ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΗΣ MADAME COMICDOM #3

Παρά τη θερμή υποδοχή που μου κάνατε στο προηγούμενο post, η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν έχω ξεψαρώσει. Έτσι δεν κατάλαβα το σχόλιο του … (όχι, αλήθεια, τρεις τελίτσες τον λένε) και απάντησα κάπως επιθετικά. Μου είπε το παιδί “epipedo troktiko” κι αυτό που κατάλαβα εγώ ήταν “epipedo troktikou“, προφανώς κάτι εντελώς διαφορετικό. Το παλικάρι (θα δείτε γιατί είμαι τόσο σίγουρη γι’ αυτό) είναι απλά κρυφός θαυμαστής μου κι εγώ η κακούργα τον αποπήρα! Σου ζητώ συγγνώμη δημόσια, αγαπημένε! Δέχομαι το δώρο σου!

Μου πήρε λίγη ώρα να αποκρυπτογραφήσω το μήνυμα που μου άφησε, αλλά δεν έχω πια καμία αμφιβολία: Επίπεδο Τρωκτικό. Ποιο είναι το πιο γνωστό τρωκτικό; Μα το ποντίκι. Άρα έχουμε Επίπεδο Ποντίκι. Τι μπορεί να είναι άραγε ένα επίπεδο ποντίκι εκτός από road kill; Μα τα πασίγνωστα παπουτσάκια του Marc Jacobs φυσικά! Δεν χωράει αμφιβολία, θέλει να μου τα κάνει δώρο! Ε, δέχομαι το λοιπόν! Χα! Οι φίλες μου θα σκάσουν από τη ζήλια τους!

Όποιος άλλος θαυμαστής θέλει να μου κάνει δωράκια, να ξέρει ότι θα δεχτώ. Α, ναι. Και από θαυμάστριες, δηλαδή, δεν έχω πρόβλημα. Ισότητα, αμέ. Μπορείτε αντί για δωράκι (γιατί όπως και να το κάνουμε τα Marc Jacobs κοστίζουν) να μου στείλετε mail. Θα με χαροποιήσει εξίσου.

Προεκλογική η σημερινή στήλη, μιας και την Κυριακή αντί να πάτε για μπάνιο, θα πρέπει να κάνετε μια βόλτα από το εκλογικό σας κέντρο. Τι εννοείς “γιατί πρέπει”; Α, θα σας μαλώσω. Τα έχουμε πει αυτά. Κάνουμε πλάκα, δεν τα παίρνουμε όλα στα σοβαρά, αλλά με μερικά πράγματα δεν παίζουμε, γιατί αλλιώς κοιτάξτε τι συμβαίνει:

Θα μου επιτρέψετε, αγάπες, να βάλω μόνο αυτή τη φωτογραφία και να μην πω τίποτε άλλο, ούτε να παραθέσω κάποιο link ούτε video ούτε τίποτα. Βλέπετε, το θέμα δεν είναι τι έγινε και ένα ωραίο πρωινό παρακολουθήσαμε στις τηλεοράσεις μας αυτές τις σκηνές. Από το “καλά της έκανε” μέχρι το “ξύλο στους φασίστες” και λοιπά που όλοι λίγο πολύ ακούσαμε ή είπαμε αυτές τις μέρες, μεσολαβεί ένας ωκεανός από απόψεις και κάπου εκεί προσπαθεί να κρατηθεί από τα μαλλιά της η κοινή λογική.

Μην παρεξηγηθεί αυτό που θα πω, σε καμία περίπτωση δεν είμαι της σχολής “Μαζί τα φάγαμε” (in fact μου προκαλεί εμετό η ρηχότητα με την οποία χρησιμοποιείται αυτό το επιχείρημα). Μεταξύ μας, όμως, ανήκουμε σε μια γενιά η οποία μεγάλωσε καθησυχασμένη (thanks Ηλία Κατιρτζιγιαννόγλου) ότι τίποτα δεν πρόκειται να πάει στραβά και κατά συνέπεια έπραττε και ανάλογα. Ακόμα και όταν το καμπανάκι του κινδύνου έγινε αεροπορική σειρήνα, λίγες ήταν οι φωνές που ακούστηκαν.

“Κι εσύ madame τι κάνεις δηλαδή”;

Κάνω ό,τι μπορώ. Κυρίως ενημερώνομαι και φροντίζω να ενημερώνω και τους γύρω μου. Και όταν λέω “ενημερώνω” δεν εννοώ το κουτσομπολιό, πονηρούλη. Τα έχουμε πει αυτά. Δεν είμαι εγώ η κουτσομπόλα, απλά έχω πολλούς κουτσομπόληδες φίλους. Έβαλα, λοιπόν, τους φίλους μου να μου πουν ονόματα του χώρου που (θα λέγαμε) ασχολούνται με τα κοινά. Δεν μου βρήκαν υποψηφίους (αλλά αν εσείς έχετε πάρει πρέφα κάτι που τους διέφυγε να μου πείτε).

Ο Φώτης Σαγώνας, υπεύθυνος των εκδόσεων Της Ψυχής Τα Λαμπυρίσματα (Soul Twinkles), όπως λέει ο ίδιος, ήδη από φοιτητής είχε έντονη πολιτική δράση η οποία φαίνεται να ενόχλησε:

Ως φοιτητής έχει έντονη πολιτική δράση, τόσο στη Σχολή του, όσο και στην πόλη της Πρέβεζας, δίχως να ενταχθεί σε καμία πολιτική νεολαία. Αποτέλεσμα της δράσης του ήταν να “δικαστεί” νύχτα για να καθαιρεθεί από το Δ.Σ. της Σχολής του με μια πρωτοφανή συνεργασία ΠΑΣΠ, ΔΑΠ & ΚΝΕ.

Σεις κρατήστε το γεγονός ότι η ΚΝΕ συνεργάστηκε με ΠΑΣΠ και ΔΑΠ και τώρα δεν μπορεί να συνεργαστεί κανείς με κανέναν. Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το βιογραφικό του Φώτη Σαγώνα στο site του Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών, στο οποίο προσχώρησε το 2011, αρχικά ως μέλος της σπίθας Σεπολίων, ενώ αργότερα δημιούργησε τη σπίθα “Αγ. Ιωάννης ο Κυνηγός”. Αν καταλαβαίνω καλά, σπίθες ονομάζουν τις τοπικές οργανώσεις τους. Φαίνεται, όμως, ότι και εκεί υπήρξαν συγκρούσεις με άλλα μέλη. Επίσης εξαιρετικά ενδιαφέρον βρήκα το εξής:

Από το 1998 ξεκίνησαν, από κοινού (εννοεί με την Κατερίνα Στύλου, την σύζυγό του), τις εκδόσεις “Ψυχής τα Λαμπυρίσματα” οι οποίες δραστηριοποιούνται στον χώρο της φαντασίας, των κόμικς, επιτραπέζιων παιχνιδιών και πρόσφατα, ιστορικών μυθιστορημάτων.
2006-2007 εξέδωσαν το αντιπολεμικό περιοδικό “Rock the War” το οποίο μετά την επιτυχία του 1ου τεύχους, η διανομή του μπλοκαρίστηκε σχεδόν σε όλη τη χώρα.

Επειδή εγώ κάτι θυμόμουν:

Το παραπάνω από το σχετικό thread στο Comicart, όπου δεν αναφέρεται κάτι άλλο, εκτός από το οικονομικό και, καταλαβαίνεις, έχω σκάσει από την περιέργεια. Εάν, λοιπόν, κανείς ξέρει κάτι παραπάνω ας μου πει, ναι; Α, εάν τυγχάνει και με διαβάζει ο ίδιος ο Φώτης Σαγώνας, μιας και είναι μέλος της επιτροπής Μαζικής Επικοινωνίας, ας φροντίσει να κάνει κάτι με την ιστοσελίδα του ΚΑΠ. Μοιάζει λες και την σχεδίασε ο ίδιος ο Θοδωράκης! Δεν μπορείς να βρεις τίποτα εκεί μέσα! Μόνο μην προτείνετε να γίνει το site δίγλωσσο, σε Ελληνικά και Quenya.

Ο Απόστολος Δοξιάδης, συγγραφέας και ένας εκ των δημιουργών του LOGICOMIX, δεν ανήκει σε κάποιο κίνημα. Ανέκαθεν εξέφραζε ανοιχτά τις πολιτικές του απόψεις, αλλά αν δεν κάνω λάθος η πρώτη φορά που απασχόλησε την δημοσιότητα σχετικά, ήταν όταν μαζί με άλλους 31 “ανθρώπους των γραμμάτων και της τέχνης” (φράση που σηκώνει πολλή κουβέντα, αλλά προσπερνάω) έγραψαν ένα κείμενο με τίτλο “ΤΟΛΜΗΣΤΕ“. Έκτοτε, και όσοι τον παρακολουθείτε στο Facebook το έχετε δει, φροντίζει ανοιχτότατα να υποστηρίζει τον Στέφανο Μάνο και τη Δράση.

Δεν μένει λοιπόν κανένας πολιτικός ηγέτης που να περνάει το τεστ του Γκάρντνερ; Κατά την κρίση μου μόνο ένας: ο Στέφανος Μάνος. Γιατί είναι ο μόνος που όταν είχε εξουσία δεν συμβίβασε τις αρχές του, δεν είπε-ξείπε, δεν μετακινήθηκε από την ίδια πάντα, φιλελεύθερη και κοινωνικά ευαίσθητη ιδεολογία του, που την υπηρέτησε με συνέπεια ως υπουργός, Δημόσιων Έργων και Εθνικής Οικονομίας.

Το παραπάνω από άρθρο του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, όπου και προτείνει ως μοναδικό κατάλληλο για την διακυβέρνηση της χώρας τον Στέφανο Μάνο. Μπορεί ο ίδιος να μην το έχει κάνει σημαία (γκουχ -γκουχ), αλλά να ξέρετε ότι ο Απόστολος Δοξιάδης έχει δεχτεί σφοδρότατη επίθεση κατά καιρούς. Ένα μάλιστα κείμενο που βρήκα, ούτε λίγο ούτε πολύ λέει ότι, επειδή ο Δοξιάδης τσαντίστηκε, η Φρίντα Λιάππα πέθανε από καρκίνο. Ένα άλλο παραθέτει επιχειρήματα όπως:

Σε ό,τι με αφορά πάντως, τα χρόνια που άλλοι είχαν επιλέξει να γίνονται ρόμπα με τη γυναίκα τους, εγώ είχα άλλες επιλογές. Και πάντως, τη φάτσα μου, όσοι με ξέρουν δεν την πρωτογνώρισαν στον trash τύπο. Τεριρέμ!

Μπορεί να μην συμφωνώ ιδιαίτερα με όσα λέει ο Απόστολος Δοξιάδης, αλλά εμείς εδώ να ξέρετε πιστεύουμε στο ότι κάθε ένας έχει δικαίωμα να εκφράζει την άποψή του και θα απαγορεύσουμε κάθε αντίθετη με αυτό άποψη (μόλις τερμάτισα την αυτό-αναίρεση)!

Για να αλλάξουμε λίγο κλίμα, από τον Σεπτέμβρη ο Βασίλης Λώλος θα σχεδιάζει CONAN! Τα νέα αυτά έχουν προκαλέσει ανάμεικτα συναισθήματα στους fans του CONAN όπως θα δείτε και από τα σχόλια στο Comics Alliance. Αν και ο Βασίλης με έχει πληγώσει γιατί με είδε στο Comicdom Con και δεν μου μίλησε, εγώ να ξέρετε χάρηκα που το έμαθα. Κάποιος όμως εικάζουμε ότι δεν χάρηκε ιδιαίτερα:

Κάπου εδώ σας αφήνω αγάπες. Καλή ψήφο και, αν πάνε όλα καλά, τα λέμε πάλι σε 15 ημέρες. Εν τω μεταξύ, απολαύστε το σύστριγκλο που έγινε με αφορμή το νέο comic του Τσούκη.

Και που είστε; Αν έχετε κρατήσει κανένα ωραίο screen shot (ξέρετε εσείς) για προωθήστε το κατά δω 😉

Σας φιλώ
xxx