Weird Detective #3

Weird Detective #3

Το να αντλήσει κάποιος έμπνευση από την μυθολογία του H.P. Lovecraft ακούγεται πάντα καλή ιδέα (τι μπορεί να πάει λάθος άραγε με τα γλιτσιασμένα πλάσματα του βυθού;), αλλά σπανίως είναι. Αντίθετα, το να συνδυάσεις τη μυθολογία του Lovecraft με αστυνομικό δράμα, με noir undertones, ακούγεται κάπως βλακώδες, αλλά εδώ και τρία τεύχη φαίνεται να πηγαίνει εξαίρετα για τους δημιουργούς του WEIRD DETECTIVE.

O Greene αντιμάχεται πλάσματα από τα βάθη της θάλασσας, η Fayez καταφέρνει να μη δει την προφανή αλήθεια και οι δυο τους αντιμετωπίζουν χωρίς επιτυχία την γραφειοκρατία και την διαφθορά της αστυνομίας. Και, φυσικά, και η γάτα του Greene κάνει το πέρασμα της.

Το artwork του Guiu Vilanova και τα χρώματα του Mauricio Wallace είναι ιδιαίτερα όμορφα σε αυτό το τεύχος και ιδανικά για αυτόν τον τύπο ιστορίας (το Lovecraftian noir δηλαδή!). Από την άλλη, ο Fred Van Lente κάπου κάνει νερά, αλλάζοντας λίγο το αφηγηματικό μοτίβο που τράβηξε πολύ κόσμο στο comic.

Παρά τις αλλαγές στο storytelling – που δε με ενθουσίασαν – το WEIRD DETECTIVE συνεχίζει να είναι απολαυστικό και φαίνεται να βαδίζει προς κάτι πολύ ενδιαφέρον.