A Month In Covers

Αυτή η κάπως κοινότοπη πόζα στα υπερηρωικά comics, μεταμορφώνεται από τα ικανά χέρια του Bill Sienkewicz σε ένα αξιομνημόνευτο εξώφυλλο. Η αγριότητα της έκφρασης, ο φωτισμός των χρωμάτων και το βάθος από το μπροστινό στο πίσω χέρι, δείχνει πόσο μεγάλος είναι ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης. Συν τοις άλλοις, η Angela με την κορώνα της Hela δείχνει φανταστική!

Μια σειρά που έκανε 10 χρόνια να κυκλοφορήσει και ένα εξώφυλλο που έκανε τέσσερα ολόκληρα χρόνια να τυπωθεί. Μου είχε κάνει και τότε εντύπωση, όταν διαφημιζόταν ότι θα (ξανά)βγει το 2011. Ένας Batman φτιαγμένος από Πύργους του Άιφελ, σαν ιδέα ακούγεται λίγο κιτς και φολκλόρ, σαν τελικό αποτέλεσμα όμως είναι πανέμορφο. Ένας μεταλλικός, σχεδόν mecha, Batman, ένα αντιθετικά σάρκινο χαμόγελο και ένα από τα πιο όμορφα logo συνθέτουν ένα από τα ωραιότερα εξώφυλλα του μήνα.

Εκ πρώτης όψεως, η εικονιζόμενη μοιάζει να βρίσκει τον θάνατο της από το σπαθί. Κοιτάζοντας, όμως, πιο προσεκτικά βλέπουμε από τη μορφολογία του αίματος (αυτά μαθαίνει κανείς βλέποντας πολύ DEXTER) να φαίνεται ότι επιστρέφει πίσω στο σώμα, αντί να χύνεται παντού. Το ανθισμένο σπαθί, αλλά και η μαγική σφραγίδα με το χέρι και τη σταγόνα του αίματος, μαρτυρούν το αληθές της ανάστασης.

Η Jelena Kevic Djurdjevic, σύζυγος του Marko Djurdjevic, πλημμυρίζει με λευκό το έργο αυτό και σχηματίζει μέσα από τις διαδρομές του μια αγκαλιά. Οι δυνάμεις της Doctor Mirage να επικοινωνεί με τα πνεύματα, αλλά και η οικειότητα του εναγκαλισμού, επιβεβαιώνουν ότι πρόκειται για το νεκρό άντρα της ηρωίδας. Φέρνει έντονα στο νου το πανέμορφο AMAZING SPIDER-MAN #641 του Paolo Rivera και Νο 2 των καλύτερων εξώφυλλων, εδώ στο Comicdom.

Το γνώριμο hypercartoonism – όπως το ονομάζω – στιλ του Skottie Young στα καλύτερα του. Πείτε την αλήθεια, πόσες φορές δεν έχετε φαντασιωθεί να τινάζετε τα μυαλά σας στον αέρα, μιλώντας με κάποιον; Εντάξει, το να βγάζετε ένα μηχανικό χέρι για να τραβήξει την σκανδάλη και η σφαίρα να διαπεράσει το κεφάλι και να κουβαλήσει το μυαλό σας είναι λίγο πιο συγκεκριμένο, ομολογουμένως, αλλά εξίσου mindblowing. (*it was right there, couldn’t help myself!)

Ένας εξαιρετικός cover artist, ο David Aja, στην πρώτη του – περιέργως – εμφάνιση σε αυτήν εδώ την στήλη, αναλαμβάνει την πρώτη μηνιαία σειρά της πολύπαθης Scarlet Witch. Χρησιμοποιεί και εδώ την γνωστή συνταγή που τον καθιέρωσε στα εξώφυλλα των σειρών IMMORTAL IRON FIST και HAWKEYE, δηλαδή δύο με τρία χρώματα το πολύ, μινιμαλιστικά στοιχεία και σύμβολα που κάνουν τον ήρωα αναγνωρίσιμο. Η τιάρα, οι μαγικοί κύκλοι, το κόκκινο και ένα “ήσυχο” logo είναι αρκετά.

Αυτό θα πει extreme close-up! Από τις αυλακώσεις στο γέρικο πρόσωπο, που επιμελώς σχεδίασε ο Piotr Kowalski, μέχρι την σταγόνα αίματος, τα τριχοειδή αγγεία και την καλειδοσκοπική ίριδα του ματιού, όλα συνθέτουν ένα αξιομνημόνευτο εξώφυλλο. Το εφέ του κοντινού πλάνου οξύνεται από το διογκωμένο και εκτός πλάνου μαύρου λογότυπου της σειράς.

Το συγκεκριμένο εξώφυλλο αποτελεί παράδειγμα του πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η σωστή απόδοση της έκφρασης ενός προσώπου. Ο Ryan Sook αποτυπώνει με μεγάλη ακρίβεια την πνιγμένη εφηβική οργή και το περήφανα συγκρατημένο δάκρυ, σε έναν Superman – ή μάλλον καλύτερα, σε ένα νεαρό Clark Kent. Σε τι καυγά έμπλεξε άραγε και κυρίως ποιος και πώς κατάφερε να τον ματώσει και να του μαυρίσει και το μάτι;

Νάτος και πάλι ο Bill Sienkiewicz! Αυτό το μήνα ήταν πολύ δραστήριος, καθώς συνάντησα 5-6 δικά του εξώφυλλα, όλα ικανά να γεμίσουν την δεκάδα αυτή. Απόκοσμο, ανατριχιαστικό και ίσως τρομακτικό, όλα αυτά λίγη σημασία έχουν μπροστά στον εκπληκτικό τρόπο που έχει αποδώσει το βλέμμα του εικονιζόμενου. Τι είναι αυτό που αντικρύζει, ποτέ δεν θα μάθουμε, αλλά το σίγουρο είναι ότι δε θα ξεχάσουμε αυτή του την αποκαλυπτική έκφραση.

Ο Sean Murphy, χαρίζοντας ομοιομορφία στη σειρά, συνεχίζει με το μοτίβο των μοβ και μαύρων αποχρώσεων αλλά και του πλαισίου στο βάθος. Η γυναίκα στο πρώτο επίπεδο μας γυρνάει μεν την πλάτη, αλλά προσκαλεί το βλέμμα μας να εισχωρήσει βαθύτερα στα επόμενα επίπεδα, ίσως βοηθούμενο από τα ανασηκωμένο της χέρι. Η καταπληκτική ανατομία της πλάτης, αλλά και της δυναμικής πόζας συνολικά, είναι αυτά που στο τέλος θα επιστρέφει η ματιά μας, ξανά και ξανά.