HAPPY!

Writer: Grant Morrison
Artist: Darick Robertson
Image

Υπάρχουν δυο reviews για το Happy στο μυαλό μου, το ένα είναι το “fan girl version” και το άλλο είναι το αντικειμενικό. Θα διαλέξω να μοιραστώ το δεύτερο εδώ, γιατί το πρώτο είναι, μεταξύ μας, κυρίως γκρίνια. Αντικειμενικά, λοιπον, και αν δεν συνυπολογίσω το ποιος είναι ο συγγραφέας του και το ποιες προσδοκίες έχει δημιουργήσει στους πολλούς θαυμαστές του, το HAPPY! είναι ωραία δουλειά.

Εν μέσω Χριστουγέννων, ένας πρώην μπάτσος, νυν εκτελεστής, βρίσκεται αντιμέτωπος με τη μαφία και τους πρώην συναδέλφους του, ενώ μόνος σύμμαχός του είναι ένα μπλε φτερωτό αλογάκι (γαϊδουράκι μάλλον!), ο Happy, που του συστήνεται ως ο φανταστικός φίλος ενός κοριτσιού. Ο άξεστος πρωταγωνιστής, παρά την εμμονή του στο να σώσει το τομάρι του, εξαναγκάζεται από τον καινούριο του σύντροφο, να μπλεχτεί στην υπόθεση της απαγωγής του προαναφερθέντος κοριτσιού και να έρθει σε σύγκρουση με τους ανθρώπους από τους οποίους προσπαθεί να ξεφύγει.

Η πλοκή του HAPPY! είναι απλή και χωρίς ανατροπές (ή τουλάχιστον, χωρίς ενδιαφέρουσες ανατροπές) αλλά ικανοποιητική, το σενάριο βίαιο αλλά άμεσο, το surreal κομμάτι του φανταστικού φίλου, χαριτωμένο, αλλά όχι κάτι το φοβερό, με μεγαλύτερη αξία, σεναριακά, να προκύπτει από την αντίθεση μεταξύ των δύο κόσμων (του αθώου και φαντασιακού με τον “ρεαλιστικό” και βίαιο) και την ανάμειξη των χαρακτήρων σε αυτούς, με το κορίτσι να είναι μπλεγμένο άθελά του στο χειρότερο κομμάτι του υποκόσμου και τον σκληρό τύπο να ακολουθεί γύρω-γύρω μία cartoon φαντασίωση.

Από την άλλη, μάλλον απογοητευτικός είναι ο επιτηδευμένος αμοραλισμός του κεντρικού χαρακτήρα. Ίσως υπήρχε κάποια ουσία στην αναμενόμενη τελική μεταμόρφωση του αντιήρωα, αλλά μάλλον είναι τόσο χρησιμοποιημένο το τέχνασμα πλέον, που έχει χάσει το νόημά του.

Αυτό που, όμως, είναι πραγματικά άξιο λόγου, είναι το σχέδιο από τον Darick Robertson, ο οποίος κάθε άλλο παρά απογοήτευσε τους θαυμαστές του. Το σχέδιο του Robertson είναι κομμένο και ραμμένο στην ιστορία (σε βαθμό που αναρωτιέσαι αν ισχύει και το αντίθετο), όχι τόσο σκοτεινό, όσο βρώμικο, με τον Happy να είναι η φωτεινή και πεντακάθαρη εξαίρεση, χωρίς όμως να φαίνεται και εκτός τόπου – τόσο διαφορετικός από τη βασική γραμμή όσο πρέπει. Φυσικά, δεν περιμένει κανείς τίποτα λιγότερο από τον συν-δημιουργό των TRANSMETROPOLITAN και THE BOYS.

Γενικά, παρά τις όποιες αδυναμίες στο σενάριο, το HAPPY! είναι απολαυστικό, με δράση και συναίσθημα και τα λοιπά απαραίτητα συστατικά για ένα καλό comic. Η αλήθεια είναι πως, σε κάθε περίπτωση, αν δεν περιμένει κανείς DOOM PATROL και ANIMAL MAN, δεν θα απογοητευτεί από την καλοφτιαγμένη ιστορία, ενώ σίγουρα θα ευχαριστηθεί το άψογο artwork του Robertson.