BEST OF #25: Distractions

(Disclaimer: Το BEST OF αυτής της εβδομάδας δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με comics, ενώ είναι και αδικαιολόγητα προσωπικού ύφους. Proceed at your own risk.)

Το σημερινό installment της στήλης (το πρώτο μετά από ένα μήνα και κάτι!) θα είναι κάπως διαφορετικό από τα προηγούμενα (είπε, γεμίζοντας τρόμο τις αθώες ψυχές των πιστών fans).

Έχοντας περάσει τουλάχιστον τέσσερις μέρες προσπαθώντας να βρω ένα θέμα για αυτή την εβδομάδα, αλλά και να συγκεντρώσω το χρόνο, το κουράγιο, την αυτοσυγκέντρωση και τη διάθεση να κάτσω να κάνω την έρευνα και να το γράψω (πιστέψτε με, δεν είναι εύκολο!), αποφάσισα πως, τελικά, η καλύτερη λύση ίσως είναι να μην κάνω τίποτε από αυτά!

Φαντάζομαι πως θα αναρωτιέστε τι σημαίνουν όλα τα προηγούμενα. Allow me to explain…

Πολλές φορές, όταν έχουμε κάποια υποχρέωση η οποία δεν εμπίπτει στην κατηγορία αυτών που χαρακτηρίζουμε “ζωής ή θανάτου” (και θέλω να πιστεύω πως η συγγραφή αυτής εδώ της στήλης απέχει πάρα πολύ από αυτό), πιάνουμε τους εαυτούς μας να παρασύρονται με άλλες ασχολίες – είτε σημαντικές, είτε, φαινομενικά, ασήμαντες – οι οποίες “καταβροχθίζουν” το λιγοστό ελεύθερο χρόνο που μπορεί να έχουμε, αλλά και αποσπούν την προσοχή μας σε τέτοιο βαθμό, που, τελικά, είναι αδύνατο να εκπληρώσουμε την αρχική υποχρέωση.

Σε μια τέτοια φάση βρίσκομαι αυτή την περίοδο. Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που μου τρώνε το χρόνο, μου αποσπούν την προσοχή και μου ισοπεδώνουν την αυτοσυγκέντρωση, καθιστώντας τη διαδικασία έρευνας και συγγραφής αυτής της στήλης σχεδόν αδύνατη. Γι’ αυτά ακριβώς τα πράγματα θα μιλήσω αυτή την εβδομάδα. Γι’ αυτούς τους ευχάριστους και δυσάρεστους περισπασμούς, στους οποίους χρεώνω την “απουσία” μιας κανονικής στήλης, παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει πέντε εβδομάδες από την προηγούμενη.

Για μια ακόμη φορά (επειδή μπορεί η κόκκινη γραμματοσειρά του αρχικού disclaimer να μην ήταν αρκετά… κόκκινη), τονίζω πως το σημερινό installment του BEST OF έχει μόνο (στην καλύτερη περίπτωση) “περιφερειακή” σχέση με τα comics, οπότε αν δεν ενδιαφέρεστε να διαβάσετε για τα πράγματα στα οποία ξοδεύω το χρόνο και την ενέργεια μου, αντί να γράφω για τα κορυφαία comics του Frank Miller, ή τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες των X-Men στη δεκαετία του ’80, μπορείτε να επιστρέψετε στην κεντρική σελίδα του Comicdom.gr και να επιλέξετε κάποιο άλλο post, που θα άπτεται περισσότερο των ενδιαφερόντων σας. I know I probably would…

 

10. New Profile

Πριν λίγες μέρες, κάθησα και έκανα update στο προσωπικό μου “profile”, στο παρόν site (με νέο avatar, το οποίο βλέπετε στα αριστέρα – cute, eh?). Μπορεί το συγκεκριμένο να μη φαντάζει, στα μάτια των περισσότερων από εσάς, ως κάτι το σπουδαίο, αλλά για μένα ήταν μια δουλειά που μου έφαγε σχεδόν μία ώρα (η οποία, αντικειμενικά, δε μου περίσσευε να τη διαθέσω για κάτι τόσο “trivial”). Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, όμως. Κάποιες φορές (νομίζω πως είναι τρεις ή τέσσερις από τότε που πήρε το site τη μορφή που έχει σήμερα), αισθάνομαι την ανάγκη να ανανεώσω το κειμενάκι που περιγράφει (ας πούμε) το ποιός είμαι και γιατί είμαι εδώ (στο Comicdom ή/και στη ζωή, εν γένει).

Μπορεί να σας φαίνεται χαζό, αλλά κάθε φορά που ολοκληρώνω αυτή τη διαδικασία (και μετά από άπειρες διορθώσεις και αναδιατυπώσεις), γεμίζω με ένα αίσθημα ικανοποίησης και πείθω τον εαυτό μου (λανθασμένα, ενδεχομένως), ότι μια νέα περίοδος ξεκινάει. Self-delusions ‘r’ us and all that…

 

9. Smoking

Η αλήθεια είναι πως πάντα κάπνιζα (OK, ας πούμε τα τελευταία 20something χρόνια για να είμαστε πιο ακριβείς), αλλά συνήθως αυτό συνδυαζόταν με άλλες παράλληλες ασχολίες: κάπνιζα ενώ έγραφα στο PC (κάτι που κάνω και τώρα), κάπνιζα ενώ μιλούσα στο τηλέφωνο (κάτι που έκανε πριν δύο λεπτά, όταν με διέκοψε από τη συγγραφή αυτού του post ο Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου, κάπνιζα όταν έβλεπα ποδόσφαιρο (κάτι που θα κάνω σήμερα το βράδυ, που παίζει η αγαπημένη μου Manchester United), κάπνιζα σε meetings για το Comicdom (κάτι που θα κάνω αύριο το βράδυ)…

Τον τελευταίο καιρό, όμως, πιάνω τον εαυτό μου να έχει συχνά την ανάγκη να καπνίσει ένα τσιγάρο (ή και περισσότερα), χωρίς να κάνει απολύτως τίποτε άλλο εκείνη τη στιγμή. Βγαίνω στο μπαλκόνι,  ανάβω τσιγάρο και κάθομαι, για λίγα λεπτά, προσπαθώντας (με κυμαινόμενα επίπεδα επιτυχίας) να μη σκέφτομαι κάτι συγκεκριμένο, σε μια απόπειρα να καθαρίσω το μυαλό μου και να επανέλθω μετά στις ασχολίες μου, λίγο πιο ανάλαφρος, πνευματικά και συναισθηματικά. Όταν αυτό γίνεται 4-5 φορές τη μέρα, it kinda piles up…

 

8. Timewasters

Το γαμημένο το internet είναι, δυστυχώς (ή ευτυχώς, ανάλογα με την οπτική της στιγμής), γεμάτο σκατολοϊδια, που μπορεί να σου φάνε το χρόνο και να τελειώσει η μέρα χωρίς να το καταλάβεις! Sites όπως το Sporkle, με τα ενδιαφέροντα trivia quiz του, ή το YouTube, με τα ενίοτε βλακώδη, αλλά συχνά συναρπαστικά βιντεάκια του, αλλά ακόμη και το Listverse με τις εκατοντάδες λίστες επί παντός επιστητού, ή το NotAlwaysRight, με τις ξεκαρδιστικές ιστορίες ανεκδίηγητων πελατών από το service και το retail industry, με “υποχρεώνουν” αρκετές φορές να ξοδέψω ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΩΡΕΣ σε πράγματα που, θεωρητικά, δε μου προσφέρουν τίποτε περισσότερο από mindless entertainment.

Τί να κάνω, όμως, που θέλω να μάθω ποιες είναι οι Δέκα Πιο Διάσημες Δημόσιες Αυτοκτονίες, ή να δω για εκατοστή φορά την Ινδή κυριούλα που κατακρεουργεί το “We Will Rock You” των Queen;

 

7. Comics

Ναι, διαβάζω και comics. Wanna make something of it? Δυστυχώς, δεν διαβάζω τόσα πολλά όσο πριν από μερικά χρόνια (γι’ αυτό φταίνε, σε ισόποσες δόσεις, τα υπόλοιπα 9 distractions αυτής της λίστας, ο εαυτός μου, που γερνάει και παραξενεύει, αλλά και τα ίδια τα comics, που σε συντριπτικό ποσοστό είναι για τα πανηγύρια), αλλά εξακολουθώ να αφιερώνω ένα μέρος της ημέρας μου στην ανάγνωση νέων και παλιότερων comics και σχετικών βιβλίων ή περιοδικών.

Εδώ και ενάμιση χρόνο, έχω ξεκινήσει ένα υπερφιλόδοξο (και μάλλον υπέρμετρα αισιόδοξο) re-reading project στους X-Titles (ξεκίνησα από το GIANT SIZE X-MEN #1 και για την ώρα είμαι λίγο μετά το AGE OF APOCALYPSE), ενώ στο πρόσφατο Comicdom Con Athens 2012, απέκτησα αρκετά κανούργια comics, αλλά για την ώρα έχω διαβάσει μόνο δύο (το WOMANTHOLOGY GREEK DIVISION και το ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΖΩΗ του Νίκου Σταυριανού). I have a lot of catching up to do!

 

6. Music

Ούτε και μουσική ακούω όσο άκουγα παλιότερα, αλλά και αυτή η ασχολία εξακολουθεί να κλέβει ένα μέρος από τον ελεύθερο χρόνο μου. Όπως και το κάπνισμα, έτσι και η μουσική, ενώ τα προηγούμενα χρόνια ήταν, σχεδόν αποκλειστικά, “παράλληλη ασχολία”, τώρα πλέον, πολύ συχνά, αισθάνομαι πως χρειάζομαι να ακούσω τραγούδια χωρίς να κάνω κάτι άλλο εκείνη τη στιγμή.

Το χειρότερο, βέβαια, είναι όταν κολλάω με ένα τραγούδι και μπορεί να το ακούσω εξωφρενικά πολλές φορές σερί (16 επαναλήψεις στο “The Fool On The Hill” των Beatles, πριν από περίπου δύο εβδομάδες), ή όταν πιάνομαι από ένα στίχο και μετά ξοδεύω μερικές ώρες προσπαθώντας να αναλύσω τι ακριβώς εννοεί ο ποιητής (“Burn my sweet effigy, I’m a road runner” – WTF???).

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=agVpq_XXRmU[/youtube]

 

5. Women

Οι συνεργάτες μου στο Comicdom έχουν, κατά καιρούς, απηυδήσει με τα κολλήματα μου με συγκεκριμένες γυναίκες και με τον τρόπο που μπορεί να με κάνουν κομμάτια για ανεξήγητα μεγάλα χρονικά διαστήματα. Για κάποιον που είναι τόσο φανατικά αντι-φεμινιστής (και συχνά συμφωνεί επικίνδυνα με τις απόψεις του Dave Sim), συνειδητοποιώ, τελικά, πως αγαπάω πάρα πολύ το ασθενές φύλο και τα αποτελέσματα αυτής της αγάπης είναι, πολλές φορές, από δυσάρεστα έως καταστροφικά.

Κάθε φορά που υπόσχομαι, στον εαυτό μου και στους γύρω μου, πως “never again”, ξέρω (και μάλλον ξέρουν και οι άλλοι) ότι λέω ψέμματα. Και η απόδειξη έρχεται, συνήθως, πάρα πολύ γρήγορα…

 

4. Gilmore Girls

Η συγκεκριμενη σειρά είναι μια από τις αγαπημένες μου όλων των εποχών και την έχω δει ολόκληρη δύο φορές έως τώρα, ενώ πρόσφατα ξεκίνησα την τρίτη θέαση (μόλις προχθές είδα τα τελευταία δύο επεισόδια του τρίτου κύκλου και σήμερα το βράδυ ξεκινάω τον τέταρτο).

Την ώρα που (σχεδόν) όλο το υπόλοιπο Comicdom παρακολουθεί με θρησκευτική ευβλάβεια το GAME OF THRONES, εγώ ξαναβλέπω GILMORE GIRLS, χάνομαι στον υπέροχο κόσμο του Stars Hollow και στο ανελέητο fast talking της Lorelai και της Rory και διασκεδάζω αφάνταστα με τις παραξενιές των περίεργων χαρακτήρων που περιστρέφονται γυρω από τις δύο πρωταγωνίστριες.

Apparently, I’m a fifteen year old girl…

 

3. Movies

Όπως είχα αναφέρει σε αυτό το post, τον περασμένο Αύγουστο, επέστρεψα στις κινηματογραφικές αίθουσες, μετά από περίπου 8 1/2 χρόνια (υπάρχει μια εκπληκτική ειρωνία/συμμετρία στο συγκεκριμένο νούμερο, που με κάνει να ανατριχιάζω :p), για να δω, παρέα με καμιά δεκαριά Comicdom people, το X-MEN FIRST CLASS. Η ταινία ήταν χάλια (ναι, ξέρω, διαφωνείτε – who cares?), αλλά η επίστροφη μου στον κόσμο του σινεμά ήταν εντυπωσιακή και ολοκληρωτική. Μέσα σε αυτό το διάστημα, είδα περισσότερες από πενήντα ταινίες της προηγούμενης χρονιάς, καθώς και τουλάχιστον 200 ακόμα, από την τελευταία δεκαετία, οι οποίες μου είχαν διαφύγει στο διάστημα που έκανα το Sabbatical μου.

Πλέον, τσεκάρω τουλάχιστον 3-4 “καινούργιες” ταινίες την εβδομάδα (είτε νέας σοδειάς, είτε λίγο παλιότερες που μου είχαν διαφύγει), ξαναβλέπω κλασικές δημιουργίες που είχα να επισκεφτώ για καιρό και διαβάζω διαρκώς sites όπως το They Shoot Pictures, Don’t They? (btw, αν δεν έχετε δει την ταινία από την οποία είναι “δανεισμένο” – with a twist – το όνομα του site, please do so immediately), προσπαθώντας να ανακαλύψω τι άλλο σημαντικό μπορεί να μου είχε ξεφύγει όσο καιρό “απείχα”.

 

2. Meeting With Friends

Με τις διαρκώς αυξανόμενες υποχρεώσεις του Comicdom, αλλά και όλα τα υπόλοιπα distractions που περιλαμβάνει αυτή η λίστα, είχα καταντήσει, τα τελευταία χρόνια, να αγνοώ (ή έστω να παραμελώ) τους φίλους μου – τουλάχιστον αυτούς που δεν εμπλέκονται με το Comicdom, γιατί τους τελευταίους τους βλέπω διαρκώς, είτε θέλω είτε όχι (hi, guys!).

Πρόσφατα (αλλά πολύ πρόσφατα, όμως!) αποφάσισα πως αυτό πρέπει να αλλάξει και πως πρέπει να βρίσκω χρόνο για ανθρώπους που, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, είναι σημαντικοί για μένα και θέλω να μαθαίνω τα νέα τους, βλέποντας τους από κοντά και όχι μέσω τηλεφώνου, ή (ακόμη χειρότερα) μέσω email.

Facebook δεν έχω και ούτε πρόκειται να αποκτήσω. Αν είχα, θα είχα μια ακόμη αφορμή για να μην σηκωθώ από την καρέκλα και να βγω έξω να συναντήσω κανονικούς ανθρώπους για φυσιολογική, ανθρώπινη επικοινωνία, που μόνο η face-to-face συνομιλία μπορεί να προσφέρει.

 

1. Comicdom Con Athens 2012

Τί να πω για το CCA 2012 που δεν έχει ειπωθεί ήδη. Όπως ίσως θα καταλάβατε, τα περισσότερα posts από την προηγούμενη Δευτέρα μέχρι σήμερα, περιέχουν τουλάχιστον μία αναφορά (συχνά περισσότερες) στο θέμα που μας απασχόλησε όλους περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τον τελευταίο καιρό. Μπορεί εσείς να πιστεύετε πως “πάει και πέρασε”, αλλά για εμάς, που ασχολούμαστε “από μέσα”, υπάρχει πολύ ψωμί ακόμα.

Στις 4-5 εβδομάδες που έπονται του φετινού Con (αυτή που πέρασε, αυτή αυτή που διανύουμε και οι δύο-τρεις που έρχονται) υπάρχουν άπειρες δουλειές που πρέπει να γίνουν: πληρωμές σε αυτούς που χρωστάμε, εισπράξεις από αυτούς που μας χρωστάνε, επιστροφές στις εκδοτικές που φιλοξενήσαμε, λογιστικές/φορολογικές εκκρεμότητες, reports, φωτογραφικά αφιερώματα, υπολογισμοί, ισολογισμοί, διαλογισμοί, και, φυσικά, ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ MEETINGS!

Για τους 9-10 χιλιάδες ανθρώπους που μας επισκέπτονται κάθε χρόνο, το φεστιβάλ αρχίζει την Παρασκευή και ολοκληρώνεται την Κυριακή το βράδυ. Για εμάς, ξεκινάει λίγο πριν τα Χριστούγεννα και ολοκληρώνεται (στην καλύτερη περίπτωση!) στα μέσα με τέλη Μαϊου. Δεν θα το αλλάζαμε με τίποτα, όμως!