Sidekick #12

Το φινάλε μιας πραγματικά ιδιαίτερης σειράς

Με το δωδέκατο τεύχος, ολοκληρώθηκε η σειρά των J. Michael Straczynski και Tom Mandrake, που ξεκίνησε πριν από περίπου δυόμιση χρόνια. Σε αυτήν είδαμε πώς η χλεύη και η προδοσία ενός βοηθού υπερήρωα (sidekick, κατά το κοινώς λεγόμενο) τον οδήγησε στην παράνοια. Προφανώς, αφού το παρόν review αναφέρεται στην κατάληξη μιας ιστορίας, τα όποια spoilers ακολουθούν είναι αναμενόμενα.

Το τελευταίο αυτό τεύχος χωρίζεται σε δύο κομμάτια. Το πρώτο είναι η ολοκλήρωση του origin του πρωταγωνιστή, Barry Chase, a.k.a. Flyboy, που είχε ξεκινήσει στο προηγούμενο τεύχος. Ο Barry, καταπιεσμένος από τους γονείς του για τις υπερδυνάμεις του, οδηγείται (με δόλιο τρόπο, να προσθέσω) στην προστατευτική σκέπη του ήρωα Red Cowl. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο απλά, αφού ο νέος υπερήρωας έχει σκοτεινές ορμές, στις οποίες ενδίδει συχνά. Με τον τρόπο αυτό, αποκαλύπτεται ότι η συμπεριφορά και τα γεγονότα που εξελίχθηκαν κατά τη διάρκεια της ιστορίας, ήταν γεννήματα ενός πρόσφορου εδάφους.

Σύντροφος του Barry, σε όλη αυτή τη διαδικασία, ήταν η Julia Moonglow, μια γυναίκα θεϊκής ομορφιάς και δύναμης. H Julia, για προσωπικούς της λόγους, χειραγώγησε τον πρωταγωνιστή και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κάθοδό του προς την άβυσσο. Μέσα από αυτήν την αλληλεπίδραση, βέβαια, η Julia φάνηκε πως ανέπτυξε αληθινά αισθήματα για τον Barry και τελικά έγιναν εραστές. Η επιρροή της Julia φαίνεται και στο δεύτερο μέρος του τεύχους και κλείσιμο της σειράς. Μετά από προτροπή της, έχουμε την πλήρη μεταμόρφωση του Barry. Χρησιμοποιώντας τα αρχεία του Red Cowl, γίνεται αρχηγός των villains και εκδικείται όλους όσους τον παραγκώνισαν, όταν ζητούσε τη βοήθειά τους. Μια ολοκληρωμένη κατάληξη για κάποιον που είχε τη δυνατότητα για το καλύτερο ή το χειρότερο, για να φτάσει, τελικά, εκεί που τον οδήγησαν “οι άλλοι”.

SideKick12

Το σχέδιο του Mandrake δεν είναι ό,τι καλύτερο έχω δει. Καταφέρνει, βέβαια, να εξυπηρετήσει το σκοπό του, κυρίως με τις σκιές στα πρόσωπα όταν η παράνοια εισβάλλει. Συχνά, όμως, οι απεικονίσεις του είναι υπερβολικά σκοτεινές, οδηγώντας τον αναγνώστη να αναρωτιέται τι ακριβώς είναι αυτό που βλέπει.

Αναφερόμενος συνολικά στη σειρά, το SIDEKICK ήταν μια ιδιαίτερη δουλειά, που πραγματευόταν ένα, εξ όσων γνωρίζω, ασυνήθιστο θέμα – την αντίδραση του υπερήρωα μπροστά στη γελοιοποίηση.