ΤOP 50 WRITERS: 40-31

40. Scott Snyder
(1976, ΗΠΑ)

Ένας από τους νεότερους, αλλά πλέον ελπιδοφόρους, συγγραφείς αυτής της λίστας, ο Scott Snyder έχει ήδη αφήσει το στίγμα του στα αμερικανικά comics. Με ειδίκευση στα comics τρόμου, ο Snyder πατάει σε δύο βάρκες: Από τη μία υπάρχουν οι προσωπικές του σειρές, όπου περίοπτη θέση έχει το βραβευμένο AMERICAN VAMPIRE, και από την άλλη, οι mainstream δουλειές του, κυρίως για τη DC. Το run του στους τίτλους του Batman, τόσο πριν το New 52 (στο DETECTIVE COMICS, με highlight το “The Black Mirror”), όσο κυρίως στο New 52 (BATMAN) βάζει ήδη υποψηφιότητα ως ένα από τα κορυφαία όλων των εποχών.

Με σήμα κατατεθέν τον ψυχολογικό τρόμο, το χτίσιμο της μυθολογίας και τον ρυθμό που δε σε αφήνει να πάρεις ανάσα, τα comics του Snyder σε τραβούν με τη σκοτεινή ατμόσφαιρα που δημιουργούν και σε αφήνουν να περιμένεις, εναγωνίως, το επόμενο τεύχος.

(Γιώργος Ξύδης)

39. Seth
(1962, Καναδάς)

O Seth (πραγματικό όνομα Gregory Gallant) ανήκει στη γενιά των δημιουργών που, τη δεκαετία του ’90, έφεραν στο προσκήνιο τα αυτοβιογραφικά comics, δημιουργώντας ένα νέο trend στο χώρο.

Στο πρώτο, ουσιαστικά, graphic novel του, IT’S A GOOD LIFE IF YOU DON’T WEAKEN (PALOOKAVILLE # 4-9) πρωταγωνιστεί ο ίδιος, σε μια ιστορία που στρέφεται γύρω από την αναζήτηση ενός πρώην cartoonist του NEW YORKER, ονόματι Kalo (φανταστικός χαρακτήρας, που δημιούργησε ο ίδιος ο Seth). Στην ιστορία εμφανίζεται και ένας άλλος εκπρόσωπος του είδους και φίλος του Seth, ο Chester Brown. Θεματολογικά λάτρης της κουλτούρας της δεκαετίας του ’30, αλλά και εκείνης του ’50, o Seth συνδυάζει μοναδικά τον λόγο με την εικόνα και θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους εκπροσώπους του είδους.

Προσωπική άποψη, πως συγγραφικά η σπουδαιότερη στιγμή του είναι το WIMBLEDON GREEN: THE GREATEST COMIC BOOK COLLECTOR IN THE WORLD (2005), ένα graphic novel το οποίο – όπως λέει ο ίδιος – ξεκίνησε ως μια σειρά ασκήσεων στο sketchbook του. Διαβάστε το οπωσδήποτε, αν δεν το έχετε κάνει ήδη.

(Γαβριήλ Τομπαλίδης)

38. Matt Wagner
(1961, ΗΠΑ)

O Matt Wagner αποτελεί μία από τις λίγες περιπτώσεις δημιουργών, ειδικά στα mainstream comics, που καθιερώθηκαν από τις πρώτες creator-owned δουλειές τους. Αναφερόμαστε, φυσικά, στο GRENDEL, αλλά και το MAGE.

Με το GRENDEL, o Wagner μας εισάγει στον κόσμο του Hunter Rose, ενός criminal mastermind. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό ότι ο βασικός χαρακτήρας είναι villain, χωρίς αυτό να εμποδίσει την απήχηση της ιστορίας. Η αυξανόμενη δημοτικότητα του χαρακτήρα στα 90s, μας έδωσε τα εξαιρετικά GRENDEL/BATMAN crossovers, που ήταν από τις πρώτες φορές που η DC επέτρεψε crossover ήρωά της με creator-owned χαρακτήρα, αλλά η δυναμική της σύγκρουσης μεταξύ των δύο κορυφαίων χαρακτήρων, δε μπορούσε να αγνοηθεί.

Η ικανότητα του Wagner για πολύπλοκες ιστορίες με ενδιαφέροντες πρωταγωνιστές, φαίνεται και στο MAGE, όπου έχουμε δύο volumes μέχρι στιγμής, ενώ το τελευταίο μέρος της τριλογίας δεν έχει ολοκληρωθεί, αφού ο Wagner δεν έχει βρει ακόμη το κατάλληλο φινάλε.

(Νίκος Λάμπρης)

37.  Brian Michael Bendis
(1967, ΗΠΑ)

Ο πολυγραφότατος (πραγματικά, η βιβλιογραφία του θυμίζει τηλεφωνικό κατάλογο) και πολυβραβευμένος Brian Michael Bendis, έχει γράψει τόσα πολλά comics για τη Marvel, που δικαίως θα ίσχυε το “όποια πέτρα και αν σηκώσεις στη Marvel, θα τον βρεις από κάτω”.

Από μικρός, ήταν Marvel fan και 13 χρονών ήδη δούλευε τα δικά του comic, μεταξύ των οποίων ήταν και μία ιστορία όπου ο Captain America πολεμούσε ενάντια στον Punisher. Αργότερα, αγάπησε τις ταινίες noir, οι οιποίες αποτέλεσαν μεγάλη έμπνευση για αυτόν, παράλληλα με το έργο καλλιτεχνών όπως οι Jack Kirby, George Pérez, John Romita, Sr. κ.α. Από τα 20 εώς τα 25 του, έστειλε πολλά submissions σε διάφορες εταιρείες, αλλά τελικά σταμάτησε, καθώς θεωρούσε πως παρά-ήταν “λοταρία” κάτι τέτοιο.

Το ξεκίνημα του έγινε ως γελοιογράφος σε εφημερίδα, αλλά κατάφερε να μπει στην βιομηχανία των comics, ξεκινώντας από την Caliber, όπου δούλεψε σε comics με πολλές noir επιρροές, μεταξύ των οποίων και το JINX. Μετά από κάποιες δουλειές εκεί, μεταπήδησε στην Image, όπου και έγραψε τα πρώτα 20 τεύχη του SAM & TWITCH, καθώς και 10 τεύχη του HELLSPAWN. Όλες αυτές οι δουλειές δεν πέρασαν απαρατήρητες από την Marvel, η οποία και του ανέθεσε να γράψει το ULTIMATE SPIDER-MAN, το οποίο και έκανε, δουλεύοντας, μαζί με τον Mark Bagley, για 111 τεύχη στη σειρά, ξεπερνώντας έτσι το ρεκόρ των Stan Lee/Jack Kirby στο FANTASTIC FOUR!

Έκτοτε, έχει γράψει πάρα πολλούς τίτλους του Ultimate Universe (πρόσφατα επέστρεψε στο ULTIMATE SPIDER-MAN), έφερε ξανά στο προσκήνιο τους Avengers, με τις αμφιλεγόμενες ιστορίες του, ενώ γράφει και τους δύο core X-τίτλους, ALL-NEW X-MEN και UNCANNY X-MEN.

(Γιώργος Σακκαλής)

36. Denny O’Neil
(1939, ΗΠΑ)

Αν προτιμάτε τις αγνές, αφελείς προσεγγίσεις των υπερηρώων και των κόσμων τους, τότε ο O’Neil είναι ένας από τους σεναριογράφους που μπορείτε να κατηγορείτε. Ακόμη κι όταν δεν μιλάμε για γραφή εμποτισμένη με πολιτικά και κοινωνικά στοιχεία, όπως αυτή στα GREEN LANTERN/GREEN ARROW #85-86, όπου αποκαλύπτεται ότι ο sidekick του δεύτερου, Speedy, είναι εθισμένος στην ηρωίνη (μια ιστορία γέννημα-θρέμα των ανατρεπτικών 70s), το ευφυές και δημιουργικό πνεύμα του σεναριογράφου έφερε έναν αέρα ρεαλισμού στα υπερηρωικά comics, με τεράστια επίδραση στο είδος (τολμώ να πω και στο ίδιο το Μέσο).

Όπως αναφέρει και ο ιστορικός των comics,  Les Daniels, “προσεγγίζοντας τον Batman ως έναν ψυχαναγκαστικό εκδικητή, γεγονός το οποίο ο ίδιος περιγράφει συγκρατημένα ως επιστροφή στις ρίζες του χαρακτήρα, ο O’Neil προέβη, στην πραγματικότητα, σε μία πράξη δημιουργικής φαντασίας, που επηρέασε κάθε μετέπειτα εκδοχή του Dark Knight”. Παρότι θα ήθελα να αναφερθώ και στις συναρπαστικές ιστορίες του για τη σειρά THE QUESTION, παραμένω στον Batman, καθώς οι αλλαγές που έφερε ο σεναριογράφος επιβεβαιώνουν τη διαχρονικότητα των εμπνεύσεών του: Ο Joker παρουσιάζεται ξανά ως ο σχιζοφρενής δολοφόνος που “αγαπήσαμε”, ενώ δικής του έμπνευσης (και του – τότε μόνιμου – συνεργάτη του, Neal Adams) ήταν και οι Ra’s και Talia al Ghul.

Πέρα, όμως, και πάνω από όλα αυτά, οι ιστορίες του Denny O’Neil επιβεβαιώνουν τη συγγραφική του αξία, καθώς, μέχρι τις μέρες μας, παραμένουν απολαυστικά αναγνώσματα, υποδειγματικής υπερηρωικής γραφής.

(Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου)

35. Alejandro Jodorowsky
(1929, Χιλή)

Ο αειθαλής Χιλιανός συγγραφέας Alejandro Jodorowsky (85 ετών πια), ήταν και θα είναι ένας από τους μεγάλους του χώρου, ένας μάγος (και μεταφορικά και κυριολεκτικά) των comics, που άλλοι θα τον χαρακτήριζαν τρελό και άλλοι ιδιοφυία. Προσωπικά, έχοντάς του μεγάλη αδυναμία και όντας μανιώδης συλλέκτης του, θα έλεγα ότι ισχύουν και τα δύο. Διαβάστε το πλούσιο και μυστήριο βιογραφικό του και ανακαλύψτε με πόσα άλλα έχει ασχοληθεί αυτή η ιδιόμορφη προσωπικότητα.

Στοιχεία που συναντά κανείς συχνά στις ιστορίες του είναι η θρησκεία, ο μυστικισμός, η μαγεία, η τραγωδία, ο σουρεαλισμός και η τελετουργική βία. Έχει συνεργαστεί με μερικούς από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες, όπως οι Moebius, José Ladrönn, Travis Charest, Milo Manara, Georges Bess και Juan Giménez.

Στο ελληνικό κοινό είναι, ευτυχώς, πάρα πολύ γνωστός και αγαπητός, κυρίως χάρη στους METABARONS, αλλά και το κλασσικό διαμάντι του ευρωπαικού comic THE INCAL. Βέβαια, η βιβλιογραφία του δεν εξαντλείται εκεί καθώς έχει γράψει δεκάδες άλλους εξαιρετικούς τίτλους, όπως τα TECHNOPRIESTS, PIETROLINO, MADWOMAN OF THE SACRED HEART, SON OF THE GUN και WHITE LAMA, ενδεικτικά και προτεινόμενα.

(Άκης Τριανταφύλλου)

34. Peter Milligan
(Μεγάλη Βρετανία)

Ο Βρετανός συγγραφέας Peter Milligan, είναι ευρύτερα γνωστός κυρίως για την δουλειά του στα X-FORCE/ X-STATIX, Χ-ΜΕΝ και τις σειρές της Vertigo, ΗUMAN TARGET, SHADE THE CHANGING MAN, ANIMAL MAN και HELLBLAZER. Στο μυαλό μου, έχω κατατάξει το τελευταίο ως μια από τις κύριες συνιστώσες του British Comics Invasion, που συνέβη στα τέλη της δεκαετίας του ’80, και το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την εγκαθίδρυση μια σπουδαίας ομάδας βρετανών δημιουργών στην αμερικανική βιομηχανία. Η συγκεκριμένη ομάδα τροφοδότησε την τάση εκείνης της εποχής για πιο σκοτεινές, ώριμες και, γενικότερα, ενήλικες ιστορίες, πολλές από τις οποίες είδαν την πραγμάτωσή τους μέσα από το όχημα της Vertigo.

Πολλές από τις καλύτερες ιστορίες του Μilligan έχουν εκδοθεί από την Vertigo, όπως τα THE EXTREMISΤ με τον Ted McKeever και FACE, GIRL και ENIGMA με τον Duncan Fegredo. Το ENIGMA είναι ένας από τους αγαπημένους μου τίτλους του Milligan, γιατί εκτός από το πολύ ωραίο σενάριο και τους ενδιαφέροντες χαρακτήρες, τον τίτλο επιμελείται εικαστικά ο Fegredo με ένα στυλιζάρισμα τέτοιο, γνήσιο τέκνο της εποχής εκείνης.

(Μπίλλυ Πέτσης)

33. Naoki Urasawa
(1960, Ιαπωνία)

Ενδεχομένως ο πιο “δυτικός” (σε αισθητική, δομή σεναρίου, ροή αφήγησης και διαλόγους) Ιάπωνας συγγραφέας, ο Urasawa καταφέρνει, με κάθε του δουλειά, να δημιουργεί συναρπαστικές ιστορίες, που βασίζονται, μεν, σε δαιδαλώδη και περίπλοκα plot, αλλά ποτέ δεν παραλείπουν να αναπτύξουν, με ουσιαστικό και οργανικό τρόπο, τους χαρακτήρες – από τους κεντρικούς πρωταγωνιστές, έως τους εντελώς δευτερεύοντες supporting characters, ή ακόμη και τους κομπάρσους που εμφανίζονται για μισό κεφάλαιο, ή ενδεχομένως και μισή σελίδα.

Χρησιμοποιώντας πάντα, ως κεντρικό άξονα στα σενάριά του, κάποιο universal και σημαντικό theme, που αφορά, κατ’ ουσία, όλους τους ανθρώπους, ή ακόμη και το ανθρώπινο είδος ως “αντικείμενο μελέτης”, ο κορυφαίος αυτός mangaka καταφέρνει να προσδώσει δυνατά και απολύτως ορατά σημεία ταύτισης στους ήρωες των ιστοριών του, δημιουργώντας σε κάθε αναγνώστη δυνατότητα επαφής με κάποιον συγκεκριμένο χαρακτήρα και βάζοντάς τον, έτσι, ακόμη πιο “μέσα” στην ιστορία.

Προσθέστε σε όλα αυτά, τη μοναδική ικανότητα του Urasawa να δημιουργεί έντονο σασπένς, όπως και όπου ακριβώς χρειάζεται και ποτέ εις βάρος της εξέλιξης της ιστορίας, αλλά και το ξεχωριστό “αυτί” που έχει για χιουμοριστικούς διαλόγους (disclaimer: σε αυτό, προφανώς, παίζουν κάποιο ρόλο και οι μεταφραστές) και αντιλαμβάνεστε τους λόγους που δεν θα μπορούσε, σε καμία περίπτωση, να λείπει από μια λίστα σαν αυτή.

(Δημήτρης Σακαρίδης)

32. Mike Carey
(1959, Μεγάλη Βρετανία)

Από πού ξεκινάς και πού τελειώνεις με αυτόν εδώ τον τύπο; LUCIFER (1999-2006), HELLBLAZER (2002-2007), NEIL GAIMAN’S NEVERWHERE, X-MEN: LEGACY (2008-2012), μια προσωρινή ανάσα καλού storytelling στο σύγχρονο ρημαδιό των superhero comics, και φυσικά το UNWRITTEN – κι αυτά είναι μόνο όσα μου έρχονται αυθόρμητα, διότι ο Mike Carey έχει βάλει την υπογραφή του σε πάμπολλες από τις καλύτερες ιστορίες των comics τα τελευταία 25, περίπου, χρόνια.

Αφού εργάστηκε για 15 χρόνια ως δάσκαλος, άρχισε να εκδίδει τις πρώτες του ιστορίες σε μικρές βρετανικές και αμερικανικές εταιρείες comics, όπως η Apocalypse, η Malibu και η Caliber, μέχρι το 1997, για να γίνει τακτικός συνεργάτης του 2000AD το 1999. Την ίδια περίπου εποχή, άρχισε την καριέρα του και στη DC, με το THE SANDMAN PRESENTS: LUCIFER, το οποίο οδήγησε στην ongoing σειρά της Vertigo.

Ο Carey έχει βαθιά αντίληψη της αφηγηματικής δομής και των μοτίβων της, πράγμα που είναι εμφανές στις δουλειές του, με επίσης εμφανή και επί τούτου χρήση τους, όσο και κινητήριο δύναμη στο UNWRITTEN, του οποίου το αντικείμενο είναι η ίδια η αφήγηση και ο τρόπος με τον οποίο οι ιστορίες αλλάζουν τον κόσμο, τόσο σε πραγματικό, όσο και σε μεταφυσικό επίπεδο.

(Ανδρέας Μιχαηλίδης)

31. Jonathan Hickman
(1972, ΗΠΑ)

O Hickman είναι από τους δημιουργούς που είτε τους μισείς, είτε τους λατρεύεις. Είναι γνωστή η εμμονή του με το μακρόχρονο χτίσιμο μιας ιστορίας, ειδικότερα στα υπερηρωικά comics, στα οποία χτίζει μια ιστορία όχι μόνο για πολλά χρόνια, αλλά και σε πολλούς τίτλους. Από την μία, αυτό μπορεί να είναι αποτρεπτικό για ένα νέο αναγνώστη, αλλά άκρως ικανοποιητικό για κάποιον που έχει διαβάσει και τις προηγούμενες σχετικές ιστορίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, τα τωρινά, ελαφρώς συνδεδεμένα runs του στα AVENGERS και NEW AVENGERS, τα οποία προετοιμάζουν το έδαφος για το SECRET WARS.

Τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά στους υπόλοιπους, μη-Marvel τίτλους του, όπου και πάλι προτιμάει τα μυστήρια, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Βέβαια, υπάρχουν και περιπτώσεις (THE MANHATTAN PROJECTS) όπου δεν σχεδιάζει την πορεία της ιστορίας τόσο αναλυτικά και φαίνεται να διασκεδάζει με την ελευθερία που του παρέχει ένα τέτοιο μοντέλο. Μπορεί, γενικά, να μην θεωρείται plot-driven συγγραφέας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ασχολείται και με το characterization και τους χαρακτήρες. Μερικές φορές, ο συνδυασμός πλοκής, μεγάλων ιδεών και προσωπικών στιγμών, είναι αυτός που έκανε τόσο γρήγορα τον Jonathan Hickman τόσο επιτυχημένο.

(Χρήστος Ασάρβελης)