SNAPSHOT REVIEWS 2-2-2012

Snapshot Reviews: Σύντομα reviews για πρόσφατα comics που τράβηξαν την προσοχή μας. Πρώτα τεύχη, σειρές που βρίσκονται σε εξέλιξη, αλλά και λιγότερο προβεβλημένες δουλειές που αξίζει να προσέξετε.

AVENGERS ANNUAL #1
Writer: Brian Michael Bendis
Artist: Gabriele Dell’ Otto
Marvel Comics

Mετά από τρεις μήνες αναμονή, το δεύτερο μέρος της ιστορίας με τους Revengers του Wonder Man, είναι εδώ. Το πρώτο μέρος εκδόθηκε στο NEW AVENGERS ANNUAL #1, όπου παρακολουθήσαμε τους Revengers να ισοπεδώνουν τους New Avengers και την οικία τους. Σε αυτό το τεύχος, στόχος είναι οι υπόλοιποι Avengers και, κυρίως, η Αγία Τριάδα των Thor, Iron Man και Captain America.

Όπως σημειώνεται στην αρχή του τεύχους, όλα τα γεγονότα συμβαίνουν πριν απο αυτά του FEAR ITSELF, γεγονός που αποδυναμώνει, κάπως, την ουσία τους. Οι γνωστές μανιέρες του Bendis είναι παρούσες, όπως και το decompressed στυλ γραφής του. Aυτά είναι, όλα κι όλα, τα αρνητικά του τεύχους.

Το φιλοσοφικό ερώτημα γύρω από την ηθική των ηρώων, που θέτει ο Wonder Man, είναι έγκυρο και πιστευτό, όπως και η κριτική του για την υπεράνω νόμου στάση που συνήθως έχουν οι ήρωες. Παρ’ όλο που ο Simon Williams είναι ο villain της ιστορίας, ο Bendis καταφέρνει να τον χρωματίσει με πιο γκρί χρώματα, δημιουργώντας ουσιαστικές αμφιβολίες για την ανάγκη ύπαρξης των Avengers. Ο επίλογος του τεύχους είναι ηρωικός, δυνατός και με συνέπεια στην προϊστορία του Wonder Man και θα μπορούσε να είναι το τέλος του χαρακτήρα, μια για πάντα. Τώρα, βέβαια, που o Bendis αποχωρεί απο τους τίτλους των Avengers, όλο και κάποιος θα βρεθει να συνεχίσει το νήμα αυτής της ιστορίας, κάτι που απεύχομαι, φυσικά.

WOLVERINE & THE X-MEN: ALPHA & OMEGA #1
Writer: Brian Wood
Artists: Mark Brooks, Roland Boschi
Marvel Comics

Αν μου έλεγε κάποιος, πριν από ένα-δύο χρόνια, ότι ο Brian Wood θα έγραφε (ξανά) X-Men, δε θα το πίστευα. Και όμως, ο ταλαντούχος συγγραφέας ανέλαβε να γράψει αυτή τη limited σειρά, spin-off μιας άλλης σειράς που καλά-καλά δεν έχει κλείσει τα τρία τεύχη.

Στην ουσία, πρόκειται για μια σειρά με κεντρικό άξονα την αναπόφευκτη σύγκρουση του Wolverine με τον Quentin Quire, απ’ όπου και η έμπνευση του τίτλου, υποθέτω: Alpha Wolf vs Kid Omega. Ο Wood ρίχνει όλο το βάρος της αφήγησης, απολύτως λογικά, στον ψυχοπαθή Quentin Quire και τον χειρίζεται ικανοποιητικά. Δεν είναι ο Kid Omega του Grant Morrison, ούτε καν του Jason Aaron, αλλά είναι το πρώτο τεύχος και ίσως δεν έχει βρει ακόμα τη “φωνή” του.

Στο σχέδιο, περίμενα με χαρά να δώ τον Mark Brooks, αλλά αυτό που βρήκα ήταν γύρω στους 7 καλλιτέχνες να στριμώχνονται μεταξύ των σκηνών του παρόντος και του “video game” κόσμου-παγίδα του Quentin. Δε θα έλεγα ότι το αποτέλεσμα μου προκάλεσε χαρά… Ενδεχομένως να υπάρχει reference σε κάποιο rpg video game, που να δικαιολογεί το αισθητικό αποτέλεσμα, αλλά δε μπορώ να αναγνωρίσω ποιο.

Περιμένω περισσότερα στα επόμενα τεύχη. Και από τον Brian Wood, αλλά και στο σχέδιο.

FERALS #1
Writer: David Lapham
Artist: Gabriel Andrade
Avatar Press

Το CROSSED με λυκάνθρωπους.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μοναδική αιτία ύπαρξης αυτής της σειράς είναι η (ανεξήγητη;) επιτυχία του CROSSED. Μάλιστα, ο David Lapham ήταν ο συνεχιστής της δημιουργίας του Garth Ennis και τώρα που ο τελευταίος επιστρέφει στη σειρά, με το CROSSED: BADLANDS, ανοίγει ο δρόμος γι αυτή την καινούρια σειρά από την Avatar.

Ο Lapham έδειξε, στις συνέχειες του CROSSED, οτι μπορεί να γίνει πιο αηδιαστικός και απο τον Garth Ennis (είναι δυνατόν;), και μάλιστα με ευκολία. Αν ο στόχος είναι η δημιουργία comic με ultra-hardcore βία, σεξ και βρισίδι, τότε το FERALS παίνει άριστα. Ο κεντρικός πρωταγωνιστής είναι ένας αντιπαθέστατος white-trash αστυνομικός, όπως και οι υπόλοιποι χαρακτήρες του comic, γεγονός που σε κάνει να χαίρεσαι με όσα φρικτά παθαίνουν. Μήπως αυτό είναι και το μοναδικό εύρημα του comic;

Δεν μπορώ καν να θυμηθώ τον λόγο για τον οποίο, αρχικά, επέλεξα να αγοράσω το FERALS, έτσι λοιπόν, είμαι καταδικασμένος να επαναλάβω το ίδιο λάθος και στο μέλλον!

UNCANNY X-FORCE #19.1
Writer: Rick Remender
Artist: Billy Tan
Marvel Comics

Δεν θα σταματήσω να λέω ότι το UNCANNY X-FORCE είναι ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί σε X-τίτλους, ή και σε ολόκληρη τη Marvel, γενικά. Έχει πάρει τη θέση που είχε στη καρδιά μου το X-FACTOR (sorry, Peter David). Προτρέπω, ακόμη μια φορά, να διαβάσετε τα πρώτα 18 τεύχη.

Ο παραπάνω πρόλογος είναι και το μοναδικό στοιχείο που σχετίζεται με το UNCANNY X-FORCE. Το “Point One” πρόγραμμα της Marvel ξαναχτυπά, προσφέροντας περιεχόμενο που δεν έχει σχέση με τον τίτλο, όπως είχε συμβεί με το AMAZING SPIDER-MAN #654.1, που ήταν εξ’ ολοκλήρου Venom! Το παρόν τεύχος αποτελεί πρόλογο της νέας σειράς AGE OF APOCALYPSE, που θα κυκλοφορήσει σύντομα, και δεν εμφανίζεται ούτε ένας απο τους χαρακτήρες της X-Force. Απ’ την άλλη, στο UNCANNY X-FORCE και τον Remender οφείλει τη κυκλοφορία της η νέα σειρά, αλλά ο τίτλος δε παύει να είναι παραπλανητικός.

Αφήνοντας στην άκρη τα οργανωτικά ατοπήματα, πρόκειται για ένα εξαιρετικό τεύχος, που προμηνύει ευχάριστα νέα για την σειρά AGE OF APOCALYPSE, την οποία έχει αναλάβει ο David Lapham (να ‘τος πάλι!). Ο Rick Remender δείχνει, για πολλοστή φορά, πως μπορεί, με μία μόνο φράση, να κουβαλήσει τόνους σωστού characterization και νοημάτων. Αυτό το περίμενα… Αυτό που δε περίμενα με τίποτα, είναι πόσο καλό ήταν, σε αυτό το τεύχος, το σχέδιο του Billy Tan, που συνήθως τον βρίσκω χλιαρό και με πολλά λάθη.

Για όσους έχουν παραγγείλει το AGE OF APOCALYPSE, το συγκεκριμένο τεύχος είναι απαραίτητο.