Batman #50

Αρκετές φορές, είναι πολύ πιθανό να έχετε παρατηρήσει πως το σκίτσο που κοσμεί το εξώφυλλό  των comics είναι αρκετά πιο εντυπωσιακό και καλοσχεδιασμένο, σε σύγκριση με εκείνο που υπάρχει στο εσωτερικό τους. Ωστόσο, ποτέ δεν είχα λάβει κάποια ικανοποιητική εξήγηση για το συγκεκριμένο γεγονός και για αυτό είχα καταλήξει στο συμπέρασμα πως τα σκίτσα στο εσωτερικό των comics είναι λιγότερο καλά σχεδιασμένα για λόγους χρόνου και ταχύτητας. Μιας και για να δημιουργήσει κάποιος κάτι πολύ λεπτομερές, χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνο και προσπάθεια.

Παρ’ όλα αυτά, φαίνεται πως το συγκεκριμένο μοτίβο καταργείται, σε μεγάλο βαθμό, στην περίπτωση του Greg Capullo, οποίος, μετά την συνεργασία του με τον Todd McFarlane στο SPAWN, ανέλαβε το σκίτσο του BATMAN στο The New 52 της DC. O Capullo είχε και έχει ακόμα το πλεονέκτημα να καταφέρνει να υλοποιεί υπέροχα λεπτομερή σκίτσα, με ιδιαίτερη αισθητική, που ικανοποιούν την οπτική τέρψη, ακόμη και σε απαιτητικούς αναγνώστες. Η διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνεται εύκολα, αν συγκρίνει κανείς τα εξώφυλλα που σχεδιάζει στα comics που αναλαμβάνει, με τα σκίτσα των panels που υπάρχουν στο εσωτερικό αυτών.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί το BATMAN #50, σε σενάριο Scott Snyder, στο οποίο ο Capullo και υπόλοιποι καλλιτέχνες “δίνουν ρέστα”, για μια ακόμη φορά, με το σκίτσο τους και την αποτύπωση των εκφράσεων των χαρακτήρων μέσα στο comic. Η λεπτομέρεια στα panels είναι μεγάλη, οι κίνησεις των χαρακτήρων ρεαλιστικές, χωρίς να παρατηρούνται προχειρότητες και βιαστικές πινελιές, δημιουργώντας έτσι ένα εντυπωσιακό συνολικό αποτέλεσμα. Επίσης, τα panels κατανέμονται με ιδιαίτερα καλή σκηνοθεσία, προσδίδοντας στο comic μια εκρηκτική ακολουθία. Μόνη παρατήρηση, που δεν μπορεί, σε καμία περίπτωση, να θεωρηθεί αρνητική, είναι πως τα μολύβια του Capullo θυμίζουν αρκετά Spawn. Τρανταχτό παράδειγμα, o super villain, ο οποίος θυμίζει έντονα ορισμένες φορές τον Violator, από τη σειρά του McFarlane.

Αυτά σε ότι έχει να κάνει με το καλλιτεχνικό και αισθητικό κομμάτι, γιατί πρέπει να κάνουμε κάποιες αναφορές και στον τομέα του σεναρίου, που, για να λέμε την αλήθεια, είναι πολύ σημαντικός στο τρέχον τεύχος. Όπως πολύ καλά γνωρίζετε, λοιπόν, αυτόν τον καιρό στο συμπάν του Batman εξελίσσεται τον story arc του “Superheavy” και, απ’ ότι φαίνεται, ήρθε ο καιρός να τελειώσει – αρκετά εντυπωσιακά, μάλιστα – μετά από δέκα τεύχη.

Για να μην αποκαλύψω πολλά από την πλοκή, όπως ξέρετε ήδη οι περισσότεροι, ο Batman θεωρείται φαινομενικά νεκρός, μαζί με τον Joker, μετά τα τελευταία γεγονότα που εξελίχθηκαν σχετικά πρόσφατα. Λόγω αυτού, για να μη σταματήσει η παρουσία του σκοτεινού ιππότη στους δρόμους της Gotham City, η αστυνομία αποφάσισε να αντικαταστήσει τον Caped Crusader με τον James Gordon, ο οποίος θα υποδυόταν τον Batman μέσα από μια ρομποτική στολή. Αν φαντάζεστε πως ο μελλοντικός Commissioner δεν θα έμενε άνεργος από δουλειά, πολύ καλά κάνετε, μιας και μια νέα απειλή έκανε την εμφάνισή της στην πόλη. Αυτή η απειλή έχει σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της, φέρνοντας το χάος και τον Gordon σε πολύ άσχημη θέση. Εντούτοις, εκεί που νομίζουμε πως όλα χάθηκαν, κάνει την εμφάνιση του ο Batman, ώστε να βάλει τα πράγματα στην θέση τους.

Το τέλος του “Superheavy” είναι εντυπωσιακό και αρκετά ευχάριστο, υπενθυμίζοντάς μας πως η νυχτερίδα της Gotham έχει τη δύναμη να τα βάλει ακόμη και με πλάσματα σε μέγεθος Godzilla, δίχως να χάσει την γενναιότητά της. Δυστυχώς, όμως, προσωπικά δεν βρήκα κάτι στο finale που να θεωρήσω τρομερά εντυπωσιακό ή πρωτότυπο, αλλά σίγουρα μπορώ να το χαρακτηρίσω πολύ καλό. Παρ’ όλα αυτά μην αποθαρρύνεστε και διαβάστε το, γιατί μπορεί να το εκτιμήσετε ακόμη περισσότερο. Μπορεί εγώ απλά να εξιδανικεύω πολύ τα πράγματα και να περιμένω το ανεπανάληπτο και πρωτότυπο ending. Μη μου δίνετε σημασία.