Μια Βόλτα Στο “Με Πενάκι & Σκαπάνη”

To τριήμερo 4-6 Ιουλίου έγινε το φεστιβάλ comics “Με Πενάκι & Σκαπάνη” στο κτίριο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ) στο Θησείο, από τον ΣΕΑ, το comicon-shop και τις εκδόσεις ΚΨΜ. Το απόγευμα του Σαββάτου κατάφερα και βρέθηκα εκεί. Μπορεί να κάθισα για πολύ λίγο, να είδα την έκθεση πολύ αποσπασματικά και να παρακολούθησα τις συζητήσεις στα κλεφτά, νομίζω όμως πως πήρα μια (έστω και σύντομη) αίσθηση από το φεστιβάλ και αυτή θα προσπαθήσω να μεταφέρω εδώ (κυρίως για όποιους δεν κατάφεραν καθόλου να παραστούν, ώστε να έχουν δική τους άποψη).

Απόγευμα Σαββάτου, λοιπόν, σε ένα Θησείο που σφύζει από ζωή και δίπλα σε έναν από τους πιο όμορφους περιπάτους της Αθήνας, “ανακάλυψα” (χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία) το κτίριο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων που φιλοξενούσε το φεστιβάλ. Ένας πολύ όμορφος χώρος, με ιδιαίτερα ευχάριστο και δροσερό κήπο που προσφερεται για κουβεντούλα.

Ενα μικρό τμήμα της έκθεσης

Στο εσωτερικό του κτιρίου, και στους δύο ορόφους βρισκόταν η έκθεση. Όπως έγραψα και πριν, η βόλτα μου ήταν ιδιαίτερα σύντομη, οπότε μάλλον θα αδικήσω τους περισσότερους από όσους συμμετείχαν (άλλωστε, με τη δουλειά των περισσότερων δεν είμαι εξοικειωμένος). Αν κάτι ξεχώρισα ήταν ένα αρκετά διαφορετικό (σε σχέση με αυτά που μας έχει συνηθίσει) comic της Σταυρούλας Παπαδάκη, με πολύ χρώμα που μου έφερε στο μυαλό ιστορίες από το FRANK του Jim Woodring (και αυτό το θεωρώ κάτι ιδιαίτερα καλό). Ομολογώ πως οι προηγούμενές της δουλειές δεν ταίριαζαν πολύ με το γούστο μου, αλλά εδώ πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Επίσης, στάθηκα σε αρκετά σχέδια του Malk, στα όμορφα comics της Στέλλας Παπαστεφάνου, αλλά και σε εκείνη τη φανταστική σελίδα του Δημήτριου Βενάρδου από τη ΦΑΛΚΑΤΑ, με το τέρας να επιτίθεται  (και εδώ ομολογώ πως το υπόλοιπο comic δεν μου ταίριαξε ιδιαίτερα, αλλά τη συγκεκριμένη σελίδα τη θεωρώ αριστουργηματική).

Τo έγχρωμο comic της Σταυρούλας Παπαδάκη, στο οποίο αναφέρθηκα πιο πάνω

Το μεγαλύτερο τμήμα των εκθεμάτων μπορούσε κανείς να το βρει συγκεντρωμένο στον κατάλογο της έκθεσης στην είσοδο του κτιρίου, μαζί με μια πληθώρα από comics διαφόρων εκδοτικών που είχε το Comicon. Ο κατάλογος αξίζει ιδίαιτερης αναφοράς, μιας και με ένα χαμηλό αντίτιμο (5 ευρώ) εδινε τη δυνατότητα στον επισκέπτη να δει τα comics της έκθεσης σε δεύτερο χρόνο. Διαθέσιμες ήταν και αρκετές φιγούρες, αγάλματακια και λοιπά ενδιαφέροντα που είχε φέρει το Star Comics που βρισκόταν και αυτό στο χώρο.

Ένα στιγμιότυπο από το τι συνέβαινε σε ένα μέρος του κήπου

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο, όμως, ήταν ο άνετος κήπος που ευνοούσε συζητήσεις, συναντήσεις και χαλάρωση. Εκεί γίνονταν (ταυτόχρονα) δυο παρουσιάσεις. Αν και οι περισσότερες από αυτές (με αρκετές, βέβαια, εξαιρέσεις) μπορεί να μην είχαν εισηγητές που τα ονόματα τους θα θεωρούνταν “κράχτες” (θυμίζω ότι μόνο κλεφτά τις παρακολούθησα), φαίνεται να βρήκαν το κοινό τους και να είχαν ενδιαφέρον και ροή. Βέβαια, υπήρχαν και τραπέζια με δημιουργούς που παρουσίαζαν τις δουλειές τους, αλλά και αρκετά ακόμα “πηγαδάκια” που λειτουργούσαν σαν εστίες συζήτησης και ανταλλαγής ιδεών.

Σίγουρα, μπορεί να υπήρχαν πράγματα που θα επιδέχονταν βελτίωσης και σίγουρα η παρουσία περισσότερων “διάσημων” δημιουργών θα ευνοούσε. Όμως,  η γεύση που μου άφησε συνολικά το φεστιβάλ ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη – όπως ευχάριστη ήταν και η αίσθηση ότι μπορεί να υπάρξει συνέχεια σε αυτή την πρωτοβουλία… Ήταν πραγματικά αφιερωμένο στα (ελληνικά κυρίως) comics και στους ανθρώπους που τα αγαπούν. Ήταν, επίσης, μια εξαιρετική αφορμή για νέες δημιουργίες  (η μεγάλη πλειοψηφία τους ήταν από νέους δημιουργούς). Τέλος, ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία για να γνωρίσω ανθρώπους και για να συναντήσω ανθρώπους που δεν τους βλέπω και τόσο συχνά, αλλά και για μια πολύ όμορφη βόλτα, ένα όμορφο απόγευμα του Ιουλίου.

Το φεστιβάλ ήταν αφιερωμένο στην μνήμη του Μάριου Μεγαπάνου (marios1957). Χωρίς να ξέρω πολλά, είμαι σίγουρος πως η οργάνωσή του δεδομένης της απώλειας του, πρέπει να ήταν κάτι παραπάνω από δύσκολη. Επίσης, χωρίς να τον γνωρίζω και βασιζόμενος στα λίγα λεπτά που (συνολικά) έχω μιλήσει μαζί του (ως πελάτης στο Comicon), νομίζω πως θα του άρεσε.