Justice League #1

H DC φαίνεται πως βρίσκεται σε φάση επαναπροσδιορισμού του εαυτού της. Άλλαξε λογότυπο (μεταξύ μας, καλά έκανε) και αποφάσισε να λανσάρει την αναγέννηση όλων των ηρώων της, μέσα από το REBIRTH. Προσωπικά, είμαι υπέρ των νέων ξεκινημάτων, οπότε είχα μια θετική ματιά πάνω σε αυτή την απόφαση. Και διαβάζοντας το πρώτο τεύχος από το JUSTICE LEAGUE, η θετική αυτή ματιά, έγινε πλέον θερμή υποστήριξη.

Στις πρώτες σελίδες, βλέπουμε τους ήρωές μας εν μέσω ενός πανδαιμόνιου. Παντού στην γη, σε όλες τις χώρες, συμβαίνουν φυσικές καταστροφές, που όμοιές τους δεν έχουν ξαναδεί. Σεισμοί που καταστρέφουν τα κτίρια σαν τραπουλόχαρτα και τσουνάμι που καταπίνουν ολόκληρες πόλης, έχουν κάνει την Justice League να τρέχει και να μη φτάνει. Κανείς δεν ξέρει γιατί συμβαίνουν αυτές οι καταστροφές και τα πράγματα γίνονται όλο και πιο μυστηριώδη, όταν ο Batman ανακαλύπτει ένα μυστηριώδες σκάφος που έχει πέσει, ενώ ταυτόχρονα κάποιοι φαινομενικά υπνωτισμένοι, αρχίζουν να πηγαίνουν ενάντια στην League.

Το τεύχος ξεκινά πολύ δυναμικά. Σε βάζει από την πρώτη σελίδα μέσα στον πανικό που επικρατεί και νιώθεις μια ελαφριά αγωνία, καθώς βλέπεις πως και οι υπερήρωες τα βρίσκουν σκούρα με αυτές τις καταστροφές. Η ιστορία δεν αναλώνεται άσκοπα σε εισαγωγές και προλόγους – μπαίνει στο ψητό αμέσως και σε παρασύρει στην δράση. Χρησιμοποιείται η τεχνική της παράλληλης αφήγησης για να βλέπουμε που βρίσκεται ο καθένας και τι αντιμετωπίζει, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να είναι ισάξια μοιρασμένη η προσοχή που δίνεται, σε όλους τους ήρωες. Το γεγονός ότι η ιστορία ξεκινά τόσο ξαφνικά και δυναμικά, σε κάνει να αγχώνεσαι για αυτό που συμβαίνει, καθώς βλέπουμε πως ο κίνδυνος είναι πολύ μεγάλος, αλλά και να απορείς, καθώς υπάρχει ένα πέπλο μυστηρίου. Και το μυστήριο αυτό εντείνεται ακόμη περισσότερο, καθώς σου δίνει μικρά hints, πως αυτό που συμβαίνει, είναι μάλλον ένα μικρό δείγμα από μια πολύ μεγαλύτερη, κρυμμένη απειλή. Γενικά, υπάρχει ένα ύφος ταινίας μυστηρίου, ιντριγκάροντας τον αναγνώστη, και το γεγονός ότι το story βάζει δύσκολα στους ήρωες από τόσο νωρίς, σημαίνει πως παρακάτω θα δούμε μάλλον πράγματα και θαύματα.

Όλο αυτό βέβαια, αποδίδεται εξαιρετικά και μέσα από το artwork, που είναι από τα καλύτερα artwork που έχω δει σε Justice League comic. Σκίτσα ρεαλιστικά και λεπτομερή, και χρώματα ζωηρά, έντονα και άκρως ατμοσφαιρικά. Σαν να λέμε, ό,τι πρέπει να για να απογειωθεί και άλλο το story! Για να λέμε, βέβαια, και του στραβού το δίκιο, το τεύχος είναι λίγο μικρό. Πάνω, δηλαδή, που αρχίζει να ξεδιπλώνεται η εξέλιξη της ιστορίας, τελειώνει και μένεις στα κρύα του λουτρού. Πιστεύω πως αναλώνεται πολύ στο να δείχνει και να ξαναδείχνει το κομμάτι που οι ήρωες σώζουν αθώους πολίτες και δεν προχωρά τόσο την ιστορία. Θα έπρεπε μάλλον να είναι μεγαλύτερο, ή καλύτερα μοιρασμένο.

Εν κατακλείδι, είναι ένα εξαιρετικό ξεκίνημα για το REBIRTH της Justice League, καθώς μπαίνει δυναμικά στο προσκήνιο και σε κάνει να ανυπομονείς για την συνέχεια. Ακριβώς, δηλαδή, τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένα καλό πρώτο τεύχος.