BEST OF #22: Revivals

Πριν προχωρήσω στο προκείμενο, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι δεν θέλω να αναλάβω ξανά installment του BEST OF! Είναι μία από τις δυσκολότερες στήλες μας και, πραγματικά, η επιλογή (αλλά κυρίως η προσπάθειά μου να βάλω τις προτάσεις σε σειρά) είναι μια διαδικασία εξουθενωτική. Πραγματικά, λοιπόν, η εκτίμησή μου στις ικανότητες του Δημήτρη Σακαρίδη, που περνά αυτή τη διαδικασία σε εβδομαδιαία βάση, έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Και δε θέλω να αναλάβω ξανά BEST OF. (Αν και πάντα ήθελα να κάνω μια λίστα με τους καλύτερους robot characters, ρε γαμώτο…)

Σε αυτό το BEST OF, λοιπόν, για να φύγουμε και από τη γκρίνια, θα ασχοληθούμε με τα revivals, τα οποία είναι πολύ της μόδας τελευταία, με την ανακοίνωση της DC για το BEFORE WATCHMEN, αλλά και άλλες μεμονωμένες περιπτώσεις, όπως αυτή του THE SHADOW, το οποίο θα αναλάβει ο Garth Ennis. Χωρίς πολλά-πολλά, σας παρουσιάζω τα revivals τίτλων και χαρακτήρων, που το προσωπικό μου γούστο έφερε στις 10 κορυφαίες θέσεις.

10. HUMAN TARGET (1999)
Writer: Peter Milligan
Artist: Edvin Biukovic
DC Comics (Vertigo)

Ο δεύτερος από τους χαρακτήρες που έμειναν γνωστοί ως Human Target, ο Christopher Chance, περίμενε μέχρι το 1999, για να επανέλθει στο προσκήνιο και να “ζήσει” την ιστορία που καθόρισε ολόκληρη την παρουσία του στο Μέσο των comics. Μέχρι τότε, όλα πήγαιναν καλά για τον ήρωα. Αναλάμβανε να προστατέψει σημαντικούς ανθρώπους, υιοθετώντας ουσιαστικά την ταυτότητα του πελάτη του. Οι επίδοξοι δολοφόνοι πάντα βρίσκονταν μπροστά στο απρόοπτο που παρουσίαζε η μέθοδος του Human Target και ο Chance έμοιαζε να γλιστρά σα χέλι ανάμεσα στις σφαίρες των αντιπάλων του.

Το 1999, όμως, ο Chance έπεσε στα χέρια του Peter Milligan και, μετά από ένα ατύχημα, έπαθε αυτό που πολλοί από τους fans του φοβόνταν. Έχασε το πρόσωπό του και, μαζί με αυτό, την ταυτότητά του, σε ένα limited series τεσσάρων τευχών, που θα μπορούσε να αποτελεί τον χειρότερο εφιάλτη του πρωταγωνιστή, αλλά κατέληξε σε μια από τις πιο ανατρεπτικές περιπέτειές του, καθώς το βασικό του πρόβλημα δεν ήταν αν θα τον αγγίξουν οι σφαίρες των εχθρών του, αλλά οι επιπτώσεις των δεκάδων αποστολών του τα προηγούμενα χρόνια.

Η μεγαλύτερη αξία του limited series του 1999, δεν είναι ότι επαναπροσδιόρισε, αλλά ότι προσδιόρισε τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα καλύτερα από κάθε άλλη ιστορία του.

9. Valiant Revival (1991)
Writers: Jim Shooter, κ.α.
Artists: Various
Valiant Comics

To δυσκολότερο με αυτό εδώ το entry δεν ήταν να αποφασίσω αν και πού θα μπει στη δεκάδα, αλλά αν θα αποτελέσει ένα συνολικό entry, που θα περιλαμβάνει και τους τρεις τίτλους που αναβίωσε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η Valiant, ή τρεις διαφορετικές προτάσεις που ενδέχεται να τα καταφέρουν ή όχι. Τελικά, αποφάσισα να συμπεριλάβω στην ένατη θέση τρεις σειρές, οι οποίες αναβίωσαν στα χέρια του Jim Shooter και των συνοδοιπόρων του: τα SOLAR, MAGNUS και TUROK. Αποκτώντας τα δικαιώματα των τριών τίτλων από την Gold Key Comics, η Valiant αναβίωσε τρεις ιδιαίτερα ενδιαφέροντες χαρακτήρες και τους “σφήνωσε”, με έξυπνο τρόπο, στο Universe της, κάνοντάς τους ένα κομμάτι δικό της.

Αν θα έπρεπε να επιλέξω μια επιμέρους σειρά για τους τίτλους αυτούς, στην κορυφή θα βρισκόταν το SOLAR, MAN OF THE ATOM. Εκεί, ο Shooter βρήκε πάτημα για να δέσει το origin του χαρακτήρα με το Valiant Universe και οι larger than life ιστορίες του απλώνονταν χρονικά σε χιλιετίες και σε ολόκληρο το σύμπαν. Δεύτερο στην προτίμησή μου (με κάποια διαφορά από το SOLAR), θα βρισκόταν το MAGNUS, ROBOT FIGHTER, χάρη σε κάποια κοινωνικά και φιλοσοφικά ερωτήματα που έθεσε κατά καιρούς, και τρίτο το TUROK, το οποίο στοίχισε στη Valiant μια-δυο θέσεις σε αυτήν εδώ τη λίστα, μιας και μου είναι μάλλον αδιάφορο.

Τα τρία αυτά revivals, λοιπόν, με τα θετικά τους και τα αρνητικά τους, λογίζονται ως ένα στα μάτια πολλών comics fans, καθώς λειτούργησαν στο πλαίσιο ενός συνολικού Universe και απέκτησαν μια στενή συγγένεια.

8. NEW TEEN TITANS (1980)
Writer: Marv Wolfman
Artist: George Perez
DC Comics

Μετά την ακύρωσή του τίτλου, το 1973, και ένα σύντομο και σχετικά αποτυχημένο revival, οι τύχες της ομάδας των νεαρότερων μελών του DC Universe, βρέθηκαν ξανά στο συρτάρι, μέχρι που έπεσαν στα χέρια των Marv Wolfman και George Perez, το 1980. Ο νέος τίτλος ονομάστηκε NEW TEEN TITANS και η προσθήκη του “NEW”, στον τίτλο, μόνο κόλπο του μάρκετινγκ δεν ήταν. Τα νέα μέλη, οι νέες απειλές, αλλά και η προσοχή που έδωσαν οι δύο δημιουργοί στις προσωπικότητες των χαρακτήρων και στις μεταξύ τους σχέσεις, έφεραν αυτόν τον δευτερεύοντα τίτλο της DC στο σημείο να συγκρίνεται με το UNCANNY X-MΕΝ του Claremont!

Η ομάδα των Teen Titans απέκτησε, σε αυτό εδώ το run, τη δική της φωνή, μακριά από τους ενήλικες superheroes της DC και αυτό που πέτυχαν οι Wolfman και Perez ήταν κάτι περισσότερο από ένα φρεσκάρισμα. Οι νέες δυναμικές που αναπτύχθηκαν στην ομάδα, αποτέλεσαν το σημείο που έκατσε κάτω από τον προβολέα, σε ολόκληρο το run, και τα σημαντικότερα storylines του NEW TEEN TITANS ξεχώρισαν χάρη σε αυτή τους την ιδιαιτερότητα.

Θα μπορούσε να αποτελεί ένα σεμινάριο επαναπροσδιορισμού της οπτικής ενός ολόκληρου genre (team superhero), αλλά, πρώτα απ’ όλα, είναι ένα ενδιαφέρον comic, που εστιάζει και σε πράγματα που κρύβονται κάτω από την επιφάνεια.

7. THE SANDMAN (1989)
Writer: Neil Gaiman
Artists: Various
DC Comics (Vertigo)

Το συγκεκριμένο συγκαταλέγεται, οπωσδήποτε, στις ιδιαίτερες περιπτώσεις revival, αφού, όταν το 1989, ο Neil Gaiman ξεκίνησε να γράφει το THE SANDMAN, κράτησε μόνο το όνομα του ήρωα της DC και αυτοσχεδίασε σε όλα (μα όλα!) τα υπόλοιπα. Ο Sandman του Gaiman δεν είχε καμιά σχέση με τον Wesley Dodds και τις ιστορίες μυστηρίου. Αποτελώντας την ανθρώπινη ενσάρκωση των ονείρων, έμοιαζε περισσότερο με τον παιδικό ήρωα που δημιούργησαν αρχικά (το 1974) οι Kirby και Simon, δεν απευθυνόταν, όμως, σε παιδιά, αλλά σε ενήλικες.

Ο Gaiman δικαιολόγησε, από το πρώτο κιόλας τεύχος, την πολυετή απουσία του ήρωα που ανέλαβε να αναβιώσει και τον ακολούθησε σε μια σειρά ιστοριών, που δεν είχαν, απαραίτητα, τον ομώνυμο πρωταγωνιστή στο κέντρο τους. Το THE SANDMAN επικεντρώνει κυρίως στις ιστορίες και την αφήγησή τους, απ’ όποια χείλη κι αν προέρχεται αυτή, και οι χαρακτήρες μοιάζουν να αποτελούν ένα ακόμη πιόνι σε αυτές ή, πολύ απλά, το Μέσο αφήγησής τους. Αυτό, όμως, δε σημαίνει πως οι χαρακτήρες αυτοί δεν είναι αρκετά ενδιαφέροντες. Αναμειγνύοντας μύθους, παραδόσεις, αλλά και σύγχρονες καταστάσεις, ο Gaiman δημιούργησε ένα ατελείωτο σύμπαν χαρακτήρων που, ακόμη κι όταν οι προσωπικές ιστορίες τους τελείωσαν, έμειναν μαζί μας για να μας συνοδέψουν, σε μια εμπειρία 70 μοναδικών τευχών, σχεδιασμένων από δεκάδες ταλαντούχους καλλιτέχνες.

6. MARVELMAN (1982)
Writer: Alan Moore
Artists: Garry Leach, Alan Davis
Warrior Communications, Eclipse Comics

Ένας ατσούμπαλος νεαρός με ουρανοκατέβατες υπερδυνάμεις, πέρασε από την αθωότητα και τη λήθη των 20 περίπου χρόνων, στην ωριμότητα και το status της θεότητας! Η αλλαγή αυτή ξεκίνησε στην τυπογραφική μηχανή του Alan Moore και όχι μόνο επανακαθόρισε τον ήρωα, αλλά του προσέδωσε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από αυτό που μπορούσαν να συγκεντρώσουν τα strips της δεκαετίας του ’60.

Το MARVELMAN ξεκίνησε να δημοσιεύεται σε συνέχειες στο περιοδικό WARRIOR, αργότερα, όμως, ανέλαβε να το εκδίδει σε τεύχη η Eclipse. Ο τόνος του comic του Moore ήταν οπωσδήποτε πιο ώριμος και τα mature themes ήταν διάσπαρτα σε κάθε σελίδα. Θάνατοι και δολοφονίες, που δεν αποτέλεσαν ποτέ δίλημμα για τους χαρακτήρες, σκοτεινή διάθεση (η οποία χρωστά πολλά και στο σχέδιο των Gary Leach και Alan Davis) και μια ιστορία που φέρνει τον superhero πρωταγωνιστή στην κορυφή του κόσμου και τον μετατρέπει σε κάποιου είδους θεότητα, ήταν στοιχεία που ακόμη δεν είχαν γίνει της μόδας – χάρη στα THE DARK KNIGHT RETURNS και WATCHMEN – και ο άγνωστος, τότε, Moore είχε την ευκαιρία να αποτυπώσει το σκοτεινό του όραμα για τον χαρακτήρα του Mick Anglo, αλλά και το superhero genre γενικότερα, σε έναν σχεδόν λευκό καμβά.

Είναι πραγματικά κρίμα που, μετά και το σύντομο run των Gaiman/Buckingham, τα εκδοτικά προβλήματα και οι δικαστικές διαμάχες άφησαν ανολοκλήρωτο τον τίτλο. Μετά την απόκτηση των δικαιωμάτων από τη Marvel, όμως, περιμένουμε ένα ακόμη revival (αν μας κάνουν κάποτε τη χάρη τα μεγάλα κεφάλια του House Of Ideas).

5. SHADE, THE CHANGING MAN (1990)
Writer: Peter Milligan
Artist: Chris Bachalo
DC Comics (Vertigo)

Αν η συγκεκριμένη λίστα διαμορφωνόταν από καθαρά συναισθηματικά κριτήρια, να είστε σίγουροι ότι το SHADE θα βρισκόταν πολύ ψηλότερα. Ωστόσο, παίρνοντας υπόψη τη σημασία και τον αντίκτυπο που είχε κάθε ένα από τα revivals σε αυτή τη λίστα, δε μπορώ να βάλω αυτό το comic σε υψηλότερη θέση. Οι Milligan και Bachalo, θέλοντας να αναβιώσουν έναν από τους πλέον περίεργους χαρακτήρες της DC, τον Shade του Ditko, κατέληξαν να είναι υπεύθυνοι για ένα ιδιαίτερα αλλοπρόσαλλο και αρκετά αδικημένο comic.

Ο Shade, ένας ποιητής προερχόμενος από άλλο πλανήτη, έρχεται να σώσει τη Γη από μια ισχυρή δύναμη παράνοιας, που απειλεί να την καταπιεί. Με όπλο του το πανωφόρι του, το οποίο αλλοιώνει την πραγματικότητα, φέρνει εις πέρας την αποστολή του, σε ένα μέτριο πρώτο storyline. Μετά από εκεί, όμως, οι δύο δημιουργοί ξεδιπλώνουν όλο το ταλέντο τους. Ο Milligan διαπότισε το σενάριό του με σουρεαλιστικές προκλήσεις και δεκάδες αναφορές στην pop κουλτούρα και την Τέχνη, ενώ ο Bachalo υποστήριξε κάθε τρελή ιδέα του writer, με ένα σχέδιο άλλοτε ψυχεδελικό και άλλοτε απλά απερίγραπτο!

Αν σε πολλά από τα revivals που παρουσιάζονται εδώ, το καλλιτεχνικό team κατάφερε να ανοίξει νέους ορίζοντες στον τίτλο, στο SHADE, THE CHANGING MAN, αυτό που κατάφερε είναι να ανοίξει νέους ορίζοντες, πέρα από κάθε σοβαροφάνεια ή κοινή λογική. Και αυτό είναι που το κάνει μοναδικό.

4. STARMAN (1994)
Writer: James Robinson
Artists: Tony Harris, Peter Snejbjerg
DC Comics

Οι περισσότερες από τις προτάσεις που έχουμε δει μέχρι τώρα, αφορούν κυρίως στην αναβίωση ενός χαρακτήρα, μιας ομάδας, ή ενός τίτλου. Στην περίπτωση του revival του Starman, όμως, είχαμε πολλά περισσότερα. Ο Robinson ένωσε μαζί διάφορα κομμάτια του παζλ του DC Universe της Golden Age και, με επίκεντρο τον γιο του original Starman, Jack Knight, δημιούργησε ένα δικό του σύμπαν, σύγχρονο, αλλά παράλληλα και νοσταλγικό.

Ο Jack Knight, λοιπόν, αναγκάζεται να πάρει τη θέση του πατέρα του ως Starman και να υπερασπιστεί την Opal City, τους κατοίκους της, τους αγαπημένους του, αλλά ακόμη και ολόκληρο τον πλανήτη, σε ουκ ολίγες περιπτώσεις. Στις σελίδες του, παρελαύνουν δεκάδες χαρακτήρες και ιδέες, που έμειναν ξεχασμένες από την Golden Age, η αντιμετώπιση, όμως, και οι ιδέες του Robinson είναι απόλυτα σύγχρονες. Επιπλέον, οι χαρακτήρες είναι, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, ιδιαίτερα ενδιαφέροντες και ο πρωταγωνιστής αποτελεί ένα πρότυπο αυθεντικού αντι-ήρωα, καθώς απουσιάζουν οι κλισαρισμένες αντιδράσεις και η “τραβάτε με κι ας κλαίω” νοοτροπία.

Το STARMAN του Robinson είναι ένα πολύχρωμο μωσαϊκό, που ξεκινά από την απροθυμία του πρωταγωνιστή να αναλάβει το ρόλο του superhero, περνά από απειλές και ταξίδια στο χρόνο ή στο σύμπαν και καταλήγει σε ένα νοσταλγικό κρεσέντο που, πρώτα απ’ όλα, αποτίνει έναν (εξαιρετικά ενδιαφέροντα από αναγνωστικής πλευράς) φόρο τιμής στο παρελθόν της DC.

3. ANIMAL MAN (1988)
Writer: Grant Morrison
Artists: Chas Truog, Doug Hazlewood
DC Comics (Vertigo)

O Animal Man αποτελούσε πάντοτε έναν second rate χαρακτήρα στο DC Universe, από την πρώτη του εμφάνιση το 1965. Το επιτυχημένο revival του Grant Morrison, το 1988 (μέρος και αυτό του βρετανικού κύματος, που σάρωσε τους δευτερεύοντες τίτλους της DC τη δεκαετία του ’80), δεν το άλλαξε αυτό, αλλά χάρισε στο αναγνωστικό κοινό κάποιες ιστορίες, που όμοιες δεν είχε ξαναδιαβάσει!

Από πού να ξεκινήσει κανείς και πού να τελειώσει; Ανάμεσα στο εκπληκτικό τεύχος #5, όπου ο Σκοτσέζος σχολιάζει τη μοίρα των χάρτινων (ή σελιλόιντ) ηρώων, στον επαναπροσδιορισμό των υπερδυνάμεων και του origin του Buddy Baker, στην έμφαση στους δεσμούς του με την οικογένειά του (ένα συγκριτικό πλεονέκτημα του Animal Man, σε σχέση με την πλειοψηφία των ηρώων του DC Universe, είναι το γεγονός ότι πρόκειται για έναν οικογενειάρχη) και στο κλείσιμο του run, όπου ο ίδιος ο Morrison επισκέπτεται τον ήρωά του, μέσα στις σελίδες του comic, και παίζει το ρόλο του παντοδύναμου δημιουργού και από μηχανής θεού, το ANIMAL MAN φιλοξένησε ιδέες και concepts, που ήταν αδιανόητα μέχρι τότε και εξετάστηκαν δεκάδες φορές από τότε, με λιγότερη ή μηδενική επιτυχία.

2. THE SAGA OF THE SWAMP THING (1982)
Writer: Alan Moore
Artists: Stephen R. Bissette, John T. Totleben, Rick Veitch, Alfredo P. Alcala
DC Comics

Έπειτα από το αρχικό run των δημιουργών του χαρακτήρα, Len Wein και Bernie Wrightson, ακολούθησαν και άλλα creative teams, αλλά και ένα πολυετές hiatus, το οποίο πήρε τέλος, με την ευκαιρία της μεταφοράς του Swamp Thing στον κινηματογράφο, το 1982. Τα πρώτα 19 τεύχη, τα οποία έγραψε ο Martin Pasko, δεν κατάφεραν να τραβήξουν τα βλέμματα των comic fans, αλλά, λίγο αργότερα, στο #21, συνέβη κάτι που έμεινε στην Ιστορία.

Ο σχετικά άγνωστος στις ΗΠΑ Alan Moore πήρε από τη νέα editor του τίτλου, Karen Berger, το ελεύθερο να επαναπροσδιορίσει τον χαρακτήρα και το αποτέλεσμα ήταν η ιστορία “The Anatomy Lesson”, αυτή που άλλαξε δραστικά τον τίτλο. Οι αλλαγές που έφερε ο Moore έχουν αναφερθεί δεκάδες φορές σε αυτό εδώ το site (ποτέ δεν έχουμε κρύψει την αδυναμία μας για το run του μουσάτου writer), αλλά το θέμα δεν είναι το ότι ο Moore έφερε τις απαραίτητες αλλαγές στο SWAMP THING και κατάφερε να το απογειώσει. Το θέμα είναι ότι ο Βρετανός χρησιμοποίησε αυτές τις αλλαγές, ως το μέσο για να πει μερικές από τις πιο επιτυχημένες horror ιστορίες που είδαμε ποτέ στα comics.

Ο βασικός λόγος που το revival του SWAMP THING βρίσκεται τόσο ψηλά, είναι, βέβαια, αυτές οι ιστορίες και η ποιότητά τους. Το THE SAGA OF THE SWAMP THING, όμως, βρίσκεται εδώ και χάρη στον τρόπο που ο Moore κατάφερε να απογειώσει ένα αρχικά χλιαρό revival, βάζοντας τα θεμέλια για έναν τίτλο που μας συντροφεύει ακόμη, αλλά και για ένα ενδεχόμενο… εγχειρίδιο οδηγιών για μελλοντικούς revivalists.

1. GIANT SIZE X-MEN #1 (1975)
Writer: Len Wein
Artist: Dave Cockrum
Marvel Comics

Aν όλες οι παραπάνω προτάσεις βρέθηκαν σε αυτή τη λίστα, κυρίως, για την ποιότητά τους, αυτή εδώ προτάσσει ένα ακόμη σημαντικό πλεονέκτημα: την επιδραστικότητα που είχε στη βιομηχανία των comics, από τη στιγμή του revival μέχρι σήμερα. Η ομάδα των μεταλλαγμένων, που δημιούργησε το θρυλικό δίδυμο των Lee και Kirby, αποτελεί ίσως το πιο επιτυχημένο franchise στον κόσμο των χάρτινων ηρώων, τα πράγματα, όμως, δεν ήταν ρόδινα από την αρχή. Η πρώτη σειρά, ουσιαστικά, σταμάτησε με το τεύχος #66, όταν η Marvel ξεκίνησε να δημοσιεύει reprints παλιότερων τευχών για αρκετά χρόνια.

Το 1975, όμως, ήρθε το GIANT SIZE X-MEN #1, το τεύχος που θα άλλαζε τη μοίρα, όχι μόνο της σειράς, αλλά και της βιομηχανίας γενικότερα. Οι Wein και Cockrum συμπλήρωσαν, πρώτα απ’ όλα, την ομάδα των μεταλλαγμένων, με νέους, πολύχρωμους χαρακτήρες, με καταγωγή απ’ όλο τον κόσμο και προσωπικότητες που έφεραν νέα δυναμική στους κόλπους τους. Ο Colossus, η Storm, ο Nighcrawler και, φυσικά, ο Wolverine, αναπτέρωσαν το ενδιαφέρον του κοινού και, σε συνδυασμό με διακριτικές αλλαγές στην κατεύθυνση του τίτλου και προκλήσεις που όμοιες δεν είχαν αντιμετωπίσει μέχρι τότε οι μεταλλαγμένοι ήρωες, άνοιξαν το δρόμο για μια από τις πιο επιτυχημένες σειρές στην Ιστορία του Μέσου.

Σκεφτείτε το λίγο. Χωρίς το GIANT SIZE, δεν θα είχαμε ούτε το “Days Of Future Past” ούτε το “Dark Phoenix Saga”, ούτε κανένα άλλο επιτυχημένο storyline, ή spin-off X-title. Στην Ιστορία των comics, υπήρξαν δεκάδες revivals, αλλά κανένα δεν είναι ικανό να διεκδικήσει την επιτυχία και την επίδραση που είχε το συγκεκριμένο, όχι μόνο στις τσέπες των εμπλεκόμενων, αλλά και στη δισδιάστατη και χάρτινη ζωή μας.