SNAPSHOT REVIEWS 25-07-13

OCCUPY COMICS #2
Writers: Various
Artists: Various
Black Mask Comics

To δεύτερο τεύχος της ανθολογίας OCCUPY COMICS κινείται ακριβώς στο ίδιο πλαίσιο με το προηγούμενο, με ανερχόμενους (με εξαίρεση, βέβαια, τον Alan Moore που αποτελεί τον κράχτη της ανθολογίας) δημιουργούς να μοιράζονται μαζί μας προσωπικές τους ιστορίες που έχουν σχέση με το Occupy Movement. Συνήθως, ο συνδυασμός αυτοβιογραφία-αντίδραση με αφήνει παγερά αδιάφορο, αλλά σε αυτή την περίπτωση ήρθα εντιμέτωπος με ενδιαφέρουσες ιστορίες που έχουν κάτι να προσφέρουν στο Μέσο. Φυσικά, το πρώτο τους μέλημα είναι η κοινωνική επαγρύπνιση και όλα αυτά τα χίπικα, αλλά οι ιστορίες δεν είναι καθόλου κακές.

Εξαίρεση ίσως να αποτελούν τα κείμενα του Moore. Μη με παρεξηγείτε – δεν είναι κακά. Απλά η Iστορία του Μέσου μέσα από τη ματιά του γενειοφόρου Βρετανού, όσο ενδιαφέρουσα κι αν είναι, μοιάζει παράταιρη εκεί μέσα. Και καταλαμβάνει χώρο που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για κάτι πιο σχετικό.

ADVENTURES OF SUPERMAN #10
Writers: Dan Abnett, Andy Lanning
Artists: Wes Craig, Craig Yeung
DC Comics

Θεωρώ το ADVENTURES OF SUPERMAN ίσως την πιο ενδιαφέρουσα σειρά για αναγνώστες που δεν είχαν πολύ μεγάλες επαφές με τον Man Of Steel στο παρελθόν και το #10 ήρθε να με δικαιώσει πανηγυρικά. Για όσους δε γνωρίζουν τη σειρά, πρόκειται για stand alone τεύχη που κυκλοφορούν πρώτα ψηφιακά και μετά σε έντυπο και σκοπό έχουν να μας παρουσιάσουν από μια ημέρα στη ζωή του Superman, από την οπτική διαφορετικών δημιουργών.

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του τεύχους 10, όμως, είναι το γεγονός ότι πρωταγωνιστής της ιστορίας (και του όλου “A Day In The Life Of…” είναι η νέμεση του Superman, o Lex Luthor. Αν και το ψηφιακό format δε δίνει πολύ χώρο στους δημιουργούς, παίρνουμε μια πολύ καλή ιδέα για την καθημερινότητα και το χαρακτήρα του Luthor, ο οποίος εναλλάσσει τη ρουτίνα του ανάμεσα σε σχέδια για εξοντώσει τον Superman, τη διαχείριση της οικονομικής του αυτοκρατορίας και κάθε είδους συμπεριφορά που θα περίμενε κανείς από έναν αρχετυπικό villain. Εξαιρετικά ενδιαφέρον, αλλά και άκρως διασκεδαστικό!

FANTASTIC FOUR #9
Writer: Matt Fraction
Artist: Mark Bagley
Marvel Comics

Έχω την εντύπωση πως αυτό ήταν το καλύτερο τεύχος του run των Fraction και Bagley. Οι λόγοι; Πολλοί! Ξεκινά με ταξίδια στο χρόνο, καταλήγει στο origin του σημαντικότερου villain στη σειρά και μας παρουσιάζει μια στρατιά από Dr. Dooms, από κάθε παρακλάδι της χρονικής ακολουθίας!

Οι Reed Richards και Ben Grimm ταξιδεύουν στο χρονικό σημείο που “γεννήθηκε” ο Dr. Doom.. Μαζί τους, βέβαια, επίσης ως παρατηρητές, βρίσκονται και άλλοι Dr. Dooms, από διάφορες χρονικές ακολουθίες. Αν και το τελικό συμπέρασμα (“Doom is inevitable”) είναι μάλλον λίγο κλισέ, η εκτέλεση ήταν εξαιρετική και διέθετε από χιούμορ μέχρι υπαρξιακές αναζητήσεις και εικόνες που αποτελούν τον βασικό πυρήνα του Marvel Universe. Όλα αυτά συνυπάρχουν στο τεύχος με απόλυτη ισορροπία, χάρη στο σενάριο του Fraction. Και, φυσικά, το σχέδιο του Bagley παραμένει έξοχο, όπως σε κάθε τεύχος.

SERGIO ARAGONES FUNNIES #8
Writer / Artist: Sergio Aragones
Bongo Comics

Επέστρεψε! Και δεδομένης της πολύμηνης απουσίας του, τα νέα ήταν φανταστικά! Ο Sergio Aragones υποβλήθηκε πριν μερικούς μήνες σε μια επέμβαση στη μέση του και έμεινε εκτός σχεδιαστηρίου – αυτό, όμως, δε σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι έχασε τη φόρμα του. Το όγδοο τεύχος των FUNNIES είναι ποτισμένο με το σήμα κατατεθέν χιούμορ του μεγάλου δημιουργού και με δύο εξαιρετικές ιστορίες. Η πρώτη αφορά σε δύο ληστές στην Άγρια Δύση και συνδυάζει το χιούμορ με τον κοινωνικοπολιτικό σχολιασμό (κάτι που δε βλέπουμε και πολύ συχνά από τον Aragones με τόσο απροκάλυπτο τρόπο) και η δεύτερη μια ακόμη αυτοβιογραφική αφήγηση, με τα ταξίδια αναψυχής που έκαναν οι καλλιτέχνες του MAD MAGAZINE τις δεκαετίες της ακμής του.

Φυσικά, δε λείπουν τα σύντομα strips και τα παιχνίδια (το FUNNIES μου είχε λείψει τόσο πολύ που για πρώτη φορά έκατσα για να τα λύσω όλα). Άντε να κάνω υπομονή για δύο μήνες μέχρι το επόμενο.

THE WALKING DEAD #111
Writer: Robert Kirkman
Artist: Charlie Adlard
Skybound (Image Comics)

Δεν έχω πολύ καιρό που ασχολήθηκα με την αγαπημένη zombie σαπουνόπερα όλων, αλλά το #111 με έκανε να επιστρέψω από αυτή εδώ τη στήλη. Έτσι, θα υπομείνετε τις απόψεις μου (και κάποια spoilers, οπότε συνεχίστε με δική σας ευθύνη) για μια ακόμη φορά.

Ο λόγος που επέλεξα το συγκεκριμένο τεύχος έχει να κάνει με τον Rick και το πόσο προβλέψιμος είναι όταν το παίρνει πάνω του. Αυτό ακριβώς συνέβη σε αυτό το τεύχος, με τους αναγνώστες να πιστεύουν στιγμιαία ότι ο Negan αποτελεί πια παρελθόν. Γνωρίζουμε, όμως, ότι ακολουθεί το storyline “All Out War”, επομένως δεν πειστήκαμε. Επίσης, το τρικ με τα δύο splash pages προσπάθησε φιλότιμα να μας πείσει ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα καθοριστικό γεγονός (πάντα κάποιος πεθαίνει μετά από ένα splash page στο TWD), αλλά αποτέλεσε απλά ένα στιγμιαίο πυροτέχνημα. Όπως και να ‘χει, το συγκεκριμένο τεύχος προσπάθησε να πετύχει περισσότερα απ’ όσα μπορούσε.