Ο Superman Στην Οθόνη

Θα μπορούσα να γράφω σελίδες επί σελίδων για τον Άνθρωπο από Ατσάλι, για το supporting cast και τους villains, για την τριπλή ταυτότητα Kal-El/Clark Kent/Superman, ή για τους δημιουργούς του όλα αυτά τα χρόνια. Όμως, ήθελα να κάνω απλά μια ελάχιστη εισαγωγή στον ήρωα και τη δημιουργία του και ίσως να σας πείσω να τον ερευνήσετε και μόνοι σας.

Τα παραπάνω, γράφει ο Γιώργος Ξύδης στο εξαιρετικό άρθρο του για τον Superman κι εγώ αναρωτιέμαι γιατί δεν τον φόρτωσα να γράψει και το δικό μου άρθρο. Βλέπετε, ποτέ δεν συμπαθούσα ιδιαίτερα τον Superman. Μάλλον έχει να κάνει με το γεγονός ότι κοντράρεται με τον Captain America για το ποιος είναι ο πιο πατριώτης, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα. Ανέλαβα λοιπόν το πιο ανώδυνο κατά την άποψή μου άρθρο, αυτό της καταγραφής των εμφανίσεων του υπερ-φορώ-την-φράντζα-μου-στραβά-κι-ο-κόσμος-δεν-με-γνωρίζει, στην οθόνη, είτε της τηλεόρασης είτε του κινηματογράφου.

Δεν θα μπορούσα να μην ξεκινήσω την παρουσίαση αυτή με την τετραλογία. Μην κρυβόμαστε, για πάρα πολλούς από εμάς, ο Christopher Reeve ήταν ο πρώτος Superman που γνωρίσαμε ποτέ και για κάποιους (γκουχ γκουχ) πέρασαν μερικά χρόνια μέχρι να μάθουν την διαφορά μεταξύ “Lee” και “Reeve”.

Η πρώτη ταινία βγήκε στις αίθουσες τα Χριστούγεννα του 1978 και σημείωσε μεγάλη επιτυχία, τόσο εισπρακτικά όσο και σε κριτικές. Σύμφωνα με κάποιες απόψεις, ένας λόγος που συνέβη αυτό, ήταν ότι εκείνη την περίοδο δεν υπήρχαν άλλες ταινίες να δράσουν ανταγωνιστικά, αλλά, όπως και να ‘χει, η επιτυχία της ταινίας δεν αμφισβητείται. Αρχικά, ο ρόλος του Superman επρόκειτο να δοθεί σε κάποιον πρωτοκλασάτο ηθοποιό, αλλά τελικά, κανείς από όσους εξετάστηκαν δεν κρίθηκε κατάλληλος. Μεταξύ αυτών και ο Sylvester Stallone, ενώ ο Arnold Schwarzenegger έβαζε γνωστούς να “πουν μια καλή κουβέντα”, μπας και πάρει εκείνος το ρόλο. Οι προσπάθειές του (ευτυχώς) δεν απέδωσαν και η παραγωγή άρχισε να ψάχνει ανάμεσα σε άγνωστους ηθοποιούς, για τον ιδανικό Superman. Ο Christopher Reeve παραλίγο να χάσει τον ρόλο γιατί ήταν πολύ αδύνατος, αλλά η ερμηνεία του ήταν τόσο καλή, που τον “φούσκωσαν” λίγο με ένα κοστούμι κάτω από τα ρούχα του.

Όταν έχεις κάτι που σου φέρνει λεφτά, δεν το αφήνεις να φύγει, έτσι είχαμε τη χαρά να δούμε άλλες τρεις ταινίες με τον Christopher Reeve, από τις οποίες η αγαπημένη μου ήταν μάλλον η τρίτη, με τον “χάκερ” Gus Gorman. Η αρχική σύλληψη της ταινίας περιλάμβανε τον Brainiac αλλά και τη Supergirl, όμως η μαμά εταιρία μάλλον δεν ψήθηκε.

Παρ’ όλα αυτά, η Supergirl βρήκε το δρόμο προς τις αίθουσες προβολών, ένα χρόνο μετά την τρίτη ταινία, αν και δεν πήγε πολύ καλά εισπρακτικά.

Την τέταρτη ταινία αναλαμβάνει άλλη εταιρία παραγωγής, η οποία έχει τη φοβερή ιδέα να εκμεταλλευτεί τη ζήτηση για πυρηνικά όπλα που υπήρχε εκείνη την εποχή, αλλά χωρίς να επενδύσει χρήματα. Ο προϋπολογισμός της ταινίας κόπηκε περισσότερο κι από σύνταξη του ΟΓΑ και το αποτέλεσμα ήταν μάλλον φαιδρό.

Προτάσεις για επόμενες ταινίες υπήρξαν, όμως η Warner Brothers φοβόταν να επενδύσει κι άλλα χρήματα, μετά τις δυο τελευταίες ταινίες, και αποφάσισε να βάλει το project στον πάγο. Δεν συγκινήθηκαν ούτε από τον θάνατο του Superman (πιθανότατα γιατί πίστευαν ότι το να απεικονίσουν έναν Doomsday θα είχε τρομακτικό κόστος), ούτε από τις φιλότιμες προσπάθειες που έγιναν για να βγουν καινούριες ταινίες με τις περιπέτειες του υπερήρωα με την καλύτερη φράντζα.

Η ταινία του 2006, SUPERMAN RETURNS, που κανείς από όσους την είδαν δεν θυμάται τι πραγματεύεται, είναι στην ουσία η συνέχιση των προσπαθειών για την αναβίωση του franchise. Κάπου το 2002, ο J.J. Abrams παρέδωσε ένα σενάριο, και μετά από μια μεγάλη σειρά πηγαιν-έλα κατέληξε να το σκηνοθετεί ο McG (ο παραγωγός του SUPERNATURAL, εάν το όνομα δεν σας λέει κάτι). Το όλο project, όμως, ναυάγησε και φτάνουμε στο 2004, όπου ο McG αντικαθίσταται με τον Bryan Singer και έχουμε το SUPERMAN RETURNS.

Ελπίζω το MAN OF STEEL να μείνει στην μνήμη μου λίγο περισσότερο από το SUPERMAN RETURNS.

Στη μικρή οθόνη, τώρα, τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα για τον Κρυπτονιανό με το περίεργο γούστο στο ντύσιμο. Ήδη από το 1952, ο Superman εμφανίζεται στην αμερικανική τηλεόραση, στη σειρά ADVENTURES OF SUPERMAN, και οι περιπέτειές του διασκεδάζουν μικρούς και μεγάλους που είναι σίγουροι ότι ζουν στο space age.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=p0B1ufyXOds[/youtube]

Η σειρά κράτησε έξι χρόνια και για τα επόμενα 30 (!), δεν είχαμε τη χαρά να βλέπουμε μπέρτα με S στις τηλεοράσεις μας. Το 1988, προβάλλεται η σειρά SUPERBOY, η οποία κρατάει τέσσερα χρόνια και μετονομάζεται THE ADVENTURES OF SUPERBOY στην τέταρτη σεζόν. Αυτό μπορεί – αλλά μπορεί και όχι – να είναι άσχετο με το γεγονός ότι το 1961, μια σειρά με τον ίδιο τίτλο δεν εγκρίνεται να βγει.

Πέντε μόλις χρόνια αργότερα, ξεκινάει η σειρά LOIS & CLARK, την οποία εμείς οι τυχεροί τηλεθεατές στην Ελλάδα απολαύσαμε από τη συχνότητα του STAR. Δεν είμαι σίγουρος αν τη λες κακή σειρά, αλλά προσωπικά νομίζω ότι υποφέρει από “νάιντιζ”. Η παρακάτω εικόνα θα μπορούσε άνετα να είναι από το πλατώ σαπουνόπερας της εποχής.

Παρ’ όλα αυτά, το 2001 ξεκινά να προβάλλεται μια σειρά η οποία είναι καλογυρισμένη, με καλό cast και γίνεται τόσο αγαπητή από το κοινό που παραμένει στον αέρα για δέκα χρόνια και γίνεται η μακροβιότερη σειρά επιστημονικής φαντασίας. Μιλώ φυσικά για το SMALLVILLE. Θα δώσω στεγνά κάποιους που έβλεπαν τη σειρά μόνο και μόνο για τις ωραίες πρωταγωνίστριες που εμφανίζονταν εκεί και θα συμπληρώσω ότι το μόνο πράγμα που με ενόχλησε σε αυτή τη σειρά ήταν το γεγονός ότι ο Superman, ο γιος του Krypton, φοβόταν να πετάξει. Παρ’ όλα αυτά, καταλαβαίνω γιατί επέλεξαν να πάρουν αυτή την οδό και πώς εξυπηρέτησε το storytelling. Δεν έχω δει ολόκληρο το SMALLVILLE και έχω πει ότι κάποια στιγμή θα το κάνω αυτό, όμως αν είναι ένα επεισόδιο που θυμάμαι, είναι το παρακάτω:

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=zof5dgiI2Ag[/youtube]

Εντάξει, ακόμη και χωρίς την Krista Allen, το SMALLVILLE είναι καλή σειρά και αυτό δεν το λέω μόνο εγώ. Το τελευταίο επεισόδιο της σειράς, το είδαν περίπου τρία εκατομμύρια τηλεθεατές, που αν και σαφώς λιγότεροι από την πρώτη σεζόν, δεν είναι αμελητέο μέγεθος.

Στο animation έχουμε επίσης εμφανίσεις του Superman από πολύ νωρίς, ξεκινώντας το 1941, με 17 cartoons μικρού μήκους από το studio Fleischer και αργότερα το studio Famous.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=q4oKK7qzKcA[/youtube]

Είμαι σίγουρος ότι θα παρατηρήσετε πολλές ομοιότητες στην εισαγωγή με την live action σειρά της ίδιας περίπου εποχής. Είμαι επίσης σίγουρος ότι θα θυμάστε τη σειρά του 1973, από τη Hanna-Barbera, SUPER FRIENDS, η οποία, αν θυμάμαι καλά, κυκλοφορούσε εδώ και σε βιντεοκασέτες.

Στα επόμενα χρόνια, βγαίνουν αρκετά animation, είτε με τον Superman μόνο του, είτε με κάποια ομάδα, κάποια καλύτερα, άλλα χειρότερα, όπως μου λένε. Δεν θυμάμαι να έχω δει άλλο animation με το Superman εκτός από το SUPER FRIENDS, οπότε δεν έχω προσωπική άποψη, αλλά έχω αυτό εδώ το time line της ιστορίας του Superman, το οποίο έχει όλες τις πληροφορίες που χρειάζεστε.