RANDOM THOUGHTS 22-09-13

Να ‘μαστε και πάλι, με ένα ακόμη installment της στήλης που δεν προσφέρει απολύτως τίποτε χρήσιμο, ούτε σε εσάς (τους λίγους) που τη διαβάζετε, αλλά ούτε και σε μένα (τον ένα) που τη γράφω και την επιμελούμαι!

Ως συνήθως, παραθέτω τις σκόρπιες, βιαστικές και ελαφρώς ακατέργαστες σκέψεις μου, για διάφορα θέματα που μπορεί να έχουν, αλλά μπορεί και μην έχουν σχέση με τα comics (μεταξύ μας, συνήθως “δεν”) και, επίσης ως συνήθως, ελπίζω και εύχομαι ειλικρινά να έχετε κάτι πιο χρήσιμο, ευχάριστο και παραγωγικό να κάνετε, Κυριακή απόγευμα, απ’ το να διαβάζετε τις βλακείες που γράφω.

Σε περίπτωση που δεν έχετε όμως (κρίμα, αλήθεια), καλώς ήλθατε!

— Την προηγούμενη φορά, ανέφερα ως καλύτερες ταινίες που έχω δει μέχρι στιγμής φέτος, το BLUE JASMINE και το THIS IS THE END. Με μεγάλη ντροπή, παραδέχομαι πως ξέχασα μια εξαιρετική ταινία, που έχω δει εδώ και μήνες και είναι σίγουρα στο ίδιο επίπεδο: το εκπληκτικό MUD, του Jeff Nichols, με τον Matthew McConaughey να διατηρείται σε εξαιρετική φόρμα, όπως και σε όλες τις ταινίες του τα τελευταία δύο χρόνια.

Όχι, δεν μιλάω για τους κοιλιακούς του… Ερμηνευτικά εννοώ! (Αν και, μεταξύ μας, και το six pack του Matt σε εξαιρετική κατάσταση είναι.)

— Αν μας δίδαξε κάτι το πρόσφατο νταβαντούρι με το Harley Quinn tryout της DC, είναι πως ο Mark Waid είναι διανοητικά καθυστερημένος. Ή εντελώς μαλάκας. Take your pick…

Και το χειρότερο είναι πως η Gail Simone και ο Kurt Busiek τον παίρνουν στα σοβαρά!

— Το βραβείο της βλακωδέστερης ιδέας που βγήκε από τα στούντιο του Hollywood τα τελευταία χρόνια (ένα βραβείο με πολλούς διεκδικητές, αναμφισβήτητα) πηγαίνει σε αυτούς που ενέκριναν τη δημιουργία του remake του ROBOCOP. Επειδή, προφανώς, η προηγούμενη απόπειρα remake σε ταινία του Verhoeven έγινε τοοοοοοόσο παλιά, που τα χρυσόψαρα της Tinseltown δεν θυμούνται την τεράστια καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία της.

Άνευ πλάκας, πάντως, στο δικό μου κεφάλι είναι τόσο προφανές πως ο Verhoeven είναι ένας από τους σκηνοθέτες που το ύφος και η αισθητική του είναι τόσο προσωπικά και τόσο (ΜΑ ΤΟΣΟ!) “συγκεκριμένα” (for lack of a better word), που οποιαδήποτε απόπειρα ανακατασκευής ή επανεξέτασης είναι καταδικασμένη σε παταγώδη αποτυχία. Just wait and see. Για την ώρα, δείτε το trailer και βγάλτε τα πρώτα δικά σας συμπεράσματα…

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=INmtQXUXez8[/youtube]

— Και το δεύτερο βραβείο απονέμεται στην Disney.

— Σύμφωνα με μια πρόσφατη διαφήμιση του Mega για το νέο παιδικό πρόγραμμα του καναλιού το Σαββατοκύριακο, “τώρα τα παιδιά έχουν το δικό τους κανάλι”. Κάποιος να πει στα παλικάρια ότι τα παιδιά έχουν ήδη το δικό τους κανάλι, εδώ και πολύ καιρό. Λέγεται Nickelodeon και προβάλλει προγράμματα που είναι περίπου ένα τρισεκατομμύριο φορές καλύτερα από τις δευτεράντζες που βάζει το “Μεγάλο Κανάλι”.

— Ένας γνωστός comic fan έπεσε νεκρός μετά από δολοφονικό χτύπημα ενός άστεγου και αυτό, με κάποιον περίεργο τρόπο, προκάλεσε κάμποσες διαδικτυακές συζητήσεις, οι οποίες ανάγονταν (εν τέλει) στο πολύ basic ερώτημα “μπορεί να υπάρχει ρατσισμός που δεν προέρχεται από λευκούς;”. Η ανθρωπότητα εξακολουθεί να με απογοητεύει ολοένα και περισσότερο…

— Από την άλλη, πάντα υπάρχει ελπίδα (η οποία έρχεται περίπου στα 5 λεπτά του παρακάτω βίντεο)!

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=D3di8Vw15XY[/youtube]

— Αλλά όχι για ορισμένους!!! (What! The! Fuck!!!)

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=FZFG5PKw504[/youtube]

— Ο συντάκτης του The Beat, Steve Morris, ανέλαβε να κάνει σύντομα reviews για όλα τα τεύχη του Villains Month της DC, ανά βδομάδα (week one, week two, week three – το week four το περιμένουμε). Και μετά σου λένε πως δεν υπάρχουν υπερήρωες στον κόσμο μας.

(Μήπως αυτό το item το έβαλα μόνο και μόνο για να δελεάσω τον ανώνυμο φίλο μας να κάνει κανένα comment; Παίζει να είμαι τόσο φαιδρός;)

— Misandry Alert: Επέστρεψε η φριχτή διαφήμιση της Cosmote με την Ρωσίδα σύζυγο που παρατάει τον άντρα της επειδή εκείνος μιλάει πολύ στο τηλέφωνο.

(Αν δεν αντιλαμβάνεστε που ακριβώς εντοπίζεται η μισανδρία στη συγκεκριμένη διαφήμιση, φοβάμαι πως δεν μπορώ να σας βοηθήσω χωρίς να χρησιμοποιήσω ειρωνία και εξυπνακισμό.)

— Η καλύτερη κωμωδία των τελευταίων 15 ετών είναι το NAPOLEON DYNAMITE. Με διαφορά. Τέλος.

(Full disclosure: Διπλοτσέκαρα για να επιβεβαιώσω πως το THE BIG LEBOWSKI βγήκε στις αίθουσες αρχές του 1998, οπότε έχουν περάσει παραπάνω από 15 χρόνια…)

— Αυτή είναι με διαφορά η πιο άχρηστη comics-related “είδηση” που διάβασα τον τελευταίο καιρό. Και με δεδομένο τι περνάει για είδηση στην comics ειδησεογραφία, αυτό λέει πολλά!

— Για παράδειγμα…

— Με αφορμή το θάνατο του εξαιρετικού ηθοποιού Μιχάλη Γιαννάτου, άκουσα σε σχετικό ρεπορτάζ (νομίζω στην Τατιάνα ήταν) πως “ήταν ο μοναδικός έλληνας ηθοποιός που έπαιξε σε πιο πολλές ξένες παραγωγές από οποιονδήποτε άλλο”. Σοβαρά τώρα, διαβάστε ξανά την πρόταση (σας ορκίζομαι πως ειπώθηκε ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ!) και πείτε μου, τί σκατά σημαίνει;;;

(Για να προλάβω τους εξυπνάκηδες, προφανώς καταλαβαίνω τι ήθελε να πει η ημι-αμόρφωτη κοπελίτσα που έκανε το ρεπορτάζ. Η απορία μου έχει να κάνει με το τι μπορεί να σημαίνει η συγκεκριμένη πρόταση, όπως ακριβώς ειπώθηκε – και προφανώς εγκρίθηκε και από 2-3 αρχισυντάκτες…)

— Εγώ πάντως, αν ήμουν ο Chris Andersen, θα είχα θάψει πολύ κόσμο αν είχα περάσει όσα πέρασε αυτός τον τελευταίο ενάμιση χρόνο!

— Υπάρχουν τόσα πολλά προβλήματα με την “έρευνα” που παρουσιάζει το The Beat, η οποία “αποδεικνύει” πως το 40% των comics fans στο Facebook είναι γυναίκες, που δεν θα μπω καν στον κόπο να την αναλύσω πολύ (και σίγουρα όχι εδώ).

Θα πω απλά ότι με τον τρόπο που έχει γίνει αυτή η έρευνα, ο όρος “comics fan” αποδίδεται σχεδόν σε οποιονδήποτε έχει διαβάσει έστω και ένα comic στη ζωή του (με αποτέλεσμα ο συνολικός αριθμός των comics fans στο Facebook να είναι πάνω από 11 εκατομμύρια). Yeah… No.

— Εντάξει, είναι ελαφρώς politically incorrect, αλλά από την ώρα που το είδα έχω λιώσει στα γέλια!

— Το 2011, τριαντάρησε η Alexis Bledel. Πέρσι, έκλεισαν τα τριάντα η Kirsten Dunst και η Anne Hathaway. Μόλις προχθές συνειδητοποίησα πως, πριν από λίγους μήνες, το ίδιο τραγικό γεγονός συνέβη στην Amber Tamblyn! What the fuck is wrong with the world???

Ευτυχώς που ψιλοαργούν ακόμη η Vanessa Hudgens, η Jennifer Lawrence και η Emma Watson (η Cotillard δεν πιάνεται… Δεν έχει ηλικία – είναι θεσμός!).

— Και μια και μιλάμε για ηλικίες, τις προάλλες με έπιασε ένας ξαφνικός πανικός, επειδή συνειδητοποίησα πως ο Stephen Sondheim είναι πλέον 80φεύγα και ίσως η μία – αποτυχημένη – ευκαιρία που είχα να τον γνωρίσω (αποτέλεσμα σύμπτωσης συμπτωματικών συμπτώσεων, που έλεγε και ο συνονόματος του Sondheim, Στιβ Γιατζόγλου), να ήταν και η μοναδική. Fuck it! Δεν έχω γνωρίσει σχεδόν κανέναν από τους ανθρώπους που πραγματικά θα ήθελα και οι περισσότεροι πλέον έχουν πεθάνει. Από τους ζωντανούς, ο Sondheim είναι μέλος μιας πολύ μικρής παρέας…

— Μετά από αυτή τη νότα απογοήτευσης, πικρίας και αγανάκτησης (ναι, γιατί όλο το προηγούμενο ήταν μέσα στην καλή χαρά), νομίζω πως ήρθε η ώρα να κλείσω για σήμερα. Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή, συνειδητοποιώ πως, παραδόξως, είχα πολύ περισσότερα comics-related θέματα απ’ όσα περίμενα. Ίσως τελικά να υπάρχει ελπίδα για αυτή τη στήλη…

Ραντεβού σε δυο βδομάδες.