Mr & Mrs X #1

Αναμφισβήτητα, ένα από τα πιο αγαπημένα και διάσημα ζευγάρια στην ιστορία των X-Men και των comics γενικότερα, είναι αυτό των Rogue και Gambit. Όπως είχα αναφέρει και στο σχετικό Τop 10, άλλωστε, χάρη στη δημοφιλία του X-MEN: THE ANIMATED SERIES, τα comics απέκτησαν τους δικούς τους Ross και Rachel. Τα τελευταία χρόνια, οι σχέσεις των δύο χαρακτήρων δεν ήταν και ιδιαίτερα καλές, όμως, πριν λίγο καιρό, η Marvel αποφάσισε να εκδόσει μια σειρά, στην οποία θα πρωταγωνιστούσε το θρυλικό δίδυμο, υπό την πένα της Kelly Thompson. Μέσα από αυτήν τη σειρά, αναθερμάνθηκε η σχέση των δύο ηρωών, την κατάλληλη στιγμή ώστε να προλάβουν το X-MEN GOLD #30, ως ζευγάρι.

Για όποιον δεν το διάβασε, αν και τόσο η Rogue όσο και ο Gambit δεν αποτελούσαν βασικούς χαρακτήρες της σειράς και απλά έκαναν guest εμφάνιση στο συγκεκριμένο τεύχος, για να παραστούν στην τελετή του γάμου ενός άλλου διάσημου ζευγαριού, αποφάσισαν να παντρευτούν και αυτοί, γιατί… στη βράση κολλάει το σίδερο. Το πρώτο τεύχος αυτής τη σειράς, ξεκινά από αυτόν το γάμο, εμβαθύνοντας σε λεπτομέρειες και subplots που κανείς δεν ζήτησε, ενώ στη συνέχεια, μας παρουσιάζει και την πρώτη τους περιπέτεια ως νεονυμφοί, στην οποία εμπλέκονται και οι Shiar.

Πριν διαβάσω αυτό το τεύχος, είχα ήδη αρκετά θέματα με τη σειρά. Θεωρώ γελοίο τον τίτλο, καθώς δεν αντιπροσωπεύει κανέναν από τους δύο χαρακτήρες, ιδίως με τη συμπεριφορά τους ως όχι και τόσο ενεργοί X-Men τα τελευταία χρόνια. To ROGUE AND GAMBIT ήταν στα επίπεδα μια συνηθισμένης “ρομαντικής κομεντί”, και ήταν ένας τίτλος που δεν μπορούσε να πάρει σοβαρά τον εαυτό του. Στο ίδιο μοτίβο συνεχίζει και η παρούσα σειρά, κάτι που φροντίζει να μας δείξει από νωρίς.

Πιθανώς, η στιγμή που παύεις να ελπίζεις για την όποια ποιότητα του τεύχους, είναι κατά την εμφάνιση της Mystique, στις πρώτες σελίδες. Η θετή μητέρα της Rogue, έρχεται στην τελετή, καθώς δεν μπορεί να χάσει με τίποτα τον γάμο της κόρης της, και την είσοδό της ακολουθούν σκηνές ευτυχίας και αγάπης, με μάνα και κόρη να αγκαλιάζονται και να κλαίνε από χαρά. Μια εξοργιστική σκηνή, που πετάει στο κάδο των αχρήστων 30 χρόνια continuity, καθώς και οποιαδήποτε υποψία σοβαρότητας της σειράς.

Το κακό characterization, ακολουθεί τους πρωταγωνιστές σε όλο το τεύχος. Η συγγραφέας μετατρέπει το ζευγάρι των δύο badass χαρακτήρων σε ένα ζωντανό κλισέ εραστών που δεν μπορούν να πάρουν τα μάτια τους ο ένας από τον άλλο και όλη την ώρα ζαχαρώνουν. Η ελάχιστή δράση στο τέλος δεν σώζει τα πράγματα, καθώς ακόμη και η εμφάνιση των Shiar συνοδεύεται από σοβαρά λάθη στο continuity.

Ενδεχομένως, το μόνο στοιχείο του τεύχος που είναι άξιο επαίνων, είναι το artwork. Η δουλειά του Oscar Bazaldua θυμίζει αρκετά αυτό του εξαιρετικού Olivier Coipel, με ίσως μεγαλύτερο προτέρημα του σχεδιαστή τον αψεγάδιαστο σχεδιασμό των προσώπων. Αν και υπερβάλλει ελαφρώς, καθώς οι γυναικείοι χαρακτήρες φαίνονται πολύ νεανικοί, με την Mystique να μοιάζει περισσότερο σαν κόρη της Rogue και όχι σαν την μητέρα της. Χρωματικά, παρά το γεγονός ότι αναδεικνύεται το σχέδιο, υπάρχει έντονη μονοτονία στα φόντα, που κουράζει ελαφρώς, αλλά μπροστά στο υπόλοιπο τεύχος, μοιάζει με πταίσμα.

Το θέμα με το MR & MRS X #1 είναι ότι απευθύνεται σε ένα πολύ διαφορετικό κοινό, από αυτό που πραγματικά θα διαβάσει το τεύχος. Για ένθετο σε ένα κοριτσίστικο περιοδικό, θα ήταν μια αρκετά καλή επιλογή, αλλά όχι για τη Marvel που απευθύνεται σε ένα πιο ενήλικο κοινό. Δεν είναι κακό που πρόκειται για μια ρομαντική ιστορία, αλλά όταν θυμίζει περισσότερο περιπέτεια της Barbie και λιγότερο των X-Men, υπάρχει τεράστιο πρόβλημα.