Dark Knight III: The Master Race #1

Η πρώτη μου επαφή με το THE DARK KNIGHT RETURNS του Frank Miller, ήταν το καλοκαίρι του 1998, όταν αγόρασα το δεύτερο album της ελληνικής έκδοσης της ARS LONGA/NEMO (το πρωτότυπο εκδόθηκε το 1986) σε ένα πρακτορείο τύπου στο Ληξούρι της Κεφαλλονιάς, κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών (μια έκδοση που πρέπει να είχε τυπωθεί σε καμιά 500αριά χιλιάδες αντίτυπα, αφού την έβρισκες για χρόνια, σε κάθε – μα κάθε – πρακτορείο Τύπου και έκθεση βιβλίου ανά την Ελλάδα).

Ήταν τόσο διαφορετικό σε σχέση με οποιοδήποτε υπερηρωικό comic είχα διαβάσει μέχρι τότε. Μου φαινόταν σχεδόν απαγορευμένο! Με τα χρόνια, οι αναγνώστες έχουν διχαστεί, με πολλούς να το θεωρούν υπερτιμημένο, ή ξεπερασμένο (προσωπικά μου αρέσει πολύ, αλλά δεν το θεωρώ και την κορυφαία ιστορία του Batman). Όπως και να ‘χει, δε νομίζω να αμφισβητεί κανείς την τεράστια σημασία που είχε για την εξέλιξη του Batman και των αμερικανικών comics γενικότερα (for better or worse).

Το 2001, ακολούθησε το sequel THE DARK KNIGHT STRIKES AGAIN, το οποίο – δικαίως – έλαβε πολύ αρνητικές κριτικές και καλό θα ήταν, αν μπορούσαμε, να το διαγράψουμε από τη μνήμη μας. Θυμάμαι εκείνη την εποχή, σε μια συνέντευξη του Miller στο WIZARD, να τον ρωτάνε αν θα υπάρξει και τρίτο installment στη σειρά, με εκείνον να απαντά πως αποκλείεται. Ποτέ μη λες ποτέ…

Πιστό στο δεκαπενταετές ραντεβού του, το DARK KNIGHT III είναι στα χέρια μας, με το κοινό να μην ξέρει τι να περιμένει. Διαβάζοντας το comic, ένα πράγμα είναι απόλυτα εμφανές. Η DC έμαθε το μάθημά της από το πάθημα του THE DARK KNIGHT STRIKES AGAIN. Για το λόγο αυτό, έχει τοποθετηθεί ο Brian Azzarello, ως co-writer δίπλα στον Miller, και έχει αναλάβει πλήρως τα μολύβια ο Andy Kubert.

Εκ του αποτελέσματος, μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο ρόλος του Azzarello είναι να χαλιναγωγεί τον Miller, ώστε να μην ξεφύγει, όπως στο THE DARK KNIGHT STRIKES AGAIN ή σε άλλα έργα του, και η αλήθεια είναι ότι τα καταφέρνει. Αποφεύγουμε, έτσι, τον ξέφρενο ρυθμό και τη χαοτική ανάπτυξη της ιστορίας, με το αποτέλεσμα να πλησιάζει πολύ περισσότερο στο THE DARK KNIGHT RETURNS. Δε λείπουν διάφοροι Millerισμοί, σήμα κατατεθέν του DARK KNIGHT, όπως τα διαρκή τηλεοπτικά panel, ή η αργκό των νέων, τα οποία δημιουργούν μία συνέχεια με τα προηγούμενα. Η ιστορία χωρίζεται σε δυο βασικά παρακλάδια, πολύ ξεκάθαρα και straightforward. Το ένα εστιάζει στον Batman, που επιστρέφει, με άγριες διαθέσεις, μετά από μία απουσία τριών ετών, και το άλλο στη Wonder Woman και την κόρη της, Lara, την οποία έχει αποκτήσει με τον Superman.

Στο artwork, τα ηνία κατέχει, πλέον, ο Andy Kubert, τον οποίο θεωρώ καλύτερο penciller από τον Miller (του οποίου, άλλωστε, δεν είναι αυτό το δυνατό του σημείο). Ο Kubert, αρκετά έξυπνα, τροποποιεί το στιλ του, ώστε να φέρνει λίγο σε Miller (σίγουρα σε αυτό βοηθούν και τα μελάνια του Klaus Janson), έτσι η μετάβαση από τα προηγούμενα δύο μέρη γίνεται πιο ομαλά και το Dark Knight Universe διατηρείται γνώριμο.

Υπάρχει και ένα back-up feature, με τίτλο “The Dark Knight Universe Presents The Atom #1”, το οποίο σχεδιάζει ο Miller, που θυμίζει πρώιμη περίοδο χωρίς τις σουρεάλ υπερβολές του και είναι αρκετά καλό. Η ιστορία συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε η κύρια, εστιάζοντας στον Atom (duh!) και τη Lara.

Συνολικά, το πρώτο τεύχος του DARK KNIGHT III: THE MASTER RACE είναι ένα αρκετά καλό ξεκίνημα μιας σειράς που σου τραβάει το ενδιαφέρον να την ακολουθήσεις. Είναι απίθανο να φτάσει τα επίπεδα του πρώτου μέρους της τριλογίας, αλλά έχει – ήδη – αποτινάξει από πάνω του το στίγμα του δεύτερου.