Doomsday Clock #7

Doomsday Clock #7

Παρά τις μεγάλες καθυστερήσεις, φτάσαμε αισίως στο δεύτερο μισό του φιλόδοξου project της DC να εντάξει τους χαρακτήρες του WATCHMEN στο κύριο σύμπαν της.

Στο έβδομο τεύχος, όλα τα πιόνια μπαίνουν επιτέλους στη θέση τους και τα μονοπάτια όλων όσων έχουν εμφανιστεί μέχρι στιγμής, συναντιούνται, καθώς, μετά από build-up πολλών μηνών, το ταξίδι της αναζήτησης του Dr. Manhattan φτάνει στο τέλος του. Η συνάντηση μαζί του δίνει κάποιες απαντήσεις, όμως περισσότερο δημιουργεί νέα ερωτήματα σχετικά με τις προθέσεις του, αλλά και το μέγεθος της παρέμβασής του.

Είναι κάπως ενοχλητικό ότι, παρά τα όσα εκτυλίσσονται, το τεύχος τελικά μας αφήνει και πάλι με την υπόσχεση των όσων έρχονται. Βέβαια, status quo αλλάζουν και στρατόπεδα χωρίζονται, αλλά και πάλι νομίζω ότι πλέον ήρθε η στιγμή το comic να αρχίσει να ενσωματώνεται περισσότερο στο σύμπαν της DC και η πλοκή να προχωρήσει.

Επίσης, πρέπει να ομολογήσω ότι είναι λίγο παράξενο το πώς το comic προσπαθεί τόσο πολύ να αποδείξει ότι αποτελεί τη συνέχεια του WATCHMEN. Έτσι, Johns και Frank συνεχίζουν να θυμίζουν περισσότερο Moore και Gibbons, παρά τους εαυτούς τους. Και ως γνωστόν, η ιστορία επαναλαμβάνεται πρώτα σαν τραγωδία και μετά σαν φάρσα. Κι ακόμη δεν έχω αποφασίσει σε ποια κατηγορία εμπίπτει το DOOMSDAY CLOCK.

Από την άλλη, για να μην είμαι άδικος, με αρκετές ανατροπές, πετυχημένο characterization κι ένα φινάλε που ανεβάζει τις προσδοκίες, η σειρά παραμένει ενδιαφέρουσα και, παρά τις όποιες ενστάσεις που μπορεί κανείς να έχει, σίγουρα αξίζει την προσοχή σας!