεσε ποτέ αυτό πρόβλημα;

Μέχρι στιγμής, η συνεργασία με τον εκδότη είναι άψογη. Ο Jay Savage, ο Mike De Lepine, ο Art Gould και ο Anthony Zicary, είναι όλοι τους συνεργάσιμοι και κάθε φορά βοηθούν με χαρά.

Είχες σκεφτεί να εκδόσεις το MISERY CITY στην Ελλάδα, ή στράφηκες κατευθείαν στο εξωτερικό; Θα σε ενδιέφερε μια ελληνική έκδοση του MISERY CITY;

Ναι, βέβαια. Οι πρώτες προσπάθειες για να εκδοθεί το comic ήταν στην Ελλάδα, αλλά οι άνθρωποι της Blackline έδειξαν ενδιαφέρον για το υλικό αμέσως. Σαφώς και με ενδιαφέρει μια ελληνική έκδοση.

Πες μου τι σχεδιάζεις για το μέλλον. Υπάρχει κάποιο άλλο project στα σκαριά, ή σκοπεύεις να αφιερωθείς στο MISERY CITY, προς το παρόν; Πόσα τεύχη να περιμένουμε;

Έχω έτοιμα έξι τεύχη της Μίζερης Πόλης και συνεχίζω. Ένα άλλο project, που τρέχει αυτόν τον καιρό, είναι το NOLA, ένα comic που φτιάχνουμε με το ίνδαλμά μου, τον Sam Kieth. Πρόκειται για ένα σκληρό και σκοτεινό comic, το οποίο υπογράφει ο Sam, και εγώ συμμετέχω σχεδιαστικά. Είμαι εκεί για να βοηθήσω το όραμα του Kieth να γίνει πραγματικότητα. Από εκεί και μετά, για τα δικά μου projects, ιστορίες υπάρχουν πολλές. Σε ποια μορφή και πώς θα εμφανιστούν στο μέλλον, θα δείξει. Step by step, βήμα-βήμα και σιγά-σιγά.

Θα ήθελα να μου πεις τις σκέψεις σου για την ελληνική σκηνή comics. Βλέπεις κάποια εξέλιξη, ή θα συμβούλευες τους συναδέλφους σου να στραφούν έξω; Υπάρχουν, κατά την γνώμη σου, βήματα που μπορεί να  γίνουν, για να βελτιωθεί η κατάσταση;

Πιστεύω πως η κατάσταση είναι σχεδόν στάσιμη εδώ και χρόνια. Πρέπει να υπάρξει υποστήριξη στις εδώ δημιουργικές δυνάμεις και πίστη στις δυνατότητες των δημιουργών. Όσοι εκδότες υπάρχουν, να στραφούν και να επενδύσουν στους δημιουργούς. Εάν κάποιος έχει τις δυνατότητες και την επιθυμία να βγει έξω, δεν πρόκειται να τον σταματήσει κανείς. Εάν θέλουμε, όμως, η ελληνική σκηνή να προχωρήσει, πρέπει να επενδύσουμε σε project που να αφορούν το ελληνικό κοινό. Να εκφράσουμε τα συναισθήματα, τους προβληματισμούς και τις σκέψεις του.

Πώς κρίνεις την δική σου εξέλιξη; Θεωρείς ότι έχεις βελτιωθεί καλλιτεχνικά και σε ποιό βαθμό; Αυτό είναι κάτι που απλά ήρθε με το χρόνο, ή είναι αποτέλεσμα συνειδητής προσπάθειας;

Πιστεύω πως το σχέδιο είναι ένα. Είτε το κατέχει κανείς, είτε όχι. Οι βασικές αξίες της Τέχνης είναι ίδιες, εδώ και αιώνες. Απλά, ο κάθε ένας διαφοροποιείται, ανάλογα με την προσωπικότητά του. Δεν ξέρω αν είμαι καλύτερος, αλλά μπορώ να πω ότι είμαι διαφορετικός. Φυσικά, ο χρόνος βοηθά πάντα, φτάνει να μην περνάει ανεκμετάλλευτος. Πιστεύω στη σκληρή δουλειά.

Κλείνοντας, θα ήθελα να πεις δυο λόγια σε όσους σκέφτονται να ακολουθήσουν τα βήματά σου και να κάνουν καριέρα στον χώρο των comics.

Πάντα, να το ξεκινήσουν από αγάπη κι επειδή περνάνε καλά και διασκεδάζουν με τη δουλειά τους.

(Περισσότερες πληροφορίες για τον Βασίλη Γκογκτζιλά, μπορείτε να βρείτε στο blog του, ενώ για το MISERY CITY, ρίξτε μα ματιά εδώ.)