Top 50 Manga: 50-41

50. NOT SIMPLE
Writer/Artist: Natsume Ono
Viz Media

Ο Ian έχει ξεκινήσει από την Αυστραλία και έχει γυρίσει τον κόσμο αναζητώντας την αδερφή του. Εμείς τον συναντάμε και ξεδιπλώνουμε το κουβάρι της ιστορίας του, αναζητώντας όλες τις συγκυρίες και τις ακραίες συμπτώσεις που τον φέρανε μέχρι εδώ και που θα τον οδηγήσουν στην τραγικό τέλος της ιστορίας.

To NOT SIMPLE είναι ένα από τα πιο ασυνήθιστα manga που μπορείτε να διαβάσετε. Πολλά στοιχεία του όπως το λιτό και “‘άγαρμπο” artwork, η προσωπική ιστορία και η διαδικασία αναζήτησης το κάνουν να μοιάζει περισσότερο με ανεξάρτητο αμερικάνικο comic παρά με manga. Ένα comic με ιδιαίτερες ευαισθησίες, δοσμένο αναδρομικά, αποτελεί μια γερή γροθιά στο στομάχι για τον αναγνώστη του. Ίσως η καλύτερη απόδειξη του ότι (και) τα comics δεν έχουν σύνορα…

(Αριστείδης Κώτσης)

49. VAMPIRE HUNTER D
Writer: Hideyuki Kikuchi
Artist: Takaki Saiko
DMP

Το VAMPIRE HUNTER D είναι από τις ιδιόμορφες εκείνες περιπτώσεις που, αν και ιδιαίτερα δημοφιλές στην Ιαπωνία, με 22 νουβέλες από το 1983, δεν έγινε μεταφορά σε manga παρά το 2007, ήδη με δύο ταινίες anime στο ενεργητικό του. Ένας λόγος είναι ο εξαιρετικά ιδιόμορφος κόσμος του Kikuchi, που είναι ταυτόχρονα post-apocalyptic και medieval gothic, σαν μια μετα-τεχνολογική Τρανσυλβανία (χαρακτηριστικό που άπτεται ολόκληρου του κόσμου και όχι απλώς μιας εντοπισμένης περιοχής). Ένας άλλος λόγος πιθανώς να είναι ότι σχεδόν κάθε βιβλίο είναι αυτοτελές με πλειάδα χαρακτήρων, κάθε φορά διαφορετικών, να πλαισιώνουν τον Dhampir (half-vampire) γιο του Δράκουλα, τον Κυνηγό Βρικολάκων D.

Η Takaki Saiko ανέλαβε το πολύ δύσκολο έργο της μεταφοράς κάθε νουβέλας σε έναν αυτοτελή manga τόμο και ως τώρα έχει κάνει εξαιρετική δουλειά με τους πέντε πρώτους. Αν εντοπίζεται κάποια αδυναμία στον συγκεκριμένο τίτλο, είναι το γεγονός ότι, τόσο οι περιγραφές του Kikuchi, όσο και η πιστότητα της Saiko, ενίοτε καθιστούν τις σελίδες πολύ “βαριές” οπτικά.

(Ανδρέας Μιχαηλίδης)

Διαβάστε περισσότερα για το VAMPIRE HUNTER D εδώ.

48. DRAGON HEAD
Writer/Artist: Minetaro Mochizuki
Tokyopop

Κατά την επιστροφή μιας σχολικής εκδρομής στο Τόκιο και ενώ το τρένο που τη μεταφέρει έχει μπει σε ένα τούνελ, ένας σεισμός θα εκτροχιάσει το τρένο, αλλά και θα σφραγίσει τις εξόδους του τούνελ. Δυο παιδιά επιζώντες θα αντικρίσουν μια φριχτή πραγματικότητα. Θα πολεμήσουν για την επιβίωση τους και θα περάσουν αλλεπάλληλα σοκ κάθε φορά που συνειδητοποιούν πως η νέα φρίκη που αντιμετωπίζουν δεν είναι καλύτερη από την προηγούμενη.

Το DRAGON HEAD είναι μια εξαιρετική σειρά τρόμου, όπου η κάθε φρίκη διαδέχεται την προηγούμενη. Οι πρωταγωνιστές του μοιάζουν ανήμποροι να αποφύγουν από τον τρόμο, αφού κάθε φορά που τα πράγματα δείχνουν καλύτερα θα αντιμετωπίσουν κάτι νέο.

Ένα manga με εξαιρετική ατμόσφαιρα και μια αίσθηση impending doom, από την οποία ούτε ο αναγνώστης ούτε οι πρωταγωνιστές δείχνουν να μπορούν να ξεφύγουν.

(Αριστείδης Κώτσης)

47. WHAT’S MICHAEL?
Writer/Artist: Makoto Kobayashi
Dark Horse Comics

To 1913, o George Herriman, δημοσιεύει το KRAZY KAT, ένα strip με τις σουρεαλιστικές περιπέτειες ενός γάτου. Το 1973, ο George Gately δημοσιεύει το HEATHCLIFF, ενώ λίγα χρόνια αργότερα, ο Jim Davis ακολουθεί με το GARFIELD. Φαντάζομαι θα είχε περισσότερη πλάκα αν ο Jim Davis λεγόταν George Davis, περίπτωση η οποία θα δικαιολογούσε την ψήφιση νόμου που θα απαγόρευε σε κάποιον καλλιτέχνη να βγάλει comic με πρωταγωνιστή γάτο, εάν δεν λέγεται George.

Μ’αυτά και μ’ αυτά, φτάνουμε στο 1984 που συνέβησαν δύο πράγματα: Πρώτον, το μέλλον που είχε φανταστεί ο Orwell, αναβλήθηκε περαιτέρω. Δεύτερον, ο Makoto Kobayashi, που παρατηρείτε ότι δεν λέγεται George, δημοσιεύει το WHAT’S MICHAEL?, το οποίο περιγράφεται από τους πιο σοφούς από εμένα ως “ο GARFIELD της Ιαπωνίας που συνδιάζει το KRAZY KAT και το HEATHCLIFF, αλλά ταυτόχρονα είναι μοναδικό”.

Αν περιμένετε να διαφωνήσω με το παραπάνω, δεν θα το κάνω. Είναι όντως μοναδικό.

(Κώστας Λαμπρόπουλος)

46. EMMA
Writer/Artist: Kaoru Mori
CMX

Στην βικτοριανή Αγγλία, ορφανή υπηρέτρια ερωτεύεται πλουσιόπαιδο και προφανώς, ταλαιπωρούνται μέχρι να βρουν την ευτυχία. Κλασικό θα μου πείτε, ε; Το ΕΜΜΑ, παρότι σαφώς επηρεασμένο από ρομαντικά μυθιστορήματα εποχής, διαφέρει σε αρκετά σημεία. Η ηρωίδα του δεν είναι μια σπάνια καλλονή, αλλά μια συνηθισμένη υπηρέτρια με γυαλάκια, η οποία παλεύει για το καλύτερο που μπορεί χωρίς υπερβολές στις πράξεις ή στα συναισθήματά της. Δεν υπάρχει κακιά μητριά που την βασανίζει επειδή γεννήθηκε απλά κακιά και κάποιον πρέπει να βασανίσει, μόνο οικογένειες που προσπαθούν να προστατέψουν αυτούς που αγαπούν. Δεν υπάρχει μιζέρια και μαυρίλα, μόνο η κανονική ζωή με τα καλά, τα κακά και τα αστεία της.

Όχι, στο EMMA δεν θα βρείτε ρομαντικούς ήρωες να τρελαίνονται και να τρέχουν σαν τα κατσίκια σε ανεμοδαρμένους βράχους, τραβώντας τα μαλλιά τους. Δεν θα βρείτε καν το συνηθισμένο μελοδραματισμό που χαρακτηρίζει τα shojo (λέγε με μεγάλα-μάτια-με-δάκρυ-που-ακόμα-δεν-έχει-κυλήσει-στο-μάγουλο). Είμαστε στην βικτοριανή Αγγλία, οι κοινωνικές τάξεις δεν αναμιγνύονται και, όταν συμβαίνει αυτό, ο κοινωνικός παραγκωνισμός (και όλα όσα συνεπάγεται αυτός) ήταν μόνο μια από τις επιπτώσεις. Δεν ήταν όμως κάτι ασυνήθιστο, αλλά μια καθημερινή πραγματικότητα κι έτσι επιλέγει και η Kaoru Mori να το παρουσιάσει.

Το EMMA μου θυμίζει την παλαιού τύπου βρετανική συστολή των συναισθημάτων: αποφεύγει να επιδείξει συναισθηματικές εξάρσεις, χωρίς όμως να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Έτσι και εδώ η συναισθηματική πορεία των ηρώων διαγράφεται κυρίως υπογείως μέσα από την θεαματική εκφραστικότητα του σχεδίου της Mori, η οποία κάνει θαύματα και στον χειρισμό των λεπτομερειών της εικόνας.

(Μυρτώ Τσελέντη)

45. LADY SNOWBLOOD
Writer: Kazuo Koike
Artist: Kazuo Kamimura
Dark Horse Comics

Manga, οι λέξεις “lady” και “blood” στον τίτλο, καθώς και ο Kazuo Koike στα credits. Ε, φωνάζει από χιλιόμετρα γυναίκα assassin – δικαίως, αν κι αυτός είναι ο ένας μόνο άξονας της ιστορίας. Καθότι η Oyuki είναι το μόνο εναπομείναν μέλος μιας κατεστραμμένης οικογένειας (ο πατέρας της και ο αδελφός της δολοφονήθηκαν, η μητέρα της έπεσε θύμα βιασμού και πέθανε γεννώντας την στη φυλακή), η γέννησή της και η πορεία της στη ζωή είναι προδιαγεγραμμένες από την ευχή και την κατάρα της μάνας: την ολοκλήρωση της εκδίκησης κατά αυτών που διέλυσαν την οικογένειά της.

Από κρεβάτι σε κρεβάτι, χρησιμοποιώντας το κορμί της ως δέλεαρ για τους στόχους της, προσωπικούς και… επαγγελματικούς, από εκτέλεση σε εκτέλεση, πλησιάζοντας το τέλος του αιματοβαμμένου ταξιδιού της, η Lady Snowblood βάφει πορφυρή την Ιαπωνία του πρώιμου Meiji.

(Ανδρέας Μιχαηλίδης)

44. BIOMEGA
Writer/Artist: Tsutomu Nihei
Viz Media

Η πρώτη μου επαφή με τον Tsutomu Nihei ήταν εντελώς τυχαία, όταν βρέθηκε στην κατοχή μου ένα CD με 6 πεντάλεπτα επεισόδια υπό τον τίτλο BLAME! SALVAGED DISC BY CIBO. Μην έχοντας διαβάσει το BLAME! (για την ακρίβεια, τότε δεν το είχα ακούσει καν), μπορείτε να υποθέσετε με ασφάλεια ότι δεν κατάλαβα τίποτα (και αυτό θα είναι και understatement). Αυτό, πάντως, που μου έμεινε και ήταν και ο λόγος που αναζήτησα το BLAME! ήταν η cyberpunk αισθητική του Nihei, αποδιδόμενη από ένα εκπληκτικό σχέδιο.

Όταν, λοιπόν, έμαθα για την ύπαρξη του BIOMEGA ήταν αδύναντον να μην το προσθέσω στην συλλογή μου. Στο ίδιο theme, το οποίο ο Nihei ξέρει να αποτυπώνει πολύ καλά, έχουμε ιούς από το διάστημα, zombies (οκ, περίπου), artificial intelligence, κάτι που μοιάζει με αρκούδα και μηχανές και όλα αυτά σερβιρισμένα με έντονη δράση. Σε αντίθεση δε με άλλους δημιουργούς (όχι μόνο manga) που θέλουν να κάνουν μια sci-fi ιστορία και δίνουν ρέστα στην υπερβολή, ο Nihei κάνει τα πάντα να φαίνονται φυσιολογικά. Το μόνο για το οποίο κατηγορούν κάποιοι το BIOMEGA (όπως και τις υπόλοιπες δουλειές του Nihei) είναι ότι δεν ασχολείται να δώσει απαντήσεις στον αναγνώστη, μα του προκαλεί διαρκώς νέα ερωτήματα.

(Κώστας Λαμπρόπουλος)

43. ME AND THE DEVIL BLUES
Writer/Artist: Akira Hiramoto
Del Rey

Πάντα με εντυπωσίαζε η ποικιλία των θεμάτων με την οποία καταπιάνονται τα manga. Σε εποχές που προλάβαινα να βαρεθώ στον ελεύθερο χρόνο μου, καθόμουν και σκεφτόμουν ό,τι πιο κουλό μπορούσα να φανταστώ και μετά έψαχνα στο ίντερνετ για να δω αν υπάρχει σχετικό manga. Σε ένα ποσοστό 85% υπήρχε, αν και όσο πιο κουλό τόσο πιο δύσκολο να βρεθεί σε άλλη γλώσσα εκτός της Ιαπωνικής. Όταν λοιπόν διάβασα για πρώτη φορά το ME AND THE DEVIL BLUES δεν το κατέταξα κατευθείαν στην κατηγορία “κουλό” για τον απλούστατο λόγο ότι η τζαζ, τα μπλουζ, οι δημιουργοί και οι ερμηνευτές τους μπορεί να μην έχουν συχνότητα εμφάνισης στα comics (όλων των σχολών) αντίστοιχη με το λατρεμένο κλισέ “άνθρωπος με υπερδυνάμεις”, αλλά επ’ ουδενί δεν είναι μια σπανιότητα. Ευρωπαϊκά και αμερικανικά δείγματα αυτού υπάρχουν δεκάδες. Ήταν, όμως, η πρώτη φορά που διάβαζα κάτι τέτοιο από Ιάπωνα δημιουργό και, μάλιστα, όχι ως μια περιφερειακή αναφορά στο συγκεκριμένο μουσικό είδος ως προτίμηση των πρωταγωνιστών, αλλά ως ένα comic–βιογραφία του σημαντικού bluesman Robert Johnson. Η χτυπητή διαφορά στο σχέδιο (πολύ ρεαλιστικότερο και πιο βρώμικο από τα mainstream manga) και η πολυεπίπεδη ερμηνεία μιας ζωής ως αντιπροσωπευτική των μαύρων (αλλά και των λευκών) της εποχής, μεταμφιεσμένη σε ένα αλληγορικό αφήγημα με στοιχεία από Cajun παραμύθι, κατέταξε για μένα το συγκεκριμένο manga στην λίστα των απολύτως ξεχωριστών.

Από τότε, το ME AND THE DEVIL BLUES αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μου παραδείγματα για το εύρος της ποικιλίας που μπορεί κανείς να συναντήσει στα ιαπωνικά comics,τόσο θεματικά όσο και σχεδιαστικά, αλλά και για τα άκρως ενδιαφέροντα πολιτιστικά αντιδάνεια της σύγχρονης pop κουλτούρας.

(Μυρτώ Τσελέντη)

42. BLADE OF THE IMMORTAL
Writer/Artist: Hiroaki Samura
Dark Horse Comics

Ο Μάντζι. Είναι καταραμένος και δεν μπορεί να πεθάνει εάν δεν πληρώσει για το αιματοβαμμένο παρελθόν του. Πώς; Συνεχίζοντας να σκοτώνει, φυσικά! Περίεργο, θα πείτε. Και όμως, όταν έχεις σκοτώσει ένα σωρό αθώους, το να σκοτώσεις χίλιους κακούργους είναι μικρό τίμημα για να βγάλεις τα σκουλήκια που σε κάνουν αθάνατο από μέσα σου.

Η Ριν. Είναι δεκαέξι χρονών και την ανάγκασαν να παρακολουθήσει τη σφαγή των γονιών της, της οποίας αιτία είναι μια διαμάχη μεταξύ της σχολής ξιφομαχίας του πατέρα της και μίας άλλης που θέλει να κυριαρχήσει καταστρέφοντας τις υπόλοιπες ή να τις αφομοιώσει. Ζητάει εκδίκηση, αλλά ανήμπορη να τα βάλει με σκληροτράχηλους ξιφομάχους ζητά τη βοήθεια ενός σωματοφύλακα. Ο οποίος δεν είναι άλλος από τον Μάντζι, που δεν βλέπει την ώρα να ξεπληρώσει το χρέος του.

Ανατροπές, ωραία εξέλιξη χαρακτήρων, απίστευτα όμορφο σχέδιο και ωμή βία με υπέροχους και πρωτότυπους τρόπους έκφρασής της. Αξιοσημείωτη είναι η έρευνα που έχει κάνει ο Samura, όσον αφορά τα όπλα της περιόδου Έντο.

(Έλλη Asaph Μόκα)

41. BUDDHA
Writer/Artist: Osamu Tezuka
Vertical Inc.

Στο Buddha, ο Tezuka παρουσιάζει ένα περίεργο μείγμα μοτίβων και στιλ. Το project αυτό, το οποίο χρειάστηκε 10 χρόνια για να ολοκληρωθεί (1974-1984), παρουσιάζει την ζωή του Siddartha Gautama, του Buddha, από την γέννησή του μέχρι τον θάνατο, περιγράφοντας γεγονότα, αλλά και φανταστικές καταστάσεις. Ο Tezuka έχει δημιουργήσει πολλούς καινούριους χαρακτήρες για την ιστορία, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως ασεβής αλλά και ακριβώς το αντίθετο.

Φαίνεται πως σέβεται τον Βούδα και τις διδαχές του και όμως η ιστορία είναι γεμάτη αστειάκια και κάθε είδους τρέλα. Υπάρχει πάντα μια αστεία πλευρά, ακόμα και σε σκηνές με φορτισμένο κλίμα και δραματική ένταση. Όπως επίσης δεν λείπουν οι κωμικοί αναχρονισμοί και οι αναπάντεχες εμφανίσεις χαρακτήρων όπως ο ΕΤ και ο Yoda, καθώς και ο ίδιος ο Tezuka.

Στην ιστορία υπάρχουν χαρακτήρες που, ενώ θα περίμενε κανείς να εξιλεωθούν, έχουν τραγικό τέλος, ενώ άλλοι που αρνούνται τον Βούδα καταλήγουν μεγάλοι υποστηρικτές του. Επίσης φαίνεται και η πολιτική διάσταση γεγονότων, παρόλο που ο αναγνώστης μπορεί να περιμένει μόνο θρησκευτικά θέματα.

(Έλλη Asaph Μόκα)