The Warp

Το THE SILVER SURFER: THE ULTIMATE COSMIC EXPERIENCE των Stan Lee και Jack Kirby εκδόθηκε το 1978 και ήταν το πρώτο graphic novel της Marvel και, γενικότερα, ένα από τα πρώτα graphic novels στην ιστορία. Αν και οι πωλήσεις του δεν ήταν εντυπωσιακές, η ιστορία που κρύβεται πίσω από τη δημιουργία του παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Ξετυλίγοντας, λοιπόν, το κουβάρι, είναι απαραίτητο να κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή στη σχέση Lee/Kirby και στο origin του Silver Surfer. Ο Surfer δημιουργήθηκε από τον Kirby και πρωτοεμφανίστηκε στο τεύχος #48 της σειράς FANTASTIC FOUR, το 1966. Ο Lee ποτέ δεν αρνήθηκε ότι έτρεφε ιδιαίτερη αδυναμία στον χαρακτήρα, αυτό όμως δεν δικαιολογεί το πόσο ξεδιάντροπα συμπεριφέρθηκε (και) στο συγκεκριμένο θέμα απέναντι στον Jack Kirby. Αφού όρισε σχεδιαστή τον John Buscema για τη νέα σειρά THE SILVER SURFER (1968), αγνοώντας τελείως τον Kirby, εν συνεχεία έδωσε στον χαρακτήρα διαφορετικό origin από αυτό που είχε οραματιστεί ο δημιουργός του.

Αυτή η έλλειψη αναγνώρισης του δημιουργικού του ταλέντου έπαιξε σίγουρα σημαντικό ρόλο στην αποχώρηση του Kirby, το 1970, για την DC (“Distinguished Competition”, όπως την είχε βαφτίσει ο Lee). Η παρακάτω φωτογραφία (από μια συγκέντρωση του Cartoonists Society, το 1966) είναι ίσως η μοναδική που οι δυο άνδρες έχουν φωτογραφηθεί μαζί. Προσέξτε πως εδώ ο Stan δεν έχει υιοθετήσει ακόμη το look με το περουκίνι και το μουστάκι, που αργότερα έγινε το σήμα κατατεθέν του.

Μετά από τέσσερα χρόνια στη DC, όπου δεν έμεινε και ιδιαίτερα ευχαριστημένος, ο Kirby επέστρεψε στην Marvel για τρία ακόμη χρόνια. Ο ίδιος χαρακτήρισε την απόφαση του ως την καλύτερη από τις άσχημες επιλογές που είχε μπροστά του. Έκανε συμβόλαιο για συγκεκριμένο όγκο δουλειάς και επιθυμία του ήταν να το ολοκληρώσει το συντομότερο δυνατό. Αυτά θα ήταν και τα τελευταία του χρόνια ως ενεργός δημιουργός, μιας και τη δεκαετία του ’80 έκανε κάποιες δουλειές σε μικρότερες εταιρείες (Eclipse, Pacific κ.α.), αλλά σε γενικές γραμμές απείχε από τον χώρο.

Από την άλλη πλευρά, προς το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’70 ο Lee δεν έγραφε πια comics. Βασική του ασχολία ήταν να πείσει το Hollywood να αποκτήσει δικαιώματα των χαρακτήρων της Marvel για την μεταφορά τους στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ήρθε σε επαφή με τον παραγωγό Lee Kramer (παραγωγός παλαιάς κοπής, θα μπορούσαμε να πούμε, μιας και το βασικό του επάγγελμα ήταν η εξαγωγή Cowboy boots). O Kramer ενημέρωσε τον Stan Lee πως θα τον ενδιέφερε μια κινηματογραφική Rock Opera με ήρωα τον Silver Surfer. Μάλιστα, πριν από μερικά χρόνια, κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο και concept art από την ταινία.

Βέβαια, με τα δικαιώματα τον Fantastic Four ήδη αγορασμένα από μια άλλη εταιρεία παραγωγής, οι μόνοι που θα μπορούσαν να εμφανίζονται στην ταινία ήταν ο Surfer και ο Galactus. Πώς, όμως, θα εξηγούσαν το origin του ήρωα χωρίς τους Fantastic Four; Τη λύση σε αυτό το πρόβλημα την έδωσε ο ίδιος ο Kramer. Πρότεινε τη δημιουργία ενός comic με ένα καινούριο origin για τον Surfer, στο οποίο θα μπορούσε να βασιστεί κατόπιν η ταινία, αν όλα πήγαιναν καλά. Ζήτησε, επίσης, να υπάρχει στην ιστορία και μια γυναίκα πρωταγωνίστρια. Ο λόγος για τη συγκεκριμένη απαίτηση σχετιζόταν με το γεγονός πως ο ίδιος ο Kramer διατηρούσε σχέση και ήταν και ο μάνατζερ της Olivia Newton John, που ήδη είχε γνωρίσει μεγάλη επιτυχία μέσα από την ταινία GREASE, με συμπρωταγωνιστή τον John Travolta, και έψαχνε πια για τον επόμενο επιτυχημένο ρόλο της. Έτσι, για χάρη της Olivia, o Galactus δημιουργεί μια σύντροφο για τον Silver Surfer, την Adrina.

Ο Lee πλησίασε τον Kirby, για να δημιουργήσουν την ιστορία, και ο δεύτερος, αν και επιφυλακτικός στην αρχή, υποχώρησε όταν του προτάθηκε μερίδιο από τα κέρδη της ταινίας. Μην ξεχνάμε, εξάλλου, όπως αναφέραμε και παραπάνω, ότι αυτή η δουλειά θα βοηθούσε τον Jack να ξεμπερδεύει μια ώρα αρχύτερα με το συμβόλαιό του. Έτσι δημιουργήθηκε η ιστορία, με τον Lee να εκνευρίζει τον Kirby με τις κατ’ επανάληψη απαιτήσεις του να ξανασχεδιαστούν κάποια panels. Πέρα από αυτά, το κερασάκι στην τούρτα ήρθε όταν ο Stan απέρριψε το εξώφυλλο του Jack και παρήγγειλε ένα καινούργιο από τον βετεράνο painter Earl Norem.

Στο τέλος, ο Lee έγραψε μια επιεικώς μέτρια ιστορία, σε αντίθεση με το καταπληκτικό σχέδιο του Kirby, το αποτέλεσμα όμως δεν ήταν το αναμενόμενο. Οι πωλήσεις ήταν άσχημες και το ακόμη χειρότερο ήταν πως ο Kramer και ο Lee δεν μπόρεσαν να πάρουν το πράσινο φως για την ταινία. Έτσι, εκτός από μια ταινία με τον Surfer, χάθηκε και η ευκαιρία για ένα πιθανό soundtrack από τον Paul McCartney, που είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον. Άλλωστε η εκτίμηση που έτρεφε για τον Kirby είναι γνωστή σε όσους παρακολουθούν τη στήλη.

Η Olivia γύρισε τελικά το musical της (XANADU, 1980) και μας απέδειξε ότι μάλλον ευτύχημα ήταν ότι δεν την είδαμε ως Ardin. Τα ίχνη του Kramer χάνονται μετά το 1980 – προφανώς έφαγε όλα τα λεφτά από τις εξαγωγές και τον παράτησε η Olivia. Όσο για τον Surfer, θα κάνει την εμφάνιση του στη μεγάλη οθόνη, σχεδόν 30 χρόνια αργότερα, στο FANTASTIC FOUR: RISE OF THE SILVER SURFER (2007), κάνοντας μας να αναρωτηθούμε πόσο χειρότερη θα μπορούσε να είναι η ταινία του Kramer…