ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΟΜΙΚΣ #31: Ελληνικά Διαμαντάκια
Όπως σας είχα πει και στο προηγούμενο μας θέμα, τη φετινή σεζόν θα προσπαθήσω να επικεντρωθώ περισσότερο σε comics Ελλήνων δημιουργών. Αρχικά, σκέφτηκα να γράψω ένα θέμα για κάποια comics με ερωτικό περιεχόμενο, αλλά τελικά θα περιμένω λίγο ακόμα, μέχρι να ξετρυπώσω από την σπηλιά μου ακόμα ένα που ψάχνω, το οποίο μου κρύβεται καλά. Έτσι λοιπόν, σήμερα θα δούμε τρία διαμαντάκια, από τα πολλά που κυκλοφόρησαν τις προηγούμενες δεκαετίες και είναι λιγότερο γνωστά στο ευρύ κοινό.
Ξεκινάμε με το πρώτο comic, το οποίο είναι Ο ΠΑΝΤΕΧΝΗΣ από τις εκδόσεις Ερμής, με ημερομηνία έκδοσης τον Νοέμβριο του 1976. Το σενάριο της έκδοσης είναι από τον Χρήστο Πετρόπουλο, το σχέδιο από τον Πάνο Λαμπίρη, ενώ την επιμέλεια έχει κάνει ο Π. Βακάλης. Πολλοί μεγαλύτεροι στην ηλικία μπορεί να θυμούνται τον ΠΑΝΤΕΧΝΗ από το ραδιόφωνο, αλλά και από την τηλεόραση, μιας και οι ιστορίες του έκαναν ένα πέρασμα και από εκεί την ίδια δεκαετία, με όχι και τόση επιτυχία. Η όλη έκδοση είναι κάτι παραπάνω από καλή, ειδικά αν συνυπολογίσουμε το πότε βγήκε. Όλο έγχρωμο, σε καλό χαρτί, με σκληρό εξώφυλλο και γενικά μία έκδοση πολύ “περιποιημένη”. Η ιστορία επίσης είναι πολύ καλή, με ωραίο σενάριο και έξυπνες ατάκες, ωραίο lettering (βυζαντινού στιλ, για να ταιριάζει και με το θέμα που πραγματεύεται το comic) και καλό σχέδιο. Γενικά θα μπορούσαμε να πούμε πως η όλη έκδοση θυμίζει γνωστά γαλλοβελγικά comics. Μία ακόμα πληροφορία είναι πως τυπώθηκε σε 5.000 αντίτυπα, όπως διαβάζουμε στην αρχή, και είναι σχετικά εύκολο ακόμα και σήμερα να βρεθεί με λίγο ψάξιμο.
Συνέχεια με ένα ακόμα αγαπημένο άλμπουμ, της επόμενης δεκαετίας, αυτής του ’80. Ο τίτλος αυτού είναι ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΜΟΙΡΑΣ;, σε κείμενο και σχέδιο του Θόδωρου Υφαντίδη. Ως εκδοτική αναφέρεται η Σαρδάμ (Ελληνικά Κόμικς) που, για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω καν αν είναι κανονική εκδοτική. Τυπώθηκε το Μάρτιο του 1985 στη Θεσσαλονίκη, σε 3.000 αντίτυπα. Ο Θόδωρος Υφαντίδης με αυτό το άλμπουμ μας δίνει ένα από τα πρώτα εγχώρια comic επιστημονικής φαντασίας. Η ιστορία εκτυλίσσεται στην Ελλάδα το 2040, όπου οι Αναρχικοί κυβερνούν. Ο Μιχάλης Αμοιράς, ο οποίος είναι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, μας διηγείται τη δική του παράξενη ιστορία με το χρόνο να κυλά αντίστροφα. Ενώ έχει πεθάνει και έχει θαφτεί, “ανασταίνεται” και, από εκείνη τη στιγμή, ο χρόνος αρχίζει να κυλάει προς τα πίσω. Από μεσήλικας γίνεται ενήλικας, από εκεί έφηβος, έπειτα παιδί, μετά βρέφος και στο τέλος καταλήγει ξανά στη μήτρα μιας γυναίκας. Η όλη ιστορία θυμίζει πολύ μία ιστορία του Philip K. Dick, που μεταφράστηκε στη χώρα μας πολύ αργότερα από την έκδοση του βιβλίου του Υφαντίδη, με τίτλο Ο ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.
Τρίτο και τελευταίο άλμπουμ για σήμερα έχει τον τίτλο Η ΜΑΡΙΑ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ. Η έκδοση αυτή εκτός από το ότι είναι σπάνια, έχει μία ακόμα ιδιαιτερότητα. Είναι από τα πρώτα albums από γυναίκες δημιουργούς, την Βιβή Κάτου και την Τασούλα Σωτηράκου. Εκδοτική δεν αναφέρεται πουθενά, ούτε και ημερομηνία, ενώ τα μόνα στοιχεία που έχουμε είναι το πού έγινε η φωτοαναπαραγωγή και η εκτύπωση. Όλο το album είναι ασπρόμαυρο, με πολύ απλοϊκό σχέδιο σε συνδυασμό με κολάζ. Αντίθετα, το σενάριο είναι καταιγιστικό, με πολλές πληροφορίες, είτε με σελίδες και μπαλονάκια γεμάτα κείμενα είτε με αποκόμματα από εφημερίδες, από περιοδικά και άλλα έντυπα. Το θέμα που πραγματεύεται το album, όπως λίγο-πολύ μπορείτε να καταλάβετε από το εξώφυλλο, έχει να κάνει με το φεμινισμό. Το συγκεκριμένο είναι δύσκολο να βρεθεί σήμερα, αν και κάποτε σε μία αποθήκη είχα βρει κάποια αντίτυπα σε μία στοίβα. Αν και, όπως έγραψα πιο πριν, έχει απλό σχέδιο, είναι ένα πάρα πολύ καλό και ενδιαφέρον σαν ανάγνωσμα.
Κλείνοντας, να σημειώσω πως αυτά είναι μόνο τρία από τα πολλά διαμαντάκια που εκδόθηκαν στο παρελθόν από Έλληνες δημιουργούς – κάποια από αυτά θα τα δούμε σε επόμενα άρθρα. Αυτά για σήμερα, τα λέμε ξανά, εκτός απροόπτου, σε δύο βδομάδες. Μέχρι τότε, καλά να περνάμε. 😉
