Running With The Devil (The New DAREDEVIL Series)

Δε συνηθίζω να γράφω άρθρα για αμερικάνικα mainstream comics. Not my area of expertise. Εξάλλου, γράφονται, κατά καιρούς, εξαίρετα άρθρα για το συγκεκριμένο genre απο τους εκλεκτούς συνεργάτες του Comicdom. Όμως, καθώς εδώ και κάμποσα χρόνια ακολουθώ τον “Man Without Fear” στις περιπέτειες του, δεν μπορώ παρά να εκφράσω την ικανοποίηση μου για το πώς έχει εξελιχθεί η νέα σειρά, τους τελευταίους μήνες. Με την ευκαιρία συμπλήρωσης των 12 πρώτων τευχών, ας κάνουμε ένα σύντομο flashback για να δούμε πώς φτάσαμε μέχρι εδώ.

Δε θα πάω πολύ πίσω, δεν έχει νόημα άλλωστε να χαθούμε στο χρόνο. Όλοι, ή έστω όσοι ενδιαφέρονται, γνωρίζουν το παρελθόν του Daredevil, με τα συγγραφικά και σχεδιαστικά ups and downs. Θα ξεκινήσω από την περίοδο Bendis-Maleev. Ένα run με πολύ αργή ανάπτυξη της ιστορίας, σήμα κατατεθέν της γραφής του Brian Michael – slower than Black Sabbath – Bendis, με καλές και κακές στιγμές στο storyline. Σταθερή αξία σε αυτό το run, το πολύ ωραίο σχέδιο του Alex Maleev. Σκοτεινό και ατμοσφαιρικό, κατάφερνε να αποδώσει πάντα – ή σχεδόν πάντα – το feeling της ιστορίας. Επίσης, σταθερή παραφωνία, τα όμορφα μεν, πανομοιότυπα δε και άσχετα με την ιστορία του κάθε τεύχους, εξώφυλλα. Εν τέλει, αρκετά μακρόβιο run, που πολλοί το θεωρούν επιτυχημένο. Προσωπικά, το θεωρώ αξιόλογο, χωρίς, όμως, να έχει κάτι σπουδαίο να πει στο τέλος.

Τη συγγραφική πένα ανέλαβε, στη συνέχεια, ο “πολύς” Ed Brubaker. Ακόμη πιο αμφιλεγόμενο run, που προσωπικά δε μου άρεσε, αλλά τότε ακόμη δεν ήξερα τι θα ακολουθούσε. Το σχέδιο ανέλαβε ο Michael Lark, ο οποίος, συνεχίζοντας στο στιλ του Maleev, παρέδωσε αξιοπρεπέστατο noir ατμοσφαιρικό artwork. Η παραφωνία των εξώφυλλων συνεχίζεται…

Αυτά μέχρι το τεύχος 500 – Μετά ήρθε η κατρακύλα! Επιστρέφει το original numbering, αλλάζει o συγγραφεάς (Andy Diggle) και μπαίνουν ninjas στο παιχνίδι. Ο Murdock γίνεται ηγέτης του The Hand (μία Ninja τρομοκρατική οργάνωση), γίνεται possessed από ένα δαίμονα και – ευτυχώς – αναγκάζεται να φύγει από τη Νέα Υόρκη, για να βρεί τον εαυτό του (και εμείς την ησυχία μας). Κάτι έλεγα για τα εξώφυλλά πριν, ας μην το επαναλάβω… (Αν και γίνονται κάποιες πρώτες κινήσεις για ποιοτικότερο αποτέλεσμα.)

Με τον Daredevil εκτός παιχνιδιού, κάποιος έπρεπε να καλύψει την περιοχή του. Έτσι, καλείται ο T’Challa (a.k.a. Black Panther) σαν… substitute. O τίτλος της σειράς αλλάζει σε BLACK PANTHER: THE MAN WITHOUT FEAR και οι αναγνώστες περιμένουν τα χειρότερα… Κι όμως! Μετά από πολύ καιρό, η Marvel μας εκπλήσει, βγάζοντας ΚΑΛΟ Daredevil-που-δεν-είναι-Daredevil! Αναπάντεχα καλό storytelling, καλό characterization και μπόλικη δράση. Πανέμορφο σχέδιο και, κυρίως, πανέμορφα εξώφυλλα! Κάπου μέσα σε όλα αυτά, ο Murdock, εν τω μεταξύ, ξαναβρίσκει τον εαυτό του (το ίδιο και ο T’Challa, άλλωστε) και είναι έτοιμος να γυρίσει στη Νέα Υόρκη και να αναλάβει ξανά το ρόλο του προστάτη.

Τί έχουμε, λοιπόν: Δημιουργικό team των Mark Waid και Paolo & Joe Rivera, μηδενισμός του κοντέρ στο numbering, μικρή αλλαγή στο όνομα (Here comes DAREDEVIL) και πάμε! Το πρώτο εξώφυλλο ΤΑ ΣΠΑΕΙ, όπως και η πρώτη σελίδα, που παραπέμπει σε άλλες… δεκαετίες. Σε αυτό το νέο ξεκίνημα, η Marvel επιχειρεί ένα redefining του ψιλο-καμμένου χαρακτήρα. Οι αναφορές στο παρελθόν του και στο origin δε λείπουν, ενώ βρήκα αρκετά διασκεδαστικές τις αναφορές στα φοιτητικά χρόνια των Murdock & Nelson. O Waid ακολουθεί μια πιο back-to-basics συγγραφική προσέγγιση, χαλαρή και με καλή διάθεση, ενώ το δίδυμο Rivera κεντάει! Το story arc ξεκινάει σχετικά απλά, με one-offs και plots 2-3 τευχών, αλλά πλέον, στα τελευταία τεύχη, αρχίζει και “χοντραίνει” η ιστορία, καθώς στο παιχνίδι μπάινουν οι 5 major τρομοκρατικές οργανώσεις του Marvel Universe.

Σε αυτά τα 13 πρώτα τεύχη, η πένα παραμένει στα χέρια του Waid, ενώ το artwork εναλλάσεται ανάμεσα στους Rivera και τους Marcos Martin/Javier Rodriguez. Συγγραφικά αλλά και καλλιτεχνικά, το team παραδίδει πολύ καλό υλικό, που αντίστοιχό του θα θελαμε να βλέπουμε και σε άλλους τίτλους της Marvel. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζουν τα ΥΠΕΡΟΧΑ εξώφυλλα του Rivera. Πραγματικά, κάθε μήνα περιμένω με ανυπομονησία για το νέο DAREDEVIL εξώφυλλο! Personal favorite, μέχρι στιγμής, αυτό του τεύχους #7 με τον Daredevil στα χιόνια. Αξίζει, φυσικά, μια ματιά και στα υπόλοιπα εξώφυλλα. Σταδιακά, επιστρέφει και ο original τίτλος του comic, αφού πλέον στο εξώφυλλο γράφει “Here comes Daredevil: The Man Without Fear” (λίγο μακρύ, δε λέω).

All-in-all, το DAREDEVIL των ημερών μας περνάει μια πολύ καλή φάση. Είναι ένα comic διασκεδαστικό και ευχάριστο, χωρίς πολλά ποζεριλίκια και “τσίτα” διαλόγους (κάτι που συνηθίζεται πολύ πλέον). Σίγουρα στα αγαπημένα μου για το 2011 και απ’ ότι φαίνεται, θα είναι και στη λίστα μου για το 2012! Αν είχατε την οποιαδήποτε αμφιβολία για τον συγκεκριμένο τίτλο, ο ταπεινός συντάκτης του παρόντος άρθρου σας προτείνει/παροτρύνει να του δώσετε μία ευκαιρία!

Υ.Γ.: Το συγκεκριμένο άρθρο γράφτηκε με την τεχνολογία εναντίον μου. Ένα laptop πέθανε και άλλο ένα χαροπαλεύει όσο γράφω ακόμα τις τελευταίες αυτές γραμμές…