Black Bolt #1

Μια εισαγωγή που δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα

Όσοι αναγνώστες διάβασαν πάνω από μισή σελίδα κάποιου comic της Marvel τα τελευταία χρόνια θα οδηγήθηκαν κατά πάσα πιθανότητα σε μια ενδιαφέρουσα συνειδητοποίηση: οι INHUMANS είναι πλέον σημαντικοί για κάποιον λόγο! Οι κακές οι γλώσσες θα σας πουν ότι αυτή η τάση να συμπεριλαμβάνονται INHUMANS στα πάντα συνέπεσε χρονικά με την κακήν-κακώς απομάκρυνση των X-MEN από τα περισσότερα μεγάλα events τις Marvel, επειδή τα κινηματογραφικά δικαιώματα των τελευταίων ανήκουν στην Fox.

Εμείς δε θα ασχοληθούμε με τέτοιες φήμες, αλλά πρέπει οπωσδήποτε να πούμε ότι, επειδή οι INHUMANS δεν είναι Mutants, για να έχουν πίσω τους δεκάδες διαφορετικούς τίτλους και τριψήφιο αριθμό αξιόλογων χαρακτήρων, οι ελλείψεις μπαλώθηκαν κάπως βιαστικά, με Inhuman τίτλους και χαρακτήρες που ποικίλουν από άποψη ποιότητας και ενδιαφέροντος (ναι, εντάξει, το revamp του KARNAK ήταν καλό. Άντε, και η Kamala Khan είναι κάπως συμπαθητική), καταδικάζοντας μια από τις πιο ενδιαφέρουσες, κατά την γνώμη μου, ομάδες χαρακτήρων του Marvel Universe σε μια κάπως αμήχανη μετριότητα.

Ο πιο αδικημένος σε όλα αυτά, μοιάζει να είναι ο βασιλιάς των Inhumans, Black Bolt. Η πόλη του, Atillan, έχει καταστραφεί, ο λαός του και η Βασίλισσά του, Medusa, δεν τον εμπιστεύονται πια και γενικότερα δε μοιάζει να περνάει και την καλύτερη φάση της ζωής του. Σα να μην έφταναν όλα αυτά, ο Black Bolt (του οποίο το όνομα δεν είναι κανένα χαζοβιόλικο υπερηρωικό alter-ego, αλλά συντόμευση του απόλυτα πιστευτού ονοματεπώνυμου Blackagar Boltagon, επειδή 60s) ξυπνάει σε μια φυλακή.

Πίσω από τα συγγραφικά ηνία του συγκεκριμένου τίτλου βρίσκεται ο Saladin Ahmed, που πιθανόν να είναι γνωστός σε αναγνώστες fantasy λογοτεχνίας από το βιβλίο του, THRONE OF THE CRESCENT MOON. Σύμφωνα με τον Ahmed, η σειρά θα εξερευνήσει ενδιαφέροντα ερωτήματα, όπως το τι συμβαίνει όταν κλείνουμε ανθρώπους σε κελιά και πώς πραγματικά ορίζεται ο εγκληματίας, και ίσως παράλληλα να βάλει έναν αρκετά βασανισμένο χαρακτήρα στον δρόμο του προς την εξιλέωση.

Το πρόβλημα με όλα αυτά είναι ότι, ως αναγνώστης, δυσκολεύτηκα πολύ να πιάσω τον τόνο του comic, αφού η ιστορία κάνει άλματα από το παράξενο και cosmic στο κοινότοπο, τόσο στον τόνο της γραφής όσο και στα στοιχεία της πλοκής αυτά καθ’αυτά. Υποπτεύομαι ότι ο στόχος ήταν να τεθούν οι βάσεις για κάποιου είδους διαστημικό PRISON BREAK, αλλά θα χρειαστούμε λίγο χρόνο, μέχρι να καταλάβουμε πού πραγματικά πάει το πράγμα.

Παρόμοια δυσκολία είχα και με το artwork του Christian Ward, το οποίο φαίνεται να κάνει εξαιρετικά καλά την δουλειά του σε κάποια panels, αλλά μοιάζει πρόχειρο και με τελείως λάθος αναλογίες στα σώματα των χαρακτήρων σε άλλα, με τα χρώματα (επίσης του Ward) να είναι εν τέλει το στοιχείο που σώζει την κατάσταση.

Γενικότερα, όπως και οι περισσότεροι Inhumans τίτλοι, το BLACK BOLT μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. Αν και το πρώτο τεύχος πετυχαίνει τον κύριο στόχο του να δημιουργήσει ερωτήματα, η βελτίωση ή όχι της ποιότητας του storytelling είναι αυτή που τελικά θα κρίνει αν αξίζει να μείνουμε μέχρι τις απαντήσεις τους.