The Warp
O Howard the Duck πρωτοεμφανίστηκε στο ADVENTURES INTO FEAR #19 (Δεκέμβριος 1973) σε μια ιστορία του Man-Thing, σε σενάριο του Steve Gerber και σχέδιο του Val Mayerik. Στο House of Ideas, που ήταν η Marvel τη δεκαετία του ’70, δε θα αργούσε να πάρει τον δικό του τίτλο (HOWARD THE DUCK #1, Ιανουάριος 1976) και να αποκτήσει το δικό του φανατικό κοινό. Αθυρόστομος, αντισυμβατικός, με μια πανέμορφη κοπέλα στο πλάι του και φτάνοντας ένα βήμα πριν τον Λευκό Οίκο στις εκλογές του 1976, πρωταγωνιστούσε σε ένα από τα καλύτερα comics που βγήκαν ποτέ. Μόνο που υπήρχε ένα πρόβλημα: έμοιαζε με τον Ντόναλντ Ντακ…
Αρχές του 1977, η Disney δεχόταν πολλά παράπονα από εκδοτικούς οίκους του εξωτερικού που εξέδιδαν τα comics της σχετικά με τον Howard (αποκλείουμε μετά βεβαιότητος τον Τερζόπουλο, μιας και οι εκδόσεις Καμπανά κυκλοφόρησαν το 1ο τεύχος του ΧΑΟΥΑΡΝΤ ΝΤΑΚ τον Ιούνιο του 1977). Εξηγούσαν πως, πέρα από την προφανή ομοιότητα με τον Ντόναλντ υπήρχε και η λέξη Duck στον τίτλο, γεγονός που δημιουργούσε σύγχυση στους αναγνώστες και κατ’ επέκταση στην αγορά. Μετά από μια τέτοια εξέλιξη, ήταν αυτονόητο ότι η Disney θα ερχόταν σε επαφή με τη Marvel “για τα περαιτέρω”. Ας μην ξεχνάμε ότι η Disney ήταν μεγαθήριο, σε σύγκριση με τη Marvel των 70s και πως ο Howard ήταν για την εταιρεία ένας ελάχιστα σημαντικός χαρακτήρας. Δεν προκαλεί, λοιπόν, καμιά εντύπωση πως η Marvel, θέλοντας να αποφύγει δικαστικές περιπέτειες και έξοδα, συμμορφώθηκε πλήρως με τις επιταγές της Disney. Έτσι, τον Ιούνιο του 1977, ο τότε καλλιτεχνικός διευθυντής της Marvel, John Romita Sr., ειδοποίησε τους πάντες στην εταιρεία σχετικά με τις αλλαγές στην εμφάνιση και στο χρώμα (!) του Howard. Όλοι όσοι θα σχεδίαζαν τον χαρακτήρα θα έπρεπε να ακολουθούν πιστά το model sheet που δημιούργησε το ατελιέ της Disney. Μάλιστα, κυκλοφορεί και η φήμη πως ο Romita ήταν ικανοποιημένος που δε χρειάστηκε να πληρώσει η Marvel κάποιον δικό της καλλιτέχνη για αυτή τη δουλειά! Οι αλλαγές περιλάμβαναν αλλαγές στο χρώμα του σώματος (κίτρινο αντί λευκό ) διάφορες αλλαγές στο σχήμα του προσώπου και του σώματος και – το βασικότερο από όλα – ο Howard θα έπρεπε να φορά παντελόνι!
Στο HOWARD THE DUCK MAGAZINE Vol. 2 #2 (1979) υπάρχει μια ιστορία του Bill Mantlo, με τίτλο “Animal Indecency (“Η Απρέπεια Tων Zώων”)! Στην ιστορία, ο Howard δέχεται την επίθεση εξαγριωμένων διαδηλωτών που θεωρούν προσβολή στα χρηστά ήθη και απρέπεια το ότι κυκλοφορεί χωρίς παντελόνι. Αργότερα, ανακαλύπτουμε ότι υποκινητής του όλου θέματος είναι ο Wally Sidney (αναγραμματισμός του Disney), ένας αποτυχημένος σκιτσογράφος που έκανε ολόκληρη περιουσία, πουλώντας ρούχα για ζώα.
Πολλά χρόνια μετά, το 2002, και αφού προηγήθηκε μια δικαστική διαμάχη μεταξύ Gerber και Marvel για την κυριότητα του χαρακτήρα (που έληξε εξωδικαστικά, με νικήτρια τη δεύτερη), ο Howard ετοιμαζόταν για ένα ακόμα come back, μέσα από την μίνι σειρά HOWARD THE DUCK, που θα κυκλοφορούσε η Marvel στο πιο ενήλικο MΑΧ imprint. Βέβαια, ο Gerber δεν είχε ιδέα ότι η Marvel, ακόμα και μετά από σχεδόν 25 χρόνια, δεν είχε δικαίωμα να εκφέρει άποψη για το παρουσιαστικό του χαρακτήρα. Ειδικότερα, ο ίδιος ο Gerber αναφέρει σε μια συνέντευξη του: “Όταν ξεκινήσαμε την συζήτηση για τη νέα σειρά, είχαμε όλοι μας την εντύπωση ότι οι παλαιοί διευθύνοντες της εταιρείας είχαν μια προφορική συμφωνία κυρίων, ότι ο Howard δε θα έμοιαζε με τον Ντόναλντ, και αυτό ήταν όλο. Καλού-κακού, πάντως, ρωτήσαμε το νομικό τμήμα της Marvel και έτσι με έκπληξη ανακαλύψαμε ότι υπήρχε σχετική γραπτή συμφωνία. Ήμουν πραγματικό ράκος όταν το έμαθα. Ήμασταν έτοιμοι να εγκαταλείψουμε ολοκληρωτικά το project. Τότε μου ήρθε η πιο παράξενη ιδέα. Κι αν μεταμορφώναμε τον Howard σε ένα άλλο είδος; Αν δεν ήταν πάπια, τι θα μπορούσε να κάνει η Disney; Πρότεινα την ιδέα στον Stuart (Stuart Moore, ο editor της σειράς). Ήταν θετικός, αλλά δεν ήταν σίγουρος αν ο Joe Quesada ή ο Bill Jemas θα ήταν σύμφωνοι σε μια τόσο ριζική αλλαγή. Για να υποστηρίξω την άποψή μου, ζήτησα από τον Glenn Fabry να κάνει μερικά σκίτσα με τον Howard ποντικό, για να δω αν μπορούσαμε να μεταφυτέψουμε την προσωπικότητα του σε ένα τρωκτικό. Όταν είδα τα σκίτσα του Glenn, ένιωσα μεγάλη ικανοποίηση. Έφτιαξε ένα ποντίκι που ήταν ο Howard πέρα από κάθε αμφιβολία. Έστειλα τα σχέδια στον Stuart, που τα έδειξε στον Joe και στον Bill και τους εξήγησε όλη την ιδέα”.
Βέβαια, εδώ θα ήταν καλό να πούμε πως στις εσωτερικές σελίδες ο Howard εμφανίζεται και σαν πάπια. Μάλιστα, ο εξαιρετικός σχεδιαστής Phil Winslade φαίνεται να βασίζει τον Howard στην προ-Disney εκδοχή του. Προφανώς, οι δημιουργοί σκέφτηκαν ότι από τη στιγμή που ο Howard δεν εμφανίζεται σαν πάπια στα εξώφυλλα θα ξέφευγαν της προσοχής της Disney, όπως και εντέλει συνέβη. Το σίγουρο, βέβαια, στις μέρες μας είναι πως, με την Disney να έχει εξαγοράσει την Marvel, ο Howard δείχνει ακόμα πιο διαφορετικός από το παπί που αγαπήσαμε στα μέσα της δεκαετίας του ’70.
