SNAPSHOT REVIEWS 12-12-13

Snapshot Reviews: Σύντομα reviews για πρόσφατα comics που τράβηξαν την προσοχή μας. Πρώτα τεύχη, σειρές που βρίσκονται σε εξέλιξη, αλλά και λιγότερο προβεβλημένες δουλειές που αξίζει να προσέξετε.

Infinity 6INFINITY #6 (of 6)
Writer: Jonathan Hickman
Artists: Jim Cheung, Dustin Weaver
Marvel Comics 

Το INFINITY έφτασε στο τέλος του, μπαίνει στο ντουλάπι της ιστορίας του Marvel Universe και μπορεί πια να κριθεί στο σύνολο του. Με το έκτο τεύχος, σφραγίζεται πλέον ως ένα απο τα πίο ολοκληρωμένα και καλά events της Marvel, απο εποχής CIVIL WAR. Δεν είναι υπερβολή. Σκεφτείτε το. Μεσολάβησαν WORLD WAR HULK, SECRET INVASION, CHAOS WAR, FEAR ITSELF, SIEGE και το (πολύ κακό) AGE OF ULTRON, όλα απογοητευτικά, ειδικά στο φινάλε τους.

Το πλούσιο έκτο και τελευταίο τεύχος της σειράς, κλείνει, όπως καταλάβατε, με απόλυτα ικανοποιητικό τρόπο, αποτέλεσμα του καλού σχεδιασμού, αλλά και της γραφής του Jonathan Hickman. Εμπλούτισε με νέους και ενδιαφέροντες villains το Marvel Universe και άλλαξε, κυριολεκτικά, την πορεία του, στο “sub-plot” με τους Inhumans. Υπάρχει, βέβαια, η παραφωνία με τους Builders, που φάνηκε τελικά σαν να ήταν μια δεύτερη ιστορία, αλλά πέρα απ’ αυτό, δεν έχω κάποιο άλλο σφάλμα να προσάψω.

Φυσικά, ένα event οδηγεί πάντα σε κάτι καινούριο, σε ένα superhero universe, και απο το τέλος του INFINITY περνάμε στην αρχή του…

InhumanityINHUMANITY #1
Writer: Matt Fraction
Artists: Olivier Coipel, Mark Morales, Dustin Weaver, Leinil Yu
Marvel Comics 

Τη σκυτάλη, λοιπόν, παίρνει το INHUMANITY, στο οποίο, ο Matt Fraction μας ετοιμάζει το έδαφος για τη μηνιαία του σειρά, INHUMANS, η οποία ανακοινώθηκε ήδη ότι θα καθυστερήσει τρεις(!) μηνες… αλλά εφόσον σχεδιάζει ο Madureira, δεν μπορώ να πω ότι έπεσα απο τα σύννεφα.

Το τεύχος αυτό είναι ένα τεράστιο info-dump, που ενημερώνει ακόμη και τον πιο ασυνεπή αναγνώστη για τα γεγονότα του INFINITY, για το origin των Inhumans και όσα μέλλονται να ακολουθήσουν. Η πληροφόρηση είναι, σε σημεία, πολύ ενδιαφέρουσα και οργανική, ενώ σε άλλα σημεία, απλά με μορφή ενός ανακοινωθέντος. Άνισο είναι και το σχέδιο του τεύχους, το οποίο επιμελούνται τέσσερις σχεδιαστές, με τον Olivier Coipel να φέρει το μεγαλύτερο, αλλά και καλύτερο, κομμάτι της δουλειάς.

Δυστυχώς, δύο μεγάλες ασυνέπειες και ένας ανούσιος θάνατος, με ενόχλησαν αρκετά, ώστε να μην μπορώ να πω ότι απόλαυσα το τεύχος, παρ’ όλο που το premise έχει ενδιαφέρον. Το concept με τα terrigen mists να απλώνονται σε όλη τη Γη, ξυπνώντας Inhumans ανάμεσα μας, έχει μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι, λίγα χρόνια πριν, είχαν “καθάρισει” το τοπίο επειδή είχαμε πάρα πολλούς mutants. Τώρα απλά θα έχουμε πάρα πολλούς inhumans. 

Harley Quinn 01HARLEY QUINN #0
Writers: Amanda Conner, Jimmy Palmiotti
Artists: Charlie Adlard, Amanda Conner, Becky Cloonan, Darwyn Cooke, Tony S. Daniel, Adam Hughes, Dave Johnson, Sam Kieth, Jim Lee, Walter Simonson, Bruce Timm, κ.α.
DC Comics 

Παρ’ όλα τα απανωτά φιάσκα στο όνομα της Harley Quinn, η νέα σειρά αυτού του αναμφίβολα δημοφιλούς χαρακτήρα, ξεκινάει με αυτό το ειδικό μηδενικό τεύχος.

Πρώτον, είχαμε το γνωστό πια “Harley Quinngate” try-out, με την σκηνή της αυτοκτονίας, που φυσικά και δεν εμφανίζεται στο τεύχος. Μετά, είχαμε το αποτρόπαιο “Villain Month” τεύχος της Harley στο DETECTIVE COMICS #23.2, στο οποίο σκοτώνει παιδάκια και οικογένειες χωρίς λόγο, κίνηση που θεωρώ ότι είναι η χειρότερη στιγμή απο γεννήσεως του New 52. Δηλαδή, με τη μηνιαία σειρά, τί μας λένε, αγοράστε τα τεύχη της fun πρωταγωνίστριας που, by the way, είναι και mass kid killer;!

Αν αφήσω στην άκρη τα παραπάνω, το τεύχος αυτό είναι αρκετά αστείο και μοιάζει λίγο με την παλιά καλή Harley Quinn. Το συγκεκριμένο τεύχος σχεδιάστηκε απο 17 καλλιτέχνες, μια σελίδα ο καθένας, με τελευταίο τον Chad Hadrin, που θα αναλάβει τη μηναιία σειρα. Η Harley, σπάζοντας τον τέταρτο τοίχο, κρίνει έναν-έναν τους σχεδιαστές, ονομαστικά, σατιρίζοντας το σχέδιο τους και σχολιάζοντας εαν της αρέσει όπως την “κάνουν”. Βέβαια, ο αφιερωματικός χαρακτήρας του τεύχους δε σε αφήνει να καταλάβεις πώς θα είναι η σειρά που θα ακολουθήσει, οπότε δεν αποτελεί και γνώμονα για το τι μέλλει γενέσθαι. Ποιός ξέρει, ίσως να τη βάλουν να σκοτώνει κουταβάκια… 

Amazing X-MenAMAZING X-MEN #1
Writer: Jason Aaron
Artist: Ed McGuinness
Marvel Comics 

Ο συγκεκριμένος τίτλος θα ασχοληθεί, όπως έχει πολυδιαφημιστεί (δεν είναι spoiler), με την επιστροφή του αγαπημένου μπλε ελφ των μεταλλαγμένων, Nightcrawler.

Μετά τον θάνατό του, στο SECOND COMING, βρίσκουμε τον θρήσκο ήρωα στον Παράδεισο, ή κάποια παρεμφερή διάσταση. “Επιστροφή”, λοιπόν, απο την πρώτη κιόλας σελίδα. Φυσικά, μένει να γίνει και η επίσημη επιστροφή στη δική μας διάσταση, αλλά ο  Jason Aaron φαίνεται ότι απέφυγε να τραβήξει κάτι που όλοι ήξεραν και εως τότε θα το διασκεδάσει – και μαζί του κι εμείς.

Υπέροχο, ζωηρό και καθαρό σχέδιο απο τον Ed McGuiness, που ταιριάζει στους X-Men και ειδικά στο χαοτικό περιβάλλον του Jean Grey School. Εκεί είναι και το πρόβλημα με αυτή τη σειρά. Ένιωθα σαν να διάβαζα το επόμενο κεφάλαιο του WOLVERINE & THE X-MEN, που γράφει ο ίδιος ο Jason Aaron. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, καθώς η σειρά είναι πάρα πολύ καλή, αλλά δεν υπάρχει κάτι που να κάνει το AMAZING X-MEN να ξεχωρίζει, ή να δικαιολογήσει μια επιπλέον θέση με X-Men στα ράφια.

Cataclysm XMen 1CATACLYSM: ULTIMATE COMICS X-MEN #1
Writer: Josh Fialkov
Artist: Alvaro Martinez
Marvel Comics

O Galactus του main universe της Marvel, όπως είδαμε στα γεγονότα του HUNGER, βρίσκεται πια στο Ultimate Universe και αλωνίζει, σε ένα event που περιλαμβάνει όλους τους Ultimate τίτλους με το πρόθεμα “Cataclysm”. Φήμες λένε ότι ίσως αυτό να είναι και το τέλος όλου του universe.

Αμέσως μετά τα γεγονότα του “World War X” του Brian Wood – που παρεμπιπτόντως το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον, αν εξαιρέσω την απότομη μεταστροφή της Jean Grey – οι Ultimate X-Men ρίχνονται στα γεγονότα του “Cataclysm”, δια χειρός Josh Fialkov, που έχει αναλάβει αρκετά τεύχη του event. Το χιούμορ του Fialkov το βρίσκω άστοχο και σε λάθος στιγμές, με ξενερωτικά αποτελέσματα. Εδώ, είχε στήσει όλη την ιστορία με αγωνία και συναίσθημα, ακόμη και με (ακόμη έναν ανούσιο) θάνατο, και στην τελευταία σελίδα που έχει το cliffhanger, κάνει αστειάκια. Τόσο, μα τόσο, κακό timing.

Δεν ξέρω αν μετά απο αυτό θα μπορέσω να διαβάσω τη συνέχεια της ιστορίας, και το μετριότατο και άνευρο σχέδιο του Alvaro Martinez δεν μου δίνει κανέναν επιπλέον λόγο.