Darkseid Special #1

Με τη θερμοκρασία να μη λέει να κατέβει λιγάκι, για να κάνει τη ζωούλα μας πιο υποφερτή, το άκουσμα και μόνο της ευχής “καλό χειμώνα” είναι αρκετό για να ξυπνήσει τα πιο άγρια και βίαια ένστικτα του ανθρώπου. Θα αρκεστώ, λοιπόν, να σας καλωσορίσω στη νέα σεζόν του Comicdom. Και μπορεί να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα, αλλά δεν παύουμε να συνεχίζουμε τους εορτασμούς των 100 χρόνων από τη γέννηση του βασιλιά Jack Kirby!

Η DC έχει πάρει πολύ ζεστά το θέμα (πολύ πιο ζεστά από τη Marvel, τουλάχιστον) και μετά το ενδιαφέρον KAMANDI CHALLENGE (που συνεχίζει δυναμικά), εκδίδει μια σειρά από one-shots που αφορούν είτε δημιουργίες του Kirby είτε χαρακτήρες που ανέλαβε, για να δώσει τη δική του πινελιά. Τα one-shots αυτά είναι τα THE NEWSBOY LEGION AND THE BOY COMMANDOS SPECIAL #1, MANHUNTER SPECIAL #1, THE SANDMAN SPECIAL #1, THE NEW GODS SPECIAL #1, THE BLACK RACER AND SHILO NORMAN SPECIAL #1 και DARKSEID SPECIAL #1. Το τελευταίο είναι και αυτό που θα μας απασχολήσει στο συγκεκριμένο review (όπως, προφανώς, καταλάβατε και από τον τίτλο).

Ένα comic όπου πρωταγωνιστεί ο villain είναι ένα ενδιαφέρον concept, που μπορεί να δώσει μια ιδιαίτερη νότα στην ιστορία. Η συγκεκριμένη έχει να κάνει με την καταδίωξη τριών νέων που έχουν αποδράσει εδώ και τρία χρόνια από το ορφανοτροφείο της Granny Goodness και η σύλληψή τους έχει γίνει έμμονη ιδέα στον Darkseid. Ο Darkseid περισσότερο και από villain, μοιάζει με μια πανίσχυρη δύναμη της φύσης, που νιώθεις ότι ήταν πάντα παρούσα και ξεφεύγει από την απλή σύγκρουση ατόμων. Κάτι που έχουμε δει να συμβαίνει – ίσως και σε μεγαλύτερο βαθμό – και με τον Galactus. Είναι σημαντικό, λοιπόν, αυτό να αποδοθεί πειστικά. Και η αλήθεια είναι ότι σε αυτό το κομμάτι ο Mark Evanier (ο οποίος εκτός των άλλων είναι και βιογράφος του Kirby) τα καταφέρνει πολύ καλά.

Ο Darkseid εμφανίζεται με μέτρο και όσο χρειάζεται και η αφήγηση της ιστορίας γίνεται από τη μεριά των τριών φυγάδων. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει διαρκώς η αίσθηση της απειλητικής παρουσίας του, που πλακώνει τον Apokolips. Δυστυχώς, όμως, τα καλά σταματούν κάπου εδώ. Κατά τα άλλα, έχουμε μια απλοϊκή ιστορία, που βρίθει κλισέ, έχει χαρακτήρες να κάνουν προκλητικό exposition και, το χειρότερο όλων, περιέχει αδιανόητα plot points. Δε μπορώ να μην αναφέρω ένα από αυτά και συγνώμη που spoilάρω λιγάκι. Αφού συλληφθεί κάποια από τους φυγάδες, μεταφερόμαστε στο κελί όπου είναι κρατούμενη και φοράει μόνο τα εσώρουχά της, κρατώντας… ΕΝΑ MOTHER BOX!!! Μια απίθανη και πανίσχυρη συσκευή που μπορεί να χρησιμεύσει – μεταξύ άλλων – και ως ασύρματος! Δηλαδή της έκαναν σωματικό έλεγχο και είπαν: “Εντάξει μωρέ. Άσε τον ασύρματο. Τι θα κάνει; Θα επικοινωνήσει με τον έξω κόσμο;”… Πραγματικά, μόλις το είδα, δεν πίστευα στα μάτια μου. Δυστυχώς, μεγάλο κομμάτι της υπόθεσης βασίζεται σε αυτό ακριβώς το γεγονός. Απαράδεκτο!

Μια κάποια αποζημίωση είναι το σχέδιο του Scott Kolins, που έχει τον τραχύ δυναμισμό που χαρακτηρίζει το σχέδιο του Kirby, αν και, για να είμαι ειλικρινής, πιο πολύ μου θύμισε σχέδιο του John Romita Jr. Όπως και να έχει, ήταν μια καλή επιλογή για να αποδώσει τα εφιαλτικά τοπία του Apokolips και τους τερατόμορφους κατοίκους του.

Εκτός της κύριας ιστορίας, το τεύχος περιλαμβάνει και τρεις μικρότερες. Μία καινούργια με πρωταγωνιστή τον OMAC, που είναι τόσο σύντομη και προξενεί τόσα ερωτήματα, που απορεί κανείς για την ύπαρξή της, και δύο ανατυπώσεις ιστοριών του Kirby, “The All-Seeing Eye” (TALES OF THE UNEXPECTED #12) και “Raid from Apokolips” (FOREVER PEOPLE #6).

Δυστυχώς το DARKSEID SPECIAL #1 αποδείχθηκε κατώτερο των περιστάσεων και μας παρουσίασε μια ιστορία γεμάτη λογικά κενά, που δε μπορούν να περάσουν απαρατήρητα από κανέναν αναγνώστη. Αποφύγετέ το, όπως ο Superman τον Κρυπτονίτη!