NOBROW 8: HYSTERIA

Writers/Artists: Karine Bernadou, Luke Pearson,
Ross Phillips, Andrew Waugh, Nick Edwards, κ.ά.
Nobrow Press

Πίσω από τον τίτλο της συγκεκριμένης έκδοσης, βρίσκεται η βρετανική Nobrow Press, η οποία, μέσα από τις εν λόγω εξάμηνες ανθολογίες της, έχει αναλάβει την προώθηση πολυάριθμων ευρωπαίων καλλιτεχνών. Ξεκινώντας το 2008, από τους Sam Arthur και Alex Spiro, αποτελεί μία ανεξάρτητη πλατφόρμα για graphic art, illustrations και comics, που αντιστέκεται σθεναρά στον καταιγισμό των νέων τεχνολογιών, υποστηρίζοντας τη δυναμική του έντυπου Μέσου. Αυτό ακριβώς είναι που την κάνει να ξεχωρίζει, καθώς χρησιμοποιεί ιδιόμορφες τεχνικές εκτύπωσης, όπως το “spot-colour printing”, που συμβάλλει στη δημιουργία μιας παλέτας εντυπωσιακών χρωμάτων, αλλά και το “hand print” για περιορισμένο αριθμό βιβλίων.

Η κεντρική θεματολογία του όγδοου τόμου φιγουράρει επιδεικτικά στον τίτλο: HYSTERIA. Και αυτό ακριβώς είναι. Σε όλες τις εκφάνσεις, με όλες τις ερμηνείες, μέσα από διαφορετικές αντιλήψεις, κάθε έργο μέσα σε αυτό το βιβλίο φωνάζει, με τον τρόπο του, την ουσία της υστερίας. Άλλες φορές μέσα από επιθέσεις εξωπραγματικών τεράτων και αγχώδεις καθημερινές καταστάσεις, και άλλες μέσα από την πλατωνική προσέγγιση του όρου, ο κάθε δημιουργός αποδίδει τη δική του νοητή απεικόνισή της. Είναι χωρισμένο σε δύο μέρη, με δύο διαφορετικά εξώφυλλα, και το κάθε κομμάτι να διαβάζεται ανάποδα σε σχέση με το άλλο. Ξεπερνώντας την πρόθεση για μια τεχνική καινοτομία, είναι προφανές ότι οι υπεύθυνοι της έκδοσης προχώρησαν λίγο παρακάτω. Τοποθέτησαν στο ένα κομμάτι τις αυτοτελείς ιστορίες comics και άφησαν χώρο στο υπόλοιπο για μία αποκλειστική σύνθεση artwork. Η ακαταμάχητη γοητεία αυτής της έκδοσης, όμως, είναι η ποικιλία που προσφέρει σε θεματικό επίπεδο: ένα κράμα πολιτισμών, μορφών Τέχνης, ιδεών, αλλά και προσεγγίσεων. Αν και κρύβει μέσα της ένα μικρό σύμπαν, παραδίνεται ελεύθερη στις πολλαπλές αναγνώσεις του κοινού, με πλήρη ίσως επίγνωση των κριτικών που θα λάβει. Φυσικά και υπάρχει το ζωικό βασίλειο, φυσικά και υπάρχει το θρησκευτικό στοιχείο, η φιλοσοφία, ο φόβος του θανάτου και ο φόβος… γενικώς. Η πολυμορφία του NOBROW 8, ωστόσο, αν και προκλητική , δεν αφήνει κανέναν απογοητευμένο.

Όλη αυτή η πανδαισία ιδεών ακολουθείται και από πανδαισία χρωμάτων. Είναι πολλά και ζωηρά, με κυρίαρχο όμως το πράσινο, το κόκκινο και το μπλε. Αν και δεν υπάρχει ούτε μία σελίδα χωρίς χρώμα, ενίοτε αισθάνομαι ότι το καταπίνει το χαρτί. Δεν είμαι σίγουρη αν φταίει η τραχιά υφή του, ή η έντονη μυρωδιά, που με αποπροσανατολίζει, αλλά για κάποιο λόγο, σε ορισμένα σημεία, το αποτέλεσμα ήταν λιγάκι υποτονικό. Σχετικά, τώρα, με το ποιο μέρος ξεχώρισα, θα έλεγα αναμφισβήτητα το κομμάτι των illustrations. Ίσως επειδή οι εικόνες είναι περισσότερο ανεξίτηλες από τα comics, είναι συνδεδεμένες με ένα στιγμιότυπο ενός ακραίου σημείου, που ερμηνεύει καλύτερα την έννοια της υστερίας από ότι θα έκανε η αφήγηση μιας ιστορίας.

Φυσικά, ξεχώρισα τα δικά μου αγαπημένα: τις γυναίκες-πολεμίστριες της Rebecca Dart, τις θεατρικές ανθρώπινες φιγούρες με κεφάλια ζώων από τον Dustin Harbin, αλλά και το “Philosophers In Hell” του David Lucas. Ειλικρινά, όμως, αν βρεθεί στα χέρια σας το NOBROW 8, δεν θα σας χρειαστούν οδηγίες, ή η ταπεινή μου γνώμη, αλλά κυρίως αρκετός χρόνος και χαλαρή διάθεση για να παρατηρήσετε τις ιστορίες του. Σας θυμίζω και πάλι ότι η υστερία είναι εκεί. Ακόμη και αν δεν είχατε αναρωτηθεί ποτέ τί σημαίνει, από αύριο σίγουρα θα ξέρετε.