THE PEOPLE THAT MELT IN THE RAIN
Writer/Colorist: Carolyn Watson Dubisch
Artist: Mike Dubisch
Είπα και αυτή τη βδομάδα να συνεχίσω τη βόλτα που είχα ξεκινήσει στα webcomics. Η αρχή είχε γίνει, την προηγούμενη εβδομάδα, με το RIGBY THE BARBARIAN και εκεί σας είχα εξηγήσει το αλάνθαστο σύστημά μου. Να χαζεύω τίτλους και να βλέπω ποιος μου τραβάει την προσοχή. Και ένας τίτλος όπως THE PEOPLE THAT MELT IN THE RAIN, όσο να πεις, δεν περνάει απαρατήρητος.
Η ιστορία δεν είναι και πολύ μακριά από αυτό που λέει ο τίτλος. Μια μικρή κοπέλα μετακομίζει με τη μητέρα της σε μια μικρή πόλη, την Deluge. Εκεί, η μητέρα της έχει βρει μια πολύ καλά αμειβόμενη δουλειά στο νοσοκομείο. Μόλις φτάνουν στην πόλη, αρχίζει μια βροχή – μια βροχή από βατράχια. Και αυτό είναι το πρώτο από μια σειρά εξωπραγματικών, μεταφυσικών και αξιοθαύμαστων πραγμάτων.
Η μικρή μας πρωταγωνίστρια, η Laura, θα ανακαλύψει ότι μια βαριά κατάρα βαραίνει την πόλη της Deluge, που κάνει τη βροχή καυστική για τους κατοίκους. Το πιο τρομερό είναι ότι κανείς από τους κατοίκους δεν μπορεί να φύγει από την πόλη – εκτός από τις γάτες – και όσοι περνούν από αυτή, τη βλέπουν σαν εγκαταλειμμένη. Και όπως είναι φυσικό σε τέτοιες ιστορίες, ένα βαθύ μυστικό κρύβεται πίσω από όλα αυτά, ενώ και η μοίρα της Laura συνδέεται με τη μοίρα της πόλης.
Μοιάζει με αμερικάνικη χαζοταινία και, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, είναι. Τώρα που το σκέφτομαι, θα έκανε ωραία ταινιούλα. Έχει όλα τα κλισέ του είδους, έχει την ανίδεη μαμά που μεγαλώνει μόνη της ένα παιδί. Έχει το ατίθασο κοριτσάκι που έχει ιδιαίτερη εξυπνάδα και είναι το new “girl in town”. Έχει το συμπαθές αγοράκι που τσιμπάει με τη νεοφερμένη. Έχει την ύποπτη γριά που κάτι κρύβει. Έχει και τη μυστήρια, απομονωμένη ομορφούλα που ξέρει πολλά. Να σας πω κάτι; Μου αρέσουν τα κλισέ. Τα καλοστημένα κλισέ. Όχι αυτά που υποτιμούν τη νοημοσύνη μου, αλλά αυτά που επενδύουν σε αυτή και μπορούν μέχρι και να με εκπλήξουν.
Το σχέδιο, από την άλλη, είναι μια υπέροχη έκπληξη. Μοιάζει τόσο, μα τόσο αθώο, τόσο χαριτωμένο, τόσο “girlie”, τολμώ να πω, που κάνει μια τρομερή αντίθεση με το “σκοτεινό” περικείμενο της ιστορίας. Δεν είναι τέλειο, όχι, αλλά δεν είναι κακό και έχει κάτι το παιδικό, κάτι το “ζωγραφίζω με μολύβια”, που μου αρέσει. Επίσης, όμορφα χρώματα και όχι κακό layout.
Τί να σας πω; Αξίζει μια βόλτα στην πόλη που οι άνθρωποι λιώνουν στη βροχή (και όχι δεν είναι από ζάχαρη). Η ιστορία βαίνει καλώς μέχρι στιγμής, έχει πολλά weird σημεία, οι χαρακτήρες είναι ενδιαφέροντες και κρύβουν αρκετά μυστικά, που μένει να μάθουμε. Είναι ενδιαφέρον να δούμε πού το πάει. Άλλωστε, τί διάολο, τζάμπα είναι!
http://thepeoplethatmeltintherain.smackjeeves.com/comics/501878/the-new-girl-in-town/
