The Clone Conspiracy: Omega #1

Είναι γνωστό πλέον πως, όταν πρόκειται να ξεκινήσει ένα μεγάλο καινούργιο storyline στη Marvel, βγαίνουν πολλά spin-offs, που ουσιαστικά συμπληρώνουν την κεντρική αφήγηση. Κάτι αντίστοιχο φαντάστηκα πως είναι και το THE CLONE CONSPIRACY OMEGA. Πως θα εντάσσεται στο story του THE CLONE CONSPIRACY, αλλά λογικά κάπως θα διαφοροποιείται ή έστω θα μας δίνει μια διαφορετική ματιά.

Τουλάχιστον αυτό πίστευα, πριν ξεκινήσω να διαβάζω το τεύχος. Στην πραγματικότητα, όμως, βρέθηκα να διαβάζω μια ξεκάθαρη συνέχεια της κεντρικής ιστορίας, που αφενός δεν κατάλαβα γιατί είχε τον υπότιτλο OMEGA και αφετέρου ήταν τόσο σφιχτά δεμένη αφηγηματικά με τον κεντρικό άξονα της κύριας ιστορίας, που ήταν σχεδόν αδύνατο να παρακολουθήσεις την εξέλιξη, αν δεν είχες διαβάσει όλα τα main τεύχη, αλλά και τα tie-ins.

Αυτό ήταν το πρώτο αρνητικό που με πήρε από τα μούτρα. Πέραν, όμως, από το γεγονός πως είναι αδύνατο να καταλάβεις το τεύχος, αν δεν έχεις μια πλήρη ιδέα όλου του story, στην πραγματικότητα δε γίνεται και κάτι. Η ιστορία δεν προχωρά σχεδόν καθόλου και όλο το τεύχος αναλώνεται σε άσκοπους διαλόγους, που ουσιαστικά εξυπηρετούν ως το fallout των γεγονότων που έχουν συμβεί προηγουμένως. Το κερασάκι στην τούρτα σε όλο αυτό είναι το πως δημιουργείται μια awkward σχέση – ο διάλογος μεταξύ του Spider-Man και του Rhino, όπου ο ένας είναι θλιμμένος και καταρρακωμένος από τον θάνατο της γυναίκας του και ο άλλος προσπαθεί να τον παρηγορήσει, καταλήγοντας να τα βρουν και να αποχαιρετίζονται φιλικά. Και όμως, αυτό που μόλις διάβασες, συνέβη στην πραγματικότητα σε τεύχος του αγαπημένου μας Spider-Man.

Ευτυχώς που το artwork είναι αρκετά καλό, με έντονες γραμμές και χρωματικές αντιθέσεις, που αν μη τι άλλο, σου τέρπουν το μάτι και σε κάνουν να απολαμβάνεις το τεύχος, από αισθητικής πλευράς. Τώρα που το σκέφτομαι, σε πολλά τεύχη το artwork σώζει την κατάσταση. Ίσως θα έπρεπε να προβληματιστούν οι απανταχού σεναριογράφοι.

Όπως και να έχει, το τεύχος εκτός από αρκετά όμορφο σχεδιασμό, δε διαθέτει κανέναν άλλο λόγο για να σε πείσει να το διαβάσεις, αφού καταλήγει σε ένα ανάμεικτο και αδιάφορο αποτέλεσμα.