Death Note

Στην πυρά!!!

Τέλη Αυγούστου, κυκλοφόρησε στην πλατφόρμα του Netflix η πολυαναμενόμενη live-action μεταφορά του πασίγνωστου manga DEATH NOTE. Και το αποτέλεσμα χρήζει ψυχανάλυσης…

Ας δούμε αρχικά τα υλικά αυτής της υπέρτατης συνταγής καταστροφής. Σεναριογράφος του τελικού draft του adaptation είναι ο Jeremy Slater, γνωστός από το κινηματογραφικό reboot των Fantastic Four, FANT4STIC, που, παραθέτοντας εμμέσως λόγια του Jonathan Hickman, κατέστρεψε το franchise των F4. Το αρχικό σενάριο είχαν συγγράψει τα αδέρφια Vlas και Chsrles Parlapanides, γνωστοί από το αδιάφορο IMMORTALS (ΟΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ ελληνιστί). Σκηνοθέτης, ο Adam Wingard, που η πιο γνωστή του δουλειά είναι το αποτυχημένο πρόσφατο sequel του THE BLAIR WITCH PROJECT, ενώ πρωταγωνιστές είναι ο γλυκανάλατος Nat Wolff ως Light, γνωστός από το υπερτιμημένο THE FAULT IN OUR STARS, και ο Lakeith Stanfield ως L, ο οποίος μαζί με τον Willem Dafoe, που δάνεισε τη φωνή του και τη φάτσα του στον Ryuk, ήταν οι μόνοι που προσπάθησαν για κάτι αξιοπρεπές.

Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτό το trainwreck, εκτός του ότι κατατάσσεται αυτομάτως στην ολοένα και αυξανόμενη σε όγκο κατηγορία των κακών μεταφορών manga ή anime σε live-action, μαζί με άλλα πετράδια, όπως το DRAGONBALL: EVOLUTION; Όλες οι επιλογές για αυτή τη μεταφορά ήταν λάθος και άφησαν το Netflix να εκτεθεί σε μεγάλο βαθμό. Η σκηνοθεσία προσπαθεί να γίνει πρωτότυπα “περίεργη”, όσον αφορά στα πλάνα, ώστε να δώσει αυτό που λείπει καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, δηλαδή ατμόσφαιρα. Το σενάριο μπάζει περισσότερο και από σουρωτήρι για τορτελίνια, οι ερμηνείες είναι χείριστες και το facepalm καραδοκεί σε κάθε σκηνή. Να σταθώ σε αυτό το σημείο, επισημαίνοντας πως ούτε οι live-action ταινίες made in Japan, που έφτασαν αισίως τις τέσσερις πρόσφατα, είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά τουλάχιστον αυτές προσπάθησαν.

Η μεταφορά, λοιπόν, ενός ντετέκτιβ θρίλερ με υπερφυσικά στοιχεία απαιτεί προσεκτική προσέγγιση, λόγω της ιδιαιτερότητάς του. Το DEATH NOTE, ως manga και anime, είναι ένα ατμοσφαιρικότατο mindgame ανάμεσα σε δύο ιδιοφυΐες, τον Light και τον L, το yin και το yang, με πανέμορφες πινελιές από παλιό καλό noir και απίστευτες ψυχολογικές προεκτάσεις σχετικά με το πόσο ευάλωτη είναι η ανθρώπινη ψυχή. Είναι ασύλληπτο, λοιπόν, το πώς καταλήξαμε σε αυτό το άχαρο teen movie, με θανάτους και ρυθμό ταινιών τύπου FINAL DESTINATION και water-downed πρωταγωνιστές, οι οποίοι είναι κακές αμερικανοποιήσεις των Light και L, αλλά συνάμα οξύθυμοι, με κλισέ κίνητρα (μα bullying;;; ) και ανεγκέφαλοι, μεταβάλλοντας το υπέροχο mindgame της αρχικής ιστορίας σε ένα απλό ανθρωποκυνηγητό. Το τέλος της ίδιας της ταινίας θα απογοητεύσει ακόμα και τον τελευταίο αισιόδοξο, που πιθανώς τρέφει φρούδες ελπίδες για μία αξιοπρεπή κατάληξη, που θα τον αποζημειώσει για αυτό το μαρτύριο των 100 λεπτών, καθώς βασίζεται στο πιο απίστευτο plot twist που θα έγραφε μαθητής δημοτικού, παραβιάζοντας άπαντες τους κανόνες του Death Note. Παρεμπιπτόντως, το πλήθος των κανόνων του “τετραδίου” σε αυτή τη μεταφορά αντικατοπτρίζει τον αριθμό των προβλημάτων της: είναι δεκάδες, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Τέλος, οι συμπρωταγωνιστές είναι εξίσου κακές αμερικανοποιήσεις των αντίστοιχων χαρακτήρων – τόσο η Mi(s)a (Margaret Qualley) όσο και ο πατέρας του Light (Shea Whigham). Η μόνη σχετικά ενδιαφέρουσα πρωτοτυπία είναι ένα ολιγόλεπτο subplot που αφορά το παρελθόν του L, με κεντρικό πρόσωπο τον σχετικά αξιοπρεπή Watari, ο οποίος είναι και ο μόνος Ασιάτης ηθοποιός στη μεταφορά (Paul Nakauchi). Τέλος, ο Ryuk έχει προχειροφτιαγμένο motion/face capture, εξού και στο 90% των σκηνών του παρουσιάζεται είτε με την πλάτη ή παίζει με τις σκιές. Μονάχα η φωνή του Dafoe προσδίδει κάποιο βασικό κύρος στον χαρακτήρα και στη συνολική απειλητική του εμφάνιση.

Συνοψίζοντας, εν έτει 2017 και ενώ διανύουμε την χρυσή εποχή των live-action μεταφορών, είναι αδιανόητο να δίνεται το πράσινο φως σε μία τόσο προχειροφτιαγμένη και ανέμπνευστη αρπαχτή, βασισμένη σε ένα από τα πιο γνωστά manga παγκοσμίως, που εδώ και χρόνια έχει γίνει και φαινόμενο της pop κουλτούρας. Παραμείνετε στο πανέμορφο manga και το ατμοσφαιρικότατο anime, εάν θέλετε να το τιμήσετε.