TOP 100 OF THE 80s: 100-91

100. LES AVENTURES EXTRAORDINAIRES D’ADÈLE BLANC-SEC
Writer/Artist: Jacques Tardi
Casterman

Με το hype που υπάρχει σήμερα και τον αέρα του next (?) big thing, το steampunk είναι, για μένα, η επιτομή του “mainstream alternative”. Το εναλλακτικό αυτό σύμπαν, στο οποίο ο ατμός είναι ακόμα η βασική πηγή ενέργειας και η ανθρωπότητα, από την Βικτοριανή εποχή και δώθε, είχε αρκετά διαφορετική πορεία, υιοθετήθηκε και επιδεικνύεται σήμερα από άτομα που δεν έχουν ιδέα για τις καταβολές, τις επιρροές, ή τη σημασία του, ιδίως ως τμήμα ενός γενικότερου geek-chic culture.

Το 1976, όμως, που έκανε το ντεμπούτο του το comic του σημαντικότατου Γάλλου δημιουργού Jacques Tardi, LES AVENTURES EXTRAORDINAIRES D’ADÈLE BLANC-SEC, το steampunk ήταν ανύπαρκτο. Και όμως, η “συγγραφέας-ντετέκτιβ” Adèle, που ήταν και μια από τις πρώτες γυναίκες με πρωταγωνιστικό ρόλο στα ευρωπαϊκά comics, παραμένει, ακόμη και σήμερα που συνεχίζεται η έκδοση των περιπετειών της, η καλύτερη απεικόνιση του steampunk σε comic (καλά, καλά, μια από τις δύο καλύτερες) και οι υψηλές πωλήσεις κάθε νέου άλμπουμ αποδεικνύουν τη δημοτικότητά της.

Τα αναχρονιστικά και φουτουριστικά στοιχεία στις διασκεδαστικότατες περιπέτειες της Adèle, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του σύμπαντος της, χωρίς όμως να γίνονται αυτοσκοπός, όπως σε τόσα άλλα σύγχρονα steampunk comics, ενώ οι άρτια δομημένες ιστορίες της, αποτελούν λαμπρό παράδειγμα εξαιρετικού storytelling.

(Μυρτώ Τσελέντη)

99. UNCANNY X-MEN ANNUAL #11
Writer: Chris Claremont
Artist: Alan Davis
Marvel Comics

Το annual αυτό με τίτλο “Lost In The Funhouse”, είναι η κλασική ιστορία με το ερώτημα “πώς θα ήταν η ζωή σου αν οι ευχές σου γίνονταν πραγματικότητα;”. O Chris Claremont, με μια σχετικά κλισέ ιστορία, δείχνει τη δύναμη που είχε ως συγγραφέας, εκείνη την εποχή, παρουσιάζοντας μας τη συναισθηματική πλευρά των, νέων τότε, μελών της ομάδας.

Ως ο αρχιτέκτονας των X-Men, δε φοβάται να μπολιάσει με αρκετές δόσεις continuity, ένα τεύχος που, θεωρητικά, δε συνέβη ποτέ. Έτσι, έχουμε το Mutant Massacre, τον παρολίγο γάμο του Wolverine με την Marikο, αλλά ακόμη και το Kree/Skrull War, για το οποίο υπονοείται η αιτία που οι δύο πολιτισμοί έμειναν εξελικτικά στάσιμοι. Στο σχέδιο, έχουμε έναν σχετικά πρώιμο Alan Davis, με το γνώριμο, όμως, δυναμικό και καθαρό στυλ του, με αποκορύφωμα τη σταδιακή μεταμόρφωση της Psylocke σε “Iron Maiden”.

Το τεύχος αυτό είναι, επίσης, αρκετά γνωστό στα διάφορα debates που αφορούν στο healing factor του Wolverine, με τη σκληροπυρηνική πλευρά να υποστηρίζει ότι μπορεί να αναγεννηθεί ακόμη και από μια σταγόνα αίμα. Ξεχνάνε, όμως, ότι αυτό ήταν εφικτό μόνο λόγω του Crystal of UltimateVision. Στη δική μου μνήμη, πάντως, αυτό το τεύχος θα μείνει για το casual φιλί μεταξύ Wolverine και Storm, όπου ο Claremont σπάει τους φραγμούς του είδους, υπονοώντας ότι οι δύο δεν είναι τίποτε παραπάνω από fuck buddies.

(Άκης Τριανταφύλλου)

Διαβάστε περισσότερα για το UNCANNY X-MEN ANNUAL #11

98. BIG BABY
Writer/Artist: Charles Burns
Raw

Στη δεκαετία του ’80, ο Charles Burns έθεσε τα θεμέλια για τους δημιουργικούς προβληματισμούς και τη βασική θεματική, που εξερεύνησε μετέπειτα, σε βάθος, στο magnum opus του, BLACK HOLE. Η έννοια της προεφηβείας/εφηβείας, που γίνεται εμφανής μέσω της δερματικής δυσμορφίας και της επακόλουθης αποξένωσης, εστιάζεται στον χαρακτήρα του Βig Baby, ενός παιδιού με δυσκολία προσαρμογής, σε μια πραγματικότητα με έντονα στοιχεία teen exploitation ταινίας των 50s.

Μαζί με τους χαρακτήρες των El Borbah και Dog Boy (παρόντες σε άλλες ιστορίες του), κλείνει η τριάδα πρωιμων σκιαγραφήσεων εφηβείας του Burns, που προσέθεσαν τόσο έντονα στο στοιχείο ραφιναρισμένης ιδιαιτερότητας της ανθολογίας RAW του Art Spiegelman. Οι ιστορίες με ήρωα τον Big Baby έχουν την καλύτερη ισορροπία ανάμεσα σε αισθητική και storytelling από τις προαναφερθείσες δουλειές του Burns και αποτελούν το εφάμιλλο της ταινίας BROOD του David Cronenberg (πριν επέλθει το αριστούργημα του, VIDEODROME, σε αντιστοιχία με το BLACK HOLE του Bunrs): ιλαρή διάθεση αρχικά, άγουρη αντίληψη της σεξουαλικότητας από τους βασικούς χαρακτήρες και υποδόριος τρόμος που γίνεται, σταδιακά, επώδυνα επιδερμικός.

Το ταξίδι του Burns στις στιβάδες δέρματος/εαυτού της ανθρωπινης φύσης ξεκινά εδώ και το αποτέλεσμα είναι διασκεδαστικό, αλλά και τρομακτικό, όσο και τα πρώτα ξυπνήματα ενηληκίωσης.

(Βασίλης Σάκκος)

97. BLACK KISS
Writer/Artist: Howard Chaykin
Vortex Comic

Με τα ταμπού να παρελαύνουν ως δομικά στοιχεία της ίδιας της ιστορίας του, είναι λες και γενεσιουργός δύναμη πίσω από το αμφιλεγόμενο BLACK KISS, να είναι η ίδια η πρόκληση: τραβεστισμός, σαδομαζοχισμός, ομαδικό sex, βιασμός, σατανισμός, βαμπιρισμός, νεκροφιλία… Επιπρόσθετα, η δολοφονική βία, που δεν γνωρίζει όρια, φτύνει κατάμουτρα το τελευταίο προπύργιο της πολιτικής ορθότητας: Ούτε καν οι ανήλικοι δεν βρίσκονται στο απυρόβλητο αυτής της splatter φρενίτιδας.

Είναι αλήθεια ότι το BLACK KISS δεν είναι για όλους. Όσοι, όμως, το “φοβηθούν”, καλό είναι να γνωρίζουν ότι θα χάσουν ένα comic το οποίο χαρακτηρίζεται, σχεδιαστικά, από μία αριστοτεχνικά στυλιζαρισμένη ρευστότητα, και σεναριακά από μία σπάνιας ακρίβειας, σχεδόν υποδειγματική ροή. Κάποιοι μπορεί να ισχυριστούν ότι οι χαρακτήρες είναι μονοδιάστατοι. (Ή, να το πούμε απλά, πως όλες οι γυναίκες είναι τσούλες και όλοι οι άντρες τομάρια.) Προς τα εκεί, όμως, θα καταλήξουν μόνο αν επιλέξουν να τους δουν ως πραγματικούς χαρακτήρες και όχι ως τα στερεότυπα που, κατ’ ουσία, είναι.

P.S. Ο Chaykin ανακοίνωσε πως, μέσα στο 2012, θα κυκλοφορήσει, από την Image, ένα prequel 6 τευχών. To μόνο βέβαιο είναι ότι, αυτή τη φορά, ο δημιουργός θα παίζει με ένα πλεονέκτημα λιγότερο: εκείνο του shock factor.

(Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου)

96. AVENGERS #201-224
Writers: Jim Shooter
Artists: Various
Marvel Comics

Τo πέρασμα του Jim Shooter, κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ’80, από το AVENGERS, μπορεί να μην ήταν εξίσου εντυπωσιακό όσο αυτό της προηγούμενης, παρ’ όλα αυτά, διατηρεί τον τίτλο σε ένα υψηλό επίπεδο. Στο τεύχος #200, εμφανίζεται απλά ως “ο άνθρωπος που πέταξε την ιδέα”, αφήνοντας σε άλλους την εκτέλεση της, όταν όμως αναλαμβάνει μόνος του τα συγγραφικά ηνία, φανερώνονται οι αρετές του.

Πολυλογάδικα, χορταστικά σενάρια, καλογραμμένοι χαρακτήρες, ο καθένας με την φωνή του, και παιχνίδι με τους πιο “μικρούς” από αυτούς – όσους, δηλαδή, δεν έχουν τη δυνατότητα να συντηρήσουν έναν δικό τους μηνιαίο τίτλο! Στο επίκεντρο των εξελίξεων, βρέθηκε ο Hank Pym/Yellowjacket, ιδρυτικό μέλος της ομάδας, εξαιτίας της προβληματικής συμπεριφοράς του, τόσο μέσα στην ομάδα, όσο και στην προσωπική του ζωή και κυρίως στη σχέση με τη σύζυγο του Janet Van Dyne/Wasp. Επίσης, οι ταυτότητες των Thor και Iron Man αποκαλύπτονται στους υπόλοιπους, μετά από 200 σχεδόν τεύχη!

Στιβαρό και ανόθευτο υπερηρωικό comic!

(Γιώργος Χατζηκωστής)

95. RONIN
Writer/Artist: Frank Miller
DC Comics

Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι μία από τις καλύτερες δουλειές του Miller, είναι ίσως και η λιγότερο γνωστή του. Το RONIN συνδυάζει άψογα το μύθο των Samurai με τη σύγχρονη επιστημονική φαντασία και το σκοτεινό ψυχολογικό πεδίο που κινήθηκαν αρκετά comics τη δεκαετία του ’80.

Ο ατιμασμένος Samurai θα προσπαθήσει να ανακτήσει την τιμή του, εκδικούμενος το θάνατο του δασκάλου του (ολοφάνερη, εδώ, η επιρροή του Miller από το LONE WOLF AND CUB, κάτι που δεν κρύβει και ο ίδιος στις συνεντεύξεις του). Εγχείρημα αρκετά δύσκολο, αν αναλογιστούμε ότι ο Miller, θα ταξιδέψει τον ήρωα του σε έναν (όχι και τόσο μακρινό από τον δικό μας) μελλοντικό κόσμο, όπου οι κώδικες τιμής και όσα αυτός γνώριζε, έχουν αντικατασταθεί από τα βρώμικα παιχνίδια των πολυεθνικών και τη δίψα για εξουσια.

Το σχέδιο του του Miller, αν και προηγείται χρονικά, είναι εξ’ ίσου εντυπωσιακό (αν όχι καλύτερο) από αυτό στο THE DARK KNIGHT RETURNS. Must read των must reads!!!

(Γαβριήλ Τομπαλίδης)

Διαβάστε περισσότερα για το RONIN

94. MOONSHADOW
Writer: J.M. DeMatteis
Artist: Jon J. Muth
Marvel Comics (Epic)

Ένας άνθρωπος που έχει ζήσει 120 χρόνια, έχει σίγουρα ουκ ολίγες ιστορίες να μας αφηγηθεί. Ο Moonshadow των J.M. DeMatteis και Jon J. Muth, θα ανατρέξει στο πλούσιο και φαντασμαγορικό παρελθόν του και το αποτέλεσμα για τον αναγνώστη είναι ”ένα τραγούδι αθωότητας”, γεμάτο από εμπειρίες και μεστή, τελικά, γνώση.

Μπροστά στα γαλανά μάτια του κεντρικού μας χαρακτήρα, θα εκτυλιχθούν γεγονότα υπερβατικά, αλλόκοτα, επώδυνα, πανέμορφα και σαν παλίμψηστο βιωμάτων κι εντυπώσεων, θα διαμορφώσουν μία ζωή από τις λίγες. Στις τροχιές που διαγράφει ο Moonshadow, τροχιές διαπλανητικές μα και μέσα στις ακόμα πιο δυσθεώρητες, αχανείς εκτάσεις του νου, δεν είναι μόνος. Η γάτα του, ονόματι Frodo (yes, obviously a reference to “you know what”) και μια γούνινη παρουσία που ακούει στο όνομα Ira (”he was a surly, cynical, lecherous, grouch; a hairy sensualist who cared for nothing save filling his belly and fondling his genitals”), τον συντροφεύουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, στο ταξίδι της ζωής του.

Το εικαστικό μέρος του Moonshadow είναι κι αυτό πλούσιο, καθώς ο Muth μας χαρίζει watercolors με πειθαρχία, αλλά και χαλαρότητα μαζί, με αποτέλεσμα ένα καλειδοσκόπιο λυρισμού/σουρεαλισμού, γλαφυρά όμορφο, με μια σχεδόν χειροπιαστή ροή στα εναλλασσόμενα καρέ.

“And so I conclude my song of innocence; the tale, not of my life… but of my awakening. Dear readers, dear FRIENDS, I bid you… farewell.” – Moonshadow

(Κωνσταντίνος Ιμπλικιάν)

93. GRENDEL #1-19
Writer/Artists: Matt Wagner, Pander Bros., Bernie Mirault
Comico

Προσωπικά, θεωρώ τον original Grendel (Hunter Rose) του Matt Wagner, ως μία από τις σημαντικότερες και πιο ενδιαφέρουσες δημιουργίες στην Ιστορία των comics. Εξόχως αρχετυπικός, ιδιαιτέρως μυστηριώδης και πάντα κινούμενος με βάση έναν εντελώς προσωπικό κώδικα ηθικής, που ενδεχομένως ξενίζει, αλλά αναμφισβήτητα συναρπάζει.

Στη συγκεκριμένη ongoing σειρά της Comico, όμως, είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε και άλλους δύο χαρακτήρες που φόρεσαν τη στολή του Grendel, συνεχίζοντας το μύθο: την εγγονή του Rose, Christine Spar, και τον φίλο της, Brian Li Sung. Μπορεί κανείς από τους δύο να μην άφησε τόσο έντονο σημαδί όσο ο Hunter, αλλά οι ιστορίες, αρχικά από τους Arnold & Jacob Pander και μετέπειτα από τον Bernie Mirault, υπήρξαν ορισμένες από τις πιο δυναμικές, οπτικά και θεματικά, που είχε την ευκαιρία να δει το κοινό της εποχής.

Το run κλείνει με δύο 2-part stories με πρωταγωνιστή τον Rose, από τον ίδιο τον Wagner, που από πλευράς τεχνικών αφήγησης και πειραματισμών, δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις καλύτερες δουλειές των κορυφαίων εκπροσώπων του Μέσου. Ο Wagner παρέμεινε στον τίτλο ως συγγραφέας, με μια σειρά διαφορετικών σχεδιαστών, αλλά μολονότι παρέδωσε ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες, δεν κατόρθωσε να φτάσει ξανά στα τόσο υψηλά επίπεδα των πρώτων 19 τευχών…

(Δημήτρης Σακαρίδης)

92. EXCALIBUR
Writer: Chris Claremont
Artist: Alan Davis
Marvel Comics

Τo EXCALIBUR δημιουργήθηκε από τη συνεργασία του Chris Claremont με τον Alan Davis στα τέλη των 80s, όταν οι Χ-ΜΕΝ ήταν ήδη εξαιρετικά δημοφιλείς. Το storyline “Fall Of The Mutants” ήταν η αφορμή για έναν ακόμα τίτλο, καθώς, με τους Χ-ΜΕΝ να θεωρούνται νεκροί, η Kitty Pryde , o Nightcrawler και η Rachel Summers ενώνουν τις δυνάμεις τους, για να αντιμετωπίσουν μια νέα απειλή, έχοντας τη βοήθεια του Captain Britain και της Meggan.

Ο τίτλος είχε αρκετά διαφορετικό τόνο από τους άλλους X-titles της εποχής – ήταν πιο ελαφρύς και με αρκετό χιούμορ, κάτι που ταίριαζε αρκετά στους συγκεκριμένους χαρακτήρες, αλλά και στο σχεδιαστικό στιλ του Alan Davis. Ο Claremont, όπως πάντα, ήξερε τους χαρακτήρες και τους έδινε τη δική τους ξεχωριστή φωνή, οι σχέσεις ανάμεσά τους είχαν ενδιαφέρον, και το storytelling, με τα διαδοχικά subplots, σε κρατούσε διαρκώς σε αγωνία. Με άλλα λόγια εφάρμοσε το πετυχημένο μοντέλο του UNCANNY Χ-ΜΕΝ, όπως ο ίδιος το είχε καθιερώσει.

Ιδιαίτερα σημαντικό μερίδιο, για την επιτυχία του comic, αντιστοιχεί και στον Davis (αλλά και στον inker Paul Neary), καθώς είναι βέβαιο πως ο τίτλος δε θα ήταν ο ίδιος χωρίς τη συνεισφορά τους. Το artwork είναι εξαιρετικό και βοήθησε να αναδείξει τον ανάλαφρο τόνο του σεναρίου.

Τo EXCALIBUR αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα πιο ευχάριστα και αγαπητά αναγνώσματα των 80s.

(Νίκος Λάμπρης)

91. I AM COYOTE
Writer: Steve Englehart
Artist: Marshall Rogers
Eclipse Comic

Κάθε φορά που προχωράμε στην κατάρτιση μιας λίστας, εδώ στο Comicdom, υπάρχει ένα κέρδος για όλα τα μέλη της ομάδας: Ανταλλάσουμε και διαβάζουμε πράγματα που, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, είχαν διαφύγει της προσοχής μας. Αυτή τη φορά, το I AM COYOTE ήταν το δικό μου κέρδος.

Είναι σαφές πως, παρ’ ότι οι δημιουργοί αυτού του comic είχαν αμφότεροι επιτυχημένες θητείες στα υπερηρωικά comics, εδώ συντελείται μια συνειδητή προσπάθεια να ξεφύγουν από τις συμβάσεις του είδους. Χωρίς η ιστορία να διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, είναι η μαεστρία του Engleheart να συνθέτει στοιχεία, καθώς και η στυλιστική δεινότητα του Rogers, που καθιστούν αυτή τη δουλειά ξεχωριστή.

Από την έρημο της Νεβάδα, όπου ένα παιδί ανατρέφεται από τα αρχέγονα πνεύματα, στα εκτυφλωτικά φώτα του Las Vegas, από τις μυστικές οργανώσεις, στην αρχετυπική femme fatale που ξέρεις ότι δεν πρέπει να εμπιστευτείς, και από τον υλικό κόσμο και τη χορογραφημένη δράση, σε έναν μεταφυσικό χορό με αόρατες δυνάμεις, αυτό το comic, κυριολεκτικά, τα έχει όλα! Ένα απολαυστικό ανάγνωσμα, που πραγματικά αξίζει να αναζητήσετε!

(Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου)