SNAPSHOT REVIEWS 21-6-2012

KEEP OUR SECRETS
Writer/Artist: Jordan Crane
McSweeney’s / McMullens

Έχουμε αναφέρει πολλές φορές πως ο πολυβραβευμένος Jordan Crane (UPTIGHT, THE CLOUDS ABOVE, THE LAST LONELY SATURDAY) είναι ένας κορυφαίος δημιουργός της γενιάς του (αν δε γνωρίζετε τη δουλειά του, σας προτρέπω να πάτε γρήγορα στο WHAT THINGS DO, όπου ένα μεγάλο μέρος της βρίσκεται διαθέσιμο online)

Ελπίζω, λοιπόν, πως έχετε ανακαλύψει το ρηξικέλευθο ταλέντο του Crane που καταφέρνει να δημιουργεί comics προσιτά (συχνά για όλες τις ηλικίες), αλλά και τολμηρά και πρωτοποριακά. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το KEEP OUR SECRETS, με δυο παιδιά που περιηγούνται σε έναν κόσμο μεγάλων που κυριαρχούν τα μυστικά… Βιβλία που κρύβουν φάρμακα και παλτά που μέσα τους κοιμούνται πουλιά, αλλά και δεκάδες κρυφά μηνύματα… Όλα αυτά τα μυστικά αποκαλύπτονται στον αναγνώστη όταν τρίψει (και ζετσάνει) τις μαύρες επιφάνειες.

Οι ικανότητες του Crane για να δημιουργήσει κάτι εντυπωσιακό και συγκηνιτικό είναι δεδομένες. Η διαδικασία με το τρίψιμο είναι, βέβαια, το κλου του βιβλίου αλλά “κλέβει” λίγο από την διαδικασία της ανάγνωσης του comic. Σε κάθε περίπτωση, αν θέλετε να αποφύγετε φουσκάλες στα χέρια σας, φροντίστε να το διαβάσετε έχοντας κοντά σας κάποιο πιστολάκι ή κάντε το μια πολύ-πολύ ζεστή μέρα.

Ρίξτε μια ματιά στο video για να πάρετε μια γεύση.

JUSTICE LEAGUE DARK #9
Writer: Jeff Lemire
Artist:Mikel Janin
DC Comics

Από τους 52 νέους τίτλους της DC δοκίμασα λίγους παραπάνω από 10. Και τώρα έχω μείνει να διαβάζω λίγους παραπάνω από 5. Και τους μισούς από αυτούς δεν τους σταμάτησα, με την ελπίδα ότι θα διαβάσω κάτι καλύτερο από τις νέες δημιουργικές ομάδες. Για το JUSTICE LEAGUE DARK ήρθε η ώρα όπου ο Jeff Lemire αναλαμβάνει τα συγγραφικά ηνία στη θέση του Peter Milligan. Η “ομάδα” χαρακτήρων που είδαμε στα προηγούμενα τεύχη επανασυντάσσεται με αρκετές ελλείψεις και νέες προσθήκες για να πάει στη ζούγκλα, να αντιμετωπίσει “παντοδύναμες οντότητες” και να αναζητήσει κάποια “μαγικά αντικείμενα”.

Χωρίς το MIlligan δεν υπάρχει πλέον αυτή η αίσθηση Vertigo στον τίτλο, ενώ το (μάλλον σχηματικό) σενάριο μοιάζει να θυμίζει περισσότερο σύγχρονο superhero τίτλο. Αυτό δεν το κάνει αυτόματα κακό… Αντίθετα, υπάρχουν κάποια θετικά στοιχεία στο σενάριο του Lemire, αν και υποθέτω πως κάποιος θα πρέπει να του εξηγήσει πως, η λέξη “wanker” δεν αρκεί για να φαίνεται ο John Constantine Βρετανός. Το γυαλιστερό artwork του Janin, τέλος, που βασίζεται κυρίως στο computer coloring, δεν είναι του γούστου μου.

THE AMAZING SPIDER-MAN: PARALLEL LIVES
Writer: Gerry Conway
Artist: Alex Saviuk
Marvel Comics

“Ηταν ένα κορίτσι… ¨Ηταν και ενα αγόρι…”

Το κορίτσι ήταν η Mary Jane Watson που εκρυβε μυστικό μέσα της τον πόνο που είχε νιώσει στη ζωή της και έμοιαζε σε όλους έξω καρδιά και η ψυχή του πάρτυ… Το αγόρι ήταν ο Peter Parker και τα βράδια έβγαζε τα γυαλιά του και έβαζε κολάν και περπάταγε στους τοίχους και πλάκωνε στο ξύλο διάφορους τύπου με ονόματα ζώων. Όταν συναντηθήκαν, κατάλαβαν πολύ γρήγορα ότι είναι φτιαγμένοι για να είναι μαζί και πήρανε όρκους αιώνιας αγάπης, μέχρι που ήρθε ο έξω από δω και είπε “No more mutants” ή κάτι αντίστοιχο και τέζα ο καμπούρης. Η ιστορία είναι λίγο πολύ σε όλους γνωστή…

Το 1989 κυκλοφόρησε αυτό το graphic novel (έτσι τα λέγαν τότε… ) που γιόρταζε την αγάπη των δυο νέων και έκανε τον αναγνώστη να ξαναζήσει τις καλύτερες στιγμές τους (κάτι σαν την τηλεταινία που έπαιξε πριν το γάμο του πρίγκηπα William ένα πράμα). Καλογραμένο ήταν (αν και δεν είμαι σίγουρος πώς θα φαινόταν σε κάποιο που δεν γνωρίζει την ιστορία του ανθρώπου-αράχνη) και το artwork του Saviuk ήταν εξαιρετικό (παλιομοδίτικο αλλά και φρέσκο, λιτό και δυναμικό). Τίμια κυκλοφορία για τα λεφτά της (64 σελίδες για $5), αλλά μάλλον άκαιρη επιλογή για τη Marvel (εκτός αν το έναυσμα ήταν το Τop 100 Των 80s που κάναμε στο Comicdom.gr, οπότε πάω πάσο). Επίσης, να αναφέρω πως αυτή η έκδοση έχει διαφορετικές αναλογίες από την πρωτότυπη, οπότε έχουμε ένα μεγάλο κομάτι λευκού περιθωρίου που είναι μάλλον άκομψο.

FABLES #117
Writer: Bill Willingham
Artist: Mark Buckingham, Shawn McManus
DC Comics (Vertigo)

Πολλές φορές έχω πει “άντε αυτό το arc και το σταματάω το FABLES…”, καταφέρνει, όμως, πάντα να μου κρατά το ενδιαφέρον. Η μια κόρη της Snowhite και του Bigby έχει κάτσει στο θρόνο μιας χώρας λήθης και ένας αδερφός της έχει ξεκινήσει να τη βρει, ενώ ο Bigby δεν δείχνει να βγάζει άκρη…

Βρισκόμαστε στα μισά του CUBS IN TOYLAND και νομίζω πως ο κύριος Willingham έχει κερδίσει το ενδιαφέρον μου και καταφέρνει να με κρατά σε αγωνία για μια ακόμα φορά για το πώς θα εξελιχθεί η πλοκή. Το artwork του Buckingham είναι εντυπωσιακά λειτουργικό, ενώ και αυτό του Shawn McManus στο backup story δεν υπολείπεται καθόλου. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το ότι ο τίτλος, μετά από 10 χρόνια συνεχούς παρουσίας, συνεχίζει να κρατά τη φρεσκάδα του.

BIRDS OF PREY #9
Writer: Duane Swierczynski
Artist: Travel Foreman
DC Comics

Αν με ρώτάγατε μέχρι πριν λίγο καιρό, ποιος είναι ο τίτλος που μου αρέσει περισσότερο από τους νέους της DC, θα έπρεπε να ομολογήσω πως το BIRDS OF PREY είναι το guilty pleasure μου. Δεν είναι cheesy, δεν εκμεταλλεύεται τους χαρακτήρες του και πάρα πολλά έμοιαζαν να υπαινίσονται ανάμεσα στα λόγια των χαρακτήρων… Δυστυχώς, τους τελευταίους μήνες έχω την αίσθηση πως τελικά μάλλον το είχα υπερεκτιμήσει.

Μου φαίνεται πως ο Swierczynski δε δείχνει να ξέρει τι να τους κάνει και πως το μόνο που υπαινίσσονταν οι αμήχανες στιγμές τους ήταν η αμηχανία του συγγραφέα τους. Το γεγονός ότι το τελευταίο τεύχος είναι tie-in στο NIGHT OF THE OWLS crossover δεν κάνει τα πράγματα καλύτερα. Το artwork Του Foreman (ο οποίος αποφεύγει τα πολύπλοκα layouts που είδαμε στο ANIMAL MAN) είναι καλό, αλλά, για να πω τη μαύρη αλήθεια, μάλλον ο Jesus Saiz (ήταν κάτι σαν Alan Davis του φτωχού) μου άρεσε περισσότερο.