A Month In Covers

Αφήνοντας την φαντασία να καλπάσει ελεύθερη, μπορεί κανείς να βγάλει πολλές ιστορίες, κοιτώντας το συγκεκριμένο artwork. Αυτά τα εξώφυλλα μ’ αρέσουν! Δεν ξέρω την ιστορία του ALABASTER, αλλά έχω ήδη φτιάξει την δικιά μου και αυτό είναι αρκετό. Επιφανειακά ήρεμο και γαλήνιο, κρύβει σκοτάδι και μυστήριο, όπως και το βλέμμα της γυναίκας που κοιτάει πλάγια, από τον απίθανο Greg Ruth (THE LOST BOY, υποψήφιο για Eisner Award, Best Publication for Kids).

Αν και είχαμε άλλα δύο μέσα σ’ ένα χρόνο, ένα λευκό εξώφυλλο σε τίτλο του Σκοτεινού Ιππότη, παραμένει πρωτότυπο. Ακόμη πιο πρωτότυπο θέαμα, τα ανθισμένα λουλούδια σε μια πόλη σαν την Gotham, τα οποία καταπνίγουν τον Batman. Η μαργαρίτες στα μάτια και το δάκρυ που τρέχει, οξύνουν την τρομακτική αυτή σκηνή και αναδεικνύουν άλλον έναν ενδιαφέροντα thematic villain, τον Mr. Bloom.

Η μεταμόρφωση από μουσικό σε στρατιώτη και από άνθρωπο σε τέρας, ίσως να κρύβει κάποιο δίπολο, ή κάποιο διδακτικό νόημα, αλλά αυτό είναι κάτι που θα το αφήσω στους αναγνώστες του comic. Ο βραβευμένος με Eisner, Cameron Stewart, βάζει την αρίθμηση του τεύχους μέσα στο παιχνίδι, καταφέρνοντας όχι μόνο να φτιάξει ένα αξιομνημόνευτο εξώφυλλο, αλλά και να μην ξεφύγει από το κεντρικό θέμα.

Ένα μήνα μετά την πρώτη εμφάνιση του Sachin Teng, είναι πάλι εδώ με ένα εξώφυλλο που εντυπωσιάζει με την πλαστικότητα, τη λεπτομέρεια και την παλέτα των χρωμάτων του. Αξιομνημόνευτο και το γεγονός ότι τα εξώφυλλα της σειράς αυτής είναι η πρώτη δουλειά του Teng στο χώρο των comics. Μένουν ακόμη τρία τεύχη στη σειρά. Θα ξανασυναντήσουμε, λέτε, τον ταλαντούχο αυτό σχεδιαστή;

Το ιστορικό περιοδικό HEAVY METAL, δύο τεύχη πρίν περάσει στα editorial χέρια του Grant Morrison, μας συστήνει τον κόσμο του COURT OF THE DEAD, ενός comic book project της Sideshow, που μαζί με την ιστορία θα εισάγει πολυτελή αγάλματα των χαρακτήρων. Το εξώφυλλο παρουσιάζει όλο σχεδόν το κεντρικό roster, αλλά και concept με σχέδια εξαιρετικής λεπτομέρειας, και το γνωστό “ποζεράδικο” ύφος του περιοδικού, που το βρίσκω ακαταμάχητο.

Σε αντίθεση με το, συνήθως, άγριο και επιθετικό σχέδιο του Kaare Andrews, εδώ εμφανίζεται με ένα πιο προσηνές ύφος, απόλυτα ταιριαστό με τη θεματολογία. Υπέροχη σκίαση και χρωματισμός, σε μια λυπητερή σκηνή, όπου o θεός, πια, Miracleman, ίσως επισκέπτεται κάποιο αυτοσχέδιο μνημείο της καταστροφής του Λονδίνου. Ο νεκρός γονιός με το παιδί, σφιχτά αγκαλιασμένοι, ψιθυρίζουν τη λέξη “trespasser”, ανάμεσα στις διάσπαρτες σπίθες, προκαλώντας την έκπληξη όταν το ανακαλύπτεις.

Ένα εξαιρετικό εξώφυλλο, αφιερωμένο στην τεχνοτροπία του ιαπωνικού σχεδίου της δεκαετίας του ’60. Συγκεκριμένα, σχέδιο, ύφος και χρώμα είναι tribute στο AN ANATOMICAL GUIDE TO MONSTERS, του 1967, των Shoji Otomo και Shogo Endo. Όπως, λοιπόν, ο Godzilla, βλέπουμε την ανατομία του Groot και μαθαίνουμε πώς λειτουργεί (ή μάλλον, θα μαθαίναμε, αν ξέραμε ιαπωνικά), όπως η αναγέννηση του, αλλά και τον χαρακτήρα του συντρόφου του, Rocket Raccoon, που πιάνει τα αχαμνά του.

Μια από τις αγαπημένες κυρίες της στήλης, η Tula Lotay συμμετέχει αυτόν τον μήνα, με άλλο ένα ερωτικό εξώφυλλο. Η βαρύτητα αποκαλύπτει γρήγορα ότι βλέπουμε την εικόνα ανάποδα, με εργαλεία δύο αντικείμενα που παίζουν συμβολικό ρόλο στην υπόθεση, τον αναπτήρα και το κρεμαστό ελεφαντάκι. Ψάχνοντας, έπεσα πάνω σε αυτό το making of του εξώφυλλου, που το βρήκα πολύ ενδιαφέρον.

Οι Web Warriors, ως άλλοι Exiles, πολεμούν διαφορετικές εκδοχές του Electro από διαφορετικά σύμπαντα. Έξι Spider-Men και οκτώ Electro, δεκατέσσερεις συνολικά χαρακτήρες, σε ένα εξώφυλλο όπου ο Julian Totino Tedesco καταφέρνει να μην φαίνεται, ούτε στιγμή, πηγμένο. Ένα γοητευτικό, χορευτικό συνονθύλευμα, όπου ακόμη και ο Spider-Ham δεν μοιάζει γελοίος, είναι επιτυχία από μόνο του.

Αυτή η στήλη ποτέ δεν απέφυγε τα αηδιαστικά, φρικτά, ή τρομακτικά εξώφυλλα. Μάλιστα, μπορώ να πω ότι συχνά τα προτιμώ. Το πεσμένο, ακόμη αχνιστό, δέρμα, με τις ίνες να συγκρατούνται ακόμη από τα πόδια του ήρωα(;), σε συνδυασμό με τον τίτλο, υποθέτω ότι σημαίνουν μεταμόρφωση σε λυκάνθρωπο. Ο τίτλος δεσπόζει τολμηρά και ελεύθερα πάνω απ’ όλο το σχέδιο, και όχι μόνο δεν το επισκιάζει, αλλά χωρίς αυτόν ίσως να μην το βλέπαμε σήμερα εδώ.