SNAPSHOT REVIEWS 13-06-13

ASTRO CITY #1
Writer: Kurt Busiek
Artist: Brent Anderson
DC Comics (Vertigo)

Ξεκινάμε με μια πολυαναμενόμενη επιστροφή, αυτή του ASTRO CITY, το οποίο βρήκε νέα εκδοτική στέγη. Το πρώτο τεύχος της σειράς (και 60ό κεφάλαιο της ιστορίας) μοιάζει τόσο γνώριμο, αλλά και συνάμα διαφορετικό στους παλιούς αναγνώστες, καθώς διαθέτει και νέα και παλιά στοιχεία. Τα παλιά είναι η εξαιρετική γραφή του Busiek, η επικέντρωση όχι στους superheroes της σειράς, αλλά στους καθημερινούς ανθρώπους, και το πάντα ταιριαστό σχέδιο του Anderson. Tα νέα (εκτός κάποιων χαρακτήρων, όπως η τραγική American Chibi) είναι το περισσότερο διάσπαρτο – σε σχέση με το παρελθόν – χιούμορ, αλλά και αρκετά τεχνάσματα που καταργούν τον τέταρτο τοίχο ανάμεσα στους αναγνώστες και τον αφηγητή.

Σε αυτό το πρώτο τεύχος, πάντως, οι δημιουργοί καταφέρνουν να προσεγγίσουν τους νέους αναγνώστες, να διατηρήσουν το ενδιαφέρον των παλιών και να θέσουν τα θεμέλια αυτού που πιθανολογώ πως θα αποτελέσει μια ενδιαφέρουσα και άκρως διασκεδαστική ιστορία.

CHIN MUSIC #1
Writer: Steve Niles
Artist: Tony Harris
Image Comics

Tη συγκεκριμένη σειρά θα μπορούσε να τη γράφει ο Steve Niles, o Steven King, ή ο περιπτεράς της γειτονιάς μου – δε θα με απασχολούσε ιδιαίτερα. Ωστόσο, από τη στιγμή που στο σχέδιο βρίσκεται ο Tony Harris (STARMAN, EX MACHINA), δεν υπήρχε περίπτωση να το προσπεράσω. Και η ανάγνωση του #1 με δικαίωσε. Η ιστορία αφορά σε κάποιου είδους μυστικιστικές τελετές και αρχαίες κατάρες που δίνουν υπερδυνάμεις. Και εμπλέκονται οι Al Capone και Elliot Ness. Γενικότερα, ο Niles καταφέρνει να προσδώσει στο comic μια creepy ατμόσφαιρα και να μας αναγκάσει να επιστρέψουμε στις πρώτες σελίδες, μετά την ανάγνωση και της τελευταίας. Πολλοί από εμάς, μάλιστα, θα πάρουμε σίγουρα και το #2, μήπως και δούμε την εξήγηση του cliffhanger.

Το βασικό πλεονέκτημα, όμως, αυτού το comic δεν είναι άλλο από το σχέδιο του Harris. Λόγω και της horror φύσης του comic, το σχέδιό του είναι πιο φορτωμένο και σκοτεινό και οι σκιές επικρατούν. Επιπλέον, είναι ελάχιστα λιγότερο ρεαλιστικό και οι γραμμές του είναι σαφώς πιο έντονες. Σίγουρα χρειάζεται ένα-δυο τεύχη ακόμη για να έρθει σε φόρμα, αλλά το αισθητικό αποτέλεσμα σίγουρα αποζημιώνει.

HALF PAST DANGER #1
Writer/Artist: Stephen Mooney
IDW

Πραγματικά, δεν είχα ιδέα για την ύπαρξη του συγκεκριμένου comic, μέχρι που το εντόπισα στη γεμάτη αγκαλιά του Νίκου Λάμπρη, να παίζει το ρόλο του pulp ζαρζαβατικού σε ένα καλάθι γεμάτο superhero φρούτα. Πρόκειται για μια ιστορία που εξελίσσεται κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το πρώτο τεύχος χωρίζεται σε δυο μέρη. Το πρώτο μας παρουσιάζει μια ομάδα Αμερικανών στρατιωτών που επιχειρούν στα νησιά της Ιαπωνίας και συναντούν κάτι εντελώς απρόσμενο: ένα κοπάδι δεινοσαύρων! Το δεύτερο μας πάει λίγους μήνες μπροστά και μας παρουσιάζει την προσπάθεια δημιουργίας μιας ομάδας που (προφανώς) θα ερευνήσει αυτό το φαινόμενο.

Πρόκειται για ένα τεύχος γεμάτο δράση! Στο κομμάτι με τους δεινοσαύρους, υποθέτω πως δε χρειάζεται να πω περισσότερα. Αλλά και στο δεύτερο κομμάτι, εκεί που θα περίμενες μια ήρεμη συζήτηση, η κατάσταση κλιμακώνεται σε έναν επικό καυγά σε μπαρ. Καθόλου άσχημα, αν και το δεύτερο κομμάτι μοιάζει πιο αδύναμο από το πρώτο – λογικό, βέβαια, αφού είναι ακόμη πιο δύσκολο να βρεις δεινόσαυρο σε ένα μπαρ. Το σχέδιο, τέλος, είναι προσεγμένο και καθαρό, κουβαλώντας το μεγαλύτερο φορτίο του pulp χαρακτηρισμού που ανέφερα παραπάνω. Το προτείνω ανεπιφύλακτα!

FF #7
Writer: Matt Fraction
Artist: Mike Allred
Marvel Comics

Αν και έχω μείνει λίγο πίσω στη βασική σειρά, το FANTASTIC FOUR, πάντοτε καταφέρνω να κλέψω λίγο χρόνο, προκειμένου να διασκεδάσω με το FF. Φτάνοντας στο έβδομο τεύχος, έχουμε ήδη δει τους περισσότερους χαρακτήρες να κερδίζουν τη θέση τους στον προβολέα και έχουμε διασκεδάσει με το – άλλοτε διακριτικό και άλλοτε όχι – χιούμορ του Fraction. Μετά τις γνωριμίες, όμως, τις μικροπαρεξηγήσεις και το χαβαλέ, έρχεται η πρώτη επική μάχη της σειράς, εναντίον των Wizard και Blastaar, στη Negative Zone. Εδώ, λοιπόν, η δράση, το χιούμορ, αλλά και κάποιες δόσεις δράματος, συνδυάζονται για πρώτη φορά σε τόσο έντονο βαθμό και ο μεγάλος νικητής είναι μάλλον ο Ant Man, ο οποίος αποκτά το μεγαλύτερο βάθος σε αυτό το τεύχος και φαίνεται πλέον έτοιμος να πρωταγωνιστήσει στον τίτλο.

Το σχέδιο του Allred, τέλος, είναι κι εδώ αναμενόμενα καλό και το εκτίμησα ακόμη περισσότερο, μετά την απουσία του στο #6 – σε πείσμα, μάλιστα, του γεγονότος ότι, κατά τη διάρκεια της μάχης, οι χαρακτήρες του φάνηκαν λίγο στατικοί.

THE WALKING DEAD #110
Writer: Robert Kirkman
Artist: Charlie Adlard
Image Comics / Skybound

To storyline που αφορά στον παρανοϊκό (και καλά – ο τύπος ξέρει πολύ καλά τι κάνει και έχει χαρέμι μεγαλύτερο κι από του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή) Negan, συνεχίζεται με νέους χαρακτήρες και καταστάσεις και, όπως κάθε πιστός αναγνώστης που σέβεται τον εαυτό του, έχω κάποιες ενστάσεις. Πρώτα απ’ όλα, η τίγρη εξακολουθεί να μου φαίνεται παράταιρη, παρά το γεγονός ότι σε αυτό το τεύχος εξηγείται το… origin της. Επιπλέον, αυτός ο Ezekiel εξακολουθεί να μου φαίνεται γραφικός, κι ας κάνει ο Kirkman ό,τι μπορεί για να μας πει περισσότερα για αυτόν και για να τον συμπαθήσουμε, στο δεύτερο μισό του #110.

Περνώντας, όμως, στο πρώτο μισό του τεύχους, έχω πραγματικά αρχίσει να γουστάρω το γεγονός ότι δεν ξέρουμε ποιους από τους νέους χαρακτήρες μπορούμε να εμπιστευτούμε και ποιους όχι. Οι νέες συμμαχίες δίνουν έναν πιο espionage (sic) τόνο στη zombie σαπουνόπερα όλων, και κάθε νέο στοιχείο είναι ευπρόσδεκτο, μετά από 110 τεύχη.