Regular Show

16 Ιανουαρίου 2017. Η ημέρα που όλα τελείωσαν για ίσως την πιο επική σειρά animation που έχω δει στη ζωή μου. Μέχρι σήμερα. Ας κάνουμε μία εκ των βαθέων ανασκόπηση, σε μία σειρά που ξεκίνησε δειλά και έγινε cult phenomenon του animation.

Ο ιθύνων νους πίσω από τα πάντα, τόσο σε δημιουργικό επίπεδο όσο και σε φωνητικά χαρακτήρων, είναι ο Καλιφορνέζος J.G. Quintel. Οι προηγούμενες βασικές δουλειές του ήταν τα παιδικά THE MARVELOUS MISADVENTURES OF FLAPJACK και CAMP LAZLO. Το πρώτο είχε διάρκεια τρεις κύκλους και είχε πρωταγωνιστές θαλασσόλυκους και πειρατές, ενώ το δεύτερο διήρκεσε 5 κύκλους, είχε πρωταγωνιστές παιδάκια στην ομώνυμη κατασκήνωση, κέρδισε τρία Emmy Awards, ισάριθμα Pulcinella Awards και είχε προταθεί και για Annie. Το 2009, ήρθε η σειρά του νέου προσωπικού project του δημιουργού, ονόματι REGULAR SHOW.

Το REGULAR SHOW είναι εμπνευσμένο από τη φοιτητική ζωή του Quintel στο California Institute of the Arts, όπου ήταν συμφοιτητής με τους Thurop Van Orman (THE MARVELOUS MISADVENTURES OF FLAPJACK, CAMP LAZLO, POWERPUFF GIRLS) και Pendleton Ward (ADVENTURE TIME), αλληλεπιδρώντας ο ένας στον άλλο. Οι περισσότεροι χαρακτήρες, επίσης, είναι βασισμένοι σε δύο φοιτητικά φιλμάκια που γύρισε, με αφορμή το μαραθώνα “48-hour films”. Οι κύριες επιρροές της σειράς εντοπίζονται στα THE SIMPSONS, BEAVIS AND BUTT-HEAD, βρετανικές κωμικές σειρές (THE IT CROWD, THE OFFICE, THE MIGHTY BOOSH, LITTLE BRITAIN) και videogames που έπαιζε μικρός (STREET FIGHTER, SHADOWRUN, TOEJAM & EARL).

Σχεδιαστικά, βασίστηκε αρχικά στα CAMP LAZLO και ROCKO’S MODERN LIFE, ενώ εξελισσόταν συνεχώς, δεδομένου ότι κάθε επεισόδιο χρειάζονταν 9 μήνες για να φτιαχτεί. Προκειμένου να γίνει πραγματικότητα το project, πήγε ο ίδιος σε πάμπολλα panels σε cons, ώστε να βρει ανεξάρτητους κομίστες που ήταν και σεναριογράφοι και σχεδιαστές. Το pop-electrish soundtrack το ανέλαβε ο Mark Mothersbaugh των Devo και το πακέτο συμπλήρωσαν πολύ καλές φωνές, από επαγγελματίες όπως ο Mark Hamill.

Οι πρωταγωνιστές είναι μία ανθρωπόμορφη αρσενική κίσσα ονόματι Mordecai, του οποίου τη φωνή κάνει ο ίδιος ο Quintel, και ο Rigby, ένα ανθρωπόμορφο ρακούν, του οποίου τη φωνή κάνει ο William Salyers. Ο Mordecai είναι κυρίως η φωνή της λογικής, ενώ ο Rigby είναι ο ορισμός του παρταλιού που τον παρασύρει σχεδόν πάντα σε επικά άβολες και ανεπανάληπτα καταστρεπτικές, έως πλανητικού ή συμπαντικού επιπέδου, καταστάσεις. Αναλογιστείτε μονάχα πως σχεδόν σε κάθε επεισόδιο, υπάρχει ένας villain/boss που πρέπει να αντιμετωπίσουν, εξαιτίας του Rigby! Αυτοί οι δύο είναι κολλητοί φίλοι από μικρά παιδιά και είναι δυο άχρηστοι και τεμπέληδες εργάτες σε ένα πάρκο, όπου ό,τι αναλαμβάνουν πάντα θα τα κάνουν μαντάρα, ενώ παράλληλα θα βάζουν πολύ κόσμο σε κίνδυνο, γιατί θα προσπαθούν πάντα να κάνουν ακόμη και τα πιο απλά πράγματα με αντισυμβατικούς ή θεόχαζους τρόπους.

Ο αυστηρός πλην απελπισμένος προϊστάμενός τους είναι ένα ανθρωπόμορφο μηχάνημα για τσίχλες, ονόματι Benson Dunwoody, με τη φωνή του Sam Marin, που θέλει απλά να βγάζει τίμια το ψωμί του, μετά από αρκετά ανέμελα νιάτα ως drummer ενός συγκροτήματος, ενώ την ομάδα συντηρητών του πάρκου συμπληρώνουν ένα αιωνόβιο γιέτι, ονόματι Skips Quippenger, με τη φωνή του Mark Hamill, που είναι και το πρακτικό μυαλό της παρέας, καθώς και ο Mitchell “Muscle Man” Sorenstein, ένας ανώριμος κάφρος που θυμίζει τον Hulk σε μίνι έκδοση, ο οποίος λέει συνέχεια αστεία για τη μάνα του, έχοντας στο πλάι του το λιγομίλητο αλλά πιστό High Five Ghost, το οποίο είναι ακριβώς αυτό που είναι. Τις φωνές τους τις κάνουν ο Marin και ο Quintel, αντίστοιχα.

Στο μοναδικό σπίτι του πάρκου, όπου μαζεύονται συνήθως όλοι μαζί, κατοικεί ο γέρικος γιος του αιωνόβιου ιδιοκτήτη, Pops Maellard, που είναι ένα ανθρωπόμορφο γλειφιτζούρι. Αυτή είναι και η βασική ομάδα του REGULAR SHOW, ενώ στην πορεία θα προστεθούν, για μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα, άλλοι τόσοι αλλόκοτα μοναδικοί χαρακτήρες. Πάντα σε περιβάλλον που θυμίζει απολαυστικά σουρεάλ ’80s, με τις αντίστοιχες επιρροές του Quintel, που ανέφερα παραπάνω.

Κάθε επεισόδιο διαρκεί μόλις 11 λεπτά και είναι ο ορισμός της ξέφρενης, εκτός ελέγχου και κάθε λογικής, δράσης και περιπέτειας, ακόμη και σε πράγματα που μοιάζουν, φαινομενικά, ασήμαντα. Όλα τα επεισόδια κρύβουν ένα ψήγμα “slice of life” στον πυρήνα τους, τυλιγμένο με λαχταριστή πλοκή που θα ζήλευαν blockbusters! Το οποίο περιγράφει και σχεδόν όλα τα καλά, νέας κοπής animated series μέχρι σήμερα (GRAVITY FALLS, STEVEN UNIVERSE). Η μόνη “κοιλιά”, όπου, προσωπικά, παρατήρησα να υπάρχει κάποια κόπωση, ήταν στον 6ο κύκλο, όπου τα μισά επεισόδια είναι επιστροφές χαρακτήρων των προηγουμένων κύκλων, αλλά συνέρχεται αρκετά γρήγορα, βγάζοντας μέχρι και ταινία!

Το REGULAR SHOW: THE MOVIE κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2015 και ήταν υπέρμετρα φιλόδοξο αν και μάλλον αχρείαστο. Παίζει κυρίως με time travel και προτείνω να το δείτε ενδιάμεσα από τον 6ο και 7ο κύκλο. Ο 8ος και τελευταίος κύκλος είναι η αποθέωση της συνεχόμενης κλιμάκωσης, καθώς η παρέα πλέον παίζει μπάλα στο διάστημα, έχοντας πλήρως συμπαντικό ρόλο! Λίγο πριν το grand finale, έχει και ένα επεισόδιο το οποίο κρύβει πανέξυπνα διαφήμιση για να αγοράσετε τα Blu-ray της σειράς! Το μόνο που δεν κατόρθωσε αυτή η σειρά είναι να πάρει πάνω από ένα βραβεία (Emmy), αν και ήταν πολλάκις προτεινόμενη. Παρεμπιπτόντως, η Boom! είχε κυκλοφορήσει και 24 τευχάκια comic adaptation, με τα οποία δεν αξίζει να ασχοληθείτε, καθώς πρόκειται για απλά tie-ins με πολύ μέτριο σχέδιο και ιστορίες.

Και κάπως έτσι, μετά από 261 επεισόδια και μία ταινία, το REGULAR SHOW έφτασε στο τέλος του, έχοντας χαρίσει παγκόσμια χαμόγελα, συγκίνηση, άπλετη δράση και περιπέτεια, σε συνδυασμό με cult/epicness/awesomeness value, κατορθώνοντας να απευθύνεται σταθερά σε όλο το ηλικιακό εύρος των τηλεθεατών. Συστήνεται ανεπιφύλακτα, σε όλες και όλους.

Ας κλείσουμε αυτό το retrospective με ένα από τα minisodes της σειράς (ναι, είχαν βγει και μερικά τέτοια), τιτλοφορούμενο με την πιο κλασική ατάκα-κραυγή των Mordecai και Rigby “OOOOOOOOOH!”. Πάρτε, λοιπόν, μια γεύση της σειράς και έπειτα ξεκινήστε ένα υπέροχο animated ταξίδι, σκέτη εμπειρία.