They Shoot Horses, Don’t They?

SPOILER ALERT! Το παρόν άρθρο περιέχει spoilers για το AVENGERS VS X-MEN #11. Αν σκοπεύετε να διαβάσετε το comic και δεν θέλετε να σας αποκαλυφθούν γεγονότα και καταστάσεις, συνεχίστε εδώ.

Στα τέλη του 2005, κυκλοφόρησε από τη Marvel, η μίνι σειρά των Ed Brubaker και Trevor Hairsine, X-MEN: DEADLY GENESIS. Βασικό θέμα της ήταν ένα μυστικό από το παρελθόν, η αποκάλυψη του οποίου θα άλλαζε την ιστορία των X-Men όπως τη γνωρίζαμε.

Χωρίς υπερβολή, αυτό ακριβώς και έγινε. Μέχρι τότε, ξέραμε πως ο Professor X, θέλοντας να σώσει τους (original) X-Men από την αιχμαλωσία του ζωντανού νησιού Krakoa, στρατολόγησε μία ομάδα μεταλλαγμένων από όλο τον κόσμο. Αυτή, όμως, ήταν η μισή αλήθεια.

Η σειρά DEADLY GENESIS αποκάλυπτε ότι ο πασιφιστής δάσκαλος, που αγαπούσε τους μαθητές του σαν παιδιά του, είχε στρατολογήσει και εκπαιδεύσει πριν τον Wolverine, τη Storm και τους λοιπούς, μια άλλη ομάδα για να σώσει τους original. Κι όταν αυτοί σκοτώθηκαν στην αποστολή, ο Professor X επενέβη στις αναμνήσεις του Cyclops (ο οποίος δεν μπορούσε να διαχειριστεί το γεγονός), ώστε να ξεχάσει τα πάντα. Με την αποκάλυψη αυτής και μόνο της πράξης, ήρθε και η αποκαθήλωσή του ως μέντορα των X-Men. Και όχι άδικα. Δεν είναι λίγο πράγμα να βρίσκεις ανακόλουθο τον άνθρωπο που σε ενέπνευσε να δώσεις έναν αγώνα ζωής…

Κάπως έτσι, ο Xavier επαναπροσδιορίστηκε ως χαρακτήρας, σε μία εποχή που ήδη είχαν αρχίσει να ακούγονται φωνές που τον χαρακτήριζαν αναχρονιστικό. Στα χρόνια του κυνισμού, ο άμεμπτος Xavier έγινε ξαφνικά πιο ρεαλιστικός. Πιο “πειστικός”. Ηγέτης μεν, αλλά από αυτούς με σκελετούς στη ντουλάπα τους, και με επιλογές που δεν συγχωρούνται.

Χ-ΜΕΝ DEADLY GENESIS #3 (Μάρτιος 2006)

Ενάμιση χρόνο αργότερα, στη σειρά X-MEN LEGACY, ο Mike Carey παρέλαβε τον χαρακτήρα και τον οδήγησε σε ένα εσωτερικό ταξίδι, μια ευκαιρία να δούμε εκ των έσω τον άνθρωπο και τις επιλογές του (καλές ή κακές). Ακόμη κι αν αυτό δεν τον είχε δικαιώσει στα μάτια όλων, τουλάχιστον ο χαρακτήρας συνέχιζε να εξελίσσεται.

Λίγο μετά, αποφάσισαν στη Marvel ότι οι X-Men έπρεπε να μεγαλώσουν. Να πάψουν να είναι οικογένεια, ή σχολείο, και να γίνουν στρατός. Μια θεώρηση των πραγμάτων πιο κοντά στο μιλιταριστικό όραμα του Magneto, παρά σε εκείνο του Xavier. Με τον ερχομό του νέου status quo, o Cyclops ήταν πλέον ο ηγέτης, δίπλα του, όμως, συνέβαιναν δύο αξιοπερίεργα πράγματα: Στο πλευρό του είχε έναν (ξανα)μετανοημένο Magneto, σε ρόλο επίτιμου (ούτε καν υπαρχηγού – αλλά αυτό μπορεί να ήταν και χειρότερο), ενώ κάπου στην άκρη έπαιζε και ένας Xavier, που δεν τόλμαγε να αρθρώσει λέξη, κι όταν τόλμαγε, του την πέφτανε. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο “ευνουχισμός” των δύο αυτών χαρακτήρων από κάθε ηγετικό στοιχείο, άλλοτε ήταν εντελώς αστήριχτος και άλλοτε ανεπαρκώς εξηγήσιμος. Μάλλον θα πρέπει να αρκεστούμε στην απάντηση, ότι η εταιρία ήθελε να βγάλει στο προσκήνιο την επόμενη γενιά ηγετών (Cyclops, Wolverine). Ακόμη κι αυτό, όμως, δεν δικαιολογεί τις εντελώς out of character συμπεριφορές της παλιάς φρουράς.

Κάπως έτσι κύλησαν τα πράγματα, μέχρι πρόσφατα. Με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα τις δυο-τρεις εύστοχες ατάκες που έβαλε στο στόμα του Xavier ο Jason Aaron, σε κάποια από τα τεύχη του WOLVERINE & THE X-MEN, πραγματικά απορούσε κανείς γιατί περιέφεραν άσκοπα τη σκια ενός κάποτε σημαντικού χαρακτήρα. Κι αυτό δεν το λέω εγώ… Εκπρόσωποι του X-Office, αλλά και δημιουργοί, έχουν παραδεχτεί, σε διαφορετικές φάσεις, ότι δεν ήξεραν πλέον τι να κάνουν με τον Xavier. Ο χαρακτηρισμός του “αναχρονιστικού” είχε επιστρέψει για τα καλά.

UNCANNY X-MEN #516 (Δεκέμβριος 2009)

Λίγα μόλις εικοσιτετράωρα πριν αρχίσω να γράφω αυτές τις γραμμές, δημοσιεύτηκε στο Newsarama, ένα ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο Was The AVENGERS VS. X-MEN Death A Mercy Killing?. Αφορμή γι’ αυτό, στάθηκε το γεγονός ότι, λίγο πριν κορυφωθεί το mega-event AVENGERS VS. X-MEN, στο ενδέκατο και προτελευταίο τεύχος της σειράς, ο Cyclops (που έχει καταληφθεί από την Phoenix Force) σκοτώνει τον Professor X, ο οποίος επιχείρησε να τον σταματήσει.

Με τον τίτλο που διαβάσατε παραπάνω, ο συντάκτης του άρθρου, Albert Ching, επισημαίνει τον, εδώ και χρόνια, παροπλισμό του χαρακτήρα, και φιλοξενεί δηλώσεις δημιουργών, με πιο χαρακτηριστική εκείνη του άρτι αφιχθέντα στο X-Office, Brian Michael Bendis:

“Throughout the entirety that we were planning AVENGERS VS. X-MEN, no one seemed that interested in Xavier except for me. I was a little baffled by it, and I realized that the X-office had moved past Xavier in general. Not just the editors, the writers, everybody was not interested in Xavier. I was like, ‘If you guys aren’t going to do anything with Xavier, then Xavier has to die, because that’s when it gets interesting.”

Η περίπτωση του Xavier είναι μόνο μία από τις πολλές, στα υπερηρωικά comics, όπου ήρωας “κακοποιείται” σεναριακά και στη συνέχεια πέφτει στο limbo με τα αζήτητα, ακόμη κι αν, στο πρόσφατο παρελθόν, γράφτηκαν καλές ιστορίες που να τον πήγαν πέντε βήματα παρακάτω. Είναι, όμως, το πιο πρόσφατο και αναμφίβολα το πιο τρανταχτό παράδειγμα παντελούς έλλειψης συνέπειας και συνέχειας, από πλευράς των μεγάλων εταιριών.

AVENGERS VS X-MEN #11 (Σεπτέμβριος 2012)

Πώς να μην συμφωνήσει, λοιπόν, κανείς, με τα ως άνω λεγόμενα του Bendis; Όταν έχεις φτάσει σε ένα σημείο που δεν ενδιαφέρεσαι για το χαρακτήρα, δεν βλέπεις καμία δυναμική σε αυτόν και θεωρείς ότι η κακή δουλειά που έχει γίνει δεν είναι εύκολα αναστρέψιμη, δώσ’ του τη χαριστική βολή, να πάει αυτός από εκεί που ‘ρθε, να βγάλεις και το κοινό από την αναγνωστική μιζέρια του. Εξάλλου, όπως και στην πραγματική ζωή, η απουσία ενός προσώπου μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης, πολύ περισσότερο από την παρουσία του.

Διαβάζοντας τις επίμαχες σκηνές του AVENGERS VS X-MEN #11, στις οποίες o εκλεκτός μαθητής σκοτώνει το δάσκαλό του, περίμενα ένα φινάλε που θα ήταν κάτι περισσότερο από αξιοπρεπές οπτικά. Γιατί σεναριακά, το μόνο που βρήκα ήταν ένα άδοξο τέλος, άνευρο, χωρίς καμία κορύφωση. Σχεδόν διεκπεραιωτικό. (Περισσότερα για το AVENGERS VS X-MEN σε επερχόμενο review για το σύνολο της σειράς.)

Φυσικά, δεν είναι αυτή η πρώτη φορά που το X-Office αποφασίζει να σκοτώσει τον χαρακτήρα του Professor X. Ήταν ο πρώτος X-Man που είχε αυτή την “τύχη”, στο X-MEN #42 (1968) και επιπλέον, στα σχεδόν 50 χρόνια ύπαρξης των X-Men, το φαινόμενο του “θανάτου” και της – αργά ή γρήγορα – επιστροφής από αυτόν, έχει θεσμοθετηθεί στα υπερηρωικά comics.

Αυτή τη φορά, όμως, και μετά από τη ζημιά που έχουν κάνει στον χαρακτήρα, καλά θα έκαναν να τον κρατήσουν νεκρό.

Ίσως έτσι να γλιτώσουμε, στο μέλλον, αντίστοιχα χάλια με εκείνα της σειράς FIRST X-MEN, όπου τον παρουσιάζουν στα νιάτα του να θέλει μια φυσιολογική ζωή, μακριά από μεταλλαγμένους και υπερδυνάμεις. (Yeah, right!)

FIRST X-MEN #1 (Αύγουστος 2012)