COLLECTIVE MEMORY: Όπου Γάμος Και Χαρά…

…ο Ξύδης πρώτος (για να παραφράσω και τη γνωστή παροιμία με τη Βασίλω)! Οι ευκαιρίες να βρεθείς με άτομα που μοιράζονται το πάθος σου για κάποια ασχολία είναι από αυτές που δεν πρέπει να χάνονται. Ειδικά αν είσαι Έλληνας φανατικός των comics, καθώς τέτοιες ευκαιρίες ήταν – διαχρονικά – σπάνιες, αν και τα τελευταία χρόνια αυξάνονται σημαντικά (κάτι έχω διαβάσει για ένα site που διοργανώνει διάφορα events, αλλά δεν είμαι και σίγουρος).

Η πρώτη φορά που άκουσα για μια εκδήλωση που αφορούσε στα comics στην Ελλάδα, ήταν σίγουρα το Φεστιβάλ της Βαβέλ (επισήμως “Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς Αθήνας”). Σε αυτό βοήθησε και η σχετική δημοσιότητα που είχε δοθεί μέσω των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Παρόλα αυτά, ο συνδυασμός ηλικίας-επαρχίας, αλλά και το γεγονός ότι η “σχολή Βαβέλ” (καταλαβαίνετε τι εννοώ) δε με τράβηξε ποτέ, με οδήγησαν στο να μην το έχω επισκεφθεί ποτέ. Το πρώτο comics event στο οποίο παραβρέθηκα και το οποίο ανέμενα με αγωνία από τη στιγμή που ανακοινώθηκε ήταν το…

1ο MAD COMICFEST 2003

Πειραιάς, 9 Μαΐου 2003. Μαζί με το Βασίλη, τον Άρη και το Μιχάλη έχουμε τελειώσει το μάθημα στο ΠΑ.ΠΕΙ. και περιμένουμε στη στάση το 049 (Πειραιάς-Ομόνοια) για να επισκεφθούμε το πρώτο μας φεστιβάλ comics, το 1ο (και μοναδικό) MAD Comicfest 2003 στο Ark No. 6 στο Γκάζι.

Είναι η εποχή που το 9 της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ είναι στα ντουζένια του και έχει προκαλέσει μια αναγέννηση στα comics στην Ελλάδα, προσφέροντας μια καλύτερη ενημέρωση για τα τεκταινόμενα του χώρου και τις διάφορες εκδηλώσεις. Έτσι, ήμασταν αρκετά pumped-up, αν και η αλήθεια είναι ότι δεν ξέραμε τι ακριβώς να περιμένουμε.

Οι προσδοκίες μας σε μεγάλο βαθμό καλύφθηκαν. Ο χώρος του φεστιβάλ ήταν μία μεγάλη, παλιά αποθήκη (ή κάτι τέτοιο) και το μεγαλύτερο μέρος του καλυπτόταν από περίπτερα διάφορων comic stores (Jemma, Solaris κλπ.) και καταστημάτων στιλ Κάισσα. Ήταν, δηλαδή, ένα μεγάλο bazaar, αλλά υπήρχαν και διάφορες εκθέσεις (προσωπικά, επισκέφθηκα το φεστιβάλ μόνο την πρώτη μέρα κι έτσι πιθανότατα δεν έχω πλήρη εικόνα για όλο το φάσμα των εκδηλώσεων). Επίσης η διοργάνωση είχε συμπέσει – χρονικά – με την Free Comic Book Day, οπότε υπήρχε και αρκετό promotion με δωρεάν comics, που δημιουργούσε ένα ακόμη πιο εορταστικό κλίμα.

Χμ, το τεύχος #150 του 9 έχει ρεπορτάζ από το MAD COMICFEST. Καλά, πάρε τον τραγικό τύπο στη μεσαία φωτογραφία, που πήγε με καπελάκι και χαβανέζικο πουκάμισο. Κάτσε, ρε. Αυτός είμαι εγώ! Oh, God…

Η διοργάνωση ήταν πολύ καλή σε γενικές γραμμές και πραγματικά το ευχαριστηθήκαμε. Πραγματικά απορούσα που δεν ακολούθησαν και άλλες διοργανώσεις. Η μόνη σοβαρή έλλειψη ήταν η απουσία κάποιου διάσημου διεθνούς καλεσμένου. Για κάτι τέτοιο θα έπρεπε να περιμένουμε περίπου ενάμιση χρόνο, όταν και ήρθε…

Ο DON ROSA ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Εδώ κι αν έγινε χαμός! Ένας πραγματικός superstar στην Ελλάδα. Ο Don Rosa με πολύ δυνατό όνομα στη χώρα μας, λόγω ΚΟΜΙΞ, ήρθε το Νοέμβριο του 2004, για τους εορτασμούς της έκδοσης του τεύχους #2000 του ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ και του τόμου Ο ΒΙΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΚΡΟΥΝΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ.

Το βασικό, όμως, event ήταν ότι ο Rosa θα υπέγραφε comics για τους fans του στην Ελληνοαμερικανική Ένωση. Είχα φορτώσει, λοιπόν, κι εγώ διάφορα τεύχη ΚΟΜΙΞ και αμερικανικών εκδόσεων Disney και κατευθυνόμουν προς την Ένωση. Θα έκανα και μια στάση στον Ελευθερουδάκη (όπου είχε προηγηθεί τις προηγούμενες μέρες signing του Rosa) να αγοράσω το Ο ΒΙΟΣ… και θα ήμουν κομπλέ.

Μπαίνω στον Ελευθερουδάκη, πουθενά ο ΒΙΟΣ… στην είσοδο (είχα τσεκάρει από προηγούμενη μέρα ότι είχαν πληθώρα αντιτύπων). “Εντάξει” σκέφτηκα, “τα πήγαν στον όροφο”. Πάω στον όροφο και πράγματι βλέπω σε ένα καρότσι να έχουν κάμποσα, αλλά όχι και πάρα πολλά (αρχίζουν και μπαίνουν ψύλλοι στ’ αυτιά). Πάω να πάρω ένα και με σταματάει η πωλήτρια. “Αυτά είναι κρατημένα” μου λέει. “ΟΚ, που έχετε άλλα”, ρωτάω (ο ιδρώτας αρχίζει και τρέχει). “ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ”, μου απαντάει!

Η γη χάθηκε κάτω από τα πόδια μου! Έκατσα σε ένα σκαλοπάτι με το βλέμμα στο κενό. Όχι, το κέρατό μου! Το ένα αναμνηστικό που ήθελα οπωσδήποτε υπογεγραμμένο και δεν υπήρχε! Και τότε κάτι απίθανο έγινε. Η πωλήτρια, που προφανώς με λυπήθηκε, με φώναξε και μου έδωσε ένα αντίτυπο. Όπου και αν είναι, της λέω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Μόλις έφτασα στην Ένωση, ο κόσμος είχε ήδη αρχίσει να μαζεύεται και ευτυχώς πήρα καλή σειρά γιατί – όπως ήταν αναμενόμενο – έγινε χαμός. Το καλό ήταν ότι, κατά τη διάρκεια της αναμονής, άκουγες παντού γύρω σου συζητήσεις για τις αγαπημένες ιστορίες του Rosa και έβλεπες τους “συναγωνιστές” να δείχνουν τα τεύχη τους, ανάμεσα στα οποία υπήρχαν και πολύ ωραίες ξένες εκδόσεις που δεν είχα ξαναδεί. Επιστέγασμα όλων αυτών ήταν οι υπογραφές που τσίμπησα από τον – ιδιαίτερα φιλικό – Don. (Τραγική ειρωνεία: είχαν τόμους του ΒΙΟΥ… και στην Ελληνοαμερικανική Ένωση!)

Το MAD COMICFEST και η επίσκεψη του Don Rosa με έκαναν να φανταστώ πώς θα ήταν να είχαμε πιο σταθερά, τέτοια μεγάλα event στην Ελλάδα, ει δυνατόν με διάσημους και αγαπημένους καλλιτέχνες προσκεκλημένους. Boy, was I in for a surprise…