Daredevil #600

Τον Απρίλιο του 1964, η Marvel σύστησε στο κοινό έναν από τους πιο ιδιαίτερους ήρωές της. Ήταν ο ντυμένος σαν διάβολος, τυφλός ακροβάτης και προστάτης της γειτονιάς του Hell’s Kitchen, Daredevil. Πέρασαν ακριβώς 54 χρόνια από τότε και η εκδοτική επέλεξε να τιμήσει τον ήρωα με ένα ενισχυμένο, επετειακό τεύχος, της σειράς του, το οποίο φέρει τον αριθμό 600!

Μετά από τρεις αναριθμήσεις το 1998, το 2011 και το 2016, ο τίτλος DAREDEVIL έφτασε τα 600 τεύχη, υπολογίζοντας πάντα την αρίθμηση από το τεύχος #1 του 1964. Για να φτάσουμε, βέβαια, στο 600 της σειράς, μάλλον έγινε ένα σχετικό μαγείρεμα με τους αριθμούς. Η αρίθμηση είχε σταματήσει (αφού και τότε είχε επανέλθει) στο νούμερο 523 το 2011 και στον τίτλο BLACK PANTHER: THE MAN WITHOUT FEAR, όταν ο Μαύρος Πάνθηρας είχε αντικαταστήσει τον διάβολο του Hell’s Kitchen στη θέση του προστάτη της Νέας Υόρκης. Συνεπώς, προσθέτοντας τα 36 τεύχη της σειρά που ξεκίνησε το 2011, τα 18 της σειράς του 2014 καθώς και τα 28 (μέχρι τη στιγμή της επαναφοράς της παλαιάς αρίθμησης), της τρέχουσας, φτάνουμε στα 605 τεύχη. Ακολούθως και δεδομένου ότι η παλαιά αρίθμηση επανήλθε με το τεύχος 595, το τρέχον τεύχος, αντί του αριθμού 600, έπρεπε να φέρει τον αριθμό 610. Κι εκεί που άρχισα να κάνω σαν τον Κώστα Τσάκωνα στο ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, υπολογίζοντας εσφαλμένα και ψάχνοντας που χάθηκαν τα τεύχη με αποτέλεσμα να δημοσιευθεί αρχικά λάθος το άρθρο, ήρθε ο συνεργάτης Άκης Τριανταφύλλου και μου έδειξε αυτό το link . Όλα στο μυαλό μου ξεκαθάρισαν, η Μarvel  είτε μας δουλεύει ψιλό γαζί, είτε έχει μπλέξει τα μπούτια της στις αναριθμήσεις, τους ξεχωριστούς τίτλους και άλλα τέτοια χαριτωμένα.  Τελικά είτε επειδή τα ξέχασε είτε προκειμένου να συνδέσει το τεύχος Απριλίου με επέτειο του Daredevil, δεν υπολόγισε τα τεύχη με πρωταγωνιστή τον Black Panter παρότι αποτελούσαν φυσική συνέχεια.   Τέλος πάντων, προκειμένου να μην κάψω άλλο το μυαλό μου, αποφάσισα ότι η Marvel μπορεί να κάνει ό,τι της αρέσει με τα περιοδικά της και προχώρησα στην εκτίμηση του τεύχους.

Για επετειακό, το τεύχος είναι αρκούντως πανηγυρικό. Η ιστορία “Mayor Fisk” φτάνει στο τέλος της και η τελευταία σελίδα επιφυλάσσει για τους αναγνώστες ένα πολύ ιντριγκαδόρικο plot twist. Επίσης, η παρουσία guest υπερηρώων δίνει μια ακόμη εορταστική νότα, ενώ οι επιπλέον σελίδες ικανοποιούν κάπως και τους πιο αδηφάγους αναγνώστες.
Η ιστορία έχει ως εξής. Το σχέδιο του Δημάρχου Kingpin να παρασύρει σε ενέδρα τα crime bosses της Νέας Υόρκης, είναι ανέλπιστα επιτυχημένο, καθώς ταυτόχρονα συλλαμβάνονται και οι έκνομοι υπερήρωες, Spider-Man, Luke Cage, Iron Fist, Moon Knight, Jessica Jones, Misty Knight και Echο, που πήγαν να βοηθήσουν τον Daredevil. Ο Fisk μπορεί πλέον να ισχυριστεί δημόσια, ότι είναι ο μόνος που μπορεί να διαφυλάξει την ασφάλεια στην πόλη. Ο red έχει άλλη γνώμη και είναι ο μόνος που μπορεί να τον σταματήσει, ωστόσο τα πράγματα εξελίσσονται με τρόπο που περιπλέκουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Ταυτόχρονα, στο subplot του Blindspot, εκτυλίσσονται ενδιαφέροντα περιστατικά, που θα επηρεάσουν τη ροή της υπόθεσης.

Είναι αλήθεια ότι το σενάριο είναι καλοδουλεμένο, με ρυθμό και εξέλιξη που κρατούν τον αναγνώστη, ειδικότερα η ανατροπή του τέλους δημιουργεί έντονο σασπένς για τη συνέχεια. Επίσης, βρήκα το artwork ταιριαστό με το κλίμα του Daredevil, όσο πρέπει σκοτεινό, αφηρημένο και βίαιο.

Εκτιμώ, όμως, ότι το τεύχος, για επετειακό, δεν τιμά και τόσο την μυθολογία του ήρωα. Πρώτα απ’ όλα, αποτελεί τουλάχιστον φάρσα ο φαρδύς πλατύς υπότιτλος “to be continued”, στο τελικό panel, ενώ το τεύχος έχει ανακοινωθεί ως η ολοκλήρωση της ιστορίας. Δευτερευόντως, καλά τα guest και οι παραπάνω σελίδες, αλλά το σημαντικό είναι να έχουν κάποιο νόημα. Οι άλλοι νεοϋορκέζοι ήρωες δεν έχουν ουσιαστικό ρόλο, απλά καταλαμβάνουν μερικά panels, ενώ οι extra σελίδες, επί της ουσίας, αποτελούν μια άλλη μικρή ιστορία, που δεν έχει καμία σχέση με το main plot.

Δυστυχώς, το σενάριο, αν και διασκεδαστικό, δεν προσφέρει κάτι παραπάνω. Πολύ επιφανειακό, χωρίς ιδιαίτερη εμβάθυνση και ανάπτυξη χαρακτήρων. Η τοποθέτηση του Kingpin στη θέση του δημάρχου, είναι μια ιδέα η οποία προσφέρει πολλές δυνατότητες, αλλά τελικά χαραμίστηκε. Η ανακύκλωση των αφηγηματικών ιδεών και οι ανατροπές, οι οποίες είναι, σε έναν βαθμό, αναμενόμενες, διατηρούν πρόσκαιρα το ενδιαφέρον, αλλά, επί της ουσίας, υποβαθμίζουν τον τίτλο σε comic σαπουνόπερα. Τελικά, δεν προσφέρεται κάτι συνταρακτικό στο saga του Daredevil, και απλά θα θυμόμαστε ότι ο Kingpin έγινε κάποια στιγμή Δήμαρχος, όπως κατά το παρελθόν και ο Jonah Jameson. Ε, και λοιπόν;

Φωτεινή εξαίρεση σε αυτή την κατάσταση, αποτελούν αυτές οι λίγες παραπάνω σελίδες του τεύχους, οι οποίες κινούνται σε άλλη εντελώς κατεύθυνση. Φιλοξενούν μια μικρή, αλλά πολύ περιεκτική ιστορία. Αφιερώνεται χώρος στον αφανή ήρωα πίσω από τον άνθρωπο με τη μάσκα, τον επιστήθιο φίλο, συνάδελφο και συνεργάτη του φύλακα δαίμονα της πόλης. Ο Matt Murdock δεν θα μπορούσε να ισορροπεί μεταξύ των δυο κόσμων του, αν δεν θυσιαζόταν για αυτόν ο Foggy Nelson! Η ιστορία αυτή, αποδίδει φόρο τιμής σε αυτόν τον non-costumed ήρωα και αποδεικνύει ότι δεν χρειάζεται να επιστρατευτούν όλα τα αφηγηματικά τρικ, για να πούμε μια καλή ιστορία!

Συνολικά, πάντως, η γεύση από το εξακοσιοστό τεύχος του ανθρώπου χωρίς φόβο, είναι γλυκόπικρη.